abdit-calig | calli-da | damna-eschi | escul-horta | horum-iubes | iucun-natum | natur-philo | phorm-repor | reppe-super | suppe-viva | vivam-zona
Liber
2501 I | allegoricus sapidissimus ac iucundissimus sensus inest, quo fere omnis
2502 II | egrotatis: salus non semper ex Iudeis est; adest semibarbarus
2503 III| in hominibus tolerabilia iudicaret? Cui preterea dubium esse
2504 IV | videtur? Quid de hac urina iudicas Platonis? certe Augustinus,
2505 IV | tibi verum fatear, meipso iudice, nichil sum, et siquid vel
2506 II | animi securitas est, ut iudicem populum non recusem. Quos
2507 II | illustribus. Que non ausim dicere: iudicent qui legent; de quantitate
2508 II | curia accusatoribus atque iudicibus, favente ac prosequente
2509 II | non induit aut submisse iudicum misericordiam imploravit,
2510 IV | emula, accessit studium et iugis cura. Magno nisu animi semper
2511 IV | non probaret, an statim ad iurgia veniendum et, quasi pugnando
2512 II | testatusque eo die litibus ac iurgiis abstinendum propter dici
2513 I | est mos: adversus verum iurgio certatis. Et nimirum hoc
2514 II | in publicum exierunt, mei iuris esse desierunt. Quid igitur
2515 III| illas "meretriculas" abire iussas, "veris" inquit seu "meis"—
2516 II | vere diceres, quando nulla iusta causa sed inanis tantum
2517 IV | si non post annum, sed ad iusti temporis spatium in aciem
2518 IV | alios enim causa cedis est iustior —; inventus est qui Diane
2519 II | ore, contra ipsum solem iustitie latrat, summam libertatem
2520 I | Phormionis causa, multoque iustius ego te rideo, quam illum
2521 IV | obtrectator meus quovis iusto extimatore rerum nichilo
2522 IV | vite sue finem repperit, te iuvante. Hoc quenquam animadvertisse
2523 III| libertas atque constantia Iuvenalis! Longum est singulos attingere,
2524 IV | IV ~Sciens gratissimam michi
2525 I | volunt: quod mercatorum kirius, hoc est dominus, esse videatur.
2526 IV | tribunali, stricto pallido labello elatoque rugoso supercilio,
2527 IV | qualem Lucanus Pompeium, Labeo describit Herculem, Romulum,
2528 II | reputabitur; et si compresserit labia sua, intelligens". Bene
2529 I | oppugnas; ille humano generi laborando prosit, tu noceas quiescendo;
2530 I | Pontifici, gravi tunc egritudine laboranti, metu ac devotione dictantibus,
2531 IV | et fama multis quesita laboribus eventum unius iudicii sequeretur.
2532 IV | vel Asclepiadis memoriam lacerabo? Satis est adversarium ferire,
2533 I | loqui teque omnibus seculis lacerandum tradere, nisi quia indignus
2534 III| Ciceronem, aut ipsum scriptis lacerare Demosthenem; modo aliquid
2535 IV | nobilitatos legimus. Hic si ex me lacerato senex idem sperat, spero
2536 IV | febres; tu lacessito faveas, lacessentem oderis, et valeas precor. ~
2537 IV | iam senior soluta oratione lacesserer, utque in omni etate et
2538 IV | iratum fuisse, dum poeticam lacesseres, furiosum: utrobique non
2539 I | reservo. Nolo enim putes me lacessiti stili et iustissime indignationis
2540 IV | revertatur ad proprias febres; tu lacessito faveas, lacessentem oderis,
2541 IV | Unum me solatur: utrobique lacessitus sum. Putabam aliquando fugisse
2542 III| placare animos, movere lacrimas atque comprimere, accendere
2543 III| Victorinoque martire, quid de Lactantio ceterisque catholicis scriptoribus
2544 I | carpebas, redeo. Audi ergo quid Lactantius, vir et poetarum et philosophorum
2545 III| cenam ante focum de orco et lamiis audire soles, sed annis
2546 I | corpusculum scis expedire langoribus. Certe ipsa michi vivas—
2547 I | ridiculosissime rerum censor, ut lanificio iubeas subesse grammaticam,
2548 III| necessarius? Clibanarius et lanista quam necessarii sunt, quam
2549 I | consilii mei penitet, neque me lapidandum credidi, si sibi, licet
2550 IV | diligeret ab Atheniensibus lapidatus traditur. Non hanc solitudinem
2551 II | est: ipsi boves, ipsique lapides scribent; nilotica biblus
2552 II | cruentos amnes, imbremque lapideum, aut siquid tale in annalibus
2553 IV | evaderet, in eosdem tamen laqueos mox reversus, utilisque
2554 I | quibus inenodabilem veri laqueum tentas abrumpere, palpitando
2555 III| et quis finis interrogas. Larga quidem, nec inamena forte,
2556 II | fidutiamque discernit, et scit largiter referre quo animo quid dicatur
2557 III| scientiam ipsam, quam scientie largitorem, qui dona sua distribuit
2558 II | tuo te prodis inditio, tam late tristis male coagulati eloqui
2559 I | obstrepas—dixerim principem latinorum, quid de poetis scriptum
2560 III| nostris. Hec autem apud latinos poetas mutatio nulla est.
2561 II | quibus ut canis ad lunam latras, aliquid immisceam, apud
2562 II | contra ipsum solem iustitie latrat, summam libertatem et eximium
2563 I | attinet cantabis vacuus coram latrone viator. Erit qui forte nares
2564 I | equanimius propter similitudinem latura sit—nisi quia ruditatem
2565 II | nec ignoro graviter te laturum, quod tuo detraham semideo.
2566 III| alioquin voluntas ipsa laudabitur. Postremo, ut aliud nichil
2567 IV | philosophie rethoriceque dominus, laudando, tuam vertes in gloriam.
2568 III| sed celestis est gratie. Laudandus tamen animus studiosissimorum
2569 III| philosophie totius partem unicam laudari, eamque non integram, neque
2570 III| est necesse, philosophiam laudatam ab aliis execrantur; cum
2571 II | potest quin inaniter effusa laudatio turpiter sonuisset, nisi
2572 II | apud Tullium patronus ac laudator inducitur, dum senectutem
2573 IV | pueris etiam nota consilia "Laudet te alienum, et non os tuum",
2574 II | auctorem omnis boni Deum laudo, neque in me ipso glorior,
2575 I | Elicon linquetur, indecerpta laurea illibatusque castalius fons. ~
2576 II | evectus, victricem capiti lauream imposuit, testatusque eo
2577 III| ficulnea magis necessaria quam laurus, mola quam iaspis: ergo
2578 III| convitiis tuis presens hodierne lectionis mee studium tangebatur.
2579 I | Primum itaque, literis tuis lectis, risum me cohibere nequisse
2580 I | complaceas, petita non a te sed a lectore venia siquid contra morem
2581 I | ingeniosis autem studiosisque lectoribus et quesitu difficilior et
2582 IV | Altiorem tibi fertilioremque lecturam opto; sed hoc dicere audeo:
2583 III| poetas lego, sed scribo quod legant qui post me nascentur, et,
2584 III| fecerunt quamvis preter legem carminis nullo poetico artificio
2585 III| et non potius providisse legentibus? De qua obscuritate loquens
2586 III| legisse peniteat, sed quia legere iam quasi supervacuum videtur.
2587 I | posses, esses hortandus ut legeres, et te ipsum in eo speculo
2588 III| clausisse, ita ut eos inde non legerim, non quod legisse peniteat,
2589 III| libros, vel interroga qui legerunt: quis unquam hunc scribendi
2590 III| quasi supervacuum videtur. Legi eos dum tulit etas; et ita
2591 IV | etiam contemplari; si semel legisses illud preclare dictum a
2592 IV | Cicerone posita est, quam si legisti, parces nota repetenti,
2593 IV | causa duplex cepto arcuisse legitur tantos reges. Solus et esuriens
2594 I | neque tam hirsutam tigridem lenire; quas tu atque omnes id
2595 IV | nemorum letissimus viror lenit; dum auribus tuis irati
2596 IV | Quasdam quoque cum Augustino, lenius quanquam reverentiusque
2597 II | professionis est proprium: aromatum lenta fedas involucra; et ubi
2598 II | frigidus, in sua operatione lentescit. Et tamen hac ipsa etate
2599 I | recusasse. Desine itaque lepram tuam et ambitionis avaritieque
2600 II | inter canes, si tam bene lepus aut cervus quam fatuus videreris.
2601 IV | pedestri solutoque sermone leseram, quodque maius impatientie
2602 IV | nichil ad quesita respondes. Leserim ego te: quid poetica meruit?
2603 IV | aliquid dixi, quod aures tuas leserit, sicubi gloriosus de me,
2604 I | egregie: universam poesim letali iaculo transfixisti. Certe
2605 II | nisi ruborem tuus ille letheus et immedicabilis pallor
2606 I | Syrie, profugerat; a quo letissime susceptus, eo quod Romanorum
2607 IV | serenitas et agrorum ac nemorum letissimus viror lenit; dum auribus
2608 III| audisti, publici iudicii metus levat qui firmissima etiam interdum
2609 II | transfers, quasi consorte vitium levaturus. At quia philosophorum princeps
2610 III| cogentibus, suscepi, prima iam levis armature tue acies fusa
2611 IV | ait—"sit ista in Grecorum levitate perversitas, qui maledictis
2612 II | sententias in me vibras, multa levium verborum tela contorques.
2613 III| redoluerit adversaris. ~Itaque libellos meos omelias vocas, quasi
2614 I | mirabitur quispiam: quod libellum pro epystola remisi. Sed
2615 IV | orta est. Deum testor: non libens ad respondendum olim veni,
2616 III| recens, aut inter hos montes liber ipse methaphisicus est presens.
2617 IV | in Deum atque in se ipsam libera tandem et expedita convertitur.
2618 I | ancille dominam, mechanice liberalem? Nisi forsan illa te cogitatio
2619 III| Quod vero poesim inter liberalia non admittis, potes id quidem,
2620 II | scio quid ei, quid ceteris liberalibus artibus dandum sit; didici
2621 IV | pontificali solicitudine liberastis. Ita brevi tempore caput
2622 II | corruptores lingua forsan liberiore percusserim, quorum in turba
2623 IV | ad tranquillitatem animi libertatemque perveniam. Scio tamen eas
2624 I | auderes, meque propter amorem libertatis, quod tibi inexpertum et
2625 III| deorum, sed fraudes, bella, libidines apud poetas sunt. Vicisti,
2626 IV | magis impedire quam vitam libidinibus deditam". Que sententia
2627 II | aliquid preter rugas. In libroSapientie, siqua tibi talium cura
2628 III| philosophos postea fecisse in libroVere religionis ostendit. Quis
2629 III| audiamque quicquid ineptire libuerit. Illud primum quero, cum
2630 I | seu quodlibet aliud dicere libuisset. Omnia enim tibi licere
2631 I | Nesciunt qui sit poetice licentie modus, quousque progredi
2632 I | libuisset. Omnia enim tibi licere arbitror, ydiota, qui propter
2633 II | contemptorem, quod michi non modo licitum sed debitum rebar? Verecunde
2634 III| ante veritatis adventum licuisse aliquid errori, cum post
2635 III| dissensionis intemperie licuisset, "opinor", ut Timei platonici
2636 III| regem, Plancium, Quintum Ligarium, Milonem, mille alios; tibi
2637 III| rerum facie, si sapiunt, a limine deterrentur. Unde fit ut
2638 IV | dormire sinerem, cuntis liminibus insultarem, et quem semel
2639 II | ego enim non si singulas lineas methodis multis infarcias,
2640 III| aliquis reipublice amicus, linguamque precideret, sumpto forcipe
2641 III| utebatur, que Sabinorum linguaquiris dicitur. Cesar Augustus,
2642 IV | iam te egrum egris tuis linquere meditor: illi te conficient,
2643 I | Maro, vacuus tibi Elicon linquetur, indecerpta laurea illibatusque
2644 IV | fieret. Hoc tibi examinandum linquo: ut libet, igitur. Ego et
2645 I | expergiscere, si potes, lippientesque oculos aperi: videbis poetas
2646 II | perveneris, sed a tergo liqueris Crisippum. Quid inde tibi
2647 I | audieras. ~Mentiri vobis liquimus; quodque gravissimum mendacii
2648 II | Clementem papam unde tota ista lis oritur. "In hac" enim ait "
2649 II | est pudor, dimittite illam literatis; vos, si glorie cupiditate
2650 I | cum multi interim viri literatissimi mendicent. Verum ea non
2651 IV | sed a quodam magnanimo literatoque viro didici "magnifice loquendum
2652 III| ignorantia? O semper scolastice literator, nunquam literatus aut magister—
2653 IV | Senecam honestius Scipionem Literni exulasse quam Bais. Non
2654 I | ante non noveram, brevi literula sum expertus: singulare
2655 IV | otio abundans, in has forte literulas incidisti, pauca dicturus
2656 II | imposuit, testatusque eo die litibus ac iurgiis abstinendum propter
2657 III| inter nos, de quo ab initio litigamus? Preter enim quod circa
2658 IV | ne de hoc ipso noviter litigandum sit, esse preter virtutem
2659 II | mundo de anima de ydeis litigant; Democritus innumerabiles
2660 III| in singulis immorer, ad litis nostre summam venio. Si
2661 II | invitus. Is per loca atra, livida, fetida, pallida, undantes
2662 IV | dilexisset, non deinceps lividis adversus immeritum scriptis
2663 III| imperatorum"—ut ipsius Livii verba ponam—"velut inextimabilem
2664 III| adsuesce melioribus. Apud Titum Livium Hanibal ipse, vir profecto
2665 II | criminum mentione" ut ait Livius, "orationem adeo magnificam
2666 II | blasphemum paulominus adoratis. Livoris ac malivolentie mos inertis,
2667 III| enim michi nunc aut eius loci memoria recens, aut inter
2668 IV | sponte mea vager, vitans locorum alternatione fastidium.
2669 II | tibi videtur, philosophicos locos, ut ego sentio, tabificos
2670 IV | Incipe, aude, noli trepidare! Logicus es, philosophia tua est,
2671 III| palpitando arripis relationem, longeque post "scenicas" illas "meretriculas"
2672 I | Preclarum sortitus artificium: longevis corpusculum scis expedire
2673 IV | tales etiam misisse de longinquo ad cohortandum me noscendumque
2674 II | ordinatius dicturus, quam si longissime discesserim ab ordine libri
2675 III| digesta conclusio! Sic iam longius feris quam minatus eras.
2676 III| olet, et facundie inimica loquacitas. De aliis loquebar, dum
2677 III| hinc veri zelus, hinc tue loquacitatis inflammavit indignitas.
2678 I | indoctus, sed indoctorum atque loquacium abundantissimus successorum. ~
2679 I | inquit "aut arrogantius aut loquacius fieri potuit, quam Hanibali,
2680 III| recte vivere; non ut congrue loquamur vel ornate, sed potius congrue
2681 III| quoniam muta debet esse, non loquax. Vos autem eo rem deduxistis,
2682 III| inimica loquacitas. De aliis loquebar, dum dixi non esse medici
2683 I | saltem lectione cognitis loquebatur, tu de his rebus loqueris
2684 III| ipsum inducit Atheniensibus loquentem: "Cum rem magnam de Deo
2685 IV | Tollite inanem iactantiam; res loquentur tacentibus nobis"? Ex diverso
2686 II | adolescentem tacitum vidisset, "Loquere" inquit "ut te videam":
2687 III| tenuit, secundum coegit, ut loquerer; frustra quidem, ut puto.
2688 II | more de te ipso aliquid loquereris, atque ita qua scriberes
2689 III| falsum dicitis, pueriliter loquimini: quod nature vestre et moribus
2690 III| pueritiam pretergressi, loquuntur ut viri. Efficacior est
2691 IV | descendit in cor tuum, non loro poetico, sed nuda manu et
2692 III| Persii pietas! que modestia Lucani! que libertas atque constantia
2693 IV | semideus quidem, qualem Lucanus Pompeium, Labeo describit
2694 IV | totius anni mendacia una te luce non pascerent. Iure igitur
2695 I | latrinas, vilissimi spe lucelli, ego florentes silvas et
2696 IV | possim, ex alto pereuntia lucra despiciam, et, ut sepessime
2697 IV | propositum unum: vel fallere vel lucrari. Tibi utrunque propositum
2698 III| ignota est. Quod, fateor, in lucro ponimus, non in damno. Noli
2699 IV | affert; denique, dum tu lucrum cogitas aut rapinam, ego
2700 II | Anxius itaque ridiculusque luctator, alienam—quod michi forsan
2701 II | tumultuarius stilus esset si lucubratus ac serius talis est. Pessimum
2702 III| non Aristotiles, et qui luculentissimus omnium habetur, Plato ipse,
2703 IV | colloqui. Ecce iam ipse ludens sensim ad ineptias tuas
2704 II | expecta: ego te ante huius ludi finem in concilio deorum
2705 III| Quot deinde passurum fuisse ludibria? Quot comitum iocos, priusquam
2706 II | quos latere poteras, esse ludibrio. In quod—gaude, prepotens
2707 II | dulce sit, ut inter multa ludicra te philosophice coloratum
2708 IV | tuam et gloriam meam facili ludificatione conversum est. Videro qualiter
2709 II | videri; quod ut assequaris—ludus risu comico prosequendus—
2710 II | desit unde tristentur et lugeant. ~Quid nunc dicam ad reliqua?
2711 IV | adepti, qualem me non esse lugeo, aut ad virtutem suspirantis,
2712 IV | rapidissimo coruscamine lumen candidum intermicare". Quid
2713 II | Erunt signa in sole et luna et stellis"; hoc signum
2714 IV | latrinis aut tabernis ac lupanaribus obversentur. Neque enim
2715 II | antiquo proverbio—auribus lupum tenes. ~Unum hoc loco preterire
2716 IV | piscator aquas; sequitur lupus indefensum gregem; circulator,
2717 I | subiacet, in peragrando orbe lustrandisque litoribus atque innumerabilium
2718 IV | silvas et solitarios colles lustro. Sentis quam me non peniteat
2719 III| servam. Sed egros oculos lux serena prestringit, delectat
2720 I | florere, Catonem intra pestes lybicas errare, mori Regulum in
2721 III| sed non sinis, et, more lymphatici festinans, questionem ipse
2722 I | ridiculosior sim, si asino lyram tangam. Respondebis: "Audio,
2723 III| et militari cingulo, quam macello et balneis, sit caritura
2724 IV | quibus fornicem, balnea, macellum, mulsum, adipem, pulmentum,
2725 I | forte ideo quia universali macule nemo subtrahitur? Nolo id
2726 II | petendum potius ab Apuleio madaurensi ut in libro philosophantis
2727 III| cuiquam prorsus invideo, magisque vereor ne alienus michi
2728 III| philosophi tradunt, sine magistro percepisse gloriatur,Ysaie
2729 III| Atheniensibus loquentem: "Cum rem magnam de Deo dixisset et que a
2730 IV | loqui videor, sed a quodam magnanimo literatoque viro didici "
2731 II | vulgatum est, non tamen hec magnifacio. Sed quecunque fuerit philosophorum
2732 III| non poni cuiusdam eximie magnitudinis argumentum est. Dabo tibi
2733 II | sermonis, tue ignorantie magnitudo de qua aut nichil omnino
2734 III| tu tanti es, ut tibi sit magnopere resistendum, aut poesis
2735 II | probes Birriam nichil esse, magnoque animo contemnas quod in
2736 III| igitur, o nimium rudis, stili maiestas retinetur ac dignitas, nec
2737 II | effecisti. ~Duo hic, antequam ad maiores illos tue criminationis
2738 IV | alterius cuiusdam, et certe maioris emuli, quem in alio terrarum
2739 IV | politicum animal est homo. Mala igitur solitudo". Ad hec: "
2740 IV | in calvitium impegisset, malediceres Ptholomeo? An si te vel
2741 IV | etiam non sunt vituperande; maledicta, contumelie, iracundie,
2742 IV | gratissimam michi partem maledictorum tuorum ad ultimum reservavi,
2743 III| puer centum annorum", maledictus a Deo, et elementarius senex
2744 IV | quidem; sed innumerabiles mali, a quibus non modo proficientem
2745 I | querela. Utinam tamen ita sit! Malim me esse mentitum, quanquam
2746 II | ipsa non a quolibet opprimi malit, quam a te defendi, qui
2747 II | paulominus adoratis. Livoris ac malivolentie mos inertis, ut cui detrahere
2748 IV | demonstrativo genere exerceor; mallem in laudibus exerceri. Ceterum,
2749 IV | saltem oblivia temporum malorum multarumque gravium et inutilium
2750 I | salvis omnibus, errasse maluerim, quam, me veridico, periclitari
2751 II | male coagulati eloqui fumus manat. O ridiculum animal—volebam
2752 IV | enim scriptis memorieque mandata sunt. Que probra, quas contumelias
2753 II | Percontare qui mechanica literis mandaverunt: ab illis digito tibi monstrabitur
2754 IV | de una eademque re aliud mane, aliud sero, imo et in eodem
2755 III| ratio est: mutantur verba, manent res, in quibus scientie
2756 III| est illis; Deus enim illis manifestavit. Invisibilia enim eius,
2757 II | que melius semper clausa mansisset, nisi quia dementiam diutius
2758 III| sentias; apud quos nullum pene mansurum opus sine poetarum calce
2759 II | tantorum princeps hostium, Maometus deterrente, scilicet omnium
2760 I | in paupertate Fabritium, Marcellum in insidiis, in exilio Scipionem.
2761 III| nunc etiam sillogismos filo marcente conglutinas, quos queat
2762 IV | contemnerem, que te moribundum, marcidum, semianimem in urbibus captum
2763 II | diurnis pelvibus contractus et marcidus pallor est, quem si tibi
2764 III| et ante porcos proicere margaritas divino etiam eloquio prohibemur.
2765 III| me dicis. Ad quod illud Marii, ducis eximii, responsum
2766 II | summe philosophorum, quam in marmoribus incidamus. Certe, ut ad
2767 I | victus cedet Euripides, cedet Maro, vacuus tibi Elicon linquetur,
2768 III| de Cypriano, Victorinoque martire, quid de Lactantio ceterisque
2769 III| Postremo, ut aliud nichil agam, maturescere saltem cupio, si nondum
2770 III| michi magnificum videtur. Maturitas quedam, ut pomorum, ut frugum,
2771 III| saltem cupio, si nondum forte maturui. Tu autem, "puer centum
2772 IV | prohibente, habita ubi te matutina muliercularum cohors in
2773 III| poetas et philosophorum maximi testantur, et sanctorum
2774 I | atque vulgare est —, sed ne maximis testibus veritas vos ipsa
2775 II | ingenioque promeritus non modo maximorum ducum gratiam, sed ipsius
2776 III| magnos maximum, sive inter maximos incomparabilem siluisse,
2777 II | ascribunt. Scipio, ille vir maximus, qui famosum primus agnomen
2778 II | non primum. Percontare qui mechanica literis mandaverunt: ab
2779 III| Dicam tamen: tu es fex ipsa mechanicorum. Vis hoc statim sine ambagibus
2780 III| nequicquam dixi: curate, medemini; eloquentiam his quorum
2781 III| medicus et velut a morte media revocasset. Nunc quanta
2782 II | inanibus aut peregrinis medicaminibus infectos, tui memores in
2783 I | forsan aromatico illo tuo ac medicinali suadere posses eloquio,
2784 III| eleganter ait Flaccus, ~mediocribus esse poetis~non homines,
2785 IV | literam intelligas, non mediocris quemlibet fortune virum,
2786 III| quod cum in cuntis artibus mediocritas admittatur, in hac una secus
2787 III| turpioris rei servum te facere meditabar; pudor obstitit. Sed, o
2788 II | quam tibi conclusiunculas meditanti raptim mors improvisa concluserit?
2789 III| vocas, quasi nomen infame meditatus, quod sanctissimis tamen
2790 IV | vivere, ut boni gaudeant, tu medius crepes, sive in hac sive
2791 III| tulit etas; et ita michi medullitus sunt infixi, ut ne divelli
2792 IV | tamen, ut tibi verum fatear, meipso iudice, nichil sum, et siquid
2793 III| tua illaTerapentica vel meliorem vel doctiorem vel saltem
2794 II | vixerunt, sic in senectute meliores aut peiores fiunt. Itaque
2795 IV | quotidie impellunt, plures melioresque me diligunt; et nisi gloriari
2796 III| puer, si potes, adsuesce melioribus. Apud Titum Livium Hanibal
2797 II | et quia huius vite finis melioris vite principium est bonis,
2798 II | quidem artificiosus et hybleo melle dulcior orationis tue textus
2799 II | conficitis, quique tenues in membranas cesorum animalium terga
2800 II | In omni oratione" inquit "mementote me eam senectutem laudare
2801 III| ethicam non molestes, sed memineris quid sutori terminos suos
2802 IV | leonem neges, non irascar, memor quod in eisdem Scripturis
2803 III| est, nec mirari conveniet, memorantem illud Psalmiste: "Omnes
2804 III| prohibemur. Sane illa, quam memoras, poetica deorum invidia,
2805 II | medicaminibus infectos, tui memores in perpetuum effecisti. ~
2806 III| michi nunc aut eius loci memoria recens, aut inter hos montes
2807 I | fingere, idest ineptum esse et mendacem potiusquam poetam". Stupes,
2808 I | mentiendo illos arguitis fuisse mendaces? ~Lege, si libet, et nisi
2809 I | liquimus; quodque gravissimum mendacii genus est, mentiri summo
2810 IV | ut quisquam tam plenus mendaciorum sit, quin casu saltem veri
2811 IV | ostenderit, apud te non prius mendacium quam excusatio sit inventa.
2812 II | humilem ac veram, superbe mendax, reicis; credo non aliam
2813 IV | felicitatem sperat a miseris. O mendice medice, qui te, nature conscium,
2814 I | interim viri literatissimi mendicent. Verum ea non artium fortuna,
2815 IV | furiosum: utrobique non modo mendicum literarum, sed omnis inopem
2816 III| eum, tu qui multis hunc mensibus fabricatus es, probabitque
2817 II | inter homines cecitas maior. Mensura vestra fatui cunta metimini:
2818 I | concordes, vide, non dico ne mentiaris—id enim iam vobis quotidianum
2819 I | illud extenuaret assiduitas mentiendi. Nisi forte ille mirabilior
2820 I | versum est, ut apertissime mentienti dicant: "Mentiris ut medicus".
2821 II | die "sine ulla criminum mentione" ut ait Livius, "orationem
2822 II | qui non horres earum rerum mentionem quarum odoribus delectaris,
2823 III| frugum, sic studiorum ac mentium debet esse; eoque magis,
2824 I | sunt quam verba. Ultro tibi meonius senex cedet, victus cedet
2825 III| medici ornatum: magis est mercatori necessarius, quamvis nec
2826 I | inde dictum volunt: quod mercatorum kirius, hoc est dominus,
2827 I | quod in primis illi cui mercatura omnis subiacet, in peragrando
2828 III| ingenuas, tuo humili et mercennario artificio servas facis,
2829 II | te philosophum credam cum mercennarium mechanicum sciam? Repeto
2830 I | enim nomen habere potest mercennarius et infamis artifex? Profecto
2831 IV | credulas fatuorum ingenioli tui mercimonium ostentares? Posses hic quidem
2832 I | opus eloquentia. Unde et Mercurium, quem sermonis deum vocant,
2833 I | quicquid dixeris negabit? Magna meretricie frontis impudentia est!
2834 IV | linguam urgebat, quid poete meriti, quorum nec aliquem noscis
2835 I | loqui solitus, sed quod tu meritus audire. Sile parumper et
2836 III| de mutis parabolani dici merueritis. Hoc nomen, iure civili
2837 II | singulariter es lesus, veniam merui, quia ignorans feci. Gaudes
2838 IV | Leserim ego te: quid poetica meruit? Sim poeta: telum illud
2839 IV | Dum certe oculos tuos ille mestus atque horrens pelvium ferit
2840 III| inter hos montes liber ipse methaphisicus est presens. Quomodo autem
2841 II | comico prosequendus—non semel methodi vocabulo usus es. O callidum
2842 II | enim non si singulas lineas methodis multis infarcias, philosophum
2843 II | Mensura vestra fatui cunta metimini: nec gigantem nanus edificans
2844 IV | vera bona urbium numerat ac metitur intelliget. Sed quia te,
2845 III| mentiris; et addis poeticam uti metris et nominibus que pro tempore
2846 III| Aristippum, dico, Hermacumque et Metrodorum et Ieronimum illum senem,
2847 I | tunc egritudine laboranti, metu ac devotione dictantibus,
2848 II | inertis, ut cui detrahere metuas, detrahentibus plaudas.
2849 II | tela contorques. Quis non metuat cum tanto hoste concurrere?
2850 I | tamen tam morsu quam sibilo metuendus, in me calcaneotenus erigeris;
2851 III| aperte calumniari propter metum incendii non audebis? Quam
2852 II | verborum tuorum fetores metuo. Si tibi improprie locutus
2853 I | loqui posse, materiam rei militaris ingressus, in plures horas
2854 III| Plancium, Quintum Ligarium, Milonem, mille alios; tibi cur te
2855 IV | potes iocum tuum concludere, mime senex! Iam nemo est qui
2856 IV | habitant ibi circumscriptores, mimi, fures, totumque id genus;
2857 IV | indefensum gregem; circulator, mimus, fur, impostor divites,
2858 III| Sic iam longius feris quam minatus eras. Neque solum rethorica,
2859 III| fortassis anceps farmacum mineris. Expediret tibi, sed multo
2860 II | vetus proverbium: "Pingui Minerva"; sic enim pingue tuum poscit
2861 IV | doctissimos quidem viros avem hanc Minerve consecratam, que apud illos
2862 I | vidisset, nunquam denique minimam partem ullius publici muneris
2863 IV | an efficacissimos omnium ministros mortis appellem. Nichil
2864 II | medicinam, aut adversus ministrum eius locutus inveniar, licet—
2865 III| nunquam Aristotiles, paulo te minor philosophus, librum de poetica
2866 III| platonici verbis utar, "non minorem Hesiodo vel Homero futurum
2867 III| tam loquendo quam rudendo minueres, subito furore correptus,
2868 IV | sit, augeri studeo, non minui—si preterea—quod molestius
2869 IV | examines quid ea nocte quis minxerit, et vix tandem quassanti
2870 III| finem poetice statuens valde mirabilem: mulcendo fallere. Non sunt
2871 III| perfectione humana, stilo mirabili et quem frustra tibi aperire
2872 I | mentiendi. Nisi forte ille mirabilior est effectus, quod qui se
2873 III| male vivebat virgo illa mirabilis, que carnalem suo corpori
2874 I | sint. In quibus illud forte mirabitur quispiam: quod libellum
2875 III| timoris causa fuerit, non mirabor, cum videam Cristi quoque
2876 I | videris. "Parum ne" hic "miraculi est, salutem aliis quam
2877 I | Nisi illud forsan inter miraculosa connumeras, quod vos sepius
2878 I | polliceri?". Esset profecto miraculum, nisi illud extenuaret assiduitas
2879 II | bicipitem puerum aut quadrupedem miramur? Quid obstupescimus mule
2880 III| placuisse notum est. At minime mirandum si, quorum actus despicis,
2881 III| sed venerare potius et mirare non tam scientificos aut
2882 I | tam vehementer exarseris mirarer, nisi ignorantiam ac diffidentiam
2883 III| cogitationibus evanuisse? Aut quis miretur ante veritatis adventum
2884 IV | diversitas et calcatarum odor mirus herbarum recreat atque permulcet;
2885 IV | veri aliquid multiloquio misceatur—exultes ac tumeas, ipsumque
2886 II | forte doctos aliquot turbe miscueris, et idcirco dicas illos
2887 I | obtrectandi studio me cum Plinio miscuisti, quem si intelligere posses,
2888 IV | quibus solitarius caret. Misera igitur solitudo". Adde,
2889 IV | angustias. Quid ergo locutus es miserabilis senex? Quid in me damnasti?
2890 IV | habiturum, que te in illam miseram et infelicem vitam proiecit,
2891 II | pro gloria brevem hanc miseramque vitam alto animo pacisci,
2892 III| ignorante miserius? Sed ne plene miserear, tu facis. Ita namque iactanter
2893 III| iactanter atque fastidiose miseria tua abuteris, ut nulla tibi
2894 IV | strepitu, non vulgo inter miserias plaudente, non quadrigis
2895 II | induit aut submisse iudicum misericordiam imploravit, sed cum forte,
2896 III| nam quid superbo ignorante miserius? Sed ne plene miserear,
2897 I | avertat Deus! Qui enim misero invidet, necesse est sit
2898 III| quod assequi non potes, qui miserrime impudentie mos est, sed
2899 I | invidet, necesse est sit ipse miserrimus. Ego tibi nomen eripere
2900 IV | cupide fuisse, tales etiam misisse de longinquo ad cohortandum
2901 IV | puris atque simplicibus missum erat. Philosophe ingens,
2902 IV | tenendo, ut ait Flaccus, non missura cutem nisi plena cruoris
2903 III| cuiusdam secretiorisque misterii est, quam putas; neque solum
2904 IV | loquimur, sed tranquillam, et mitem, et ab hominum vitiis non
2905 IV | verbis odium cernas. Non mitior, sed multo quoque acrior
2906 II | declinandum, quibus est stultitie mixta calliditas. Quia vero cum
2907 II | perducitur, et que populos moderatur, inque animis regum regnat,
2908 III| que Persii pietas! que modestia Lucani! que libertas atque
2909 IV | humani, quavis oratione vel modice comprehendi; vix saltem
2910 II | gloriosus etiam videri. Nunc modici fames auri per omnes cloacas
2911 IV | visuri sint, nichil dicturi, modicum responsuri. Sed transeo,
2912 III| necessaria quam laurus, mola quam iaspis: ergo nobiliores.
2913 IV | pretereo, ne cerebellum tuum mole rerum opprimam. Quam doctrinam
2914 III| ultionemque promptissimos—et molem multorum criminum, ac reipublice
2915 III| grata sunt, insistam non moleste, audiamque quicquid ineptire
2916 III| ut deinceps ethicam non molestes, sed memineris quid sutori
2917 II | quibus, ut arbitror, eo molestior es quo te pressius intuentur,
2918 IV | ad duo, michi in primis molestissima, per vim trahor. Quid enim—
2919 III| gratus fieri cupio, quam molestus tibi. Nichil sane horum
2920 III| quem frustra tibi aperire moliar, tractaverunt. Nec tamen
2921 III| alloquente, pectusque durissimum moliente, veram infuderunt fidem,
2922 IV | asperiore loco habitas, cum mollioribus non veteris?". Si reddenda
2923 III| irrumpere, ego te ad tuos redire moneo. Tu michi consulis ut, mutato
2924 II | mandaverunt: ab illis digito tibi monstrabitur locus tuus. Tu tamen respuis,
2925 II | divina autoritas veritasque monstravit, verus philosophus est amator
2926 II | sacris infaustum et infame monstrum incidit. Quid enim bicipitem
2927 III| memoria recens, aut inter hos montes liber ipse methaphisicus
2928 IV | pontificem maximum hinc morbo, hinc quorundam fraude vel
2929 II | pestilentis, sed passim sanos in morbum, egros in mortem agere.
2930 IV | habitas, duras tamen atque mordaces. Verum hec et his similia
2931 IV | venio: ad utrunque nunc iste mordacissimus convitiator me coegit. Gloriari
2932 IV | gloriosus de me, deque illo mordacius quam velles effatus sum.
2933 IV | preferebat? Atqui, conviciator mordax et frivole, sive me leonem
2934 IV | meus, quodammodo frenum mordens, adversarii contemptu et
2935 IV | Disce iam, iurgator, vel mordere profundius, vel silere.
2936 IV | illa contemnerem, que te moribundum, marcidum, semianimem in
2937 IV | Vos autem sicut homines moriemini"; ac ne quis principatui
2938 I | concalescens, neque tamen tam morsu quam sibilo metuendus, in
2939 III| dicaris animal rationale mortale, quamvis alterum tantum
2940 II | Epycurus deum nullum et mortalem animam; hanc Pithagoras
2941 IV | difficillimum dicit inter mortales—ut gloria invidiam superarent.
2942 II | dictare soles miserorum mortes, utque vilia magno costent,
2943 IV | ridiculum sillogismum, qui sepe mortiferum poculum confecisti, et si
2944 IV | sive me leonem voces, non movebor, sciens quod in Scripturis
2945 III| intelligi: quod in illo vivimus, movemur et sumus", adiecisse et
2946 III| se ipsum. Si hec ergo te movent, stude in oratorum libris.
2947 I | contemnere? Quid autem me moveret, ut nunc fierem quod ab
2948 II | ostium pulsante, nescio cur movisti, tenebricosam fedamque pectoris
2949 IV | carmine aut ullo poetico mucrone confixeram, sed pedestri
2950 II | atque amicitiam Ciceronis. Mulcebat ille oculos: mechanicus
2951 III| statuens valde mirabilem: mulcendo fallere. Non sunt vates
2952 III| sunt vates unguentarii: mulcere et fallere vestrum est.
2953 II | miramur? Quid obstupescimus mule partum, tactumque de celo
2954 IV | habita ubi te matutina muliercularum cohors in publico sedentem
2955 IV | fornicem, balnea, macellum, mulsum, adipem, pulmentum, et que
2956 III| ingenio illo suo, quo se et multarum artium notitiam, et quecunque
2957 III| medicine laudibus, que sunt multe, nisi tu eas non tam loquendo
2958 IV | casu saltem veri aliquid multiloquio misceatur—exultes ac tumeas,
2959 III| enim necessitates hominum multiplices et graves, ut non immerito
2960 III| eius interpres Augustinus, multique quos enumerare non est necesse,
2961 I | ingens nostris temporibus multitudo est, omni studio caveret.
2962 I | tua et Phormionis causa, multoque iustius ego te rideo, quam
2963 I | ut, sibi conscius, tuus multorumque animus indoluit et exarsit.
2964 IV | humanum omne genus oderis, multosque tibi hostes feceris, impar
2965 I | dum per abruta distractus, multumque huic tue ridiculose eloquentie
2966 II | Democritus innumerabiles mundos facit; Epycurus deum nullum
2967 III| Spiritu qui homines ipsos mundumque creaverat, nedum, si vellet,
2968 III| quesita vel servata sanitas munera Dei sunt. Itaque contra
2969 I | minimam partem ullius publici muneris attigisset, precepta de
2970 I | egroti vitium, vita tuum munus est. Iure igitur Socrates,
2971 III| amici mei aurem quotidie murmurabat, que ad me usque huc ipsius
2972 II | opus est indice, operose mus: tuo te prodis inditio,
2973 III| respicis—philosophia suas illas Musas, et earum merito suum dixit
2974 III| opem ferat? Ancillabitur musica, que in hominum pulsu forte
2975 IV | vel Aristoxenum vel ipsam musicam condemnares? An siquis astrologus
2976 IV | ingens, quero a te: an si te musicus non cantu, sed verbis offenderet,
2977 III| mutam vocat, sed quoniam muta debet esse, non loquax.
2978 III| casu, medicinam Virgilius mutam vocat, sed quoniam muta
2979 II | teque ibi solo remanente, mutandus libri titulus, nequeDe Viris
2980 III| sileo; omnium una ratio est: mutantur verba, manent res, in quibus
2981 I | Verba enim ipsa, nequid me mutasse vel addidisse suspiceris,
2982 III| Aristotiles, grecus homo, mutationem poetarum forte suorum aliquam
2983 III| moneo. Tu michi consulis ut, mutato adhuc vite genere, medicus
2984 IV | Ita brevi tempore caput mutavit Ecclesia, et antequam nos
2985 IV | e cuntis ludo astantibus mutire ausus sum, ut qui fallebatur
2986 III| impudentia vestra, ut de mutis parabolani dici merueritis.
2987 | namque
2988 II | cunta metimini: nec gigantem nanus edificans nec formica cogitat
2989 IV | strepitus delectat; dum naribus tuis inclusus aer et aure
2990 III| intelligatur, salubremque narrantium? Aut quenam aristotelica
2991 I | illi contentioso homini narrassem, quod erat ipse senex, sibi
2992 I | nobilitas videtur. Cui autem hec narrem? Nescio an te ridiculosior
2993 II | triumphator. Rem notissimam narro, tuis licet ab auctoribus
2994 III| quod legant qui post me nascentur, et, raro plausore contentus,
2995 IV | que ex voluptatis radice nascuntur, illud addebat: "Cum homini
2996 III| Statii urbanitas! que facetie Nasonis! que fides Ennii! que Pacuvii
2997 II | ipsum. Inter hec ergo, male nate homuncio, senuisti, nec
2998 IV | plateas, et quasi ad currendum nati simus, me in solitudine
2999 I | litoribus atque innumerabilium nationum conciliandis ratione animis,
3000 II | incomparabilem, virgineo natum partu. Qui minus illi tribuunt,
|