Caput

 1 2 |          etc. ~Item, quod habet causam aliam, hoc habet initium;
 2 2 |     habet initium; mundus habet causam aliam: ergo mundus habet
 3 3 |    licet effectus sequatur suam causam naturaliter, potest tamen
 4 3 |       esse ens non habens aliam causam: aliter enim primum ens
 5 3 |     ergo aeternum potest habere causam; cum igitur nihil in duratione
 6 4 |          7> Item, effectus suam causam sufficientem non potest
 7 4 |       ad motum primum, sicut ad causam suam, qui secundum opinionem
 8 4 |  voluntate divina, - aliam enim causam non habet - et inter illa
 9 5 |      esse novus, quamquam habet causam aeternam [et] sufficientem. ~
10 7 |        haec esse possibilia per causam superiorem quae est causa
11 7 |   concedatur possibile esse per causam cuius virtus est maior,
12 7 |         christiana, considerans causam superiorem quam sit natura,
13 9 |      duratione posse sequi suam causam sufficientem, sive posse
14 11|      omni ente quod habet aliam causam, quantum de se est. Nam
15 11|        aliquod ens habens aliam causam. ~Et tu probas: quod est
16 11|         sicut ante se non habet causam, sic ante se non habet conservans.
17 11|    principium, factum est, quia causam habet, et illud voco ens
18 11|    causas naturales et quaerere causam superiorem. ~<7> Ad septimam
19 11| duratione non potest sequi suam causam sufficientem, dicendum quod
20 11|    primum sicut ad aliquam suam causam qui non est post quietem;
21 12|    dicit hoc esse possibile per causam superiorem quae est principium
22 13|      posse se aliter habere per causam superiorem quae est causa