abdit-calig | calli-da | damna-eschi | escul-horta | horum-iubes | iucun-natum | natur-philo | phorm-repor | reppe-super | suppe-viva | vivam-zona
Liber
2001 II | constat esse rarissimos, horumque est illa quam dicis venerabilem
2002 I | putes. Sed prius omnia, quam huiusce rei arbitrium fortune traditum
2003 I | te agricole conferas, cum humanam ille vitam adiuvet, quam
2004 II | mors est. Tanta est spei humane pertinacia, sic in animis
2005 I | discordare, que publica totius humanis generis est querela. Utinam
2006 I | iudices, sanctum apud vos, humanissimos homines, hoc poete nomen,
2007 IV | ab hominum vitiis non ab humanitate semotam. Ecce nunc tu per
2008 III| posset, quin peccata que humanitatem ipsam hominibus ereptura
2009 I | loqui velim, donec cerebro humido ac fluenti tanta res insideat,
2010 III| nobiles, quamvis ingenuas, tuo humili et mercennario artificio
2011 III| audacia, sic ego quamvis humilibus insulto. Scio enim necessitates
2012 II | opusculo". O magne vir, nimis humiliter de te sentis: imo vero confestim
2013 II | enim ignorantia superborum, humilium sublevanda. Si in hac insectatione
2014 II | abunde quidem artificiosus et hybleo melle dulcior orationis
2015 IV | sic oportuit ut audires. Hymnis quidem tuis carmen breve
2016 II | cito facies carmina; iam hymnos incipis balbutiendo contexere:
2017 | I
2018 I | I ~Quisquis es qui iacentem calamum et sopitum—ut ita
2019 III| probem? In fundo es; imo iaces: is proprius fecis est locus.
2020 IV | Ciceronem Salustius non iacit, vel in eum ille non reiecit?
2021 I | michi crede: nequiquam rete iacitur ante oculos pennatorum.
2022 II | philosophiam insuper suam iactans. "Philosophia nostra" inquit.
2023 III| miserear, tu facis. Ita namque iactanter atque fastidiose miseria
2024 IV | et alius "Tollite inanem iactantiam; res loquentur tacentibus
2025 II | inter inanes ridiculasque iactantias effudisti: "vestra sepe
2026 II | amor ac laudis non otiose iactantie est, sed eo pertinet, ut
2027 I | vite necisque domino, ut iactas, humani generis cecitate
2028 IV | convitium. Proinde, sique iacula primus ille contorserit
2029 I | universam poesim letali iaculo transfixisti. Certe siquid
2030 IV | dissentiunt". Que cum michi iampridem nota essent, et animus,
2031 III| necessaria quam laurus, mola quam iaspis: ergo nobiliores. Male concluditis,
2032 | Ibidem
2033 IV | fontem querere non gravabor. Ibo quo nec Alexander mittere,
2034 | idcirco
2035 I | autem quod referas fingere, idest ineptum esse et mendacem
2036 IV | deus, ut dixi, quippe nec idoneus contemplator Dei; non, si
2037 IV | deditus negotio, qui circa tam ieiunum nomen tempus expendat? Aut
2038 III| Hermacumque et Metrodorum et Ieronimum illum senem, non hunc qui
2039 IV | quamplurimis non negatur. Et ipse Ieronimus, qui hoc dixit, quantum
2040 II | Imo vero, stulte senex et ignare, multo consultius tacuisses,
2041 I | increpa medicos inutiles et ignaros: omnes prope frement et
2042 I | iterum tempore gloriaris? Ignavissimorum quorundam hominum consuetudo
2043 I | poetarum nomen, quod tibi ignobile videri ea demum summa michi
2044 III| suspicer, et ait: "Ergo ignobilis et indigna". Idem vel dicis
2045 IV | adversarii contemptu et ignobilitate superbiat, ego tamen, ut
2046 III| alienam. Certe non ad artis ignominiam, nec a casu, medicinam Virgilius
2047 III| enim tui; nam quid superbo ignorante miserius? Sed ne plene miserear,
2048 I | licet id ipsum literis tuis ignoranter insereres. Quid enim ait? "
2049 I | Quid enim non te penitus ignorare crediderim, qui ad exprimendum
2050 I | equo animo te poetis, quos ignoras, vanitate notissima insultantem,
2051 II | qui te semel audierit non ignorat. Sed ista suum locum invenient:
2052 IV | frequenter exarserint non ignorem. In immortalibus enim scriptis
2053 I | ferre fastidia, quam quia ignoret aliquanto gravius esse periculum
2054 III| pervium, memorie habilem ignoriantieque terribilem. Nam et sanctum
2055 II | plaudas. Hec hactenus; nec ignoro graviter te laturum, quod
2056 I | rebus licet experientia ignotis at saltem lectione cognitis
2057 II | quid vetat esse aliquos ignotos michi, presertim studiis
2058 IV | carus illustribus, vulgo ignotus. Libet enim gloriari, sed
2059 II | II ~Habes unde michi perpetuo
2060 III| III ~Aut ego fallor, Ypocras
2061 IV | sudore, et nunc hac nunc illac more tuo discurrens, prehensarem
2062 III| profuerant". Certe si te tua illaTerapentica vel meliorem vel doctiorem
2063 IV | omniumque ibi turpium voluptatum illecebras scaturire. Piget nunc, pudetque
2064 I | linquetur, indecerpta laurea illibatusque castalius fons. ~Sed expergiscere,
2065 II | inventum. Quid hoc prohibet, illudque simul verum esse te cum
2066 III| suaderent falsos deos esse, quos illusa plebs coleret. Quod et philosophos
2067 III| argumentum est. Dabo tibi illustre exemplum ex historiis. Audires,
2068 III| Ecclesie locum tenet. Quinet ex illustrioribus quidam in multis optimo
2069 III| nondum viva veritas terris illuxerat—clam suaderent falsos deos
2070 III| incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis corruptibilis hominis et
2071 II | equor et cruentos amnes, imbremque lapideum, aut siquid tale
2072 III| illud Horatii ~quo semel est imbuta recens servabit odorem~testa
2073 II | et etas senectutis vita immaculata". Cato ille senex famosissimus,
2074 II | ruborem tuus ille letheus et immedicabilis pallor excluderet? Nonne
2075 IV | utilisque consilii vel immemor vel contemptor, totum se
2076 II | quia sapientum iuvenum immensa penuria; qui autem inter
2077 IV | porcorum more, ceno semper immergi, et cui ego nichil, sed
2078 III| multiplices et graves, ut non immerito propheta idem et rex clamet
2079 I | quinpotius veri odium, in poetas immeritos es invectus. Ego tamen hac
2080 IV | deinceps lividis adversus immeritum scriptis eius perlectis
2081 II | ad lunam latras, aliquid immisceam, apud Virgilium Eneas, de
2082 IV | intempestivis remediis et immodica—ut fertur—senilis sanguinis
2083 IV | in hac parte licentius immorarer, palamque omnibus fieret
2084 III| pereunte. Ne enim in singulis immorer, ad litis nostre summam
2085 IV | interficere velles efficeres immortales. Tu michi ergo, vesane et
2086 IV | exarserint non ignorem. In immortalibus enim scriptis memorieque
2087 I | Videbis eos gloria et nominis immortalitate fulgentes, quam non sibi
2088 I | inventioni deorum—ut perhibent—immortalium consecratam, tam magna res
2089 III| conscientia ad aurem cordis immurmurat: "Iste, cum quo ludis, eger
2090 III| sapientes, stulti facti sunt, et immutaverunt gloriam incorruptibilis
2091 III| contrarium. Malo tamen nichil immutes, perficiasque quod intendis:
2092 IV | multosque tibi hostes feceris, impar uni. Hec repetere visum
2093 III| aliquid videri posses, quamvis imparia, temptare certamina, prerupte
2094 II | dissimulando fieri poterat alienum, impatientia tuum facis. Quid vero si
2095 IV | sermone leseram, quodque maius impatientie tue signum fuerit, non ad
2096 III| Aristotelis passus sis. Illud impatientius feres, si ad propositum
2097 IV | poli, non epularum defectus impediet, que causa duplex cepto
2098 III| nunc risu et verecundia impedior sillogismum tibi tuo parem
2099 IV | tibi quernum in calvitium impegisset, malediceres Ptholomeo?
2100 IV | placet: plures te quotidie impellunt, plures melioresque me diligunt;
2101 IV | aliquo ex his scopulis Sorgie impendentibus loqui iuvat? Nisi quod ille
2102 III| propter animam invente imperant propter corpus inventis;
2103 IV | expectamus. Dic, rethorice imperator, dic, Galiene, Demosthenes,
2104 IV | philosophi, poete, duces imperatoresque clarissimi. Imo vero solitudinem
2105 I | cum occideris. Id nulli imperatori aut regi, sed tibi uni,
2106 III| Africanum "e grege" aliorum "imperatorum"—ut ipsius Livii verba ponam—"
2107 IV | voluptas, inimica virtutis, imperet. "Quid ergo? Nemo" inquies "
2108 III| nil clarius in temporalis imperii solio sol vidit. Hic michi
2109 I | nostra iniquissimos homines imperitare viris optimis fato rerum
2110 III| defectus tuos et medicine imperitiam, non dicam supplere, sed
2111 I | poterit: extra suos fines imperium non habet. ~Sed quid loquor?
2112 III| scientiam esse firmam et impermutabilem, nec mentiris; et addis
2113 III| videaris. Quo enim tua hec impertinens et absurda relatio? Ubi,
2114 III| paucis verbis eludere. Poetas impetis: quid ad me? Poete respondeant,
2115 II | audeat quod nulla prorsus impietas, nulla unquam temeritas
2116 II | delectare, venturus ad finem impietati debitum, ad quem tuus venit
2117 IV | vero non curis exonerent impleantque letitia speculationes ille
2118 III| quis putas id melius posset implere? Responde michi, vir doctissime,
2119 I | terram dissonis clamoribus implessetis, causam ipsam egritudinis
2120 IV | mendaciis aures veri avidas impleverit, quam denique importune
2121 IV | contentus est, quod decreverat implevit: aliquot michi dies eripuit
2122 III| obicerem, modo ne, te talibus implicando, et te ipsum perderes et
2123 II | Frustra te contentionibus implicas, frustra te ingeris duello
2124 II | et totius logice auxilium implora: michi prius upupam quam
2125 II | submisse iudicum misericordiam imploravit, sed cum forte, revolutis
2126 I | quid poete nomine crederet importari. Quod cum se nescire non
2127 I | quantum tu optare, licet sis importunissimus, non auderes, meque propter
2128 III| nomen, iure civili vobis impositum, nunquam cadet. Solebant
2129 III| neque magnificam et pene impossibilem—ego tibi ne unquam rethorice
2130 IV | circulator, mimus, fur, impostor divites, stultos, credulos
2131 II | gravissimo, supremam manum imposuerat, virtutis ac felicitatis
2132 III| studeo, si possim". Et quia impotentiam meam novi, posco auxilium
2133 II | ultima vite pars, plus impressionis accipit quam relique, et
2134 I | artificium sed artifices improbavi, eosque non omnes, sed procaces
2135 III| te decet. ~Ecce, iurgator improbe, extorsisti ut non tantum
2136 I | laudas medicinam quam ego non improbo. Quis enim sane mentis hoc
2137 II | conclusiunculas meditanti raptim mors improvisa concluserit? Illam certe
2138 III| non potes, qui miserrime impudentie mos est, sed venerare potius
2139 II | tu ne te rursum ingeris, impudentissime hominum, tu ne michi totiens
2140 I | admodum et illius et vestram impudentum notavit audaciam. De omni
2141 II | videatur; re autem vera impurissima est avis, victusque fedissimi.
2142 I | genus attigerim, cum tu impurissimum os aperire non sis veritus
2143 II | pallor sit, illum reipublice imputas; nec excusasse contentus,
2144 II | erroresque meos, quos michi imputo. Scit ipse me verum loqui.
2145 II | relique, et si densiores in imum sordes suo more descendunt.
2146 III| poeticam, nisi quia vobis inaccessibilis et ignota est. Quod, fateor,
2147 III| interrogas. Larga quidem, nec inamena forte, nec inutilis respondendi
2148 I | tempore historiam dixi non inamenam cognitu, magnis ab auctoribus
2149 II | orandus Plautus ut alicubi inAmphytrione te collocet, ubi sillogismos
2150 III| nichil estis, nisi verba inania nugeque volatiles. Olim
2151 II | nisi quos, elusos verbis inanibus aut peregrinis medicaminibus
2152 III| enim aliud vult Flaccus inArte Poetica, clarissimis quidem
2153 II | celestis et tibi hactenus inaudita philosophia est. Agamus
2154 I | medicine subicias, sacrilegio inaudito, ancille dominam, mechanice
2155 II | et opprimis defendendo. Incassum ergo niteris: nullus usquam
2156 I | ignorantia, tam superbus incederes, cum multi interim viri
2157 IV | qui Diane Ephesie templum incenderet, ut vel insueto facinore
2158 III| calumniari propter metum incendii non audebis? Quam in multis
2159 IV | vivatur innocue, vitentur incentiva libidinum, quibus porticus
2160 I | discordi et vario et prorsus incerto medicorum imperio gubernantur.
2161 II | desinere: ita tergiversaris et incertus heres, atque—ut est in antiquo
2162 II | aspectum, quamvis palleas; non incessum: ille fatuum potius quam
2163 III| violavit, cur non liceat incestare grammaticam? Verte te ipsum
2164 II | invenient: nunc a primordiis inchoandum. Excuset autem prolixitatem
2165 II | philosophorum, quam in marmoribus incidamus. Certe, ut ad stultos senes
2166 I | plurimos consulens, plurimorum incidat in errores. Tu tamen ille
2167 IV | de re qualibet dissensio incidisset, dicente uno quod alius
2168 IV | in has forte literulas incidisti, pauca dicturus sum. Duo
2169 II | infaustum et infame monstrum incidit. Quid enim bicipitem puerum
2170 IV | sit vel sectator obscurus. Incipe, aude, noli trepidare! Logicus
2171 II | sunt, dum esse desinunt, ut incipiant esse perenniter. Hos autem
2172 III| ut tandem medicus esse incipias, quod diu te esse mentitus
2173 III| desieris tibi sapiens videri, incipies—quod impossibile arbitror—
2174 II | nichil eram, iam magnus esse incipio: iam sillogismos facio,
2175 II | computata". Ecce, iam desentire incipit. Quid ergo? "Cani sunt autem"
2176 II | hanc aut in illam partem inclinati vixerunt, sic in senectute
2177 IV | delectat; dum naribus tuis inclusus aer et aure tristioris flatus
2178 III| esse posset, ideo prorsus incognita et neglecta est. Illam appetitis,
2179 III| Proba potius rethoricam tibi incognitam, quam servam. Sed egros
2180 IV | me uti testimonio hominis incogniti apud te, notissimi apud
2181 I | punge inertes poetas, carpe incompositos oratores: nunquam Plato
2182 II | glorie quedam preceps et inconsulta cupiditas: hanc tibi detrahere
2183 II | dum ab ardenter optantibus inconsulteque sperantibus salus queritur,
2184 III| rebus fere omnibus, etiam incorporeis, esse suam fecem. Itaque
2185 III| et immutaverunt gloriam incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis
2186 III| et forsitan esse non est incredibile, an Ypocras ipse, si viveret,
2187 I | Demosthenes irascentur; increpa medicos inutiles et ignaros:
2188 I | discordes ac nescios medicos increpanti tam ventosa respondisses
2189 III| potius palam vulgi vesaniam increparent, possum cum Augustino respondere:
2190 IV | Magno nisu animi semper incubui, ut quantum fieri posset
2191 IV | fuisset. ~Unum tibi satis inculcare nequeo; nec enim decies
2192 I | vacuus tibi Elicon linquetur, indecerpta laurea illibatusque castalius
2193 I | fuisset inter vos et quam indecisa discordia de pulsu, de humoribus,
2194 IV | piscator aquas; sequitur lupus indefensum gregem; circulator, mimus,
2195 III| si nescis, poete nomen indicat. In quibus maxime nobilitatus
2196 II | ut ait Augustinus, "aut indicavit, aut finxit", in eo statu
2197 II | non eges; nullo opus est indice, operose mus: tuo te prodis
2198 I | plane desiperes, ipse stilus indicio est. Cogeret me forte procacitas
2199 IV | optabat, Ephesii providerunt indicto supplitio, siquis eum historicus
2200 I | egritudinis sue tempus in extremis Indie litoribus habitasses. O
2201 III| nuda sit, nulla minus illis indigeat, tamen rethorici, et oratores,
2202 III| vultis, ridente Tullio, indignante Demosthene, flente Ypocrate,
2203 IV | autem quod merebitur, que indignari non poterit, si illic posita
2204 I | lacessiti stili et iustissime indignationis aculeos, more apium, in
2205 IV | in disputando pertinaces indigne philosophia michi videri
2206 I | valde displiceam. Cur autem indigner audere te aliquid adversum
2207 III| utroque superant. Nolo autem indigneris quod vos et agricolas iuxta
2208 II | Aut quis coquine magistrum indignetur Apitium suam literis disciplinam
2209 III| loquacitatis inflammavit indignitas. Quantum enim ego tangebar,
2210 II | aliam ob causam nisi ut indignitate ipsa exacuas et irrites
2211 III| scilicet, ludos scenicos "indignos deorum maiestate ac bonitate"
2212 II | inter superbias meas ponis: indignum te michi visum qui in meis
2213 I | lacerandum tradere, nisi quia indignus visus es, qui per me posteris
2214 I | Imo vero generose mentis inditium est, etsi uni tantum spes
2215 IV | universo generi humano odium indixerat, aut Timonis nesciocuius—
2216 I | sed ingenio etiam prorsus indocilis. Hanc historiam cum illi
2217 II | philosophum te probabis. Miraris, indocte, et "Quid michi" inquis "
2218 I | falso persuades—quod quidam indocti solent, qui quod consequi
2219 I | et ipse non indoctus, sed indoctorum atque loquacium abundantissimus
2220 I | tuus multorumque animus indoluit et exarsit. Nescio quid
2221 II | possum. Est enim voluntas indomita precipueque dementium. Id
2222 III| libro octavo Apostolum ipsum inducit Atheniensibus loquentem: "
2223 II | Tullium patronus ac laudator inducitur, dum senectutem operosam
2224 II | obsoletam vestem reorum more non induit aut submisse iudicum misericordiam
2225 II | contra veritatem interdum de industria vel iocandi experiendique
2226 I | opinionem certioris fidei auctor inEcclesiastico confirmans, "Altissimus
2227 II | hominem quidem perfectissimum, ineffabilem, incomparabilem, virgineo
2228 I | periculo, concordatis—non ineleganti vafritie —, ne, si pater
2229 I | conquisitas evadendi vias, quibus inenodabilem veri laqueum tentas abrumpere,
2230 I | ad aliqua. Multa enim tam inepte dicis, ut quisquis ea responso
2231 I | ipse merito videri possit ineptior. ~Primum itaque, literis
2232 III| moleste, audiamque quicquid ineptire libuerit. Illud primum quero,
2233 I | crediderim, qui ad exprimendum ineptissimos sensus tuos tam pueriliter
2234 I | quod referas fingere, idest ineptum esse et mendacem potiusquam
2235 III| scriptis: hoc saltem verecundie inerat; multa tamen ad unius amici
2236 III| poetas, adversus fragilem et inermem hostem dum defendere videor,
2237 III| tantorumque nominum splendorem, iners et nubilosus livor tentet
2238 I | tardos philosophos, punge inertes poetas, carpe incompositos
2239 II | Livoris ac malivolentie mos inertis, ut cui detrahere metuas,
2240 IV | dicere audeo: si quicquid ab ineunte etate scripsi, et—ut puto—
2241 I | amorem libertatis, quod tibi inexpertum et incognitum bonum est,
2242 III| Livii verba ponam—"velut inextimabilem secrevisse". De qua re multa
2243 II | talis es; neque studium infamare, sed vitam tuam. Proculdubio
2244 III| philosophi quidam vulgo habentur infames, ut Epycurus totusque epycureus
2245 IV | proprie laudis vel aliene infamie pars legetur; nisi quod
2246 IV | pudetque conclusiunculas infantiles tuo more subnectere. Tu,
2247 II | singulas lineas methodis multis infarcias, philosophum te putabo.
2248 II | etruscis expiandum sacris infaustum et infame monstrum incidit.
2249 II | peregrinis medicaminibus infectos, tui memores in perpetuum
2250 IV | dementibus, veluti corpus infectum damnosis humoribus, exhaurire. ~
2251 IV | que te in illam miseram et infelicem vitam proiecit, et propter
2252 IV | permulcet; dum lingua hebes infelixque palatum tuum delibandis
2253 IV | loquimur cuntis hominibus infensam, qualem Bellorophontis accepimus,
2254 III| credo in ore vestro quam in inferno esse tristius ducat, et
2255 II | exulare cogant, sunt qui inferos asserant, sunt qui negent,
2256 IV | sed iniuriam Musis hanc inferre nolui, ut eas insueto odore
2257 III| tempore variantur; hinc infers consortio scientiarum sive
2258 II | ut adversario procaci et infesto, sed ut homini, nescio tamen
2259 III| officiat, quam ne me meus inficiat. Sed sub meo nomine notasti
2260 II | Sapientis est verbum: "Stultorum infinitus est numerus". Eorum vero
2261 III| gloriaris, suscitabantur infirmi. Hinc, arbitror, fabule
2262 III| philosophia, si fallax est". Non infitior id quidem, sed philosophie
2263 III| ita michi medullitus sunt infixi, ut ne divelli quidem possint,
2264 III| zelus, hinc tue loquacitatis inflammavit indignitas. Quantum enim
2265 I | meminisse conveniet facilius infligi vulnus quam curari, et citius
2266 III| durissimum moliente, veram infuderunt fidem, cur michi, cristiano
2267 II | vestros proterit asinus infulatus, non se modo philosophum,
2268 III| et amorem vite felicioris infundere? Queris quid agam. Nitor
2269 III| temporibus, ante Sancti Spiritus infusionem, ipsos etiam apostolos timuisse.
2270 II | exultasset spiritus, plebeius ingemuit. Cur? queso. An et hic fallor?
2271 III| autem plures deos tanta ingenia credidisse nunquam michi
2272 IV | turbas credulas fatuorum ingenioli tui mercimonium ostentares?
2273 IV | nequivisti". Solebant equidem ingeniosi adolescentes ab insigni
2274 I | pars ultima es, lateat, ingeniosis autem studiosisque lectoribus
2275 IV | sunt—apud antiquos nostros ingeniosissimos—quod nemo ambigit—ac doctissimos
2276 III| quinetiam nullius generis ingeniosorum tantam semper fuisse raritatem,
2277 II | hodie, sed semper raros ingeniosos, rarissimos sapientes fuisse
2278 III| quamvis nobiles, quamvis ingenuas, tuo humili et mercennario
2279 IV | loquor, excuser; et fatebor ingenue: nulla arte, nullo studio,
2280 II | quippe negantibus, ut veritas ingerenda, sic subtrahenda est verbose
2281 IV | nomen tuum michi tentas ingerere. Et quem non exhilaret urbanitas
2282 IV | et aure tristioris flatus ingeritur, meas florum circumfusa
2283 I | colores ceco, quid surdo sonos ingero? Mechanice res tuas age,
2284 II | doliture invide, in oculos ingesserim ut doleres, teste tamen
2285 I | tibi nomen eripere nitar, inglorie? Procul ab hoc periculo
2286 IV | veritatem videri. Cui cum anima inheserit, eam beatam fieri atque
2287 II | laudis, pecunie negligentem, inhiantem celestibus, a latrinis divitum
2288 IV | me in solitudine sedentem inhumanum putas. Crede michi, si placet:
2289 IV | virtutem in proprio non inimice sue regno esse querendam.
2290 IV | illis contentionibus que cum inimicissimis fiunt, etiam si nobis indigna
2291 III| ille Clodium ac Verrem et inInvectivis Catilinam, et inPhilippicis
2292 I | scilicet, quoniam etate nostra iniquissimos homines imperitare viris
2293 IV | Quenam vero hec? Nempe iniquitas et contradictio in civitate,
2294 I | propriam ratione defendere. Iniquum, fateor, inter nos certamen
2295 III| diffinivit inter nos, de quo ab initio litigamus? Preter enim quod
2296 IV | carmen breve reddideram, sed iniuriam Musis hanc inferre nolui,
2297 IV | actitata est. Hoc deerat iniurie: ut a sene iam senior soluta
2298 IV | veniam peto, si in volutabrum iniuriosi colloquii protractus, contra
2299 IV | superbum, alteri detrahere iniuriosum et molestum est. Non audeo
2300 IV | labor in medio eius, et iniustitia, et non deficiens de plateis
2301 IV | faciat quam sint, quique vel innata prudentia vel exemplo novo
2302 II | Averrois. Interim illi fide, et innitere, et—quod omnes soletis—dicito: "
2303 III| fere vel minus invidie, vel innocentie magis, vel amicitie tantundem.
2304 IV | geratur, tantum ut vivatur innocue, vitentur incentiva libidinum,
2305 I | acceptum equiti refundis innoxio; et soluta oratione cum
2306 I | eandem sententiam gravissima, innumerabilia etiam apud alios, que sponte
2307 I | lustrandisque litoribus atque innumerabilium nationum conciliandis ratione
2308 III| de re certa, tibi licet inopinabili et ignota, et in qua perdi
2309 III| inInvectivis Catilinam, et inPhilippicis insectatur Antonium—magnos
2310 II | et que populos moderatur, inque animis regum regnat, inter
2311 II | talibus fiunt, frustra ratio inquiritur. Si penitus causam petis,
2312 III| tanta et tam necessaria inquisitione precederent. Credibile est
2313 I | testimonium recusem: ad inquisitionem veri omne genus studiosorum
2314 III| etiam hos ardentissimos inquisitores veri ad id saltem pervenisse,
2315 II | enim, ut quibusdam placet, insanabilis egritudo est, et velut animi
2316 II | quam tamen mira viatoris insania, cum nunquam propinquaveris,
2317 I | omnes prope frement et insanient. Quod ante non noveram,
2318 IV | famam petit, necquicquam insanierit. Sin turbasse otium, et
2319 IV | utroque stilo compellerer insanire. Unum me solatur: utrobique
2320 III| verberibus coercendus. Nimis insanis, medice. Crede michi: medico
2321 II | propius accedunt, eo magis insaniunt. Hos ego sepius delirantes
2322 III| quod Athenis Homerum pro insano habitum Cornelius Nepos
2323 III| plausore contentus, acies insanorum sperno. Et si votive successerit
2324 I | latine eloquentie principes inSaturnalibus numeretur. Si te in literis
2325 II | muto: utrunque verum est. Inscitiam tuam populus novit expertus;
2326 II | cupide profers quasi clipeum inscitie pestilentis, sed passim
2327 II | Illustribus sedDe Insigni Fatuo inscribendum sit. Si audire me velles,
2328 IV | perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate
2329 II | humilium sublevanda. Si in hac insectatione publica singulariter es
2330 III| Catilinam, et inPhilippicis insectatur Antonium—magnos viros ac
2331 IV | quibus remediis abundes! O insensate, non sum deus, nisi forte
2332 IV | divites, stultos, credulos insequitur: nichil sane circulatori
2333 I | literis tuis ignoranter insereres. Quid enim ait? "Veris eum
2334 II | locum putas, dic ubi vis inseri: parebitur; sed verendum
2335 III| poeticum aliquid opusculis suis inseruerit, seu ignorantia, seu quod
2336 III| viderentur, ideoque illa non inserui? Ceterum, ut in re ipsa
2337 IV | nescio quid terapenticum insibilas, quod e rostris perorantem
2338 I | humido ac fluenti tanta res insideat, amens ero. Neque enim vel
2339 II | animi febris quedam ossibus insidens; atqui nemo unquam, vel
2340 II | enim scriptis obstrepere et insidiari non pudet, quid faceres
2341 IV | insigni tales facile vitet insidias. ~Finis iam huius sermonis
2342 I | Fabritium, Marcellum in insidiis, in exilio Scipionem. Hec
2343 II | dulcior orationis tue textus insinuat. Certe quod scolis omnibus
2344 I | poetas, quadam libidine vobis insita loquendi de rebus peregrinis
2345 I | cuntis excellentibus ingeniis insitum reor—gaudeat se paucorum
2346 II | auxilium. Gaude, stulte insolens: iam non medicus tantum,
2347 III| causam tuam ago, quo scilicet insolentem honesti nominis contemptum
2348 I | autem intolerabilius homine insolenti, qui, ubi pudorem semel
2349 IV | tramitibus abductum, ad durum et insolitum iter traxit. Quidni igitur
2350 II | multa cerebri vertigine tota insomni nocte texueris. Tunc in
2351 II | cibos. Inde te moresque tuos inspice, teque ipsum noli faller—
2352 IV | aliud sero, imo et in eodem instanti nunc hoc nunc illud uni
2353 III| cloaca—id enim tibi Capitolii instar est—inter egri ventris crepitus
2354 III| est—siquis ergo talis, pio instigatus affectu, ad ipsius veritatis
2355 III| studio si vacare quantum instituerat in illa civilis dissensionis
2356 I | fateor, inter nos certamen instituitur: ubi me percutias habeo,
2357 I | ductandus exercitus, qualiter instruenda acies, qualiter capiendus
2358 II | notas, nisi quia tibi res insueta est aliquid preter pecunias
2359 IV | Scripturis diabolus leo est. O insulsi sales, auctorique suo simillimi!
2360 III| de altari, linguam illam, insulso vix ore versatilem, qua
2361 I | velaminibus adornare, ut vulgus insulsum, cuius tu pars ultima es,
2362 I | ignoras, vanitate notissima insultantem, idque michi alicuius bone
2363 I | prohibet contemplari; nec pudet insultare his quibus virtutum atque
2364 IV | sinerem, cuntis liminibus insultarem, et quem semel arripuissem
2365 I | deliramenta! Que somnia! Insultas poetice cuius nunquam faciem
2366 III| tui nobilissimis artibus insultat audacia, sic ego quamvis
2367 III| integram, neque tam ferociter insultes. Ad hanc enim formam et
2368 III| sic ego quamvis humilibus insulto. Scio enim necessitates
2369 II | illos tue criminationis insultus venio, leviter exufflanda
2370 IV | possum, et loqui audeo, insultusque tuos nec opto, nec horreo;
2371 III| unicam laudari, eamque non integram, neque tam ferociter insultes.
2372 III| poetarum vitas. Quanta Virgilii integritas! quenam Statii urbanitas!
2373 III| facta sunt, invisibilibus intellectis atque conspectis, prime
2374 IV | licuit, a corpore removent ad intellectum huius Dei. Id quoque interdum,
2375 I | qui nunc etiam invitus non intellecturum alloquor; at Romano Pontifici,
2376 II | dici soleat, ut, si non intellexeris, cerebri tui non stili mei
2377 III| non vidisti, ut scio, non intellexisti, nec intelligere potuisti.
2378 IV | parum, que, si ad literam intelligas, non mediocris quemlibet
2379 III| poetarum culpa, rem veram, si intelligatur, salubremque narrantium?
2380 III| aliud, quia Scripture Sacre intelligentia, que si in cuntis esset
2381 IV | forte eo modo quo, propter intelligentiam et actum Aristoteli videtur
2382 III| satisfacere, et pauca tibi, non ut intelligeres, sed quia quesieras, verba
2383 IV | urbium numerat ac metitur intelliget. Sed quia te, post Aristotilem,
2384 III| dixisset et que a paucis posset intelligi: quod in illo vivimus, movemur
2385 III| alius eum sic alius sic intelligit". Idem in Psalmo centesimo
2386 II | detrahi nichil potest; sed intelligitur quid velim —: protestationem
2387 III| apud vulgus; docti autem intelligunt, si plures sunt dii, et
2388 III| illa civilis dissensionis intemperie licuisset, "opinor", ut
2389 IV | ignorantium prevalente sententia, intempestivis remediis et immodica—ut
2390 I | fructum pollicitus, nil nisi intempestivos flosculos inutilium verborum
2391 III| quam constat ad id, quo te intendere oportet, non modo nil prodesse,
2392 II | oculos vel in etatem suam intenderit, vel ad antiqua reflexerit.
2393 III| non ea invidia est, sed intentioris animi stimulus, et exercitii
2394 IV | inter pares unique studio intentos oriri soleat, michi semper
2395 I | tue ridiculose eloquentie intentus, in insuetis conflictationibus
2396 II | rethoricam aut grammaticam interdicas, que logice nomine continetur,
2397 IV | valde dissimilem tui fecit. ~Interea dum hic sum—quod quamdiu
2398 I | cura, si potes; si minus, interfice; et precium posce, cum occideris.
2399 IV | interficis, et—puto—quos interficere velles efficeres immortales.
2400 IV | Philippum Macedonie regem interficeret, ut quidam putant—apud alios
2401 IV | quia et quos curare vis interficis, et—puto—quos interficere
2402 II | causa que te populo, quem interimis, forte commendat, notissimosque
2403 IV | coruscamine lumen candidum intermicare". Quid tibi, medice, videtur?
2404 IV | extimo, qui non, si absque intermissione honesti officii datum sit,
2405 IV | sedentem adeat, circumstrepat, interpellet. Tu pro tribunali, stricto
2406 III| post eum clarissimus eius interpres Augustinus, multique quos
2407 IV | utriusque lingue principes interque sanctos viros—quod multo
2408 III| vulgus autem falli. Et siquis interroget cur non potius palam vulgi
2409 IV | otium, et silentium meum interrupisse contentus est, quod decreverat
2410 III| dimensiones temporum et intervalla consideret? Que res, vobis
2411 I | quam non habes. ~Quid autem intolerabilius homine insolenti, qui, ubi
2412 IV | tuis irati ventris murmur intonat, meas suavis volucrum cantus
2413 III| est: "Invidia diaboli mors introivit in orbem terrarum". Quenam
2414 II | Non tamen" inquit "illud intuemur, adeo blanda est sperandi
2415 I | et te ipsum in eo speculo intuens, vel deformitatem tuam corrigeres,
2416 II | molestior es quo te pressius intuentur, et professionem suam tua
2417 IV | carum est, fugamque eius intueor. Si ergo distuleris, tibi
2418 II | Quid vero, quid deinde intulit audax stultus? Se his artibus
2419 I | audeat? Scio artem esse non inutilem, et sero licet a nostris
2420 I | irascentur; increpa medicos inutiles et ignaros: omnes prope
2421 III| hominum pulsu forte non inutiliter dimensiones temporum et
2422 IV | quid ego alterius nomen invadam? Iniuste agam, si honestum
2423 III| preceps, auderes ipsum verbis invadere Ciceronem, aut ipsum scriptis
2424 IV | repetitione concipias te, dum me invaderes, iratum fuisse, dum poeticam
2425 I | Ciceronis quam Salustii invectiva. ~Hactenus hec; cetera in
2426 III| discedant homines, qui clausum invenerunt quod multis modis aperiretur,
2427 II | dignum, si potero, nomen inveniam. Nunc propositum sequor.
2428 II | adversus ministrum eius locutus inveniar, licet—ut soleo—cuiuslibet
2429 IV | habes, Augustini libros, inveniasque tibi placitum aliquod dei
2430 IV | in alienis finibus non inveniens quod querebat, revertatur
2431 II | ignorat. Sed ista suum locum invenient: nunc a primordiis inchoandum.
2432 IV | subterraneis latitantem cavernis inveniet. Displicet persecutio, quamvis
2433 II | illam relegens, horum nichil invenio. Et de medicis quidem alias,
2434 III| quam si uno modo apertum invenirent". Idem in Psalmo centesimo
2435 I | locum in meis opusculis invenires. ~Sed quid colores ceco,
2436 II | cura esset, hanc sententiam invenisses: "Senectus" inquit "venerabilis
2437 II | nomen hoc primus omnium invenisti? Flete repertores artium:
2438 III| mechanicas propter corpus inventas. Conclude, dyaletice: ergo
2439 III| omnes artes, propter animam invente imperant propter corpus
2440 I | honore habitam; quinetiam inventioni deorum—ut perhibent—immortalium
2441 I | illo duce, multa primis inventionibus addidisse. Non detraho claris
2442 III| imperant propter corpus inventis; ille autem serviunt. Constat
2443 I | difficilior et dulcior sit inventu. Alioquin, si tibi falso
2444 II | quamvis id tibi, doliture invide, in oculos ingesserim ut
2445 I | eriperem. Ego ne tibi miser invideam? Absit! avertat Deus! Qui
2446 III| quasi notitiam rerum vulgo invidens debilioris ingenii; ad quod
2447 III| loquar, nil cuiquam prorsus invideo, magisque vereor ne alienus
2448 III| affers: Deos humano generi invidere a poetis scriptum esse,
2449 I | avertat Deus! Qui enim misero invidet, necesse est sit ipse miserrimus.
2450 III| dignitas, nec capere valentibus invidetur, sed, dulci labore proposito,
2451 IV | quem alloquor, superbus, invidus, preceps, temerarius et
2452 IV | delibandis atris potionibus inviscantur, michi lingua in aliquo
2453 III| enim illis manifestavit. Invisibilia enim eius, a constitutione
2454 III| relatum—per ea que facta sunt, invisibilibus intellectis atque conspectis,
2455 IV | miror id tibi vite genus invisum. Quid enim hic ageres, nisi
2456 I | quem, si vellet, audiendum invitatus Hanibal, dum fama viri tactus
2457 III| Aristotilem trahere vis invitum, non respondeo. Pudet enim
2458 II | proprium: aromatum lenta fedas involucra; et ubi periculosis ambagibus
2459 II | interdum de industria vel iocandi experiendique studio certare,
2460 II | eo statu philosophatum se iocando commemorat; philosophantem
2461 I | quotiens volet more solito iocari; medicine suppeditare rethoricam
2462 IV | enim tam mutus, ut illi ioco non respondeat, quo desponsasse
2463 III| cum tu tamen sis iratus et iocosa conclusio in contrarium
2464 IV | simillimi! Quid ais? Non potes iocum tuum concludere, mime senex!
2465 II | tactumque de celo templum Iovis, aut sub nubibus visas faces?
2466 I | vivunt. Illud miror: quod ira se in rabiem furoremque
2467 IV | sine reprehensione, nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari
2468 I | oratione cum sis lesus, iram ulcisceris in poetas, quasi
2469 I | nisi quod in finem, multo irarum attritu terrifice concalescens,
2470 III| atque comprimere, accendere iras et extinguere, colorare
2471 IV | sive me leonem neges, non irascar, memor quod in eisdem Scripturis
2472 I | nunquam Cicero aut Demosthenes irascentur; increpa medicos inutiles
2473 IV | intelligo: quid soli michi irasceris? An quia solus e cuntis
2474 I | excellentes medicos, qui irasci non debent si, semper rari,
2475 IV | lenit; dum auribus tuis irati ventris murmur intonat,
2476 IV | concipias te, dum me invaderes, iratum fuisse, dum poeticam lacesseres,
2477 III| tecum ludo, cum tu tamen sis iratus et iocosa conclusio in contrarium
2478 I | Procul ab hoc periculo es; ire potes toto securus orbe
2479 IV | regulas tuas, quando cubitum ires? Quem circumscribere, seu
2480 II | Sed inde quidem tutus es: irremeabilis est regio. Nolo tamen speres
2481 III| et hic excusator, licet irrequisitus, adsum tibi: illi enim ut
2482 IV | faciam, philosophe. Quod ad irridendum studio conquisisti, ad irrisionem
2483 II | carere arguor dyaleticam irridentes, eademque possim apud Ciceronem
2484 I | textus abundat; quas te animo irridere non dubito, sed supplitium
2485 IV | irridendum studio conquisisti, ad irrisionem tuam et gloriam meam facili
2486 IV | claudicantibus opus est, ut vel irrisor vite solitarie clarus sit
2487 III| Deo, et elementarius senex irrisus a Seneca, ibi senectutem
2488 III| Accusare, excusare, consolari, irritare, placare animos, movere
2489 IV | accidit, ut gloria invidiam irritarent. Unum miror: quod cum hec
2490 II | indignitate ipsa exacuas et irrites ad dicendum quod dixisse
2491 III| correptus, sine ulla causa irruis in poetas, et more tuo nota
2492 | istud
2493 IV | visendi discendique gratia in Italiam venisset. Ille enim, ut
2494 III| sit caritura plebecula! Ite nunc, dyaletici senes, et
2495 III| ipse necaverit? Excusat item Cicero capitalium rerum
2496 IV | abductum, ad durum et insolitum iter traxit. Quidni igitur turber,
2497 I | me multa dixisse, multa itidem contra poeticam ac poetas,
2498 I | rerum censor, ut lanificio iubeas subesse grammaticam, dyaleticam
2499 III| omne molestum est, nisi ut iubeatur bono animo esse, cureturque
2500 III| aliquanto fidelius: tu me iubes in alienos fines irrumpere,
|