Liber

 1 Pro|   proprias intentiones requiri conuenit seu materias aut tractandi
 2   I|     Quibus quidem dictum illud conuenit:~ ~ Iam non dicam uos seruos~ ~
 3   I|         quos sapientiores esse conuenit, OMNES SUB PECCATO ESSE,
 4  II|       gratiae, tamquam propria conuenit. Potest etiam quod dicitur
 5  II| exterioris, quae omnibus aeque conuenit, et signaculum iustitiae
 6  II|     quod debet, id est quod ei conuenit.~ ~
 7 III|      non ideo simpliciter dici conuenit eum esse necessario moechaturum.
 8  IV| peritissimum, maxime nos sequi conuenit, oportet nos iuxta eius
 9  IV|      unde nos super eos dolere conuenit? Vel etiam ipsos de aliquo
10  IV|      ipsa nobis fieri quae non conuenit? Nec tamen ideo nos aliis
11  IV|        obsequia quae nequaquam conuenit eos subiectis reddere ,