abdit-calig | calli-da | damna-eschi | escul-horta | horum-iubes | iucun-natum | natur-philo | phorm-repor | reppe-super | suppe-viva | vivam-zona
Liber
1501 II | Apollo, vel amplificator, Esculapi? "Consequenter et philosophus".
1502 III| locus fuit, Hipolytum ab Esculapio suscitatum: quod eum ab
1503 III| Sabinam, quere ostiatim quid estesar, quid estquiris: arabice
1504 III| ostiatim quid estesar, quid estquiris: arabice te locutum credent.
1505 I | eo quod Romanorum odiis estuanti nullus usquam consultor
1506 IV | legitur tantos reges. Solus et esuriens et adustus, si illas ibi
1507 IV | ostentares? Posses hic quidem esurire: totius anni mendacia una
1508 II | qui nunquam oculos vel in etatem suam intenderit, vel ad
1509 III| et studio convenit, non etati. Ydiote procaces, in ore
1510 II | exigat occurrere, et pro eterna vita, pro felicitate, pro
1511 III| temporalis, sed quia vivificator eternus illis defuit. Alioquin nulla
1512 II | Sum pius Eneas fama super ethera notus. Idem apud Homerum
1513 III| autem, queso, medicinam ethice permisces? Tene te loco,
1514 II | nubibus visas faces? Quid ethneis vaporibus ardens equor et
1515 II | animalium terga convertitis: etruscis expiandum sacris infaustum
1516 III| earum merito suum dixit Euripidem; Lucanum quoque familiarem
1517 I | senex cedet, victus cedet Euripides, cedet Maro, vacuus tibi
1518 I | inter anxie conquisitas evadendi vias, quibus inenodabilem
1519 IV | premonui. Licet enim tunc evaderet, in eosdem tamen laqueos
1520 II | itaque verius: omnes qui evadunt tribuis tibi, omnes qui
1521 II | stellis"; hoc signum in Evangelio non fuit: quando asinus
1522 IV | que pene per dissuetudinem evanuerant ad memoriam reduxisti; gratiam
1523 III| aut gratias egerunt, sed evanuerunt in cognitionibus suis, et
1524 III| poetarum in cogitationibus evanuisse? Aut quis miretur ante veritatis
1525 II | tantum, sed Deo simillimus evasisti. De quo scriptum est in
1526 II | hoc conscientie fidutia evectus, victricem capiti lauream
1527 IV | multis quesita laboribus eventum unius iudicii sequeretur.
1528 III| Nam quid exempli causa eventurum putas, si caput illud ubi
1529 I | Romani Pontificis consilium evocandus. Imo vero generose mentis
1530 I | peregrinis et incognitis, evomuisti. Non legeras apud Varronem,
1531 III| sunt; qui tamen longum in evum sine medico vixerunt. Vixerunt,
1532 IV | audivisti—sed ut, prioribus exactis, in hac parte licentius
1533 II | nisi ut indignitate ipsa exacuas et irrites ad dicendum quod
1534 IV | dixisse quod totiens repeto et exaggero? Magnifice forsan et de
1535 III| et quid sis responsurus examina. An poeta talis, qualem
1536 IV | pessimoque animo fieret. Hoc tibi examinandum linquo: ut libet, igitur.
1537 IV | rugoso supercilio, suspirans examines quid ea nocte quis minxerit,
1538 IV | verborum certamina frequenter exarserint non ignorem. In immortalibus
1539 I | cur in me tam vehementer exarseris mirarer, nisi ignorantiam
1540 I | multorumque animus indoluit et exarsit. Nescio quid hic rei est.
1541 I | exprobrassem; itaque vehementer excanduit. ~Tu qua etate sis non satis
1542 III| quid sutori terminos suos excedenti respondit pictorum famosissimus
1543 I | testatus sum—neque adversus excellentes medicos, qui irasci non
1544 III| raritatem, quanta poetarum excellentium fuit, preter oratores solos
1545 IV | dixi dii estis et filii Excelsi", omnes illud continuo tristius
1546 II | nullos norim medicos, nullos exceperim; quid vetat esse aliquos
1547 IV | transmarina terentium, quos, vobis exceptis, nescio an efficacissimos
1548 III| neque hoc aut illud verbum excerpas, nichil intelligens, ut
1549 IV | nomina, utriusque sexus, excerpsi: esto vel Pallor vel Cloacina
1550 III| te loco, neque fines tuos excesseris. Quamvis nec ethica prestare
1551 II | Stulte—nolo enim qui sis excidat—stulte, inquam, et insane,
1552 III| ruina et sacrorum studiorum excidio triumphares. "Ne respondeas
1553 II | propositum versaris. Sed nullum excipio? imo aliquos. "Et quos?"
1554 I | illo scriptum video; nec excipitur Galienus, coetaneus—nisi
1555 I | valere, et mentis viribus excitari, et quasi divino quodam
1556 II | quod te premit—latratibus excitasses. Cuius te hodie puto peniteat,
1557 I | leonem importunis latratibus excitasti, iam senties aliud esse
1558 II | extorsisset. Si leonem latratibus excitatum dixi, si me omnia preter
1559 I | tangebaris, tam graviter exclamasti. ~Nec puduit illud etiam
1560 II | librum dicent. Quid ni igitur exclamem? Accurrite philosophi, accurrite
1561 III| saltem a mechanicis non excludas, cum—quod dissimulare non
1562 III| scientiarum sive artium excludendam. O ydiota, omnium tediosissime
1563 II | totiens philosophorum cetibus excludendus occurris? Respondebo igitur
1564 II | et immedicabilis pallor excluderet? Nonne iam, tacitus saltem
1565 I | admitto, mechanicis duntaxat exclusis. Ille igitur quid? Ab egrotantis
1566 IV | Ita ne demens igitur et excors? Quos vituperare vis laudas!
1567 II | perstringere oculos, vel excusando rationem hebetare non sis
1568 II | clamaretis. Sed doctiores excusant, quia scilicet ut ignorantem
1569 IV | aliis quam in me libentius excusarem, sed cogor ubi nollem, et
1570 II | Utrunque enim magnis sudoribus excusas. Sed ubi, precor, id dixi?
1571 II | reipublice imputas; nec excusasse contentus, gloriari incipis,
1572 IV | non prius mendacium quam excusatio sit inventa. Sin vera forsan
1573 III| alienum eloquentie studium excusem: si forte defectus tuos
1574 IV | quoniam ex persona tua loquor, excuser; et fatebor ingenue: nulla
1575 II | rethorice, serve tue, patrocinio excuses. Si enim negas, contentione
1576 III| significaretur quam fulmen excusserat; ipsum vero post mortem
1577 III| proderat, quoniam, velut excussor poeticam ingressus in aream,
1578 III| provecta, fuisset poeticam executus. Cui studio si vacare quantum
1579 III| senectutem agis, ubi pueritiam exegisti, et fluxos nunc etiam sillogismos
1580 III| est. Dabo tibi illustre exemplum ex historiis. Audires, credo,
1581 III| ut tibi negetur, sed ut exerceat accepturum". Et post pauca: "
1582 II | a te defendi, qui eam et exercendo violas, et opprimis defendendo.
1583 IV | in omni genere orationis exercendus est stilus? En in demonstrativo
1584 IV | gratiam habeo convitiis tuis. Exercent ingenium: bonum opus, nisi
1585 IV | in demonstrativo genere exerceor; mallem in laudibus exerceri.
1586 III| esse, atque actus oratorios exercere cum gloria? Nonne ita homo
1587 IV | exerceor; mallem in laudibus exerceri. Ceterum, ut aliquando sit
1588 III| obscuritas eloquiorum Dei, quia exercet sensum, ut fatigatione dilatetur
1589 IV | quod in his paulo forsan exercitatior sum, tria tibi deorum nomina,
1590 III| fatigatione dilatetur et exercitatus capiat quod capere non posset
1591 III| intentioris animi stimulus, et exercitii nobilioris occasio. Quid
1592 IV | infectum damnosis humoribus, exhaurire. ~Quem vero non curis exonerent
1593 IV | tentas ingerere. Et quem non exhilaret urbanitas tua, dum me interrogas
1594 II | condidi; postquam in publicum exierunt, mei iuris esse desierunt.
1595 II | patientiam componi, illi si res exigat occurrere, et pro eterna
1596 III| tetrametra, non iambicos exigunt, sed salutem, quam si haberent—
1597 IV | videris. Quid ergo? Opus exiguum Dei sum, cultorque utinam!
1598 I | Marcellum in insidiis, in exilio Scipionem. Hec et his similia
1599 III| magna non poni cuiusdam eximie magnitudinis argumentum
1600 III| quod illud Marii, ducis eximii, responsum accipe: "Neque
1601 II | latrat, summam libertatem et eximium ratus ingenium, si in illud
1602 IV | octavo: "Non enim" inquit "existendo sunt homines dei, sed fiunt
1603 IV | exhaurire. ~Quem vero non curis exonerent impleantque letitia speculationes
1604 II | de rebus a se gestis est exorsus, ut satis constaret neminem
1605 IV | literis, ut fit, questio esset exorta—verum est enim non solum
1606 IV | tuam auream eloquentiam expectamus. Dic, rethorice imperator,
1607 II | novi accidit si tu quoque? Expectas ut ab auro dicam. Imo vero
1608 II | adest, si appropinquat, expectet. Sed ita demum apud me venerabilis
1609 I | potes? Proximis tuis literis expecto, ridiculosissime rerum censor,
1610 IV | nunquam desinas, qualem michi expedies rationem? Dices te sanare
1611 I | longevis corpusculum scis expedire langoribus. Certe ipsa michi
1612 III| anceps farmacum mineris. Expediret tibi, sed multo magis egris
1613 IV | se ipsam libera tandem et expedita convertitur. Enimvero id,
1614 IV | perorantem Tullium facile possit expellere. Sillogismos autem tibi
1615 IV | tam ieiunum nomen tempus expendat? Aut quis est qui, etsi
1616 II | ipsum, vel gravi rugitu expergefactus, agnosceres. Quid enim putas,
1617 I | illibatusque castalius fons. ~Sed expergiscere, si potes, lippientesque
1618 IV | desinas et tuo periculo experiaris quibus remediis abundes!
1619 II | de industria vel iocandi experiendique studio certare, in quo stultissime
1620 I | in vulnere reliquisse. Experiere iterum, cum voles, quid
1621 IV | ergo, vesane et omnis boni expers, inter acervos iurgiorum
1622 IV | tu non capias, fatebuntur experti. Illud quoque platonicum,
1623 III| Tener admodum illos edidici, expertusque sum in omnibus, fere, quod
1624 II | terga convertitis: etruscis expiandum sacris infaustum et infame
1625 IV | in te, nisi te, rideat. Explica lingue nodum, fac rideamus,
1626 II | collocet, ubi sillogismos tuos explicans probes Birriam nichil esse,
1627 IV | miserorum rimatur atque explicat purgamenta, mea aliquid
1628 III| poetam Aristotiles idem exposuisset, aut Cicero transtulisset,
1629 I | ignorare crediderim, qui ad exprimendum ineptissimos sensus tuos
1630 I | senium ei et stultitiam exprobrassem; itaque vehementer excanduit. ~
1631 IV | iurgiorum etiam solitudinem exprobrasti. Fecisti optime, quamvis
1632 IV | qua quidem duo mei libri extant, quos quoniam ad te nec
1633 I | profecto miraculum, nisi illud extenuaret assiduitas mentiendi. Nisi
1634 II | gaude, prepotens orator—externa ope non eges; nullo opus
1635 I | verbosus Phormio, credo, extimans nichil se melius in presentia
1636 IV | ut ab unius tempus non extimantis pendeam semper arbitrio:
1637 III| omnium gentium clarissimos extimaret, Alexandrum Macedonie regem
1638 IV | obtrectator meus quovis iusto extimatore rerum nichilo etiam, si
1639 IV | presertim studioso, bene extimo, qui non, si absque intermissione
1640 III| comprimere, accendere iras et extinguere, colorare factum, avertere
1641 I | gloriam novis erroribus extinxerunt. ~
1642 III| tibi, sed illi superbiam extorquere. Quis autem, queso, peregrine
1643 II | quedam quasi veri necessitas extorsisset. Si leonem latratibus excitatum
1644 III| Ecce, iurgator improbe, extorsisti ut non tantum maledictis
1645 IV | detractor iste violentus extorsit, neque sermo tam fervidus,
1646 IV | legisse non potes, quoniam extraTerapenticam tuam sunt—apud antiquos
1647 II | ignorantie tibi conscius extreme, quicquid ignorantibus obicitur
1648 II | mundus, iam senescens et ad extremum vergens, more senescentis
1649 I | declarasti. Si enim non extremus perditissimusque omnium
1650 III| fatiscentem sillogismum extruis, sed quia nullum fallere,
1651 III| qui eam usque ad superos extulerunt. Qua in re, morem tuum non
1652 II | insultus venio, leviter exufflanda sunt, que dixisse me fingis
1653 II | celestibus, a latrinis divitum exulantem, tunc credere potero quicquid
1654 II | reddant, sunt qui circa terras exulare cogant, sunt qui inferos
1655 IV | honestius Scipionem Literni exulasse quam Bais. Non est unam
1656 II | Quam ob rem ubi nobilis exultasset spiritus, plebeius ingemuit.
1657 IV | aliquid multiloquio misceatur—exultes ac tumeas, ipsumque te putes
1658 III| secutus Gregorius super Ezechielem: "Magne" inquit "utilitatis
1659 III| Audires, credo, libentius fabellas, quas post cenam ante focum
1660 III| qui multis hunc mensibus fabricatus es, probabitque contrarium.
1661 I | in carcere, in paupertate Fabritium, Marcellum in insidiis,
1662 IV | Ridete omnes, plaudite, fabula acta est. Sed—heu!—non sacrarum
1663 II | catholico—sive denique, quod tu fabulam putas, mundus, iam senescens
1664 III| infirmi. Hinc, arbitror, fabule locus fuit, Hipolytum ab
1665 III| Et quod natura non fecit, faceret homo aliquis reipublice
1666 II | Iovis, aut sub nubibus visas faces? Quid ethneis vaporibus
1667 III| quenam Statii urbanitas! que facetie Nasonis! que fides Ennii!
1668 II | elingui, argutulus atque facetulus factus es. Disertissime
1669 IV | perpessus sum, rabiem, invidie facibus accensam, coactum, similiter
1670 I | medicine rethoricam servam faciebas? Navigationem certe sui
1671 I | Insultas poetice cuius nunquam faciem vidisti; laudas medicinam
1672 II | illud Sapientis Hebrei: "Faciendi libros nullus est finis".
1673 IV | irrisionem tuam et gloriam meam facili ludificatione conversum
1674 IV | superarent. Illud contra facillimum multis accidit, ut gloria
1675 IV | incenderet, ut vel insueto facinore notus esset, qui, ne per
1676 II | inops omnium qui philosophum faciunt, qua fronte philosophicum
1677 II | omnibus est notum, rethorice facultatis officium est "apposite dicere
1678 II | cuidam tui generis respondit facundissimus quidam vir: "Barbam" inquit "
1679 I | publicam pariat saturitatem, tu faleratus in thalamis voce tua publicam
1680 III| ornatus medicum, quam asellum falere. Tibi sane ne hinc reprehendi
1681 III| nisi amens adulteros aut fallaces veneraretur deos? Aut quis
1682 III| philosophorum scripta plena fallaciarum et deceptionum" diceret,
1683 II | utque vilia magno costent, fallasque licentius, radicibus nostri
1684 IV | fugisse latebris invidiam: fallebar. Illa me, ut video, vel
1685 II | Putabas te philosophum: fallebaris. Philosophus—quod ipsum
1686 IV | mutire ausus sum, ut qui fallebatur adverteret? Habes prope
1687 II | qui mentiendo, blandiendo, fallendoque consenuit? Stultorum senum
1688 II | inspice, teque ipsum noli faller—nulla enim pernitiosior,
1689 II | fraus est, quam que proprium fallit auctorem —: videbis te eisdem
1690 IV | idem sperat, spero ego quod fallitur, atque utinam non magis
1691 III| te talia docuit? Assumis falsa notorie, et ea de quibus
1692 IV | iste curabitur". Quam cum falsam finis ostenderit, apud te
1693 II | detestari? Nichil hoc falso falsius. Nemo me reverentior senectutis,
1694 III| illuxerat—clam suaderent falsos deos esse, quos illusa plebs
1695 II | etiam videri. Nunc modici fames auri per omnes cloacas miserum
1696 III| Euripidem; Lucanum quoque familiarem suum non erubuit confiteri.
1697 II | gratiam, sed ipsius quoque familiaritatem atque amicitiam Ciceronis.
1698 IV | et magni secretum animi familiariter ostenderunt, contigitque—
1699 II | Scipio, ille vir maximus, qui famosum primus agnomen ex Africa
1700 III| una mechanicarum corpori famulantium. Deinde quis illud diffinivit
1701 I | eorum presentem infamiam fando nudavero, qui antiquam illius
1702 I | vestra potius vult ferre fastidia, quam quia ignoret aliquanto
1703 III| Ita namque iactanter atque fastidiose miseria tua abuteris, ut
1704 III| quod nesciat. Redi ad cor: fateberis me verum dicere. Hoc michi
1705 III| eo quod non necessariam fatemur sequitur quod tu putas.
1706 IV | iure succubuit. Probas, me fatente ac favente, quod intendis;
1707 III| gloriatur,Ysaie principium fatetur intelligere nequivisse.
1708 III| quia exercet sensum, ut fatigatione dilatetur et exercitatus
1709 III| capere nequivisti, et ingenio fatigato nonnunquam diverticula huiuscemodi
1710 III| quo ruinosum et undique fatiscentem sillogismum extruis, sed
1711 II | cecitas maior. Mensura vestra fatui cunta metimini: nec gigantem
1712 IV | nisi inter turbas credulas fatuorum ingenioli tui mercimonium
1713 II | palleas; non incessum: ille fatuum potius quam philosophum
1714 II | bene lepus aut cervus quam fatuus videreris. Postremo, eorum
1715 IV | proprias febres; tu lacessito faveas, lacessentem oderis, et
1716 III| plaudentis conclamantisque favor exercitus—velut de musarum
1717 IV | revertatur ad proprias febres; tu lacessito faveas, lacessentem
1718 I | siquid omnino aliud quam de febribus audire potes. Hanibal, vir
1719 III| aliqua cognitione temporum fecerint, iudicare non est meum.
1720 II | veniam merui, quia ignorans feci. Gaudes nunc, superbe, quasi
1721 III| imo iaces: is proprius fecis est locus. Numera mechanicos:
1722 IV | confringere volui, fateor; fecissemque, si michi creditum fuisset. ~
1723 IV | solitudinem exprobrasti. Fecisti optime, quamvis pessima
1724 II | cur movisti, tenebricosam fedamque pectoris tui domum omnibus
1725 II | proprium: aromatum lenta fedas involucra; et ubi periculosis
1726 II | impurissima est avis, victusque fedissimi. Nolo aliquid obscenum loqui,
1727 II | fructus legunt; et tum maxime felices sunt, dum esse desinunt,
1728 III| et opera et amorem vite felicioris infundere? Queris quid agam.
1729 IV | vocas, sic ubinam sit vera felicitas didicisti? Certe non opus
1730 IV | querit! Plane miser est qui felicitatem sperat a miseris. O mendice
1731 II | Carthaginiensibus bene ac feliciter decertasset, agendasque
1732 III| quodsi michi contigerit, felix ero; sed adhuc, fateor,
1733 II | quod tuo detraham semideo. Fer autem equo animo: Deo ille
1734 I | supplitium times. Quam ob rem feram equo animo te poetis, quos
1735 III| aliquam corpusculis opem ferat? Ancillabitur musica, que
1736 III| sis. Illud impatientius feres, si ad propositum reversus,
1737 II | dum hic digitus calamum feret. Sed, omissis aliis, ne
1738 IV | agricola non stiva sed saxo feriat, Hesiodum carperes aut Palladium?
1739 IV | lacerabo? Satis est adversarium ferire, etiam ne, ob unius hominis
1740 III| conclusio! Sic iam longius feris quam minatus eras. Neque
1741 IV | mestus atque horrens pelvium ferit aspectus, meos grata serenitas
1742 I | violabis plus quam barbarica feritate. Itaque peroportune audies
1743 III| Antonium—magnos viros ac feroces, ad ultionemque promptissimos—
1744 III| non integram, neque tam ferociter insultes. Ad hanc enim formam
1745 IV | quenquam animadvertisse fers graviter? Sed certe non
1746 IV | opuscula. Altiorem tibi fertilioremque lecturam opto; sed hoc dicere
1747 IV | remediis et immodica—ut fertur—senilis sanguinis rapina,
1748 IV | ratio est, necdum manum ferule subduximus. Dicam de multis
1749 IV | extorsit, neque sermo tam fervidus, neque tantum in reliquis
1750 III| et futilis et ante medium fessa deductio? Sed quod uni fatuo
1751 III| sinis, et, more lymphatici festinans, questionem ipse tuam precipitanter
1752 II | Is per loca atra, livida, fetida, pallida, undantes pelves
1753 II | cur non inter epulas libri fiant? Inter urinas fiunt, ad
1754 II | quid in imo viscerum ac fibrarum lateat? Quod est ante oculos
1755 II | atque ab Enea, vel turpiter fictum ab Homero ac Virgilio clamaretis.
1756 III| aquila: ergo nobiliores; ficulnea magis necessaria quam laurus,
1757 I | sibi, licet non egenti, fidele consilium dedissem, cui
1758 I | quoque doctissimi egrum uni fideli medico et rari erroris committendum
1759 III| fidei adversos vitandosque fidelibus et ab Ecclesia relegatos:
1760 III| nequis nos forte seduceret, fidelissimus ac previdentissimus Paulus
1761 IV | circumventum cernerem, eum certe fideliter sed—ut res docuit—frustra
1762 III| reddam tibi, sed aliquanto fidelius: tu me iubes in alienos
1763 III| propatulo ignorantiam habes; sed fidentissime unum dicam: nescire te quid
1764 I | nimirum hoc ipso quantum tibi fideres apertissime declarasti.
1765 IV | principatui potentieque fideret additum est: "Et sicut unus
1766 III| que facetie Nasonis! que fides Ennii! que Pacuvii gravitas!
1767 I | supersunt, poete gloriantur ac fidunt, quarum ope non egra corpora
1768 II | sapiens vero inter superbiam fidutiamque discernit, et scit largiter
1769 I | autem me moveret, ut nunc fierem quod ab annis tenerioribus
1770 II | esses, aut ibi gressum vite figeres ubi nunc figis, aut artificium
1771 II | gressum vite figeres ubi nunc figis, aut artificium tuum quod
1772 I | in alia specie obliquis figurationibus cum decore aliquo conversa
1773 III| morte unice carissimeque filie: tu in illorum morte, de
1774 IV | Ego dixi dii estis et filii Excelsi", omnes illud continuo
1775 III| fluxos nunc etiam sillogismos filo marcente conglutinas, quos
1776 II | enim quod non simile sibi fingat vilis ac venalis animus:
1777 I | modus, quousque progredi fingendo liceat, cum officium poete
1778 I | totum autem quod referas fingere, idest ineptum esse et mendacem
1779 III| quicquid predicas in nichilum finit. Fallor: imo vero, in tuam
1780 II | Augustinus, "aut indicavit, aut finxit", in eo statu philosophatum
1781 III| arguis? Dicis scientiam esse firmam et impermutabilem, nec mentiris;
1782 III| iudicii metus levat qui firmissima etiam interdum corda concussit.
1783 III| non possunt vere fidei firmitatem et opera et amorem vite
1784 III| ingressus in aream, valido verbi flabro grana discrevit a paleis.
1785 III| gravitas! quis Vari candor! que Flacci discretio! que Persii pietas!
1786 III| crederet deos esse, quorum ea flagitia audiret, que nec in hominibus
1787 IV | porticus civitatum ac theatra flammescunt, parum ne tibi forsitan
1788 IV | inclusus aer et aure tristioris flatus ingeritur, meas florum circumfusa
1789 II | ceterorum strages minime flenda est. Quod si forte doctos
1790 III| indignante Demosthene, flente Ypocrate, populo pereunte.
1791 II | primus omnium invenisti? Flete repertores artium: fines
1792 II | ad quas stilo celebrandas florentissima artium rethorica captiva
1793 I | atque Phalaridas in patria florere, Catonem intra pestes lybicas
1794 III| nulla gens magis rethoricis floribus nuda sit, nulla minus illis
1795 IV | tristioris flatus ingeritur, meas florum circumfusa diversitas et
1796 I | nil nisi intempestivos flosculos inutilium verborum ingeris,
1797 I | donec cerebro humido ac fluenti tanta res insideat, amens
1798 III| ubi pueritiam exegisti, et fluxos nunc etiam sillogismos filo
1799 III| fabellas, quas post cenam ante focum de orco et lamiis audire
1800 I | laurea illibatusque castalius fons. ~Sed expergiscere, si potes,
1801 I | accolas? Ambe artes uno de fonte prodeunt: ambas creavit
1802 III| linguamque precideret, sumpto forcipe de altari, linguam illam,
1803 I | opinari: necdum despero fore aliquem medicum cui valde
1804 II | gigantem nanus edificans nec formica cogitat elephantem. Aliquot,
1805 IV | abundare non negem, in quibus fornicem, balnea, macellum, mulsum,
1806 IV | cupidinarii, quibus placet fornix et uncta popina, ut ait
1807 IV | quassantibus, non cruento foro, non nidore fumantium popinarum,
1808 III| Virgilii calle descivit, nisi fortasse Statius Pampinius, qui Thebaydi
1809 III| olim Rome tot milia virorum fortium, per quos orbis terrarum
1810 IV | dulcedinem urbano in strepitu ac fragore percipio. Addam quod non
1811 IV | hinc morbo, hinc quorundam fraude vel ignorantia circumventum
1812 III| solum invidie deorum, sed fraudes, bella, libidines apud poetas
1813 III| enim hic venale, nullus fraudibus locus. Quot deinde passurum
1814 II | pernitiosior, nulla capitalior fraus est, quam que proprium fallit
1815 III| sentio, quamvis dentibus tuis fremas, et tabescas, et michi fortassis
1816 I | et ignaros: omnes prope frement et insanient. Quod ante
1817 III| iam non magis ebrius quam freneticus videaris. Quo enim tua hec
1818 IV | stilus ipse meus, quodammodo frenum mordens, adversarii contemptu
1819 IV | quenam verborum certamina frequenter exarserint non ignorem.
1820 II | miserorum regnat oblivio, qua fretus multos ante diem in Tartarum
1821 II | senescentis hominis piger ac frigidus, in sua operatione lentescit.
1822 IV | Atqui, conviciator mordax et frivole, sive me leonem voces, non
1823 III| in meis literis velim tam frivolum inveniri. Verte eum, tu
1824 I | negabit? Magna meretricie frontis impudentia est! Negas ecce
1825 I | sequuntur, quibus, sanitatis fructum pollicitus, nil nisi intempestivos
1826 IV | querar nec michi nec alteri fructuosam, nisi quantum studioso homini,
1827 II | mirabiles retroacti temporis fructus legunt; et tum maxime felices
1828 III| Maturitas quedam, ut pomorum, ut frugum, sic studiorum ac mentium
1829 IV | abhorreret, nunquam sponte fueram ad talia discensurus, nisi
1830 | fuerunt
1831 IV | tempus michi carum est, fugamque eius intueor. Si ergo distuleris,
1832 IV | intendis, alibi non potes: fuge igitur solitudinem, urbes
1833 II | horrere merito possis ac fugere. Noli ergo reipublice, sed
1834 IV | solitudinem velut in portum fugiat. "Habes igitur quod est
1835 III| pereat?—ad inimicum tandem fugiens, minime latinis quidem aut
1836 IV | lacessitus sum. Putabam aliquando fugisse latebris invidiam: fallebar.
1837 III| vivere". Dii te perdant, fugitive! Male incipis. Medicine
1838 | fui
1839 I | et nominis immortalitate fulgentes, quam non sibi tantum, sed
1840 III| litera significaretur quam fulmen excusserat; ipsum vero post
1841 III| vite tempore statua eius fulmine disiecta esset, in qua scriptum
1842 IV | cruento foro, non nidore fumantium popinarum, et olentium acie
1843 II | tristis male coagulati eloqui fumus manat. O ridiculum animal—
1844 IV | plaudente, non quadrigis fundamenta quassantibus, non cruento
1845 II | eam senectutem laudare que fundamentis adolescentie constituta
1846 II | est in Psalmo—"denudasti fundamentum eius usque ad collum". Quid
1847 III| res, in quibus scientie fundate sunt. Sed Aristotiles, grecus
1848 II | nunc scientiam tuam omnem funditus detexisti, et—ut scriptum
1849 III| sine ambagibus probem? In fundo es; imo iaces: is proprius
1850 I | cecitate permittitur. Utere funesto privilegio. Optime enim
1851 IV | circulator: pulverem tuum funiculumque detegere, quinetiam spargere
1852 IV | gregem; circulator, mimus, fur, impostor divites, stultos,
1853 II | epystolam illam meam que te furere fecit, et faciet mori: quando
1854 IV | circumscriptores, mimi, fures, totumque id genus; ibi
1855 IV | dum poeticam lacesseres, furiosum: utrobique non modo mendicum
1856 IV | aerem verberas, in ventum furis. Neque enim poetice lesus
1857 I | dissimulo—dolorem peperit ac furorem. Illam lege, si libet: invenies
1858 I | miror: quod ira se in rabiem furoremque convertit. Nichil enim tibi
1859 III| levis armature tue acies fusa est. Venio nunc ad armatos
1860 III| sibi vult operosa illa et futilis et ante medium fessa deductio?
1861 III| talem fecit, si talis michi futura erat qualis est tibi. Sed
1862 II | tantoque studio tractasset, si futuram talis ingenii servam sciret?
1863 II | profecto similius. Volucris galeata est, cristatique verticis,
1864 IV | rethorice imperator, dic, Galiene, Demosthenes, dic, bone
1865 III| catholicos agatur, quippe qui GalieniTerapenticam tantum legas, quam non legisse
1866 I | doctissimum fuisse; puto Galienum illo duce, multa primis
1867 I | scriptum video; nec excipitur Galienus, coetaneus—nisi fallor—suus,
1868 III| est necessarius quam leo, gallina quam aquila: ergo nobiliores;
1869 II | notabili fueris, ausus fuisses garrire ista tam stolide, etsi in
1870 IV | Curabo ita vivere, ut boni gaudeant, tu medius crepes, sive
1871 III| est, ut multos intellectus generet et ditiores discedant homines,
1872 II | spectat. Nonne debuerat generosus animus, difficultate non
1873 III| Primos nempe theologos apud gentes fuisse poetas et philosophorum
1874 II | atque adorandum regibus ac gentibus nomen audeat quod nulla
1875 III| quod temporum qualitatem gentiumque potius quam suum iudicium
1876 IV | solitudinis amicus; talem me genuit natura, accessit consuetudo
1877 IV | magnum nichil in solitudine geratur, tantum ut vivatur innocue,
1878 II | arrogaverim? Ubi superbe me gesserim? De qua re et dictum est
1879 II | eodem animo ingenioque quo gesta erant, et aurium fastidium
1880 II | floruerunt, et preclaram rerum gestarum gloriam consecuti sunt.
1881 II | magnificam de rebus a se gestis est exorsus, ut satis constaret
1882 II | fatui cunta metimini: nec gigantem nanus edificans nec formica
1883 II | animam; hanc Pithagoras in girum ducit; sunt qui eam contrahant
1884 IV | Vel piscator non hamo, sed gladio percutiat, Petro detrahes
1885 I | omnes qui cristiano nomine gloriamur, non modo consilium sed
1886 I | Atqui ne hanc ipsam unam gloriandi tibi materiam concesserim.
1887 III| singularitate precellere. Gloriare, si placet: neque enim obluctor
1888 III| sine magistro percepisse gloriatur,Ysaie principium fatetur
1889 IV | tecum ipse dicturus sis: "Gloriatus es necessario; detraxisti
1890 III| quam poetas. Contra illi glorientur et minus necessarios et
1891 II | nature, ut semper habeas unde glorieris et gaudeas; miseris autem
1892 III| quoniam cognoscentes Deum non glorificaverunt aut gratias egerunt, sed
1893 II | laudo, neque in me ipso glorior, sed in illo ad quem omnia
1894 II | accensus, ad ipsum nomen gloriose paucitatis assurgere, seque
1895 II | profunda. En quod ad primam tui gloriosi partem operis modo responsum
1896 II | honestis progressa primordiis gloriosum habet aliquid preter rugas.
1897 IV | captus vilis lucri cupidine, grabatulos ambis ac latrinas, ego illa
1898 II | In summo te felicitatis gradu situm reris, quotiens unum
1899 III| tegitur? Hanc enim quis non grammatice limen ingressus puer agnosceret?
1900 III| aream, valido verbi flabro grana discrevit a paleis. Quando
1901 IV | aliquando cogitasses, quam grande negotium sit, licet excellentibus
1902 III| auxilium a Deo est; cuius dona gratanter reverenterque suscipi debere
1903 III| studii, sed celestis est gratie. Laudandus tamen animus
1904 II | nolim? Non est nunc aliis gratificandi locus: tecum michi res est.
1905 IV | IV ~Sciens gratissimam michi partem maledictorum
1906 III| inditio vel fortune mee gratulor, per quam ab ea lectione
1907 III| lectori loquor, cui tam gratus fieri cupio, quam molestus
1908 IV | Nili fontem querere non gravabor. Ibo quo nec Alexander mittere,
1909 I | sequuntur in eandem sententiam gravissima, innumerabilia etiam apud
1910 II | periculosissimo omnium atque gravissimo, supremam manum imposuerat,
1911 I | vobis liquimus; quodque gravissimum mendacii genus est, mentiri
1912 III| fides Ennii! que Pacuvii gravitas! quis Vari candor! que Flacci
1913 IV | temporum malorum multarumque gravium et inutilium curarum animo
1914 III| responsum accipe: "Neque literas grecas" inquit "didici: parum placebat
1915 III| contemnis. Omelia, porro, grece originis nomen est, quod
1916 III| aut Solon ille, princeps Grecie sapientum, carminibus delectatus,
1917 IV | Cicero idem ait—"sit ista in Grecorum levitate perversitas, qui
1918 III| attingere, nec oportet. Et sileo Grecos, sileo multos e principibus
1919 III| siluisse, et Africanum "e grege" aliorum "imperatorum"—ut
1920 IV | sequitur lupus indefensum gregem; circulator, mimus, fur,
1921 I | illud scripsisse, quo tibi gregique tuo famam eriperem. Ego
1922 III| expediat?". Quem secutus Gregorius super Ezechielem: "Magne"
1923 II | dicere ausus esses, aut ibi gressum vite figeres ubi nunc figis,
1924 I | vestris, quam fragilem sine gubernaculo carinam pelago ventisque
1925 I | incerto medicorum imperio gubernantur. Nempe, quod in summi pontificis
1926 II | scribis. Sed ut libri formam habeant, versutus opifex, distinguis
1927 I | literarum scientia clarus habebatur, simul illic forte apud
1928 IV | oportet. Hunc enim pontificem habemus, qui—si verum audio—nugas
1929 II | cogitantem, nullam tui notitiam habentem aut habere cupientem, tam
1930 IV | consistere". Quibus ita se habentibus nec illud ambigitur: et
1931 III| philosophi quidam vulgo habentur infames, ut Epycurus totusque
1932 III| exigunt, sed salutem, quam si haberent—puto—sillogizando corrumperes.
1933 II | vendit quod non habet? Si eam haberes, non tu illam ideo venalem
1934 I | inter poetas in precio non haberi. Non autem vidisti, cece,
1935 III| procaces, in ore semper habetis Aristotilem, qui credo in
1936 III| qui luculentissimus omnium habetur, Plato ipse, loqui posset
1937 III| ingenio pervium, memorie habilem ignoriantieque terribilem.
1938 I | postea tamen in honore habitam; quinetiam inventioni deorum—
1939 IV | prima est: an, in solitudine habitans, sim deus an bestia; diffinisque
1940 I | extremis Indie litoribus habitasses. O si—quod ominari horreo;
1941 IV | sic inutilis qui nulli. Habitator vero urbium, vir bonus,
1942 IV | urbibus caros esse, multos habitatores urbium ipsis in quibus habitant
1943 IV | rusticum putes, quia rure habito—hinc illud venenum visceribus
1944 III| Athenis Homerum pro insano habitum Cornelius Nepos refert.
1945 IV | horam, qua natus es, odio habiturum, que te in illam miseram
1946 II | tam stolide, etsi in animo habuisses: solet enim adolescentie
1947 IV | prohibet", quod ab Augustino habuit Psalmo centesimo decimo
1948 IV | Palladium? Vel piscator non hamo, sed gladio percutiat, Petro
1949 I | loquacius fieri potuit, quam Hanibali, qui tot annis de imperio
1950 IV | subvertant. Ceterum hos ludos hasque tendiculas puerorum ridendo
1951 III| Quirinus dictus est. Cur? Quia hasta in preliis utebatur, que
1952 II | de quantitate pronuntio: haud dubie magnum opus multarumque
1953 IV | atque permulcet; dum lingua hebes infelixque palatum tuum
1954 II | vel excusando rationem hebetare non sis veritus? In primis
1955 I | segnitie vel ingeniorum hebetudine sui labores ac vigilie perierunt,
1956 II | verum fit illud Sapientis Hebrei: "Faciendi libros nullus
1957 III| reliquos, atque ante omnes Heraclitum, qui agnomen ab obscuritate
1958 IV | Pompeium, Labeo describit Herculem, Romulum, et de philosophis
1959 II | nomen tibi, sive—ut cepto heream—venerandum nocturnisque
1960 III| depuduit, qui in respondendo hereat. Noli ergo contemnere in
1961 II | tergiversaris et incertus heres, atque—ut est in antiquo
1962 II | ausus est; eorum quoque qui hereses et contraria dogmata peperere,
1963 III| cum contra fere nullus hereticorum poeticum aliquid opusculis
1964 I | sciolus videaris, esse voles hereticus. ~Sed ad fictiones, quas
1965 III| grex: Aristippum, dico, Hermacumque et Metrodorum et Ieronimum
1966 III| quantum ve inter illam et heroycam intersit. Nec enim negaverim,
1967 III| Platonis iudicium non modo heroycis atque aliis nil nocebat,
1968 III| verbis utar, "non minorem Hesiodo vel Homero futurum fuisse".
1969 IV | non stiva sed saxo feriat, Hesiodum carperes aut Palladium?
1970 III| arbitror, fabule locus fuit, Hipolytum ab Esculapio suscitatum:
1971 I | movere posset, neque tam hirsutam tigridem lenire; quas tu
1972 IV | cutem nisi plena cruoris hirudo. In eo quidem quod bonis
1973 I | more, multa contra poetas hisceret potiusquam diceret, nunc
1974 II | philosophantem upupam nulla habet historia. Eia, upupa, fac quod soles:
1975 IV | indicto supplitio, siquis eum historicus nominasset. Certe convitiator
1976 III| tibi illustre exemplum ex historiis. Audires, credo, libentius
1977 II | non Roscio deinceps artis histrionice librum donet? Erat et ille
1978 III| nec convitiis tuis presens hodierne lectionis mee studium tangebatur.
1979 III| certamina, prerupte temeritatis homullule, non timeres. Abstinebat
1980 II | Inter hec ergo, male nate homuncio, senuisti, nec pudet vivere
1981 I | cuidam nuper tue professionis homunculo, cum assensu et approbatione
1982 II | sineret. Nunc nec ipsa te honestat, nec tu eam, sed nomen eius
1983 I | propter cuiusdam speciem honestatis et ne consuetudinem publicam
1984 III| omnes, quotcunque sunt, honeste artes, ipsa quoque philosophia
1985 II | venerabilis est senectus, si ab honestis progressa primordiis gloriosum
1986 IV | delectantur absistere, qui honestissimam voluptatem ex libris, ex
1987 IV | intellexisse potes apud Senecam honestius Scipionem Literni exulasse
1988 IV | michi lingua in aliquo vel honesto colloquio vel salubri soliloquio
1989 IV | invadam? Iniuste agam, si honestum nomen; si infame, supervacue.
1990 IV | non ut glorier, cum omnis honor in honorante sit, sed ut
1991 IV | glorier, cum omnis honor in honorante sit, sed ut scias multos
1992 II | dici illius anniversarium honorem, quo ipse olim cum Hanibale
1993 II | populum non recusem. Quos honores ambierim, et non potius
1994 IV | animi mei nosses, putem te horam, qua natus es, odio habiturum,
1995 III| aboleri, secundum illud Horatii ~quo semel est imbuta recens
1996 II | Arte Poetica descripsit Horatius. Hec michi nunc senum distinctio
1997 IV | oculos tuos ille mestus atque horrens pelvium ferit aspectus,
1998 II | ut tu te ipsum si videas, horrere merito possis ac fugere.
1999 II | quidem propter te, qui non horres earum rerum mentionem quarum
2000 I | intelligere posses, esses hortandus ut legeres, et te ipsum
|