abdit-calig | calli-da | damna-eschi | escul-horta | horum-iubes | iucun-natum | natur-philo | phorm-repor | reppe-super | suppe-viva | vivam-zona
Liber
1001 I | ne consuetudinem publicam damnasse videatur, vestra potius
1002 IV | miserabilis senex? Quid in me damnasti? Amarunt solitudinem patriarche,
1003 III| principatuum pluralitate damnata, unus omnium princeps asseritur—
1004 III| in lucro ponimus, non in damno. Noli igitur stilum reprobare
1005 I | mentiri summo cum discrimine damnoque credentium. Id si michi
1006 III| eoque magis, quo turpior damnosiorque, multo est animorum acerbitas
1007 IV | veluti corpus infectum damnosis humoribus, exhaurire. ~Quem
1008 III| tibi dedecus, egris tuis damnum ac periculum probarent.
1009 II | ceteris liberalibus artibus dandum sit; didici a philosophis
1010 II | semper sui similes duces darent, desertis in curia accusatoribus
1011 I | locus, quando signum pugne dari, quando cani receptui conveniat,
1012 IV | modo animi crimen absit, et data sit occasio non quesita,
1013 IV | hominibus dicebat a natura datam. Deinde, enumeratis malis
1014 II | scribendis libris operam datis, accurrite; vestra res agitur:
1015 IV | quemlibet fortune virum, sed David regem ex urbibus in solitudinem
1016 IV | que apud illos sapientie dea est? Miraris, ydiota? Peregrina
1017 IV | importune sit et scurriliter debacchatus audieris, et quis ipse sit
1018 II | nescis quantum huic calamo debeas. Ecce iam prosam scriptitas:
1019 III| ut nulla tibi miseratio debeatur. Quomodo vero dissimulem,
1020 II | defensione veri, dicta ferre debebis equanimiter, et tibi parcere
1021 I | medicos, qui irasci non debent si, semper rari, nostra
1022 II | vacanti, et sanitatem corporis debenti non medicis, sed nature?
1023 III| gratanter reverenterque suscipi debere quis nesciat? Sive ergo
1024 I | obsequium insuper et obedientiam deberemus. Debuisti, si sanus esses,
1025 III| potest, et si possetis, deberetis nolle. Rethores esse vultis,
1026 III| notitiam rerum vulgo invidens debilioris ingenii; ad quod illud etiam
1027 II | ad gloriam spectat. Nonne debuerat generosus animus, difficultate
1028 I | et obedientiam deberemus. Debuisti, si sanus esses, non michi
1029 IV | meminisse illius sententie decebat, que in libroDe finibus
1030 III| notitiam, et quecunque de decem cathegoriis philosophi tradunt,
1031 III| scripta plena fallaciarum et deceptionum" diceret, putas ne de omnibus
1032 IV | quereretur, furore atque odio decertandum erat? Cur non potius meminisse
1033 II | Carthaginiensibus bene ac feliciter decertasset, agendasque potius deis
1034 IV | inculcare nequeo; nec enim decies repetiisse sufficiet. Si
1035 IV | omnibus iurgiorum, neque decima vel proprie laudis vel aliene
1036 IV | habuit Psalmo centesimo decimo octavo: "Non enim" inquit "
1037 III| nobilitatus Orpheus, cuius decimoctavo civitatis eterne libro Augustinus
1038 III| Cavete" inquit "nequis vos decipiat per philosophiam et inanem
1039 I | tibi fideres apertissime declarasti. Si enim non extremus perditissimusque
1040 III| quales essent Plato ipse declaravit in sua Republica, quando
1041 II | hominum genus, summoque studio declinandum, quibus est stultitie mixta
1042 I | atque inutile genus hominum, declinaret, seu me poetam seu quodlibet
1043 I | obliquis figurationibus cum decore aliquo conversa traducat;
1044 II | intelligens". Bene Socrates, cum decorum adolescentem tacitum vidisset, "
1045 IV | interrupisse contentus est, quod decreverat implevit: aliquot michi
1046 III| illustres scenicis ludis operam dederunt? Profecto nunquam, sed de
1047 I | egenti, fidele consilium dedissem, cui omnes qui cristiano
1048 IV | mente nichil prestabilius dedisset, huic divino dono nichil
1049 III| ut libet, et his quidem dedit numero, his autem singularitate
1050 IV | impedire quam vitam libidinibus deditam". Que sententia a Virgilio—
1051 IV | Quis est enim tam vili deditus negotio, qui circa tam ieiunum
1052 III| futilis et ante medium fessa deductio? Sed quod uni fatuo dicitur,
1053 III| loquax. Vos autem eo rem deduxistis, impudentia vestra, ut de
1054 IV | iuveniliter actitata est. Hoc deerat iniurie: ut a sene iam senior
1055 III| et utriusque vitiis atque defectibus, more suo multa disseruisse;
1056 II | exercendo violas, et opprimis defendendo. Incassum ergo niteris:
1057 II | opprimi malit, quam a te defendi, qui eam et exercendo violas,
1058 I | repelli. Ideoque et maior defensio Demosthenis quam Eschinis
1059 II | nominis, quam pro ipsius defensione veri, dicta ferre debebis
1060 IV | coacervatione spontanea deferentem. Sed expecta, noli victorie
1061 IV | eius, et iniustitia, et non deficiens de plateis eius usura, et
1062 II | non ambigunt ignorantia deformari. Esto autem: nullos norim
1063 I | eo speculo intuens, vel deformitatem tuam corrigeres, vel desineres
1064 III| vivificator eternus illis defuit. Alioquin nulla gens melius,
1065 III| ruinam illis opponit. Tu defunctum unum nec loqui valentem
1066 IV | virtutem aspirantis ultro degere ubi voluptas, inimica virtutis,
1067 III| Cicero capitalium rerum reos: Deiotarum regem, Plancium, Quintum
1068 I | quid nisi divina inventio Deique donum est, cum in eiusdem
1069 II | decertasset, agendasque potius deis grates precandosque ut populo
1070 III| diis talibus preriperent deitatem? Belligerantes deos invicem
1071 IV | utrinque paribus spatiis delectantur absistere, qui honestissimam
1072 II | confragosis anfractibus delectare, venturus ad finem impietati
1073 I | nullum tamen quo magis delectarer quam sene hoc, quippe qui
1074 III| respondeam, qua obscuris delectari arguor, quasi notitiam rerum
1075 II | mentionem quarum odoribus delectaris, sed propter eos qui legent
1076 II | virtute per omnem vitam delectati sunt, in senectute mirabiles
1077 III| dulci labore proposito, delectationi simul memorieque consulitur.
1078 IV | silentii detraxisset, ut quem delectet, porcorum more, ceno semper
1079 III| celo et in Sacris Literis delector. Que si Victorino, pagano
1080 IV | amens: locum tibi aptissimum delegisti. Habitant reges in urbibus,
1081 IV | infelixque palatum tuum delibandis atris potionibus inviscantur,
1082 III| pigra et viscosa et farmacis delibuta multa ructaveris in poetas,
1083 I | desudasti? Deus bone, que deliramenta! Que somnia! Insultas poetice
1084 III| tamen aliquanto tolerabilius delirante. Ille enim, stili conscius,
1085 II | insaniunt. Hos ego sepius delirantes dixi, nec mirum si ex his
1086 I | rarissimi, sed adversus te delirantesque similiter dicta sint. In
1087 II | in etate tam longa, senex delirantissime, cogitasses nunquam aut
1088 I | Multos" inquit ille "stultos delirosque senes vidi; nullum tamen
1089 IV | ipsumque te putes Apollinem et Delphis oraculum processisse. Non
1090 I | successorum. ~Que autem ista dementia? Que ve ista voluptas est?
1091 II | clausa mansisset, nisi quia dementiam diutius occultare difficile
1092 IV | spero quotidie multis illam dementibus, veluti corpus infectum
1093 III| primum occurrit, quod unum dementie tue sufficiens argumentum
1094 II | voluntas indomita precipueque dementium. Id scito certissime: nec
1095 II | anima de ydeis litigant; Democritus innumerabiles mundos facit;
1096 III| Psalmiste: "Omnes dii gentium demonia", et quod scriptum est: "
1097 IV | exercendus est stilus? En in demonstrativo genere exerceor; mallem
1098 III| ridente Tullio, indignante Demosthene, flente Ypocrate, populo
1099 I | Ideoque et maior defensio Demosthenis quam Eschinis accusatio
1100 II | accipit quam relique, et si densiores in imum sordes suo more
1101 III| clare quod sentio, quamvis dentibus tuis fremas, et tabescas,
1102 II | scriptum est in Psalmo—"denudasti fundamentum eius usque ad
1103 I | literarum tuarum in fine denunties. Ad quam differendam medicina
1104 IV | horreo; nec dum aculeos deposui; quod a te quoque graviter
1105 III| Puto: nemo est, nisi omnino depuduit, qui in respondendo hereat.
1106 IV | sicubi gloriosus de me, deque illo mordacius quam velles
1107 I | ad quod nunquam sponte descenderem, et loqui aliquid necesse
1108 IV | veritatis quod, ut video, alte descendit in cor tuum, non loro poetico,
1109 II | in imum sordes suo more descendunt. Propter eandem causam,
1110 III| nostrorum a Virgilii calle descivit, nisi fortasse Statius Pampinius,
1111 IV | eum tibi circumlocutione describam—me nolentem, procacis ut
1112 IV | Lucanus Pompeium, Labeo describit Herculem, Romulum, et de
1113 III| poeta talis, qualem tibi describo, et qualem esse posse, et
1114 II | inRethoricis et in Arte Poetica descripsit Horatius. Hec michi nunc
1115 II | dixerunt. Que philosophie descriptio, quamvis a paganis inventa,
1116 II | annorum computata". Ecce, iam desentire incipit. Quid ergo? "Cani
1117 III| Qua in re, morem tuum non deserens, multum a veritate discedis.
1118 II | sui similes duces darent, desertis in curia accusatoribus atque
1119 III| poetica". ~Ab Aristotile desertus, rursus ad Boetium fugis,
1120 I | Caute;" inquit "artem enim deseruit que defectus suos habet
1121 II | exierunt, mei iuris esse desierunt. Quid igitur dixi? "Delirare
1122 III| esse voluistis, medici esse desiistis. Sed hec michi tecum vetus
1123 II | aliqua, nec desino aut unquam desinam, dum hic digitus calamum
1124 I | bonum est, omnia recusasse. Desine itaque lepram tuam et ambitionis
1125 II | hinc cepisse; pudet inde desinere: ita tergiversaris et incertus
1126 I | deformitatem tuam corrigeres, vel desineres superbire. Sed—crede michi—
1127 IV | cuntis volat. Mirari autem desines, si cogitare ceperis ex
1128 II | quid eloquar? quid dicam? Desinite—queso—qui papiros arte conficitis,
1129 II | videatur. Scripsi aliqua, nec desino aut unquam desinam, dum
1130 II | maxime felices sunt, dum esse desinunt, ut incipiant esse perenniter.
1131 I | quod ita esse, nisi plane desiperes, ipse stilus indicio est.
1132 I | perditissimusque omnium fuisses, non desperasses fieri posse ille unus ex
1133 I | id quidem opinari: necdum despero fore aliquem medicum cui
1134 IV | ex alto pereuntia lucra despiciam, et, ut sepessime stomaceris,
1135 III| mirandum si, quorum actus despicis, et verba contemnis. Omelia,
1136 IV | ioco non respondeat, quo desponsasse me dicis fontem Sorgie?
1137 IV | Quotiens tibi iam dixi: frustra despumas in poetas, aerem verberas,
1138 III| meminit. "At nequiverunt quo destinaverant pervenire" dicet aliquis.
1139 I | thalamis voce tua publicam destruas sanitatem? ~In eo quidem
1140 I | sensus tuos tam pueriliter desudasti? Deus bone, que deliramenta!
1141 IV | pulverem tuum funiculumque detegere, quinetiam spargere atque
1142 I | singulis enim te verbis detegis nichil esse, nichil sapere,
1143 IV | ibi aliquo gravi negotio detenti: hos proprie ius necessitatis
1144 II | princeps hostium, Maometus deterrente, scilicet omnium linguas
1145 III| facie, si sapiunt, a limine deterrentur. Unde fit ut hic repulsi,
1146 II | multa dixisti, me senectutem detestari? Nichil hoc falso falsius.
1147 III| platonicorum sacrificia detestatur, "quoniam cognoscentes Deum
1148 II | scientiam tuam omnem funditus detexisti, et—ut scriptum est in Psalmo—"
1149 IV | facete tantaque arte me detines, ut abire nequeam abs te.
1150 IV | colloquio vel salubri soliloquio detinetur; dum manus tua miserorum
1151 IV | his conferatur, que michi detractor iste violentus extorsit,
1152 II | graviter te laturum, quod tuo detraham semideo. Fer autem equo
1153 II | ut cui detrahere metuas, detrahentibus plaudas. Hec hactenus; nec
1154 IV | gladio percutiat, Petro detrahes aut Andree? An ego, quia
1155 II | loquor improprie: nichilo detrahi nichil potest; sed intelligitur
1156 II | equo animo: Deo ille meo detrahit; non suo—fateor—nec tuo,
1157 I | inventionibus addidisse. Non detraho claris viris, ne fiam tui
1158 IV | arce tranquilli silentii detraxisset, ut quem delectet, porcorum
1159 IV | Gloriatus es necessario; detraxisti vere. Primum excuso, secundum
1160 III| catholici magni viri ita deviarint, ut ipsa veritas unquam
1161 I | egritudine laboranti, metu ac devotione dictantibus, epystolam scripsi
1162 III| tristius ducat, et puto dextram suam oderit, qua illa scripsit
1163 III| quod scriptum est: "Invidia diaboli mors introivit in orbem
1164 IV | quod in eisdem Scripturis diabolus leo est. O insulsi sales,
1165 IV | iustior —; inventus est qui Diane Ephesie templum incenderet,
1166 III| confiteor quam accuses. Sed cum dicaris animal rationale mortale,
1167 III| testudinem, et candidum corvum dicat. In te ergo, non facundia,
1168 II | largiter referre quo animo quid dicatur aut fiat. Hinc ille vir
1169 II | laus ore sordebat? Audi: "Dicebantur" inquit "ab eodem animo
1170 IV | corporis voluptatem hominibus dicebat a natura datam. Deinde,
1171 II | referebantur". Secundo autem dicende cause die, dum acrius urgeretur,
1172 II | ipsa exacuas et irrites ad dicendum quod dixisse nolim. Nunquam
1173 II | inutilis vivit, si tamen dicendus est vivere qui optimarum
1174 IV | qualibet dissensio incidisset, dicente uno quod alius non probaret,
1175 II | nosses, nunquam me nil tibi dicentem, aut dicere cogitantem,
1176 III| est insipiens cor eorum; dicentes enim se esse sapientes,
1177 IV | summum, his solum bonum dicentibus esse virtutem. Que si vera
1178 I | usqueadeo asininum atque obtusum dicerem—ut scilicet, quoniam etate
1179 II | inanis tantum glorie studio dicerentur. Nunc non magis pro mei
1180 II | responsum habes: tunc id vere diceres, quando nulla iusta causa
1181 III| tuique similes dictum est, diceturque quod restat. ~Superest ut
1182 III| quecunque de tali qualem dicimus"—hoc est de oratoria; de
1183 III| Male concluditis, falsum dicitis, pueriliter loquimini: quod
1184 II | innitere, et—quod omnes soletis—dicito: "Quis resistet illi ingenio?
1185 I | relatam, quam tibi quoque dictam puta, siquid omnino aliud
1186 III| pene maternis verbis sunt dictanda remedia? Unum est, quoniam
1187 I | laboranti, metu ac devotione dictantibus, epystolam scripsi brevem—
1188 II | ubi periculosis ambagibus dictare soles miserorum mortes,
1189 III| Anneus Seneca tanto studio dictasset, aut Solon ille, princeps
1190 II | persuadendum, finis persuadere dictione". Quanta autem illud arte
1191 I | incognitis loqueretur". Quo dicto facete admodum et illius
1192 IV | egre visuri sint, nichil dicturi, modicum responsuri. Sed
1193 III| Urbis conditor, Quirinus dictus est. Cur? Quia hasta in
1194 I | vos a quibus tot mendacia didiceritis non dicis. Sed quid iterum
1195 I | egris animis succurrere didicerunt. De quibus si loqui velim,
1196 I | quibus tam temerarie disputas didicisses, scires scenicam illam quam
1197 III| esset Eneas apud Virgilium didicisset? Hec est quidem vera rei
1198 IV | ubinam sit vera felicitas didicisti? Certe non opus est turbis
1199 III| Illi autem dixerunt, centum diebus victurum et non amplius:
1200 II | comminatur, quem ipse Averrois diffamavit impune, quod nemo unquam
1201 I | fine denunties. Ad quam differendam medicina forte aliquid,
1202 II | dementiam diutius occultare difficile est. Credo non legeras quod
1203 I | studiosisque lectoribus et quesitu difficilior et dulcior sit inventu.
1204 IV | contigit—quod Salustius merito difficillimum dicit inter mortales—ut
1205 I | mirarer, nisi ignorantiam ac diffidentiam tuam noscerem, cum—ut postea
1206 IV | habitans, sim deus an bestia; diffinisque non deum. Sed audite, queso,
1207 III| responsionem supervacuam diffinisti. ~
1208 III| famulantium. Deinde quis illud diffinivit inter nos, de quo ab initio
1209 II | unum contraxi adventu tuo diffugiant, teque ibi solo remanente,
1210 I | coactum virus non posse diffundere, nisi quod in finem, multo
1211 III| igitur eius sunt". O male digesta conclusio! Sic iam longius
1212 II | unquam desinam, dum hic digitus calamum feret. Sed, omissis
1213 I | ut quisquis ea responso digna duxerit, ipse merito videri
1214 I | neque enim me hoc nomine dignari ausim, quod tu michi, demens,
1215 IV | facit. Hinc illud poeticum digne laudatur: ~nec te quesieris
1216 I | huius vel alterius fide digni hominis testimonium recusem:
1217 III| Necessariores quidem omnes, dignior vero nulla". Locum non signo:
1218 III| stili maiestas retinetur ac dignitas, nec capere valentibus invidetur,
1219 IV | indigna esse videamus, tamen dignitatem retinere, iracundiam pellere".
1220 III| facio. Neque enim ~tali me dignor honore ~ut est apud Virgilium;
1221 II | ponam et divinitate tua dignum, si potero, nomen inveniam.
1222 II | siquid eorum prestiteris, dignus esto qui iuxta Platonem
1223 III| argumentum erat, quando, digressus a medicine laudibus, que
1224 III| essent, eadem multo magis diis talibus preriperent deitatem?
1225 III| exercet sensum, ut fatigatione dilatetur et exercitatus capiat quod
1226 IV | est qui, etsi eum antea dilexisset, non deinceps lividis adversus
1227 IV | amicitiam sperneret nullumque diligeret ab Atheniensibus lapidatus
1228 IV | impellunt, plures melioresque me diligunt; et nisi gloriari tibi importune
1229 III| pulsu forte non inutiliter dimensiones temporum et intervalla consideret?
1230 II | enim negas, contentione dimissa populum testem voco. Nota
1231 II | atque has ineptias non ante dimittere, quam tibi conclusiunculas
1232 II | sufficiet. Siquis est pudor, dimittite illam literatis; vos, si
1233 III| conclusio in contrarium cadit? Dimoveantur ambages: dicam clare quod
1234 IV | sunt?" inquies. Quis cunta dinumeret? Illis caruisse non est
1235 II | spes et amor tuto tramite dirigit ad felicem metam. At tu,
1236 I | es: alterum facit ut nil discas, alterum ut nil scias. Quid
1237 IV | tuam vertes in gloriam. Disce iam, iurgator, vel mordere
1238 III| intellectus generet et ditiores discedant homines, qui clausum invenerunt
1239 III| deserens, multum a veritate discedis. Nusquam fere vel minus
1240 IV | pithagoreosque alios visendi discendique gratia in Italiam venisset.
1241 IV | nunquam sponte fueram ad talia discensurus, nisi iste, quem alloquor,
1242 IV | Latinis iste non fuerat disceptandi modus; licet—ut Cicero idem
1243 III| erraverunt—nichil est enim quod disceptator indoctus et pertinax non
1244 III| didici: parum placebat eas discere, quippe que ad virtutem
1245 II | addis: "Quis inter ista discernat? Quid michi autem nescio
1246 IV | tuum, quin prima fronte discerneremur. Ita michi nescio quid terapenticum
1247 IV | literarum ac mechanicos non discernis. Linque solitudinem his
1248 II | inter superbiam fidutiamque discernit, et scit largiter referre
1249 I | facies vestra solo pallore discernitur, iamque in proverbium abiit "
1250 I | medicos locutum, sed contra discerptores atque adversarios Ypocratis;
1251 II | dicturus, quam si longissime discesserim ab ordine libri illius quem
1252 III| et ornate loquendi artes discimus, ut vivamus recte. Sic non
1253 II | indignetur Apitium suam literis disciplinam inserere? Cur enim inter
1254 II | nichil in vita aliud agentem. Discite, miseri, non spernere Cristum:
1255 III| de quibus principaliter discordamus; quod magnum in argumentando
1256 I | periclitari tot hominum milia, qui discordi et vario et prorsus incerto
1257 I | inter vos et quam indecisa discordia de pulsu, de humoribus,
1258 IV | sed de ignorantibus atque discordibus, quorum tunc ego te principem
1259 II | artium arte ponenda est discretione pollentes, quibus, ut arbitror,
1260 III| valido verbi flabro grana discrevit a paleis. Quando autem Homerus
1261 IV | hac nunc illac more tuo discurrens, prehensarem homines, loquendo
1262 II | atque facetulus factus es. Disertissime Ypocras, nescis quantum
1263 III| provisum est. Quisquis te disertum dixerit, idem et nitidam
1264 III| gratia, poetam esse pium disertumque prohibeat. ~Sed nonne ego
1265 III| tempore statua eius fulmine disiecta esset, in qua scriptum erat
1266 I | argumentum fuerit, si tibi valde displiceam. Cur autem indigner audere
1267 I | raros quidem, natura rerum disponente ut rara quelibet cara simul
1268 III| tuum, quam possum, excusare disposui. Unum est quo in te alienum
1269 IV | probari". Sane, quod ad disputandum pertinet, Latinis iste non
1270 II | Habeo quod petebam: iam disputare non vereor, collocutoremque
1271 I | de quibus tam temerarie disputas didicisses, scires scenicam
1272 III| ut tu, sed profundissime disputasset? Puto: nemo est, nisi omnino
1273 III| et longior operosiorque disputatio, nec propositi huius est.
1274 I | fidem queras, cautissimus disputator, patritium illum vocas,
1275 III| Oratore Ciceronis clarissime disputatum est. Illud in poetica singulare:
1276 III| instituerat in illa civilis dissensionis intemperie licuisset, "opinor",
1277 IV | puto, non invitus leges? "Dissentientium" inquit "inter se reprehensiones
1278 III| in causis effectibusque dissentio; nec solus ego, sed veritas.
1279 IV | eos, a quibus de veritate dissentiunt". Que cum michi iampridem
1280 III| defectibus, more suo multa disseruisse; de his autem que tu somnias,
1281 I | prelium sint servanda, copiose disseruisset, secutusque esset plausus
1282 I | admonuique ut turbam dissidentium medicorum, necnon et medicum
1283 IV | gratias agam: quod me valde dissimilem tui fecit. ~Interea dum
1284 I | gaudeat se paucorum similem dissimilemque multorum. Quod nisi ita
1285 III| mechanicis non excludas, cum—quod dissimulare non potes—sis et ipse mechanicus.
1286 III| viri. Efficacior est autem dissimulata callide, quam inaniter ostentata
1287 III| miseratio debeatur. Quomodo vero dissimulem, aut quid illi faciam vanitati,
1288 I | cui—imo quidem scio, sed dissimulo—dolorem peperit ac furorem.
1289 II | contemptus et spes eterne et dissolutionis desiderium esse debet. Que
1290 IV | preterire magnificum, puerile dissolvere. Tamen quia cum pueris pueriliter
1291 I | farmacis! Celum ac terram dissonis clamoribus implessetis,
1292 IV | multa michi que pene per dissuetudinem evanuerant ad memoriam reduxisti;
1293 II | varietates et morum infinita distantia, nec senum modo sed iuvenum,
1294 II | Horatius. Hec michi nunc senum distinctio probatur, que si tibi non
1295 II | habeant, versutus opifex, distinguis in partes; et forsitan victor
1296 I | verendum: ne, dum per abruta distractus, multumque huic tue ridiculose
1297 III| largitorem, qui dona sua distribuit ut libet, et his quidem
1298 IV | fugamque eius intueor. Si ergo distuleris, tibi nichil, carte autem
1299 III| multos intellectus generet et ditiores discedant homines, qui clausum
1300 II | arrogas pallorem? Tuus nempe diurnis pelvibus contractus et marcidus
1301 II | sentiebat, nisi addidisset: "non diuturna neque numero annorum computata".
1302 III| medullitus sunt infixi, ut ne divelli quidem possint, et si velim.
1303 III| est relatio, sed penitus diversa sententia est. Frustra te
1304 IV | meas florum circumfusa diversitas et calcatarum odor mirus
1305 IV | repeto ut doleas, tantam diversitatem nostre sortis agnoscens.
1306 IV | loquentur tacentibus nobis"? Ex diverso autem, quid ego alterius
1307 III| ingenio fatigato nonnunquam diverticula huiuscemodi et cum stultis
1308 III| Civitate Dei undecimo: "Divini" inquit "sermonis obscuritas
1309 III| sempiterna quoque virtus eius ac divinitas". Itaque, cum sepe Augustinus
1310 II | concilio deorum ponam et divinitate tua dignum, si potero, nomen
1311 IV | excellentibus ingeniis, divinitatem non dicam assequi, sed etiam
1312 I | posuisse dicas, quoniam medicos divinum ac celeste genus attigerim,
1313 III| sortitus est? Quid sermo ipse divinus, quem et si valde oderis,
1314 IV | circulator, mimus, fur, impostor divites, stultos, credulos insequitur:
1315 IV | nec pauperiem timent nec divitias venerantur, sed utrinque
1316 II | inhiantem celestibus, a latrinis divitum exulantem, tunc credere
1317 I | est mechanicarum, quidam dixere rethoricam, eo quod in primis
1318 I | semel abiecerit, quicquid dixeris negabit? Magna meretricie
1319 I | siquid contra morem meum dixero, respondebo ad aliqua. Multa
1320 I | optanda rebellio est. ~Si bene dixisses, audisses bene. Audisti
1321 III| per medicinam recte vivere doceamur—omnes enim huc referuntur,
1322 II | Platonem sedeas, Aristotilem doceas, Socratem celebres, cum
1323 III| illaTerapentica vel meliorem vel doctiorem vel saltem corpore saniorem
1324 II | Virgilio clamaretis. Sed doctiores excusant, quia scilicet
1325 III| implere? Responde michi, vir doctissime, oro te, et quid sis responsurus
1326 I | didici—vestrorum quoque doctissimi egrum uni fideli medico
1327 III| sanctissimis tamen atque doctissimis viris placuisse notum est.
1328 IV | ingeniosissimos—quod nemo ambigit—ac doctissimos quidem viros avem hanc Minerve
1329 III| transisse, cum tamen turpe sit docto viro proferre quod nesciat.
1330 III| non hunc qui quartum inter doctores Ecclesie locum tenet. Quinet
1331 III| quippe que ad virtutem doctoribus nichil profuerant". Certe
1332 IV | mole rerum opprimam. Quam doctrinam ab Archita tarentino, magno
1333 IV | etiam in atrocioribus causis doctrine huius meminisse profuerit.
1334 III| esse forte non stultus. Doctus fieri non potest, nisi qui
1335 III| Ibidem enim statim platonicum dogma commendat. Et eodem libro
1336 II | qui hereses et contraria dogmata peperere, non ipse tantorum
1337 III| corpore saniorem effecisset, dolerem me eas literas non legisse.
1338 III| consolatur alium, qui non dolet. Et illud est certum: quod
1339 II | boni est, quamvis id tibi, doliture invide, in oculos ingesserim
1340 I | quidem scio, sed dissimulo—dolorem peperit ac furorem. Illam
1341 IV | de plateis eius usura, et dolus. Iam quod sequitur responsione
1342 III| mechanicos. Nescitis quod servus domesticus sepe quo vilior eo magis
1343 IV | sum sicut nycticorax in domicilio". Vide autem quanti te faciam,
1344 I | sacrilegio inaudito, ancille dominam, mechanice liberalem? Nisi
1345 IV | voluptatem. Nec enim, libidine dominante, temperantie locum esse,
1346 II | philosophie atque artium domine: quo animo Tullius rethoricam
1347 III| per quos orbis terrarum domitus, virtus culta, vitia calcata
1348 | donec
1349 II | artis histrionice librum donet? Erat et ille mechanicus,
1350 IV | vigilat, inter tenebras videt, dormientibus cuntis volat. Mirari autem
1351 IV | omnium obtunderem, nullum dormire sinerem, cuntis liminibus
1352 II | quantitate pronuntio: haud dubie magnum opus multarumque
1353 IV | glorie? Repeto enim, non dubitans ne lateat, ut tu fingis;
1354 II | sapientes fuisse nemo est qui dubitet, nisi qui nunquam oculos
1355 III| in inferno esse tristius ducat, et puto dextram suam oderit,
1356 I | fuisse; puto Galienum illo duce, multa primis inventionibus
1357 I | Denique dum qualiter sit ductandus exercitus, qualiter instruenda
1358 II | promeritus non modo maximorum ducum gratiam, sed ipsius quoque
1359 II | implicas, frustra te ingeris duello non tuo, quasi aut ego—quod
1360 III| obscurioribus tanto maiori dulcedine inventa reficit, quanto
1361 IV | iuvat, vixque ullam vite dulcedinem urbano in strepitu ac fragore
1362 II | est sperandi pro se cuique dulcedo". Hec est causa que te populo,
1363 III| valentibus invidetur, sed, dulci labore proposito, delectationi
1364 I | hominum admitto, mechanicis duntaxat exclusis. Ille igitur quid?
1365 III| idem Aristotiles: "Non ex duobus medicis fit commutatio"
1366 IV | defectus impediet, que causa duplex cepto arcuisse legitur tantos
1367 I | Amphionis vel Orphei citara tam duram silicem movere posset, neque
1368 IV | reverentiusque habitas, duras tamen atque mordaces. Verum
1369 III| illas alloquente, pectusque durissimum moliente, veram infuderunt
1370 IV | tramitibus abductum, ad durum et insolitum iter traxit.
1371 III| eos etiam inde repuleris, durus eris. Verum, ut omittam
1372 II | unitatem intellectus attulit dux noster Averrois". Hec tecum
1373 I | quisquis ea responso digna duxerit, ipse merito videri possit
1374 II | iam sillogismos facio, iam dyaletica mea est. Ad quid aliud natus
1375 III| caritura plebecula! Ite nunc, dyaletici senes, et ex necessitate
1376 III| multos annos fuit cum quodam dyaletico sene siculo similem questionem,
1377 I | atque Caligulas regnare, Dyonisios atque Phalaridas in patria
1378 | eadem
1379 III| preclarissimus atque optimus, teneris ebibitus annis, non facile oblivione
1380 III| ut michi iam non magis ebrius quam freneticus videaris.
1381 II | enthimema perducito; admove ad eculeum: cogere poteris fortassis
1382 I | philosophico procul arcet edicto. Vive, bellator egregie:
1383 III| est. Tener admodum illos edidici, expertusque sum in omnibus,
1384 III| philosophus, librum de poetica edidisset, quem, ut auguror, non vidisti,
1385 II | metimini: nec gigantem nanus edificans nec formica cogitat elephantem.
1386 IV | illo mordacius quam velles effatus sum. Magnificentius, fateor,
1387 III| saltem corpore saniorem effecisset, dolerem me eas literas
1388 II | tui memores in perpetuum effecisti. ~Duo hic, antequam ad maiores
1389 III| tecum sentio, sic in causis effectibusque dissentio; nec solus ego,
1390 III| pretergressi, loquuntur ut viri. Efficacior est autem dissimulata callide,
1391 IV | vobis exceptis, nescio an efficacissimos omnium ministros mortis
1392 III| suscitatum: quod eum ab extremis efficax medicus et velut a morte
1393 IV | quos interficere velles efficeres immortales. Tu michi ergo,
1394 III| iuxta stultitiam suam, ne efficiaris similis ei". Hoc cum Sapiens
1395 II | dixisse nolim. Nunquam tamen efficies ut odio turpium pulcra condemnem;
1396 I | forte nares amputet, oculos effodiat: famam tibi nullus eripiet
1397 II | esse potest quin inaniter effusa laudatio turpiter sonuisset,
1398 I | credidi, si sibi, licet non egenti, fidele consilium dedissem,
1399 II | ingeniorum vel virtutum fuit egentior quam nostra, sive id culpis
1400 I | nomine pugna est, cuius te egenum atque inopem esse, etsi
1401 III| immurmurat: "Iste, cum quo ludis, eger est". Tu te medicum dicis:
1402 III| glorificaverunt aut gratias egerunt, sed evanuerunt in cognitionibus
1403 III| applicuisset? Quantam in primis egestatem? Nichil enim hic venale,
1404 III| deinceps omnibus modis id egisse, ut—quod publice non audebant,
1405 I | ac fidunt, quarum ope non egra corpora mactare, sed egris
1406 IV | sanare rempublicam, quam egram, fateor, a te sanari posse
1407 IV | te, si ultro illos adeas, egre visuri sint, nichil dicturi,
1408 I | arcet edicto. Vive, bellator egregie: universam poesim letali
1409 I | assecutus fueris, voti compos egregii; alioquin, laudabili saltem
1410 I | quod negas: te, scilicet, egressum tuis, alienis in finibus
1411 I | Romano Pontifici, gravi tunc egritudine laboranti, metu ac devotione
1412 II | addam ego, si libet, et egritudinem et pallorem—"video: philosophum
1413 II | quibusdam placet, insanabilis egritudo est, et velut animi febris
1414 III| quam plurimum. Quid enim egro longa oratione opus est,
1415 II | hostis Ypocratis, pestis egrorum, dedecus medicorum, de te
1416 I | sub auxilii vestri fidutia egrotant! Cristus autem, in cuius
1417 I | exclusis. Ille igitur quid? Ab egrotantis cura scenicas meretriculas
1418 II | undantes pelves rimaris, egrotantium urinas aspicis, aurum cogitas.
1419 II | upupam nulla habet historia. Eia, upupa, fac quod soles:
1420 | eis
1421 | eiusdem
1422 IV | stricto pallido labello elatoque rugoso supercilio, suspirans
1423 III| quibus, velut in equitatu electo, totam victorie spem reponis,
1424 II | philosophum non video". Elegans plane responsio. Quid enim
1425 IV | vespertilio aquilam, simia leonem—elegantissime sub allegorica nube reconditur;
1426 III| inanem seductionem, secundum elementa mundi". Quem secutus Augustinus,
1427 III| annorum", maledictus a Deo, et elementarius senex irrisus a Seneca,
1428 II | edificans nec formica cogitat elephantem. Aliquot, ni fallor, medicos
1429 III| male tornatum sillogismum elicis; neque hoc aut illud verbum
1430 I | cedet Maro, vacuus tibi Elicon linquetur, indecerpta laurea
1431 IV | illic tibi non suburbium elige, sed plateam. Quid multa?
1432 I | suasissem unum de multis eligendum—ut verba mea repetam—"non
1433 II | gratias agas: de muto et elingui, argutulus atque facetulus
1434 III| non omnia, quecunque de elocutione dicere est, pertractandum
1435 II | perveniat. Quid querar? quid eloquar? quid dicam? Desinite—queso—
1436 II | late tristis male coagulati eloqui fumus manat. O ridiculum
1437 III| utilitatis est ipsa obscuritas eloquiorum Dei, quia exercet sensum,
1438 III| calumniam tuam paucis verbis eludere. Poetas impetis: quid ad
1439 II | tuis noscet, nisi quos, elusos verbis inanibus aut peregrinis
1440 III| philosophorum vigilias ac labores eminentissime floruerunt. Quid ergo? Quomodo
1441 IV | accessit consuetudo nature emula, accessit studium et iugis
1442 IV | ineptias tuas labor, et dum te emulari studeo, prope tui similis
1443 IV | cuiusdam, et certe maioris emuli, quem in alio terrarum tractu
1444 II | dictum ab Ulixe atque ab Enea, vel turpiter fictum ab
1445 IV | astrologus non quadrantem eneum, sed baculum tibi quernum
1446 III| facetie Nasonis! que fides Ennii! que Pacuvii gravitas! quis
1447 I | Quare suo iure noster ille Ennius sanctos appellat poetas,
1448 II | habeo —: cornutum michi enthimema perducito; admove ad eculeum:
1449 III| negasset, conclusit ille enthimemate claudicante et rauco, ut
1450 III| Augustinus, multique quos enumerare non est necesse, philosophiam
1451 IV | a natura datam. Deinde, enumeratis malis que ex voluptatis
1452 III| studiorum ac mentium debet esse; eoque magis, quo turpior damnosiorque,
1453 III| quidam dixerunt", et tamen eorundem rursus platonicorum sacrificia
1454 IV | Licet enim tunc evaderet, in eosdem tamen laqueos mox reversus,
1455 IV | inventus est qui Diane Ephesie templum incenderet, ut vel
1456 IV | videretur quod optabat, Ephesii providerunt indicto supplitio,
1457 I | bello victus a Romanis, Ephesum ad Antiochum, regem Syrie,
1458 IV | rubicunda perusti zona poli, non epularum defectus impediet, que causa
1459 II | arguit. Aut cur non inter epulas libri fiant? Inter urinas
1460 III| infames, ut Epycurus totusque epycureus ille grex: Aristippum, dico,
1461 III| Macedonie regem primo, Pyrrum Epyrotam secundo, et—quod eius de
1462 II | veri, dicta ferre debebis equanimiter, et tibi parcere quod in
1463 I | ancillari precipis—quod equanimius propter similitudinem latura
1464 IV | probo; nisi quia rem verbis equare nequivisti". Solebant equidem
1465 III| ut, tanquam paria, verbis equat. Tacitus credo hec propter
1466 II | Novi mores tuos, quos si tu eque nosses, odio tibi esses.
1467 II | partem pluris faciat, qui eam equiori animo complectatur, si iam
1468 II | cognomine? Sophista ridicule, equitator arguitur, equum laudas:
1469 III| cuneos, in quibus, velut in equitatu electo, totam victorie spem
1470 I | A pedite vulnus acceptum equiti refundis innoxio; et soluta
1471 II | ethneis vaporibus ardens equor et cruentos amnes, imbremque
1472 II | ridicule, equitator arguitur, equum laudas: extra propositum
1473 | erant
1474 III| humanitatem ipsam hominibus ereptura essent, eadem multo magis
1475 I | metuendus, in me calcaneotenus erigeris; ubi, scilicet, Boetium
1476 I | miserrimus. Ego tibi nomen eripere nitar, inglorie? Procul
1477 I | tibi gregique tuo famam eriperem. Ego ne tibi miser invideam?
1478 I | effodiat: famam tibi nullus eripiet quam non habes. ~Quid autem
1479 IV | implevit: aliquot michi dies eripuit quos nemo restituet, et
1480 | eritis
1481 II | nempe, non terminus, nisi errantibus ac vagis quibus nullus est
1482 I | Catonem intra pestes lybicas errare, mori Regulum in carcere,
1483 I | ceterum, salvis omnibus, errasse maluerim, quam, me veridico,
1484 III| labore preteriti temporis errata corrigere; quodsi michi
1485 III| Sed esto; crediderint: erraverunt—nichil est enim quod disceptator
1486 II | felicem metam. At tu, miser, erroneus post ydolum tuum confragosis
1487 I | eamque complexus est cuius error terra tegitur". ~Quid te
1488 I | consulens, plurimorum incidat in errores. Tu tamen ille unus proculdubio
1489 II | omnia refero preter defectus erroresque meos, quos michi imputo.
1490 III| adventum licuisse aliquid errori, cum post agnitam veritatem
1491 I | uni fideli medico et rari erroris committendum dicant, ne,
1492 II | ais? Nonne iam, precor, erubesceres, nisi ruborem tuus ille
1493 III| quoque familiarem suum non erubuit confiteri. Quod nisi ita
1494 I | summis" inquit "hominibus eruditissimisque sic accepimus: ceterarum
1495 III| De necessitatibus meis erue me". Et undecunque necessitatibus
1496 II | finem seculi propinquamus. "Erunt signa in sole et luna et
1497 III| ex latebris dulcis sensus eruperit, nec est dubium non aliam
1498 III| quoniam lingua Tuscorum,esar deus diceretur. Percurre
1499 IV | multo quoque acrior inter Eschinem ac Demosthenem, capitaliorque
1500 I | defensio Demosthenis quam Eschinis accusatio est, et longior
|