[6:9] SCIENTES QUOD CHRISTUS SURGENS EX MORTUIS IAM NON MORITUR, MORS  ILLI ULTRA NON DOMINABITUR.

Cuius quidem uitae perpetuitatem subiungit, dicens SCIENTES tunc per experimentum quod nunc credimus, QUOD scilicet CHRISTUS RESURGENS EX MORTUIS, id est de inter mortuos quorum unus erat, IAM hic in praesenti saeculo NON MORITUR neque etiam in futuro; et hoc est MORS ILLI ULTRA NON DOMINABITUR. Sed quid est quod ait non dominabitur, quasi dominate prius fuerit et eum tamquam inimicum oppresserit? et fortasse qui usque adeo mortem uisus est expauisse ut diceret:

     Pater, si possibile est... etc.

et iterum:

     Verumtamen non sicut ego uolo... etc.

mori nullatenus uoluit sed permisit? Secundum diuinitatem uero sicut unum est cum Patre, ita et unius est uoluntatis, iuxta quod ipse de se ait:

     Nemo tollit animam meam a me sed ego pono eam

et iterum:

     Potestatem habeo ponendi animam et iterum sumendi eam.

Et Isaias:

     Oblatus est, inquit, quia ipse uoluit.

Desiderauit quidem anima hominis illius salutem nostram quam in morte sua consentire sciebat, et propter illam quam desiderabat hanc tolerabat; sicuti infirtnus uel sauciatus aliquis propter sanitatem quam desiderat, multa tollerat aspera coactus, non spontaneus, per quae sanitatem se adepturum existimat. Quaecumque autem coactus quis sustinet, non utique ue]le sed magis tolerare dicendus est. Nihil quippe affligendo grauat aliquem nisi quod contra eius geritur uoluntatem. Et in nullo quis patitur nisi quod eius uoluntati aduersatur. Anima itaque Christi non tam afflictiones passionum uelle quam tolerare dicenda est sea, quod etiam Christus ipse alibi profitetur, non se uenisse uoluntatem suam facere sed uoluntatem Patris. Unde et pro magno id merito et uirtute reputandum est, cum amore quis Dei suae penitus abrenuntiat uoluntati, immo, et ut alibi Christus ait, adhuc et animam suam oderit.

Quodam itaque modo mors ipsa humanitati Christi dominata est, quando eam uidelicet prae angustia sua reformidabat et transire potius quam uenire uolebat. Quasi nolens sustinuit propter ininnctam sibi a Patre obedientiam. Qui etiam sub lege factus est cum omnino legi nihil deberet. Tale est itaque quod ait Apostolus: MORS ILLI ULTRA NON DOMINABITUR ac si diceret: non opprimet nolentem uel non affliget uiolenter innocentem. Quasi enim uiolentiam mors in eum exercuit, cum innocentem et nulli peccato penitus subiacentem oppressit, quae non nisi peccati causa homini est immissa.

Potest autem conuenientius distingui quod dictum est IAM NON MORITUR et MORS ILLI ALTRA NON DOMINABITUR, ut uidelicet illud primum ad mortem corporis, secundum uero ad mortem animae referatur. Tale quippe est NON MORITUR IAM ac si dicatur: praesentem uitae mortem, scilicet corporalem, non incurret; tale est uero MORS ILLI ULTRA NON DOMINABITUR ac si dicatur: mors illa ulterior, quae in reprobis corporalem sequitur et etiam post resurrectionem impiis dominatur, eum nullatenus opprimet. Quae uidelicet mors omnibus quos arripit dominatur, quia neminem nisi inuitum detinere potest. Hanc autem distinctionem sequens littera exigere uidetur quae ait: QUOD ENIM MORTUUS EST etc. Hinc enim probat quod mors illa quae ultra est, id est quae post hanc transitoriam sequitur aeterna, illi non dominabitur quia ille semel mortuus est, id est in corpore tantum.