Liber

5011 III|            loquendi artes discimus, ut vivamus recte. Sic non medicina
5012  I |           langoribus. Certe ipsa michi vivas—modo voces habeat—medicina
5013 IV |          solitudine geratur, tantum ut vivatur innocue, vitentur incentiva
5014  I |      philosophico procul arcet edicto. Vive, bellator egregie: universam
5015 III|             gens melius, vel nisi male vivebat virgo illa mirabilis, que
5016 IV |                optima; solitarie autem vivens nature adversatur, secundum
5017 IV |           Bestie vero titulum nemo, te vivente, merebitur. ~Sed eloquentie
5018 III|       incredibile, an Ypocras ipse, si viveret, vel medicorum unus, qui
5019 IV |              sine literis mors est, et vivi hominis sepultura", et profecto
5020 III|           medicus temporalis, sed quia vivificator eternus illis defuit. Alioquin
5021 II |           caret sibi et aliis inutilis vivit, si tamen dicendus est vivere
5022 II |               in quibus usque in finem vivitur senectus, ultima vite pars,
5023 IV |               in eum ille non reiecit? vivum ipsis in verbis odium cernas.
5024  I |               inter illos qui mendacio vivunt. Illud miror: quod ira se
5025 IV |             sive in urbibus vivam, ubi vixi longe aliter ac tu, ubi
5026 III|           longe minus. Nisi putas male vixisse olim Rome tot milia virorum
5027 IV |              et solitarium esse iuvat, vixque ullam vite dulcedinem urbano
5028 IV |             deus, sed deus deorum iure vocaberis. Quero autem quod apud Lucanum
5029 II |         prosequendus—non semel methodi vocabulo usus es. O callidum ingenium!
5030 III|              medicinam Virgilius mutam vocat, sed quoniam muta debet
5031 IV |                cecumque, aut si saxeum vocem! Quid tecum amplius quam
5032 II |             sospitator. Et me superbum vocitas! Relege nunc epystolam illam
5033 II |               quid faceres inter verba volantia? Quid est autem quod inter
5034 IV |             videt, dormientibus cuntis volat. Mirari autem desines, si
5035 III|              nisi verba inania nugeque volatiles. Olim quidem sine sillogismis
5036 II |              manat. O ridiculum animal—volebam dicere—librum scribis; rectius
5037 III|               ora multorum ignorantium volitarent. Ille certe vestram conclusiunculam
5038 III|        perficiasque quod intendis: hoc volo, hic tecum sentio, ipsique
5039 III|               idem et nitidam suem, et volucrem testudinem, et candidum
5040 II |                 Nil profecto similius. Volucris galeata est, cristatique
5041 III|               alii poetam forte dicere voluerint, nichil tamen omnino michi
5042 III|        postquam rethores ac poete esse voluistis, medici esse desiistis.
5043 II |           animo Tullius rethoricam tot voluminibus tantoque studio tractasset,
5044 IV |             princeps, in aliquo tuorum voluminum ventilasti. Quem enim philosophie
5045 IV |                optime, quamvis pessima voluntate. Libenter crimen hoc fateor:
5046 IV |            Caret solitudo multis vulgi voluptatibus, sed abundat suis: quiete,
5047 IV |        sentinam, omniumque ibi turpium voluptatum illecebras scaturire. Piget
5048 IV |    necessitatis absolvit; habitant ibi voluptuosi atque cupidinarii, quibus
5049 IV |                a te veniam peto, si in volutabrum iniuriosi colloquii protractus,
5050 II |              totos dies inter puerilia volutari senem; dumque sero domum
5051  I |              Quod si assecutus fueris, voti compos egregii; alioquin,
5052 III|                insanorum sperno. Et si votive successerit quod ago, bene
5053 IV |              atque utinam non magis ad votum cogitatio sibi ulla succedat.
5054  I |                vobis quotidianum atque vulgare est —, sed ne maximis testibus
5055 III|           congruis, sed maternis atque vulgaribus verbis, ydiota rudissime,
5056 II |           lingue preclara facie fuisse vulgatum est, non tamen hec magnifacio.
5057 II |                mechanicus noster aures vulnerat; agebat ille quod placeret
5058 II |               latitantem et incognitum vulneravi. Parce, oro, philosophe:
5059  I |                aculeos, more apium, in vulnere reliquisse. Experiere iterum,
5060 II |              ut te videam": non tam in vultu putabat videri hominem,
5061 II |                 Socratem celebres, cum Xenophonte contendas. Nunc vero inops
5062 II |             viri, de mundo de anima de ydeis litigant; Democritus innumerabiles
5063 III|            studio convenit, non etati. Ydiote procaces, in ore semper
5064 II |          quoniam vicinarum rerum nedum ydiotis, sed doctis etiam laboriosa
5065 II |               tu, miser, erroneus post ydolum tuum confragosis anfractibus
5066  I |            nullus usquam consultor tam ydoneus videbatur, in summo honore
5067 III|          indignante Demosthene, flente Ypocrate, populo pereunte. Ne enim
5068  I |              in primis tui. ~Credo ego Ypocratem virum doctissimum fuisse;
5069 III|          magistro percepisse gloriatur,Ysaie principium fatetur intelligere
5070 III|            accendit, quantum hinc veri zelus, hinc tue loquacitatis inflammavit
5071 IV |               Non me rubicunda perusti zona poli, non epularum defectus