abdit-calig | calli-da | damna-eschi | escul-horta | horum-iubes | iucun-natum | natur-philo | phorm-repor | reppe-super | suppe-viva | vivam-zona
Liber
1 I | tuique similibus studiose abditus, allegoricus sapidissimus
2 IV | restituet, et a meis tramitibus abductum, ad durum et insolitum iter
3 II | erant, et aurium fastidium aberat, quia pro periculo, non
4 IV | si possit, securius sit abesse. Accedit quod nec ita rure
5 II | mortuis suscitatos"? Quantum abfuit quin te deum faceres? Sed
6 IV | appetens, a contentionibus abhorreret, nunquam sponte fueram ad
7 II | fuisse, a vulgi moribus non abhorret; docti autem generose fidutie
8 I | precipites ancipitis vie duces abiciat, spernat atque oderit. Sed
9 I | qui, ubi pudorem semel abiecerit, quicquid dixeris negabit?
10 I | discernitur, iamque in proverbium abiit "colorem medici" dicere,
11 III| facile oblivione possit aboleri, secundum illud Horatii ~
12 IV | quorum alterum cupio, alterum abominor—an tamen ideo possem oblivisci
13 I | inenodabilem veri laqueum tentas abrumpere, palpitando dixisti: me,
14 I | Illud verendum: ne, dum per abruta distractus, multumque huic
15 IV | detines, ut abire nequeam abs te. Quis enim tam mutus,
16 IV | paribus spatiis delectantur absistere, qui honestissimam voluptatem
17 III| ipse tuam precipitanter absolvis, aliis quidem pluribus et
18 IV | proprie ius necessitatis absolvit; habitant ibi voluptuosi
19 | absque
20 III| homullule, non timeres. Abstinebat ille igitur scriptis: hoc
21 II | eo die litibus ac iurgiis abstinendum propter dici illius anniversarium
22 III| quo suspirat animus longe absum. Queris quid agam. Non poetas
23 III| enim tua hec impertinens et absurda relatio? Ubi, undique victus,
24 IV | lector, quisquis, otio abundans, in has forte literulas
25 I | indoctorum atque loquacium abundantissimus successorum. ~Que autem
26 IV | virtutem bona, quibus urbes abundare non negem, in quibus fornicem,
27 IV | experiaris quibus remediis abundes! O insensate, non sum deus,
28 III| atque fastidiose miseria tua abuteris, ut nulla tibi miseratio
29 IV | auspicari, quasi victori accederet victi nomen, et fama multis
30 II | senuerunt, quo ad metam propius accedunt, eo magis insaniunt. Hos
31 III| lacrimas atque comprimere, accendere iras et extinguere, colorare
32 III| gravis, tantum me, fateor, accendit, quantum hinc veri zelus,
33 IV | rabiem, invidie facibus accensam, coactum, similiter tribus
34 II | difficultate non territus sed accensus, ad ipsum nomen gloriose
35 I | habet ab antiquis medicis accepisse: vos a quibus tot mendacia
36 III| negetur, sed ut exerceat accepturum". Et post pauca: "Noli"
37 III| herbarum conscia tremula anus accesserit, et ars et arte quesita
38 IV | etiam solitarie felicitatis accessio est, simul ut cum his vestris
39 II | puerilis superest et senilis accessisse videtur autoritas. ~Sed
40 II | pecunias optari vel amari? Accingere quicquid potes calumnie:
41 III| ducis eximii, responsum accipe: "Neque literas grecas"
42 IV | obtorpuisti. Ita tamen hoc accipias velim: si non post annum,
43 II | pars, plus impressionis accipit quam relique, et si densiores
44 II | seque in partem rare laudis accitum credere? Sed certe id non
45 I | super quemcunque agricolam accolas? Ambe artes uno de fonte
46 III| difficultate quesivimus, accuratiusque servantur, et non capacibus
47 III| ita homo es tu, ut Cicero? Accusat ille Clodium ac Verrem et
48 I | Demosthenis quam Eschinis accusatio est, et longior Ciceronis
49 IV | adolescentes ab insigni accusatione aliqua primum nomen auspicari,
50 I | verum esse satyricum illud: ~Accusator erit qui verum dixerit, ~
51 III| hodie—nescio quomodo—de accusatore factus sum excusator tuus,
52 IV | Habes igitur quod est accusatori maxime optandum" ut ait
53 II | darent, desertis in curia accusatoribus atque iudicibus, favente
54 II | tui non stili mei vitium accusetur. Audi ergo: superbo libertas
55 III| damnosiorque, multo est animorum acerbitas quam pomorum. Si ergo poetas
56 IV | omnis boni expers, inter acervos iurgiorum etiam solitudinem
57 IV | fumantium popinarum, et olentium acie coquorum atque aromata transmarina
58 IV | iusti temporis spatium in aciem redis. Absit, enim, ut ab
59 IV | mitior, sed multo quoque acrior inter Eschinem ac Demosthenem,
60 IV | lege carminis iuveniliter actitata est. Hoc deerat iniurie:
61 IV | letitia inflari: sepe probavit actor quod non probasse prestabat,
62 IV | solitudinem obiciens, ex actu laudabili conflare infamiam
63 I | voces habeat—medicina grates actura sit, si eorum presentem
64 III| supervacua, nimium illud acumen in medio conamine retundatur,
65 III| fuit? Solet hoc interdum acutioribus ingeniis evenire, ut, dum
66 IV | patientia est, quam non penetret acutum convitium. Proinde, sique
67 IV | radice nascuntur, illud addebat: "Cum homini sive natura
68 II | rethorice dominum. Quartum licet addere, postquam titulis gaudes:
69 II | Tecum sentiebat, nisi addidisset: "non diuturna neque numero
70 IV | ingenio etiam, primum et cum additamento logice perypatheticum scio,
71 IV | principatui potentieque fideret additum est: "Et sicut unus de principibus
72 I | tutissimeque arti cerebrum addixisti: quisquis evaserit, tibi
73 II | ignorantie tue in testimonium adduco? Nempe non alium, neque
74 III| asseritur—non video; sed adducor ut credam te locum illum
75 IV | qui te, si ultro illos adeas, egre visuri sint, nichil
76 IV | cohors in publico sedentem adeat, circumstrepat, interpellet.
77 IV | est igitur aut virtutem adepti, qualem me non esse lugeo,
78 III| corpori medicinam nunquam adhibuerat. Cur autem, queso, medicinam
79 III| vivimus, movemur et sumus", adiecisse et dixisse: "sicut et vestri
80 IV | balnea, macellum, mulsum, adipem, pulmentum, et que sunt
81 III| sed ut ad recte vivendum adiuvent —, iure ergo illi servient,
82 I | cum humanam ille vitam adiuvet, quam tu, licet contrarium
83 I | nominibus datum est, et quorum adminiculo ipsa etiam virtus eget,
84 III| terrarum". Quenam igitur admiratio ista est, invidisse deos,
85 III| cuntis artibus mediocritas admittatur, in hac una secus est, quoniam,
86 III| poesim inter liberalia non admittis, potes id quidem, philosophie
87 I | genus studiosorum hominum admitto, mechanicis duntaxat exclusis.
88 I | atque inopem esse, etsi non admonearis, intelligis. Quia tamen
89 I | sibi, tibi forte non ita —, admonuique ut turbam dissidentium medicorum,
90 III| previdentissimus Paulus admonuit: "Cavete" inquit "nequis
91 II | michi enthimema perducito; admove ad eculeum: cogere poteris
92 II | Bene Socrates, cum decorum adolescentem tacitum vidisset, "Loquere"
93 IV | Solebant equidem ingeniosi adolescentes ab insigni accusatione aliqua
94 III| agere senectutem, in quibus adolescentia acta est, minime michi magnificum
95 II | illud sacratissimum atque adorandum regibus ac gentibus nomen
96 II | blasphemare quem mundus adorat publice non audetis, hostem
97 II | ac blasphemum paulominus adoratis. Livoris ac malivolentie
98 III| sequatur et vestigia semper adoret? Lege, miser, et relege
99 I | rerum pulcris velaminibus adornare, ut vulgus insulsum, cuius
100 III| iam non puer, si potes, adsuesce melioribus. Apud Titum Livium
101 III| excusator, licet irrequisitus, adsum tibi: illi enim ut se, tu
102 II | Profecto autem ille, quem michi adsumpsisse videor, virtutis amor ac
103 I | adulatum. Ego ne cuiquam adularer, cui propositum sit, vulgo
104 II | multorum linguas docuit adulari. "Sed hec turpiter, quamvis
105 II | ea quam michi obiectabas adulatoris infamia remotum, cum cesset
106 I | murmur inserere: me pontifici adulatum. Ego ne cuiquam adularer,
107 III| ostendit. Quis enim nisi amens adulteros aut fallaces veneraretur
108 IV | reges. Solus et esuriens et adustus, si illas ibi esse noverim,
109 II | licuit, in unum contraxi adventu tuo diffugiant, teque ibi
110 III| quis miretur ante veritatis adventum licuisse aliquid errori,
111 III| Quomodo hec sibi invicem adversa connectimus: philosophiam
112 IV | urbibus odiosos. Ita non adversam solitudinem politie, meque,
113 II | Cristum, veritatem vivam, adversamini atque odistis. Et quoniam
114 IV | quodammodo frenum mordens, adversarii contemptu et ignobilitate
115 I | contra discerptores atque adversarios Ypocratis; quod eodem plaudente
116 III| puerile stramen redoluerit adversaris. ~Itaque libellos meos omelias
117 IV | memoriam lacerabo? Satis est adversarium ferire, etiam ne, ob unius
118 I | genus fictiones, veluti vero adversas, mira plebei artificis temeritate
119 IV | scriptis eius perlectis adversetur atque oderit? Ita, si fortassis
120 III| poetas, quasi vere fidei adversos vitandosque fidelibus et
121 IV | ausus sum, ut qui fallebatur adverteret? Habes prope iustam iracundie
122 IV | dum naribus tuis inclusus aer et aure tristioris flatus
123 IV | frustra despumas in poetas, aerem verberas, in ventum furis.
124 II | calumnie: preter desiderium et affectum boni nichil michi tribuo,
125 II | quem si tibi vel amicitie affectus, vel pauperum miseratio,
126 III| ingenii; ad quod illud etiam affers: Deos humano generi invidere
127 I | poetam Ciceronem nunc Plinium affirmans, quesivi ab eo quid poete
128 IV | Sed transeo, ne te nimis affligam. Hec autem non ut glorier,
129 II | Gaudes nunc, superbe, quasi affusus supplicem. Rideo potius
130 II | famosum primus agnomen ex Africa reportavit, capitalem causam
131 II | inaudita philosophia est. Agamus itaque iuxta vetus proverbium: "
132 II | unde michi perpetuo gratias agas: de muto et elingui, argutulus
133 II | mechanicus noster aures vulnerat; agebat ille quod placeret omnibus:
134 II | ac feliciter decertasset, agendasque potius deis grates precandosque
135 III| sexto, de Scripturis Sacris agens: "Perversum hic" inquit "
136 IV | cohortandum me noscendumque quid agerem, qui te, si ultro illos
137 IV | genus invisum. Quid enim hic ageres, nisi numerare horas, et
138 II | cogitavi medicinam verbis aggrediar, aut ipsa non a quolibet
139 IV | libris, ex ingenio, ex animi agitatione percipiunt. Tu autem, nullo
140 III| ceptum sequar, in ultimo agmine poetarum quidam sunt quos
141 III| aliquid errori, cum post agnitam veritatem quidam quoque
142 IV | diversitatem nostre sortis agnoscens. Dum certe oculos tuos ille
143 II | gravi rugitu expergefactus, agnosceres. Quid enim putas, aut quid
144 III| grammatice limen ingressus puer agnosceret? Sed ei qui philosophiam
145 I | habes quod super quemcunque agricolam accolas? Ambe artes uno
146 III| autem indigneris quod vos et agricolas iuxta pono; fecit idem Aristotiles: "
147 I | vero, quid habes quo te agricole conferas, cum humanam ille
148 III| multis quidem, sed ante alios agricolis, in hac gloria cedendum;
149 III| virtus. Itaque alter ad agriculturam, alter ad navigationem,
150 IV | meos grata serenitas et agrorum ac nemorum letissimus viror
151 III| tangebatur. Poteram, ut aiunt, de calumnia iurare me poetarum
152 IV | non gravabor. Ibo quo nec Alexander mittere, nec Cambises potuit
153 III| gentium clarissimos extimaret, Alexandrum Macedonie regem primo, Pyrrum
154 I | sed ignorantia torpentem, algentis more aspidis, coactum virus
155 II | eisdem quibus illam rebus ali. Oro iam, upupa: noli philosophari;
156 II | vel orandus Plautus ut alicubi inAmphytrione te collocet,
157 | alicuius
158 III| fidelius: tu me iubes in alienos fines irrumpere, ego te
159 III| invideo, magisque vereor ne alienus michi livor officiat, quam
160 | aliter
161 IV | leonem—elegantissime sub allegorica nube reconditur; quem locum
162 I | similibus studiose abditus, allegoricus sapidissimus ac iucundissimus
163 II | quia scilicet ut ignorantem alloquens laude propria pro inditio
164 III| iam seni, Deo per illas alloquente, pectusque durissimum moliente,
165 I | cumulum glorie ascribam. Alta petentibus non semper quies:
166 III| precideret, sumpto forcipe de altari, linguam illam, insulso
167 | altera
168 III| curare: vos perorantes, et altercantes, et conclamantes occiditis.
169 II | subtrahenda est verbose altercationis occasio. Scio quid nunc
170 IV | mea vager, vitans locorum alternatione fastidium. Facti mei causam
171 III| posse, et necesse esse ut, altero victore, alter victus, atque
172 III| nulla unquam philosophia altior fuerit, aut esse possit,
173 IV | ut mea legas opuscula. Altiorem tibi fertilioremque lecturam
174 III| poetica deorum invidia, altioris cuiusdam secretiorisque
175 IV | quoque interdum, velut in altissimis tenebris, rapidissimo coruscamine
176 I | opera et rusticationem ab Altissimo creatam". Quid habes quod
177 III| audeat invidiam? aut in tam altos animos tantorumque nominum
178 IV | igitur solitudinem, urbes ama. Quinetiam, siquid michi
179 IV | offensa sit. Itaque, lector amabilis, a te veniam peto, si in
180 II | est illud: ~Palleat omnis amans: hic est color aptus amanti ~
181 II | amans: hic est color aptus amanti ~et illud alterius: ~Tinctus
182 II | coloratum dicas! Certe pallorem amantibus magister amorum tribuit;
183 IV | quam Bais. Non est unam rem amantis contrariam sponte sequi.
184 II | alterius: ~Tinctus viola pallor amantium. ~Sed vester longe alius
185 IV | meque, licet solitarium, et amare bonos noveris, et ab illis
186 IV | senex? Quid in me damnasti? Amarunt solitudinem patriarche,
187 IV | vero solitudinem quis non amat, nisi qui secum esse non
188 II | Hunc vos colitis, hunc amatis, hunc sectamini, non aliam
189 IV | sed ut scias multos ruris amatores etiam in urbibus caros esse,
190 III| contrarium cadit? Dimoveantur ambages: dicam clare quod sentio,
191 I | artes uno de fonte prodeunt: ambas creavit Altissimus. Imo
192 I | quemcunque agricolam accolas? Ambe artes uno de fonte prodeunt:
193 II | non recusem. Quos honores ambierim, et non potius spreverim
194 IV | ingeniosissimos—quod nemo ambigit—ac doctissimos quidem viros
195 IV | se habentibus nec illud ambigitur: et quod beatam perfectamque
196 II | professionem suam tua non ambigunt ignorantia deformari. Esto
197 IV | lucri cupidine, grabatulos ambis ac latrinas, ego illa sola
198 I | Desine itaque lepram tuam et ambitionis avaritieque malum bene valentibus
199 II | philosophus tu quam ego ambitiosus, arrogans, superbus. Nunquam
200 III| Ecclesia relegatos: quid de Ambrosio, Augustino et Ieronimo,
201 III| auctor in precio est, cum amenis ex latebris dulcis sensus
202 II | ingeniorum ea raritas est amica. Quam ob rem ubi nobilis
203 II | sentio, compatriotis aut amicis meis me blanditum dices;
204 IV | quin sepius quam vellem amicorum precibus ad urbem retrahar,
205 I | illud comicum: ~Obsequium amicos, veritas odium parit. ~Quod
206 III| rationalis, nisi rationem amiserit, corpori suo imperat, corpus
207 II | ardens equor et cruentos amnes, imbremque lapideum, aut
208 IV | nonnullo nec parvo quidem amore literarum tam bene tamque
209 II | pallorem amantibus magister amorum tribuit; unde est illud: ~
210 IV | melius esse anime quam dum, amotis obstaculis viteque compedibus,
211 I | amens ero. Neque enim vel Amphionis vel Orphei citara tam duram
212 II | medicine repertor, Apollo, vel amplificator, Esculapi? "Consequenter
213 III| tempore atque alio ingenio et ampliori gratia, poetam esse pium
214 I | quantoque cum studio inanem, sed ampullosam et tumidam plenamque convitiis
215 I | viator. Erit qui forte nares amputet, oculos effodiat: famam
216 III| ut in vino fex et in oleo amurca, sic in rebus fere omnibus,
217 III| tabescas, et michi fortassis anceps farmacum mineris. Expediret
218 III| fuerit, illa confestim vobis ancilla sit. Quid futurum arbitramur?
219 I | navigationi rethoricam ancillari precipis—quod equanimius
220 II | regum regnat, inter medicos ancillatur. Sed queso te, philosophie
221 I | vos senserit, precipites ancipitis vie duces abiciat, spernat
222 IV | percutiat, Petro detrahes aut Andree? An ego, quia tu michi oles,
223 II | ydolum tuum confragosis anfractibus delectare, venturus ad finem
224 IV | parve spem permagnas rapit angustias. Quid ergo locutus es miserabilis
225 III| optatam veri celsitudinem anhelabant, adeo ut ipsos quoque philosophos
226 IV | te iuvante. Hoc quenquam animadvertisse fers graviter? Sed certe
227 II | tenues in membranas cesorum animalium terga convertitis: etruscis
228 II | eam spargant in corporibus animantum, sunt qui celo reddant,
229 II | se, sunt qui simul omnes animas creatas putent; fuit et
230 IV | autem nunquam melius esse anime quam dum, amotis obstaculis
231 II | quam vos omnes". Quod, ut animose, sic vere dictum, aliquos
232 II | lapideum, aut siquid tale in annalibus veterum reperitur? Habent
233 IV | hic quidem esurire: totius anni mendacia una te luce non
234 II | abstinendum propter dici illius anniversarium honorem, quo ipse olim cum
235 I | Hanibal, dum fama viri tactus annuisset, seniculus non indoctus
236 IV | accipias velim: si non post annum, sed ad iusti temporis spatium
237 IV | Aut quis est qui, etsi eum antea dilexisset, non deinceps
238 I | victus a Romanis, Ephesum ad Antiochum, regem Syrie, profugerat;
239 II | suam intenderit, vel ad antiqua reflexerit. Stulte—nolo
240 I | infamiam fando nudavero, qui antiquam illius gloriam novis erroribus
241 IV | videntur, nolo questionem antiquissimam renovare, que inter perypatheticos
242 I | quid attinet medicorum antiquitate nominibusque confidere,
243 II | incertus heres, atque—ut est in antiquo proverbio—auribus lupum
244 IV | extraTerapenticam tuam sunt—apud antiquos nostros ingeniosissimos—
245 III| inPhilippicis insectatur Antonium—magnos viros ac feroces,
246 I | refellendum arbitror quod inter anxie conquisitas evadendi vias,
247 II | animi retrahere pedem vetat. Anxius itaque ridiculusque luctator,
248 III| respondit pictorum famosissimus Apelles. Age res tuas ut medicus. "
249 I | potes, lippientesque oculos aperi: videbis poetas raros quidem,
250 II | pectoris tui domum omnibus aperiens, que melius semper clausa
251 III| invenerunt quod multis modis aperiretur, quam si uno modo apertum
252 III| que si in cuntis esset aperta vilesceret, in quibusdam
253 III| Plato ipse, loqui posset apertius, ut sileam reliquos, atque
254 III| aperiretur, quam si uno modo apertum invenirent". Idem in Psalmo
255 II | coquine magistrum indignetur Apitium suam literis disciplinam
256 I | indignationis aculeos, more apium, in vulnere reliquisse.
257 IV | tumeas, ipsumque te putes Apollinem et Delphis oraculum processisse.
258 II | hec, medicine repertor, Apollo, vel amplificator, Esculapi? "
259 II | responsum velim. ~Secunda apologetici tui pars de me erat, cuius
260 III| arbitraretur, audit ab eodem apostolo dici de quibusdam: quia
261 III| infusionem, ipsos etiam apostolos timuisse. Enimvero quod
262 III| commendat. Et eodem libro octavo Apostolum ipsum inducit Atheniensibus
263 III| iure carpuntur. Unde Paulus apostolus, verus Cristi philosophus,
264 II | et forsitan victor eris: apothecarii scripsisse te librum dicent.
265 III| ope, si potest? An forsan apothecariis persuadere propositum est,
266 II | ista contraria: sine magno apparatu conclusum arbitror esse
267 II | taceas, videmus. Voluisti apparere, et multis, quos latere
268 III| niteris cuius contrarium apparet in te ipso, dumque tu loqui
269 I | noster ille Ennius sanctos appellat poetas, quod quasi deorum
270 IV | omnium ministros mortis appellem. Nichil his omnibus est
271 IV | et animus, natura quietis appetens, a contentionibus abhorreret,
272 III| incognita et neglecta est. Illam appetitis, quam nec consequi potest,
273 III| tuum, se se ad poeticam applicuisset? Quantam in primis egestatem?
274 II | facultatis officium est "apposite dicere ad persuadendum,
275 I | vel addidisse suspiceris, apposui: "A summis" inquit "hominibus
276 I | homunculo, cum assensu et approbatione multorum, dixi. Cum enim,
277 II | complectatur, si iam adest, si appropinquat, expectet. Sed ita demum
278 IV | totus amens: locum tibi aptissimum delegisti. Habitant reges
279 II | opusculis, cum et alibi aptius esse possis, et ego nullum
280 II | Certe preclarus platonicus Apuleius, cuius supra memini, qui,
281 II | cupiditate tangimini, in vento et aqua scribite, ut ad posteros
282 IV | Venator nemora; piscator aquas; sequitur lupus indefensum
283 IV | volucrum cantus et dulcis aque strepitus delectat; dum
284 III| necessarius quam leo, gallina quam aquila: ergo nobiliores; ficulnea
285 IV | tu spernis ut vespertilio aquilam, simia leonem—elegantissime
286 IV | contentiones non audivit cum Rufino aquilegiensi? Quasdam quoque cum Augustino,
287 III| estesar, quid estquiris: arabice te locutum credent. Mille
288 II | mechanicus etiam libros arat. Quis non Roscio deinceps
289 III| ancilla sit. Quid futurum arbitramur? Ancillabitur forsan astrologia,
290 III| inRethoricis legimus, deos esse non arbitrantur, tamen poetarum clarissimi
291 III| ne quis omnes tales esse arbitraretur, audit ab eodem apostolo
292 IV | extimantis pendeam semper arbitrio: tempus michi carum est,
293 IV | strepentem iurgiorum campum ex arce tranquilli silentii detraxisset,
294 IV | pedagogum tuum, senex puer, ut arcessas consulo. Multis hic tibi
295 I | meretriculas philosophico procul arcet edicto. Vive, bellator egregie:
296 IV | opprimam. Quam doctrinam ab Archita tarentino, magno in primis
297 IV | que causa duplex cepto arcuisse legitur tantos reges. Solus
298 II | Quid ethneis vaporibus ardens equor et cruentos amnes,
299 II | interim oblivisci, dum ab ardenter optantibus inconsulteque
300 III| intelliges—hominem illum ardentis ingenii et complecti omnia
301 III| Credibile est etiam hos ardentissimos inquisitores veri ad id
302 IV | eloquentie tue nichil est arduum: nomen tuum michi tentas
303 III| excussor poeticam ingressus in aream, valido verbi flabro grana
304 III| necessitas artium nobilitatem arguat. Contra est; alioquin nobilissimus
305 I | Nescio quid hic rei est. Argue tardos philosophos, punge
306 II | cognatas res esse nomen arguit. Aut cur non inter epulas
307 III| necessitate nobilitatem arguite, si videtur; nisi forte
308 I | quotidie mentiendo illos arguitis fuisse mendaces? ~Lege,
309 II | Sophista ridicule, equitator arguitur, equum laudas: extra propositum
310 III| discordamus; quod magnum in argumentando vitium est. Primum enim,
311 III| obstitit. Sed, o gravis argumentator, quis te talia docuit? Assumis
312 II | agas: de muto et elingui, argutulus atque facetulus factus es.
313 III| totusque epycureus ille grex: Aristippum, dico, Hermacumque et Metrodorum
314 IV | intelligentiam et actum Aristoteli videtur homo mortalis deus.
315 III| salubremque narrantium? Aut quenam aristotelica illa reprehensio? Si tamen
316 III| miser, et relege locum illum aristotelicum—tertioRethorice—unde male
317 III| famosissimus locus est, et tu aristotelicus insignis. ~Quod vero poesim
318 III| hec propter reverentiam Aristotelis passus sis. Illud impatientius
319 IV | sed verbis offenderet, vel Aristoxenum vel ipsam musicam condemnares?
320 II | premeditari, contra illam armari, ad illius contemptum ac
321 II | veritatem teget inter tot armata mendacia? Quid autem tanto
322 III| fusa est. Venio nunc ad armatos et graves sillogismorum
323 II | stultus? Se his artibus armatum, non tantum corporis sed
324 IV | olentium acie coquorum atque aromata transmarina terentium, quos,
325 I | scribere, si sibi forsan aromatico illo tuo ac medicinali suadere
326 II | professionis est proprium: aromatum lenta fedas involucra; et
327 IV | utinam, o stolidum caput, arripiat, ut et strepere desinas
328 III| naufragi more, palpitando arripis relationem, longeque post "
329 II | mechanici passim calamos arripiunt? Actum est: ipsi boves,
330 IV | insultarem, et quem semel arripuissem tenerem, occideremque tenendo,
331 II | famam solere contemnere arroganter tibi videor locutus, falleris
332 I | Cicero, "Quid" inquit "aut arrogantius aut loquacius fieri potuit,
333 II | chartis philosophici oris arrogas pallorem? Tuus nempe diurnis
334 II | oblatos? Quid michi unquam arrogaverim? Ubi superbe me gesserim?
335 III| Nam nec michi poete nomen arrogo—quod scio quibusdam magnis
336 I | Optime enim tutissimeque arti cerebrum addixisti: quisquis
337 I | mercennarius et infamis artifex? Profecto autem michi tecum
338 I | memini—non artificium sed artifices improbavi, eosque non omnes,
339 II | nescirem, abunde quidem artificiosus et hybleo melle dulcior
340 I | vero adversas, mira plebei artificis temeritate condemnas. In
341 III| quattuor sequentibus, consuluit aruspices quid sperandum sibi. Illi
342 III| et nubilosus livor tentet ascendere? Quod si forte stilus insuetis
343 III| preterea, in morte manibus tuis ascita, vis superstites consolari.
344 IV | michi oles, Ypocratis vel Asclepiadis memoriam lacerabo? Satis
345 I | attentaveris ad cumulum glorie ascribam. Alta petentibus non semper
346 III| ne quod dicam superbie ascribas: "Melior fieri studeo, si
347 II | sed cupiditatibus tuis ascribere quod talis es; neque studium
348 II | docti autem generose fidutie ascribunt. Scipio, ille vir maximus,
349 III| decet ornatus medicum, quam asellum falere. Tibi sane ne hinc
350 II | citius philosophabitur asellus. Certe preclarus platonicus
351 II | in libro philosophantis asini locum habeas, vel orandus
352 I | irrumpere, nunquam usqueadeo asininum atque obtusum dicerem—ut
353 I | te ridiculosior sim, si asino lyram tangam. Respondebis: "
354 II | habes. Non famam certe; non aspectum, quamvis palleas; non incessum:
355 IV | atque horrens pelvium ferit aspectus, meos grata serenitas et
356 IV | non dubito. "Cur" inquies "asperiore loco habitas, cum mollioribus
357 II | fingis reipublice caritas aspersisset, posset non modo non infamis,
358 III| claritatem nominis lucri nichil aspexerint. Non est enim omnium studia
359 II | rimaris, egrotantium urinas aspicis, aurum cogitas. Quid hic
360 I | torpentem, algentis more aspidis, coactum virus non posse
361 II | est Deus, neque est altius aspirandum. Quid enim scimus? Plato
362 III| prestat, ad quod omnes relique aspirant. Certe ego nunc risu et
363 IV | est, inquam, ad virtutem aspirantis ultro degere ubi voluptas,
364 III| ad id me olim iuveniliter aspirasse non negem—nec convitiis
365 I | unus ille tu sis. Quod si assecutus fueris, voti compos egregii;
366 I | professionis homunculo, cum assensu et approbatione multorum,
367 II | fortassis ut fatear; ut assentiar, nunquam coges: quomodo
368 II | philosophus vis videri; quod ut assequaris—ludus risu comico prosequendus—
369 II | cogant, sunt qui inferos asserant, sunt qui negent, sunt qui
370 III| damnata, unus omnium princeps asseritur—non video; sed adducor ut
371 IV | fuerit, ubi auctor suus assidue cor, ingenium, manus, linguam,
372 I | miraculum, nisi illud extenuaret assiduitas mentiendi. Nisi forte ille
373 III| quecunque alia oratoribus assignantur. Plusquam tibi permittitur,
374 III| argumentator, quis te talia docuit? Assumis falsa notorie, et ea de
375 IV | possunt, neque his, qui assunt, probari". Sane, quod ad
376 II | nomen gloriose paucitatis assurgere, seque in partem rare laudis
377 IV | gravius, quam ludum suum ab astante cognosci. Hinc—ne me omnino
378 IV | quia solus e cuntis ludo astantibus mutire ausus sum, ut qui
379 III| non tuam, sed egroti, sed astantium, sed nature; si, preterea,
380 III| arbitramur? Ancillabitur forsan astrologia, que celestium corporum
381 IV | musicam condemnares? An siquis astrologus non quadrantem eneum, sed
382 II | ipse quoque sis pallidus, ater ac croceus? Et si grex ille
383 II | vel invitus. Is per loca atra, livida, fetida, pallida,
384 IV | disputando solum, sed etiam in atrocioribus causis doctrine huius meminisse
385 I | videris; ego michi quicquid attentaveris ad cumulum glorie ascribam.
386 III| providetur, dum ne frustra se atterant ipsa rerum facie, si sapiunt,
387 I | divinum ac celeste genus attigerim, cum tu impurissimum os
388 I | partem ullius publici muneris attigisset, precepta de re militari
389 III| atque ita vel necessaria non attingat. Siquis autem, veritatis
390 II | artificium tuum quod verbis attollis, rebus opprimens, te ipsum
391 I | quod in finem, multo irarum attritu terrifice concalescens,
392 II | siquidem unitatem intellectus attulit dux noster Averrois". Hec
393 II | vigiliarum et, si non ab auctore, certe a subiecta materia
394 IV | leo est. O insulsi sales, auctorique suo simillimi! Quid ais?
395 III| nobilissimis artibus insultat audacia, sic ego quamvis humilibus
396 I | vestram impudentum notavit audaciam. De omni enim materia loqui
397 IV | sectator obscurus. Incipe, aude, noli trepidare! Logicus
398 II | somniis philosophando non audeas, qui colorem medici negando
399 III| egisse, ut—quod publice non audebant, eo quod nondum viva veritas
400 III| stili conscius, scribere non audebat; tu ad omnem stultitiam
401 III| propter metum incendii non audebis? Quam in multis obscurus
402 I | displiceam. Cur autem indigner audere te aliquid adversum me,
403 II | mirabilius quiddam dicere auderet, siquidem unitatem intellectus
404 II | mundus adorat publice non audetis, hostem eius sacrilegum
405 III| sunt, insistam non moleste, audiamque quicquid ineptire libuerit.
406 I | esse; ad quem, si vellet, audiendum invitatus Hanibal, dum fama
407 I | incognitum esse noluisti. Audiens, ergo, te video mordendi
408 II | eos qui legent ista vel audient. Sciscitare aliquem qui
409 I | belua: nunquam, puto, istud audieras. ~Mentiri vobis liquimus;
410 III| tediosissime quos unquam audierim, quid hic contra poeticam
411 IV | scurriliter debacchatus audieris, et quis ipse sit noveris,
412 II | perficias, qui te semel audierit non ignorat. Sed ista suum
413 IV | illud continuo tristius audiremus: "Vos autem sicut homines
414 III| esse, quorum ea flagitia audiret, que nec in hominibus tolerabilia
415 IV | nostris effectum est ut, cum audissemus: "Ego dixi dii estis et
416 I | est. ~Si bene dixisses, audisses bene. Audisti autem non
417 I | factum de pictore medicum audisset: "Caute;" inquit "artem
418 III| tales esse arbitraretur, audit ab eodem apostolo dici de
419 IV | diffinisque non deum. Sed audite, queso, philosophi, rationem:
420 IV | ingenio, de stilo quid sentiam audivisti—sed ut, prioribus exactis,
421 IV | Ieronimi contentiones non audivit cum Rufino aquilegiensi?
422 IV | quod, quantulumcunque sit, augeri studeo, non minui—si preterea—
423 III| poetica edidisset, quem, ut auguror, non vidisti, ut scio, non
424 IV | vel, quia illos non habes, Augustini libros, inveniasque tibi
425 II | dixerim fetores, Cesari parces Augusto quem sic loqui solitum scimus.
426 III| in primis pyerii spiritus Augustum, quo nil clarius in temporalis
427 III| linguaquiris dicitur. Cesar Augustus, cum supremo vite tempore
428 IV | naribus tuis inclusus aer et aure tristioris flatus ingeritur,
429 IV | secure, nil timueris: tuam auream eloquentiam expectamus.
430 II | videri. Nunc modici fames auri per omnes cloacas miserum
431 II | ingenioque quo gesta erant, et aurium fastidium aberat, quia pro
432 II | tu quoque? Expectas ut ab auro dicam. Imo vero ab obiectis.
433 II | egrotantium urinas aspicis, aurum cogitas. Quid hic igitur
434 IV | accusatione aliqua primum nomen auspicari, quasi victori accederet
435 I | Cristum, si impune liceat, sis ausurus, cui Averroim, tacito licet
436 II | atque ita qua scriberes autoritate constaret. "Qui sim" inquis "
437 I | ignorantes. Miseri qui sub auxilii vestri fidutia egrotant!
438 III| resistendum, aut poesis auxilio meo eget, aut ego me poetam
439 II | non inutile artificium, auxilioque caduci corporis inventum.
440 II | eam, sed nomen eius turpi avaritia dehonestas. Audis me, sophista
441 I | lepram tuam et ambitionis avaritieque malum bene valentibus imponere.
442 IV | doctissimos quidem viros avem hanc Minerve consecratam,
443 I | liceat, sis ausurus, cui Averroim, tacito licet iudicio, pretulisti?
444 I | tibi miser invideam? Absit! avertat Deus! Qui enim misero invidet,
445 III| extinguere, colorare factum, avertere infamiam, transferre culpam,
446 IV | Demosthenes, dic, bone Cicero et Avicenna; sum leo vel quid aliud? "
447 IV | quantisque mendaciis aures veri avidas impleverit, quam denique
448 I | ergo, te video mordendi avidum, sed ignorantia torpentem,
449 IV | non quadrantem eneum, sed baculum tibi quernum in calvitium
450 IV | Scipionem Literni exulasse quam Bais. Non est unam rem amantis
451 II | carmina; iam hymnos incipis balbutiendo contexere: boni ingenii
452 IV | negem, in quibus fornicem, balnea, macellum, mulsum, adipem,
453 III| cingulo, quam macello et balneis, sit caritura plebecula!
454 II | facundissimus quidam vir: "Barbam" inquit "ac pallium"—addam
455 I | nomen, quod nulla unquam barbaria violavit". Hec Cicero; multa
456 I | nulla unquam—ut modo dicebam—barbarie violatum atque omni ex parte
457 II | summum totius specimen barbarismi, sed eam solam, in qua te
458 I | procul arcet edicto. Vive, bellator egregie: universam poesim
459 II | agitur, sed de his tantum qui bellicis virtutibus aut magno reipublice
460 I | audire potes. Hanibal, vir bellicosissimus, bello victus a Romanis,
461 III| talibus preriperent deitatem? Belligerantes deos invicem Homerus et
462 IV | hominibus infensam, qualem Bellorophontis accepimus, qui universo
463 III| interrogatus quos fuisse bellorum duces omnium gentium clarissimos
464 I | potiusquam poetam". Stupes, belua: nunquam, puto, istud audieras. ~
465 I | est necesse! —; vos, Dei beneficium et complexionis ac nature
466 IV | solitudine habitans, sim deus an bestia; diffinisque non deum. Sed
467 IV | Dei sum, cultorque utinam! Bestie vero titulum nemo, te vivente,
468 II | lapides scribent; nilotica biblus non sufficiet. Siquis est
469 II | monstrum incidit. Quid enim bicipitem puerum aut quadrupedem miramur?
470 II | sillogismos tuos explicans probes Birriam nichil esse, magnoque animo
471 II | inquit "illud intuemur, adeo blanda est sperandi pro se cuique
472 II | esse poterit qui mentiendo, blandiendo, fallendoque consenuit?
473 II | compatriotis aut amicis meis me blanditum dices; nichil est enim quod
474 I | Tu palpator, tu non solum blandus, sed—si es ille quem puto—
475 II | atque odistis. Et quoniam blasphemare quem mundus adorat publice
476 II | hostem eius sacrilegum ac blasphemum paulominus adoratis. Livoris
477 IV | interdum—quod nutrices solent—bleso ore loquendum est, et hic
478 III| ad quos pertinet illud Boetii, et quicquid a quolibet
479 I | patritii sint, hac in re multum Boetio preferendi. Verum absit
480 I | scires scenicam illam quam Boetius notat, ipsos inter poetas
481 III| indignos deorum maiestate ac bonitate" censebat. In quo multos
482 III| molestum est, nisi ut iubeatur bono animo esse, cureturque artis
483 IV | licet solitarium, et amare bonos noveris, et ab illis non
484 II | arripiunt? Actum est: ipsi boves, ipsique lapides scribent;
485 IV | Hymnis quidem tuis carmen breve reddideram, sed iniuriam
486 IV | loquendum adversus ignorantes". Brutus hoc in epystolis suis ait:
487 I | glorie. ~Id non scripto sed cachinno refellendum arbitror quod
488 III| renascentur que iam cecidere, cadentque~que nunc sunt in honore
489 III| vobis impositum, nunquam cadet. Solebant medici veteres
490 IV | sicut unus de principibus cadetis". Itaque, profundissime
491 III| conclusio in contrarium cadit? Dimoveantur ambages: dicam
492 II | Quando te contemptorem rerum caducarum videro, cultoremque virtutum,
493 II | inutile artificium, auxilioque caduci corporis inventum. Quid
494 II | persequebar; eamque non omnem. Calcanda est enim ignorantia superborum,
495 I | sibilo metuendus, in me calcaneotenus erigeris; ubi, scilicet,
496 III| domitus, virtus culta, vitia calcata sunt; qui tamen longum in
497 IV | circumfusa diversitas et calcatarum odor mirus herbarum recreat
498 III| mansurum opus sine poetarum calce construitur, cum contra
499 I | ruditatem illam tuam et caligantis ingenii cecitatem occultare
500 I | Faciet illa Nerones atque Caligulas regnare, Dyonisios atque
|