Liber
1 I | rabiem furoremque convertit. Nichil enim tibi scripseram, quippe
2 I | michi rescribere, qui tibi nichil scripseram, sed eidem illi
3 I | tamen hac in re poetice nichil scripsi; quod ita esse,
4 I | illi preter experientiam nichil debes; mors nature aut egroti
5 I | singulis enim te verbis detegis nichil esse, nichil sapere, nichil
6 I | verbis detegis nichil esse, nichil sapere, nichil nosse. ~Computa
7 I | nichil esse, nichil sapere, nichil nosse. ~Computa annos et
8 I | Respondebis: "Audio, sed nichil intelligo"; et poete nomen,
9 I | Phormio, credo, extimans nichil se melius in presentia tanti
10 I | forte aliquid, tu profecto nichil; ad celerandum vero quamplurimum
11 II | ignorantie magnitudo de qua aut nichil omnino dici debuit, aut
12 II | desiderium et affectum boni nichil michi tribuo, quibus qui
13 II | responsum num tu atque alii, qui nichil de vobis loqui verum simul
14 II | subiecta materia nominandum. Nichil ibi de medicis nec de poetis
15 II | explicans probes Birriam nichil esse, magnoque animo contemnas
16 II | me senectutem detestari? Nichil hoc falso falsius. Nemo
17 II | verissimum. Itaque deum testor me nichil aliud quam te unum, dum
18 II | improprie: nichilo detrahi nichil potest; sed intelligitur
19 II | meis me blanditum dices; nichil est enim quod non simile
20 II | Utcunque se res habeat, nichil ego aut adversus medicinam,
21 II | ego, illam relegens, horum nichil invenio. Et de medicis quidem
22 II | tanto hoste concurrere? Nichil, scito, nisi verborum tuorum
23 II | fragilem sillogismum, et nichil ex nichilo concludentem,
24 II | Ecce ego, qui nudiustertius nichil eram, iam magnus esse incipio:
25 II | senuisti, nec pudet vivere nichil in vita aliud agentem. Discite,
26 II | dumque sero domum redeas, nichil scire; atque has ineptias
27 II | philosophia est, quam quidam nichil aliud nisi cogitationem
28 II | tuam propriam ac ridiculam nichil habes. Non famam certe;
29 II | certius probant philosophum, nichil habes: non vitam, non animum,
30 III| forte dicere voluerint, nichil tamen omnino michi tecum
31 III| suis erroribus consonum nichil esset. Quamvis enim deorum
32 III| que ad virtutem doctoribus nichil profuerant". Certe si te
33 III| terribili. Pudet inserere: nichil in meis literis velim tam
34 III| probabitque contrarium. Malo tamen nichil immutes, perficiasque quod
35 III| me mentitum, scis tu te nichil horum intelligere, neque
36 III| aut illud verbum excerpas, nichil intelligens, ut videaris
37 III| his autem que tu somnias, nichil penitus cogitasse, unde
38 III| cupio, quam molestus tibi. Nichil sane horum omnium necessarium
39 III| tractaverunt. Nec tamen nichil in his ipsis reprehensibile
40 III| veritatis amicus—sine qua nichil verum dici potest, quoniam,
41 III| Itaque contra medicinam nichil omnino: quod milies dixi
42 III| Perversum hic" inquit "nichil est, obscurum autem aliquid
43 III| claritatem nominis lucri nichil aspexerint. Non est enim
44 III| Quantam in primis egestatem? Nichil enim hic venale, nullus
45 III| crediderint: erraverunt—nichil est enim quod disceptator
46 III| laudabitur. Postremo, ut aliud nichil agam, maturescere saltem
47 III| in his literis ad populum nichil, sed ad ignorantiam tuam
48 III| Male incipis. Medicine nichil comune cum ethica, sed multa
49 III| medicina ad recte vivendum nichil omnino, nisi quantum una
50 III| illorum morte, de quibus nichil ad te, cur non possis alios
51 III| dici vultis; et penitus nichil estis, nisi verba inania
52 IV | naturaliter animal politicum, nichil tamen politie obesse solitudinem
53 IV | adeas, egre visuri sint, nichil dicturi, modicum responsuri.
54 IV | esse Ieronimi, etsi magnum nichil in solitudine geratur, tantum
55 IV | ministros mortis appellem. Nichil his omnibus est opus. Intus
56 IV | perfectam; ad quam percipiendam nichil magis impedire quam vitam
57 IV | natura sive quis deus mente nichil prestabilius dedisset, huic
58 IV | dedisset, huic divino dono nichil tam inimicum esse quam voluptatem.
59 IV | stultos, credulos insequitur: nichil sane circulatori gravius,
60 IV | quod ille aliquid forte, tu nichil ad quesita respondes. Leserim
61 IV | merebitur. ~Sed eloquentie tue nichil est arduum: nomen tuum michi
62 IV | vellicasti! Veneni multum, virium nichil habes, quando michi, ut
63 IV | michi dum scribitur; et si nichil, enim, maius, at saltem
64 IV | Si ergo distuleris, tibi nichil, carte autem quod merebitur,
65 IV | verum fatear, meipso iudice, nichil sum, et siquid vel vere
66 IV | semper immergi, et cui ego nichil, sed omnis veritas, omnis
|