Pars

 1 Tex|      ponerent. Tum ille, quid inquit magnum, et pulchrum? Nugantur
 2 Tex|    Non expedit tibi Socrates, inquit, interrogare hunc, an turpe
 3 Tex|    videtur? Et maxime quidem, inquit ille. Quid ergo, inquam,
 4 Tex|    videretur. Et ille, omnino inquit. Existimas inquam pulchrum
 5 Tex|     vel etiam bonum? Et bonum inquit. Utrum philosophiae id proprium
 6 Tex|      protulit. Adversus hunc, inquit, dico quod neutrum sit:
 7 Tex|    studium? Et maxime quidem, inquit ille, quemadmodum in philosophando,
 8 Tex|      bene se habeant? Idipsum inquit. Num multi labores bonam
 9 Tex|      efficiunt? Quonam pacto, inquit ille, ex paucis laboribus
10 Tex|   repugnas? Libenter equidem, inquit, huic repugnarem, atque
11 Tex|       Ne ita me dicere putes, inquit, o Socrates, quasi philosophantem
12 Tex|       virum ostendere. Recte, inquit, o Socrates, accipis de
13 Tex| inutiles esse censes? Utiles, inquit, o Socrates. Nonne si boni
14 Tex|       sed utrum potius? Nemo, inquit, ambigat, medicum et magis
15 Tex|      commiteres? Gubernatori, inquit. Et in reliquis omnibus
16 Tex|      non erit locus? Apparet, inquit. Philosophus nunc igitur
17 Tex|        Quaere quicquid lubet, inquit. Nihil aliud peto, nisi
18 Tex|     et malos, an alia? Eadem, inquit. Vis igitur, inquam, idem
19 Tex|     mali, discernat? Prorsus, inquit. Nonne quaecunque unum,
20 Tex|    omnibus eodem modo? Eodem, inquit. Qaenam scientia est, quae
21 Tex|  quandam praeter eam? Nullam, inquit. Nonne qua scientia, recte
22 Tex| ignoret necesse est? Ita est, inquit. Eodem quoque modo si canis
23 Tex|       nosse, sapere est? Est, inquit. Hoc igitur, ut videtur,
24 Tex|    civilis scientia est. Est, inquit. Quid vero quoties vir unus
25 Tex|   existere? Ita mihi videtur, inquit. Absit igitur, o vir optime,