abiit-ingra | inhab-taber | tabul-xerxi
bold = Main text
Interl. grey = Comment text
1 So | Themistocles, ubi Ephialtes abiit, ubique item qui nuper reges
2 So | transiturus, neque in omnimodam abiturus sensuum abolitionem et eandem
3 So | omnimodam abiturus sensuum abolitionem et eandem in qua prius quam
4 So | hanc quae liberalis maxim abominandam putas, quid reliqua vitae
5 So | natura, cuius laeta quidem abstrusa sunt et volucria, pluribusque
6 Ax | orationis parata multum absunt a veritate. At animi aegritudo
7 So | prior iam metus Lyceum, Academia, gymnasiarchia, virgae,
8 So | voces pietatis officia. Acceleremus igitur. Si enim ita res
9 So | quidem semiorbem dii superi acceperint, inferi alterum: atque hi
10 Ax | nescio quo pacto ubi propius accessit periculum, fortia illa grandiaque
11 So | obiisti, neque si quid tibi accidat, est cirac te futura. Non
12 So | coeperas esse ut male tibi quid accidere posset) ita neque post mortem
13 So | stimulis repleta, repulsas vero acerbas et millies morte peiores.
14 Ax | cepit, neque mihi quicquam acerbius republica visum est. Perspicuum
15 So | Aperientem illa fluvius excipit Acheron, post quem Cocytus est.
16 Ax | sistitur verbis: sed illis acquiescit solum quae valeant ad mentem
17 So | iudicium. Illud namque ratione adductus solum scio constanter, quod
18 - | exitum vitae, molesteque fert adesse sibi finem, tametsi antehac
19 So | fratrum. Vestibula autem qua aditus ad Plutonis est regnum,
20 So | volucria, pluribusque doloribus admixta: tristia vero, improvisa,
21 So | gymnasicae, magistri ludi, iam adolescenti, critici, geometrae, rei
22 So | malorum mensura. Omne adeo adolescentis sub moderatoribus est tempus:
23 Ax | recensebo. Tu vero meridie fac adsis mihi, Socrates. ~
24 So | inexplicitum. Ibi circumlambentibus adusti et omnium poenarum afflicti
25 So | ecognoscentes eorum qui advenerint unicuiusque vitam et qua
26 So | Trophonius cum Pythii Apollinis aedificassent templum: orantes dari sibi
27 So | molliter vero habere se tamque aegre, pueri more divelli, nequaquam
28 Ax | absunt a veritate. At animi aegritudo captiosis nequaquam sistitur
29 So | numina prognata. Ibi illum ex aeneis quibusdam tabulis quas attulissent
30 So | celeritatem, distantias, aequinoctiaque et duplices conversiones,
31 So | est gravis, sed temperatus aer funditus mitibus solis radiis
32 So | nisi ocius quis vitam velut aes alienum reddiderit: astans
33 So | Pleiadum etiam et hiemis atque aestatis ventos, imbriumque casus
34 So | nunc rubiginem, nunc vel aestum intempestivum, vel frigum
35 So | Non enim frigus illis, non aestus est gravis, sed temperatus
36 So | considerabis naturam vir tanta aetate et rationi obsequens, utque
37 So | Quae enim pars, inquit, aetatis calamitatibus vacat? Non
38 So | coelestem et cognatum desiderat aethera, sitique cupide supernae
39 So | excruciat et artuum morbo afficit. Alii itaque multa senectute
40 So | adusti et omnium poenarum afflicti cruciatu, tormentis laniantur
41 So | et ipsa sese suppeditans affluentia victus immortalis hilaritas,
42 So | sint umquam ad exitiu tuum affutura. Existentium enim rerum
43 So | citius auferunt e vita. Agamedesitaque et Trophonius cum Pythii
44 So | fortunae. Verum dulcis est agricultura. Est sane. Nonne tota tamen
45 So | quique, quemadmodum Bias ait, neque inter mortuos est
46 So | Nonne tota tamen est, quod aiunt, ulcus, semper paratam doloris
47 So | oportet peragrantes eam alacriter et tantum non paeana canentes,
48 So | timens amissum iri animam, aliamque animam illius amissioni
49 | alicuius
50 So | ocius quis vitam velut aes alienum reddiderit: astans supra
51 | Alii
52 | alios
53 | aliquam
54 | aliquem
55 | aliquo
56 | aliud
57 - | Elissum venissem, vox cuiusdam allata est clamantis "Socrates,
58 So | prudentiae prae se fert altioris aetatem. ~
59 - | alter ex familiaritate amabat, simulque amabatur. Visum
60 - | familiaritate amabat, simulque amabatur. Visum est ergo mihi recta
61 So | habitabat portae quae est apud Amazoniam columnam. Invenimus ergo
62 So | vivos. Terrestris homo velut ambigui generis, ipse in mare sese
63 So | etenim mundi medium tenente, ambitum eius esse globosum: cuius
64 Ax | iuventuti apparatae. Me vero amissio bonorum quae sunt in vita,
65 So | in immortalitatem: non in amissionem bonorum, sed in sinceriorem
66 So | ob putrefactionem doles amissionemque vitae oblectamentorum, veluti
67 So | aliamque animam illius amissioni circumdas. Et turbaris quod
68 So | ipse te subvertis, timens amissum iri animam, aliamque animam
69 So | futurus. Eum namque qui bona amittit, contraria laedunt quae
70 Ax | ut nunc eius etiam tenear amore, usque adeo et haec mihi
71 So | terram spirantque meantque~de Amphiarao vero quid dicit? ~Iupiter
72 So | Nos etenim anima sumus, animal immortale, mortali inclusum
73 So | dicit? ~Iupiter hunc titus animis, hunc magnus Apollo ~Diligit
74 So | eoque iam in mortem mihi animus, Axioche, propendet. ~
75 So | septimum dehinc expleverit annum multosque labores exhauserit:
76 So | vel verberibus urgetur. Antea quoque quam loqui possit,
77 - | adesse sibi finem, tametsi antehac comtemneret mortem horrenda
78 So | praetereo, per quantas rapitur anxietates? Quae gaudia quidem habet
79 So | scilicet, hancque solam habens anxietati suae quaerelam. Ubi septimum
80 So | atque clavibus offirmata. Aperientem illa fluvius excipit Acheron,
81 So | et Trophonius cum Pythii Apollinis aedificassent templum: orantes
82 So | titus animis, hunc magnus Apollo ~Diligit et iusti metas
83 Ax | ineptiae, illiciendae iuventuti apparatae. Me vero amissio bonorum
84 Ax | errabunda iam mens ducitur apte cohaerentibus verbis: neque
85 So | ubertate, fontes puris labuntur aquis, variis prata omnimoda floribus
86 So | Axioche, testimonium dicis. Arbitraris enim quemadmodum vulgus
87 So | sese proiecit: totusque arbitrii factus est fortunae. Verum
88 So | esse possit vulgi vivens arbitrio? Tametsi faveatur ei plaudaturque,
89 So | moderatoribus est tempus: qui ex Areopagi delecti concilio praesunt
90 So | surrexerunt. Sic etiam Iunonis Argivae sacerdotes, precante matre
91 So | quisquam institutum, quamve artem deliget, ut non queratur
92 So | mercenariasque recenseamus artes: ex nocte in noctem usque
93 So | debilitat eum, excruciat et artuum morbo afficit. Alii itaque
94 So | manuum crepitu cientem. Aspiciens autem illum, quid hoc, inquam,
95 So | Quibuscumque autem in vita melior aspiraverit daemon, ii sedes incolunt
96 Ax | collectus. Huic autem qui assentatur, multo ipse miserior est. ~
97 So | quae nullius sunt momenti, assumpserim vitam. Ex eoque iam in mortem
98 So | columnam. Invenimus ergo eum assumptis rursum sensibus et corpore
99 So | aes alienum reddiderit: astans supra caput natura tamquam
100 So | respiceret etiam in coelum et astrorum videret revolutiones, cursusque
101 So | obsequens, utque nihil aliud, Atheniensis? Quod commune videlicet
102 So | enim quemadmodum vulgus Atheniensium, quandoquidem res inquiro,
103 So | robur? Sicut enim timidus athleta, cum in gymnasio insignem
104 So | Diligit et iusti metas non attigit avi.~De illo quoque qui
105 So | compexum notitiamque tantarum attingeret rerum. Transis itaque non
106 So | natura in tam varias res attolere sese posset, ut contemneret
107 So | aeneis quibusdam tabulis quas attulissent ab Hyperboreis Opis et Hecaergus,
108 So | usuram. Ab alio quidem visum, auditum ab alio, persaepe utrumque.
109 So | plurimi faciunt, eos citius auferunt e vita. Agamedesitaque et
110 So | regia nihilo minor quam aula Iovis. Terra etenim mundi
111 So | infans? Vitamque a lacrimis auspicatur? Quae tandem non premit
112 | aut
113 So | Xerxis in Graeciam transitum avum suum sibi cognomine missum
114 - | circumspectabam unde ea redderetur, Axiochi filium video Cliniam, ad
115 So | Stultus est igitur dolor de Axiocho, qualis neque est, neque
116 So | est, neque futurus sit, Axiochum mente torqueri: sitque simile,
117 - | personae: Socrates, Clinias, Axiochus.~Exeunti ad Cynosarges mihi,
118 So | pericula, quique, quemadmodum Bias ait, neque inter mortuos
119 So | tueretur insulam, in qua bina sunt numina prognata. Ibi
120 | bis
121 So | futurus. Eum namque qui bona amittit, contraria laedunt
122 Ax | hac luce, hisque privabor bonis et expers mentis sensuumque
123 So | vita, mali cuiusdam est in bonum commutatio. ~
124 So | enim pars, inquit, aetatis calamitatibus vacat? Non ne statim a principio
125 So | cape". Nuper ergo cum apud Calliam Hipponici filium declamaret,
126 - | filium video Cliniam, ad Callirhoën currentem cum Damone musico,
127 So | fierem). Theramenes autem et Callixenus deinde constitutos praeficientes
128 So | penuria, vel frigore, vel calore, vel verberibus urgetur.
129 So | accedere necesse. Vocant hunc campum veritatis, inque eo iudices
130 So | alacriter et tantum non paeana canentes, ad postremam accedere necessitatem:
131 Ax | veritate. At animi aegritudo captiosis nequaquam sistitur verbis:
132 So | reddiderit: astans supra caput natura tamquam foenerator
133 So | Illuc enim ex hoc solutus carcere proficisceris, ubi requieta
134 So | defles id, quod sensibus carebis, simul ob putrefactionem
135 Ax | exactius scimus? Populus enim, carissime Socrates, ingratus est,
136 So | aestatis ventos, imbriumque casus et horrendos turbinum raptus,
137 So | semper paratam doloris habens causam, nunc quidem siccitatem,
138 So | item et occasus: defectus, celeritatem, distantias, aequinoctiaque
139 So | veluti Scyllam, aut si quis Centaurum reformidet, quae neque iam
140 Ax | eo suggesti me satietas cepit, neque mihi quicquam acerbius
141 So | insignem te praebueris, ad certamen ipsum defecisti. An non
142 So | et vulnera, perpetuique certaminum labores. Hinc iam fallens
143 So | Tartarum a Furiis ad erebum chaosque rapiuntur, ubi impiorum
144 - | currentem cum Damone musico, Charmideque Glauconis filio. Horum alter
145 So | lacrimis atque manuum crepitu cientem. Aspiciens autem illum,
146 So | si quid tibi accidat, est cirac te futura. Non enim eris.
147 So | animam illius amissioni circumdas. Et turbaris quod sis sine
148 So | tabernaculum non sine malo nobis circumdedit natura, cuius laeta quidem
149 So | Sisyphi inexplicitum. Ibi circumlambentibus adusti et omnium poenarum
150 - | Socrates". Utque conversus circumspectabam unde ea redderetur, Axiochi
151 So | ipsum defecisti. An non circumspecte considerabis naturam vir
152 - | vox cuiusdam allata est clamantis "Socrates, Socrates". Utque
153 So | est regnum, ferreis esse claustris atque clavibus offirmata.
154 So | ferreis esse claustris atque clavibus offirmata. Aperientem illa
155 Cli | Cli. Ubi modo te viderit, Socrates,
156 So | So. Nullam me, Clinia, moderatum et honestam rem
157 - | redderetur, Axiochi filium video Cliniam, ad Callirhoën currentem
158 So | fuisti. Ut enim cum Draco Clisthenesque gubernabant rem publicam,
159 So | triginta millibus in contionem coactis. ~
160 So | excipit Acheron, post quem Cocytus est. Eos ubi quis traiecerit,
161 So | sparsa est) condolens anima coelestem et cognatum desiderat aethera,
162 Ax | et illa persusasit quasi coelestis oratio. Contemno etiam vitam,
163 So | constitueret, respiceret etiam in coelum et astrorum videret revolutiones,
164 So | mali habebat (necdum enim coeperas esse ut male tibi quid accidere
165 So | discutis ineptiam, illud cogitans quod soluta simul hac compage,
166 So | contraria facis et dicis: neque cogitas quod simul quidem defles
167 So | hic tibi honro habebitur cognato deorum? Herculem namque
168 So | condolens anima coelestem et cognatum desiderat aethera, sitique
169 So | transitum avum suum sibi cognomine missum esse in Delum, quo
170 Ax | errabunda iam mens ducitur apte cohaerentibus verbis: neque contingunt
171 - | reliqua hoc ipso etiam pie colatur. ~
172 Ax | et stultis insolentibus collectus. Huic autem qui assentatur,
173 Ax | divinumque recenseo cursum, collegique ex infirmitate me: sumque
174 Ax | imperitus: ut qui sit ex colluvie turbae et stultis insolentibus
175 So | quae est apud Amazoniam columnam. Invenimus ergo eum assumptis
176 - | horrenda imagine exprimentes, comiterque derideret. Perge ergo, proque
177 So | videtur? Sed finem facio: ne commemorando alios, rem contra qua institui
178 So | aliud, Atheniensis? Quod commune videlicet hoc et ab omnibus
179 So | mali cuiusdam est in bonum commutatio. ~
180 So | cogitans quod soluta simul hac compage, animoque rursus in proprium
181 So | nostris spiritus inesset: quo compexum notitiamque tantarum attingeret
182 So | suam maerore lacrimisque complentes. At nautam diacmus, per
183 So | vitae necessarios sumptus. Complorantes seipsos, omnemque vigiliam
184 So | aliquem sensum cum morte componeres, nequaquam metueres eam.
185 So | horrendos turbinum raptus, ut comprehensos quoque mundi labores saeculis
186 So | non sentire alio te sensu comprehensurum putas. Ad haec multae sunt
187 - | sibi finem, tametsi antehac comtemneret mortem horrenda imagine
188 So | exultantium coronae musicique concentus. Ad haec instructa diligenter
189 So | illuc irent, ab Eleusina conceptam esse. At illi quibus per
190 So | qui ex Areopagi delecti concilio praesunt iuventuti. Deine
191 Ax | iamdudum superna mente concipio et immensum illum divinumque
192 So | corporis meatus sparsa est) condolens anima coelestem et cognatum
193 - | proque tua consuetudine illum confirma: ut volens eo, quo ducit
194 So | subrepit senectus: in qua confluit quicquid est infirmum fragileque
195 So | neque ad voluptates mortali confusas corpori, sed ab omnibus
196 So | intempestivum, vel frigum conquerens? Illa quoque honorata in
197 So | defecisti. An non circumspecte considerabis naturam vir tanta aetate
198 So | mente, prorsusque indigentem consolationis, revolventem crebro se suspiriaque
199 So | ratione adductus solum scio constanter, quod omnis immortalis est
200 So | ferarum vires, respublicas constitueret, respiceret etiam in coelum
201 So | autem et Callixenus deinde constitutos praeficientes magistratus,
202 - | Perge ergo, proque tua consuetudine illum confirma: ut volens
203 So | sitique cupide supernae illius consuetudinem gaudiaque vitae. Discessus
204 So | attolere sese posset, ut contemneret ingentium ferarum vires,
205 Ax | quasi coelestis oratio. Contemno etiam vitam, ut qui sim
206 So | serena placidam quiete, rerum contemplans naturam: atque philosophiae
207 So | pridem magnifica verba, continentesque laudes virtutum et maius
208 Ax | cohaerentibus verbis: neque contingunt mentem ista: sed in ostentationem
209 So | solus e triginta millibus in contionem coactis. ~
210 Ax | Ax. In contrarium me, Socrates, hac oratione
211 - | ocurrere eis, ut quam primum conveniremus. Perfusus autem lacrimis
212 So | omnimoda floribus vernant, conventus sunt philosophorum, theatra
213 So | aequinoctiaque et duplices conversiones, Pleiadum etiam et hiemis
214 So | haec instructa diligenter convivia et ipsa sese suppeditans
215 So | theatra poetarum, exultantium coronae musicique concentus. Ad
216 So | voluptates mortali confusas corpori, sed ab omnibus prorsus
217 So | necessario (quoniam per corporis meatus sparsa est) condolens
218 So | cum lacrimis atque manuum crepitu cientem. Aspiciens autem
219 Ax | etaim hac quam modo dixisti, crepueris orationem. Non enim errabunda
220 So | magistri ludi, iam adolescenti, critici, geometrae, rei militaris
221 So | omnium poenarum afflicti cruciatu, tormentis laniantur immensis.
222 Ax | ingratus est, morosus, crudelis, invidus, imperitus: ut
223 So | illorum referret, cum enim cunctarentur iumenta, succedentes ipsi
224 So | utrumque. At si quis diutius cunctetur, debilitat eum, excruciat
225 So | omnia durent~Iterumque ~Et cunctis hominum generi sors pessima
226 So | desiderat aethera, sitique cupide supernae illius consuetudinem
227 So | honorata in primis reipublicae cura, multa enim praetereo, per
228 So | fuerit istis exolutus, iam curae palam emergunt, reputatioque
229 - | video Cliniam, ad Callirhoën currentem cum Damone musico, Charmideque
230 Ax | illum divinumque recenseo cursum, collegique ex infirmitate
231 So | astrorum videret revolutiones, cursusque solis et lunae, ortus item
232 So | labores exhauserit: iam custodes, gymnasicae, magistri ludi,
233 So | habere "Manus manum fricat; da aliquid et aliquid cape".
234 So | vita melior aspiraverit daemon, ii sedes incolunt piorum:
235 So | ludicrum iactatus, exibilatus, damnatus, mortuus et tum miserandus
236 - | Callirhoën currentem cum Damone musico, Charmideque Glauconis
237 So | est locus, inexplebilesque Danai filiarum urnae, ubi Tantali
238 So | aedificassent templum: orantes dari sibi quod optimum esset,
239 So | unde vocatus sum redeo ad deambulationem. ~
240 So | quis diutius cunctetur, debilitat eum, excruciat et artuum
241 So | nostram, velut ex oraculo decantant, quemadmodum deploret illam.
242 So | Post preces ergo nocte decesserunt. Longum foret autem poetarum
243 So | Calliam Hipponici filium declamaret, tantis disseruit contra
244 So | sed ad puram germanamque deditus veritatem. ~
245 So | praebueris, ad certamen ipsum defecisti. An non circumspecte considerabis
246 So | sensibus et corpore robustum, defectum vero mente, prorsusque indigentem
247 So | ortus item et occasus: defectus, celeritatem, distantias,
248 - | Visum est ergo mihi recta deflectenti ocurrere eis, ut quam primum
249 So | mortalibus avi nevere, ~Ut vivi deflenda per omnia durent~Iterumque ~
250 So | cogitas quod simul quidem defles id, quod sensibus carebis,
251 So | viventes mors, neque ad defunctos pertineret. ~
252 | dehinc
253 So | concilio praesunt iuventuti. Deine cum fuerit istis exolutus,
254 So | tempus: qui ex Areopagi delecti concilio praesunt iuventuti.
255 So | institutum, quamve artem deliget, ut non queratur de ea atque
256 So | cognomine missum esse in Delum, quo eam tueretur insulam,
257 | demum
258 So | sursum ergo, Axioche, sive deorsum beatus sis oportet, qui
259 So | honro habebitur cognato deorum? Herculem namque Liberumque
260 So | oraculo decantant, quemadmodum deploret illam. Uniusque solum memoratu
261 - | exprimentes, comiterque derideret. Perge ergo, proque tua
262 So | namque Liberumque patrem descendentes ad inferos priscus est sermo
263 So | anima coelestem et cognatum desiderat aethera, sitique cupide
264 Ax | Non enim metus iam me, sed desiderium tenet mortis. Utque ego
265 - | tempore viribus de improviso destitutus est et prope est exitum
266 So | lacrimisque complentes. At nautam diacmus, per tanta penetrantem pericula,
267 - | Dialogi personae: Socrates, Clinias,
268 So | retulit mihi Gobryas Magus. Is dicebat secundum Xerxis in Graeciam
269 So | etiam Prodicum quandoque dicentem, quod nihil quicquam neque
270 So | virtutum et maius quam ut dici posset in te animi robur?
271 So | meantque~de Amphiarao vero quid dicit? ~Iupiter hunc titus animis,
272 So | novisse. Sunt autem ista quae dico Prodici sapientis tradita,
273 So | Longum foret autem poetarum dicta recensere qui divinioribus
274 So | Hyperboreis Opis et Hecaergus, didicisse animam posteaquam a corpore
275 So | Hic etiam initiatis est dignatio quaedam et religiosa ibidem
276 So | Uniusque solum memoratu dignissimi sat habeo meminisse: qui
277 So | concentus. Ad haec instructa diligenter convivia et ipsa sese suppeditans
278 So | animis, hunc magnus Apollo ~Diligit et iusti metas non attigit
279 So | quendam locum subterraneo discedere recessu, in quo Plutonis
280 Ax | quidam, mente multipliciter discerpens, si hac luce, hisque privabor
281 So | consuetudinem gaudiaque vitae. Discessus itaque e vita, mali cuiusdam
282 So | Quin tu igitur hanc omnem discutis ineptiam, illud cogitans
283 So | filium declamaret, tantis disseruit contra vitam, ut ego ad
284 So | defectus, celeritatem, distantias, aequinoctiaque et duplices
285 Ax | Socrates, hac oratione distulisti. Non enim metus iam me,
286 So | persaepe utrumque. At si quis diutius cunctetur, debilitat eum,
287 So | tristia vero, improvisa, diuturna prorsusque, vacua gaudiorum.
288 So | tamque aegre, pueri more divelli, nequaquam prudentiae prae
289 So | poetarum dicta recensere qui divinioribus poematis ea quae ad vitam
290 Ax | concipio et immensum illum divinumque recenseo cursum, collegique
291 So | saeculis traderet: nisi divinus quidam mentibus nostris
292 Ax | Ax. Quae dixit autem? ~
293 - | Horum alter quidem musicam docebat, alter ex familiaritate
294 So | Gratis enim hic vir neminem docet, estque mos ei semper Epicharmi
295 Ax | Ax. Tu quidem docta haec verba ex ea quae nunc
296 So | simul ob putrefactionem doles amissionemque vitae oblectamentorum,
297 So | et volucria, pluribusque doloribus admixta: tristia vero, improvisa,
298 Ax | vitam, ut qui sim in melius domicilium transiturum recensebo. Tu
299 So | videbatur ut insanienti populo dominationis particeps fierem). Theramenes
300 So | praeceptores: ingens plane dominorum multitudo. Post ista ubi
301 So | alia duabus, alia quattuor drachmis redempta. Gratis enim hic
302 So | nascereris fuisti. Ut enim cum Draco Clisthenesque gubernabant
303 So | quidem duobus obolis, alia duabus, alia quattuor drachmis
304 So | contra qua institui longius ducam: Quod autem vitae quisquam
305 So | item qui nuper reges et duces fuerunt? Quando ego quidem
306 - | confirma: ut volens eo, quo ducit necessitas, sequatur utque
307 Ax | enim errabunda iam mens ducitur apte cohaerentibus verbis:
308 So | factus est fortunae. Verum dulcis est agricultura. Est sane.
309 So | sapientis tradita, alia quidem duobus obolis, alia duabus, alia
310 So | distantias, aequinoctiaque et duplices conversiones, Pleiadum etiam
311 So | vivi deflenda per omnia durent~Iterumque ~Et cunctis hominum
312 So | abiturus sensuum abolitionem et eandem in qua prius quam nascereris
313 So | inque eo iudices sedent, ecognoscentes eorum qui advenerint unicuiusque
314 So | indemnati necarentur homines effecerunt: tuque cum Euryptolemo resistebas
315 Ax | sumque iterum quasi novus effectus. ~
316 So | fiduciam quo illuc irent, ab Eleusina conceptam esse. At illi
317 - | Cynosarges mihi, cum ad Elissum venissem, vox cuiusdam allata
318 So | exolutus, iam curae palam emergunt, reputatioque quod vivendi
319 So | momenti, assumpserim vitam. Ex eoque iam in mortem mihi animus,
320 So | multitudo. Post ista ubi in Ephebos inscriptus est, prior iam
321 So | Miltiades, ubi Themistocles, ubi Ephialtes abiit, ubique item qui nuper
322 So | docet, estque mos ei semper Epicharmi illud in ore habere "Manus
323 So | So. Dicam equidem tibi ea, quorum mihi veniet
324 So | per Tartarum a Furiis ad erebum chaosque rapiuntur, ubi
325 | eris
326 Ax | crepueris orationem. Non enim errabunda iam mens ducitur apte cohaerentibus
327 | es
328 So | orantes dari sibi quod optimum esset, cum obdormivissent, numquam
329 So | enim hic vir neminem docet, estque mos ei semper Epicharmi
330 Ax | Socrates, probabiliorem etaim hac quam modo dixisti, crepueris
331 | etsi
332 So | homines effecerunt: tuque cum Euryptolemo resistebas illis solus e
333 Cli | habebit. Crebro enim iam evenit ei, ut examinatus rursus
334 Ax | fecimus periculum, quanto exactius scimus? Populus enim, carissime
335 Cli | Crebro enim iam evenit ei, ut examinatus rursus reficeretur. ~
336 So | Aperientem illa fluvius excipit Acheron, post quem Cocytus
337 So | cunctetur, debilitat eum, excruciat et artuum morbo afficit.
338 - | Socrates, Clinias, Axiochus.~Exeunti ad Cynosarges mihi, cum
339 So | annum multosque labores exhauserit: iam custodes, gymnasicae,
340 So | nullam laedentium notitiam exhibebit? Quod si non ab initio,
341 So | scilicet ludicrum iactatus, exibilatus, damnatus, mortuus et tum
342 So | ad exitiu tuum affutura. Existentium enim rerum est metus: quae
343 So | tibi, neque sint umquam ad exitiu tuum affutura. Existentium
344 - | destitutus est et prope est exitum vitae, molesteque fert adesse
345 So | posteaquam a corpore sit exoluta, in ignotum quendam locum
346 So | Deine cum fuerit istis exolutus, iam curae palam emergunt,
347 So | infantium revera territamenta: expeditiones enim et vulnera, perpetuique
348 So | quaerelam. Ubi septimum dehinc expleverit annum multosque labores
349 - | mortem horrenda imagine exprimentes, comiterque derideret. Perge
350 So | philosophorum, theatra poetarum, exultantium coronae musicique concentus.
351 Ax | recensebo. Tu vero meridie fac adsis mihi, Socrates. ~
352 So | So. Faciam ut dixisti. Ego quoque ad
353 So | tibi videtur? Sed finem facio: ne commemorando alios,
354 So | tibique ipse contraria facis et dicis: neque cogitas
355 So | res humanae) quos plurimi faciunt, eos citius auferunt e vita.
356 So | proiecit: totusque arbitrii factus est fortunae. Verum dulcis
357 So | Nec mentiendi illic ulla facultas. Quibuscumque autem in vita
358 So | certaminum labores. Hinc iam fallens subrepit senectus: in qua
359 - | musicam docebat, alter ex familiaritate amabat, simulque amabatur.
360 So | laetaque omnia et nulla fatiscentia senecta: tranquillamque
361 So | vivens arbitrio? Tametsi faveatur ei plaudaturque, populi
362 Ax | spectaveris: nos vero qui fecimus periculum, quanto exactius
363 So | ut contemneret ingentium ferarum vires, respublicas constitueret,
364 So | ad Plutonis est regnum, ferreis esse claustris atque clavibus
365 So | Si enim ita res se habt, festinato opus est. ~
366 So | hic initiatos fuisse et fiduciam quo illuc irent, ab Eleusina
367 So | populo dominationis particeps fierem). Theramenes autem et Callixenus
368 So | locus, inexplebilesque Danai filiarum urnae, ubi Tantali sitis,
369 - | musico, Charmideque Glauconis filio. Horum alter quidem musicam
370 So | fratres illorum, hi vero filli fratrum. Vestibula autem
371 So | repuerascunt: animoque bis pueri fiunt senes. Dii ergo propter
372 So | qui ita iubet: ~Nascens fleat, qui tanta vitae intrat
373 So | possit, quanta patitur? Flens scilicet, hancque solam
374 So | aquis, variis prata omnimoda floribus vernant, conventus sunt
375 So | offirmata. Aperientem illa fluvius excipit Acheron, post quem
376 So | supra caput natura tamquam foenerator reposcit usuram. Ab alio
377 So | omnigena fructuum ubertate, fontes puris labuntur aquis, variis
378 So | nocte decesserunt. Longum foret autem poetarum dicta recensere
379 Ax | propius accessit periculum, fortia illa grandiaque verba occulte
380 So | totusque arbitrii factus est fortunae. Verum dulcis est agricultura.
381 So | confluit quicquid est infirmum fragileque naturae. Quod nisi ocius
382 So | alterum: atque hi quidem fratres illorum, hi vero filli fratrum.
383 So | fratres illorum, hi vero filli fratrum. Vestibula autem qua aditus
384 So | ore habere "Manus manum fricat; da aliquid et aliquid cape".
385 So | Semper enim vel penuria, vel frigore, vel calore, vel verberibus
386 So | aestum intempestivum, vel frigum conquerens? Illa quoque
387 So | vitae iucundissima. Non enim frigus illis, non aestus est gravis,
388 So | omnes horae scatent omnigena fructuum ubertate, fontes puris labuntur
389 So | et honestam rem rogaveris frustra, quanto nunc magis, cum
390 | fuerunt
391 So | non putabimus prorsus esse fugienda? Audivi etiam Prodicum quandoque
392 So | est sermo hic initiatos fuisse et fiduciam quo illuc irent,
393 | fuisti
394 So | gravis, sed temperatus aer funditus mitibus solis radiis illustratus.
395 So | peracta, per Tartarum a Furiis ad erebum chaosque rapiuntur,
396 So | Quae gaudia quidem habet furunculi in modum trepida semper,
397 So | tibi accidat, est cirac te futura. Non enim eris. Stultus
398 So | esse quicquam possit, es futurum. Quin tu igitur hanc omnem
399 Ax | ex ea quae nunc pullulat, garrulitate protulisti. Illinc enim
400 So | rapitur anxietates? Quae gaudia quidem habet furunculi in
401 So | supernae illius consuetudinem gaudiaque vitae. Discessus itaque
402 So | diuturna prorsusque, vacua gaudiorum. Valetudines nempe, sentientium
403 So | putas, quid reliqua vitae genera? An non putabimus prorsus
404 So | Iterumque ~Et cunctis hominum generi sors pessima vita ~Stat,
405 So | Terrestris homo velut ambigui generis, ipse in mare sese proiecit:
406 So | iam adolescenti, critici, geometrae, rei militaris praeceptores:
407 So | in speciem, sed ad puram germanamque deditus veritatem. ~
408 - | Damone musico, Charmideque Glauconis filio. Horum alter quidem
409 So | tenente, ambitum eius esse globosum: cuius alterum quidem semiorbem
410 So | immensis. Ista quidem ex Gobrya ego audivi, tuum vero de
411 So | cape, quam retulit mihi Gobryas Magus. Is dicebat secundum
412 So | dicebat secundum Xerxis in Graeciam transitum avum suum sibi
413 Ax | accessit periculum, fortia illa grandiaque verba occulte subtolerant
414 Ax | Utque ego rhetores imitatus grandius aliquid dicam, iamdudum
415 So | precante matre eorum, ut gratiam eis aliquam Iuno pietatis
416 So | quattuor drachmis redempta. Gratis enim hic vir neminem docet,
417 So | frigus illis, non aestus est gravis, sed temperatus aer funditus
418 So | cum Draco Clisthenesque gubernabant rem publicam, nihil te mali
419 So | metus Lyceum, Academia, gymnasiarchia, virgae, nullaque prorsus
420 So | exhauserit: iam custodes, gymnasicae, magistri ludi, iam adolescenti,
421 So | timidus athleta, cum in gymnasio insignem te praebueris,
422 So | publicam, nihil te mali habebat (necdum enim coeperas esse
423 Cli | viderit, Socrates, rectius habebit. Crebro enim iam evenit
424 So | ergo non hic tibi honro habebitur cognato deorum? Herculem
425 So | memoratu dignissimi sat habeo meminisse: qui inquit ~Quam
426 So | anxietates? Quae gaudia quidem habet furunculi in modum trepida
427 So | ivimus. In proximo namque habitabat portae quae est apud Amazoniam
428 So | igitur. Si enim ita res se habt, festinato opus est. ~
429 So | patitur? Flens scilicet, hancque solam habens anxietati suae
430 So | attulissent ab Hyperboreis Opis et Hecaergus, didicisse animam posteaquam
431 So | habebitur cognato deorum? Herculem namque Liberumque patrem
432 So | conversiones, Pleiadum etiam et hiemis atque aestatis ventos, imbriumque
433 So | affluentia victus immortalis hilaritas, ratioque vitae iucundissima.
434 So | perpetuique certaminum labores. Hinc iam fallens subrepit senectus:
435 So | Nuper ergo cum apud Calliam Hipponici filium declamaret, tantis
436 Ax | discerpens, si hac luce, hisque privabor bonis et expers
437 So | sis sine sensus futurus, hocque ipsum non sentire alio te
438 So | ut indemnati necarentur homines effecerunt: tuque cum Euryptolemo
439 So | durent~Iterumque ~Et cunctis hominum generi sors pessima vita ~
440 So | me, Clinia, moderatum et honestam rem rogaveris frustra, quanto
441 So | rogatus sententiam (neque enim honestum mihi videbatur ut insanienti
442 So | conquerens? Illa quoque honorata in primis reipublicae cura,
443 So | Quomodo ergo non hic tibi honro habebitur cognato deorum?
444 So | incolunt piorum: ubi omnes horae scatent omnigena fructuum
445 - | antehac comtemneret mortem horrenda imagine exprimentes, comiterque
446 So | ventos, imbriumque casus et horrendos turbinum raptus, ut comprehensos
447 | Horum
448 | Huic
449 So | est notissimae sint res humanae) quos plurimi faciunt, eos
450 So | tabulis quas attulissent ab Hyperboreis Opis et Hecaergus, didicisse
451 Ax | expers mentis sensuumque iacebo ubicumque demum putrescens
452 So | videlicet hoc et ab omnibus iactatum, peregrinatio quaedam vita
453 So | populi scilicet ludicrum iactatus, exibilatus, damnatus, mortuus
454 Ax | grandius aliquid dicam, iamdudum superna mente concipio et
455 | ibidem
456 So | corpore sit exoluta, in ignotum quendam locum subterraneo
457 So | melior aspiraverit daemon, ii sedes incolunt piorum: ubi
458 | illam
459 | ille
460 | illi
461 Ax | sunt verborum ineptiae, illiciendae iuventuti apparatae. Me
462 Ax | garrulitate protulisti. Illinc enim haec sunt verborum
463 | illo
464 So | funditus mitibus solis radiis illustratus. Hic etiam initiatis est
465 - | comtemneret mortem horrenda imagine exprimentes, comiterque
466 So | hiemis atque aestatis ventos, imbriumque casus et horrendos turbinum
467 Ax | mortis. Utque ego rhetores imitatus grandius aliquid dicam,
468 So | cruciatu, tormentis laniantur immensis. Ista quidem ex Gobrya ego
469 Ax | superna mente concipio et immensum illum divinumque recenseo
470 So | reformidet, quae neque iam imminent tibi, neque sint umquam
471 So | etenim anima sumus, animal immortale, mortali inclusum munimento.
472 So | sunt perpulchrae de animi immortalitate rationes. Neque enim mortalis
473 So | mortem, Axioche, sed in immortalitatem: non in amissionem bonorum,
474 So | So. Imperfecte coniungis, Axioche, propter
475 So | coniungis, Axioche, propter imperitiam, cum sensuum orbitate sensum,
476 Ax | morosus, crudelis, invidus, imperitus: ut qui sit ex colluvie
477 So | chaosque rapiuntur, ubi impiorum est locus, inexplebilesque
478 So | doloribus admixta: tristia vero, improvisa, diuturna prorsusque, vacua
479 - | aliquo iam tempore viribus de improviso destitutus est et prope
480 So | So. Coniungis imprudenter, Axioche, et bonorum privationi
481 So | ab initio, Axioche, per imprudentiam unum aliquem sensum cum
482 So | animal immortale, mortali inclusum munimento. Hoc autem tabernaculum
483 So | aspiraverit daemon, ii sedes incolunt piorum: ubi omnes horae
484 Ax | perseveras, cum rerum sis indagator et nobis, id est multitudini,
485 So | praeficientes magistratus, ut indemnati necarentur homines effecerunt:
486 So | defectum vero mente, prorsusque indigentem consolationis, revolventem
487 Ax | enim haec sunt verborum ineptiae, illiciendae iuventuti apparatae.
488 So | igitur hanc omnem discutis ineptiam, illud cogitans quod soluta
489 So | mentibus nostris spiritus inesset: quo compexum notitiamque
490 So | ubi impiorum est locus, inexplebilesque Danai filiarum urnae, ubi
491 So | praecordia Tityi, Sisyphi inexplicitum. Ibi circumlambentibus adusti
492 So | plorat, ut primum natus est infans? Vitamque a lacrimis auspicatur?
493 So | illa puerilia videntur et infantium revera territamenta: expeditiones
494 So | semiorbem dii superi acceperint, inferi alterum: atque hi quidem
495 So | Liberumque patrem descendentes ad inferos priscus est sermo hic initiatos
496 Ax | recenseo cursum, collegique ex infirmitate me: sumque iterum quasi
497 So | qua confluit quicquid est infirmum fragileque naturae. Quod
498 So | militaris praeceptores: ingens plane dominorum multitudo.
499 So | sese posset, ut contemneret ingentium ferarum vires, respublicas
500 Ax | enim, carissime Socrates, ingratus est, morosus, crudelis,
|