Pars

 1  Int|            primo eos ad obediendum deo tamquam omnium creatori
 2  Int|            homo intelligat quantam deo debeat obedientiam, quem
 3    1|   diceretur quod iam tunc uentus a deo aquis immissus, earum superiorem
 4    2|           completio, sicut eius in deo praecesserat dispositio.~ ~
 5    5|        spiritum nasci ac uiuere in deo incipimus, ac de ueteri
 6    6|        nulla prorsus pluralitas in deo sit, qui solus hominem creasse
 7    6|         quam femina est et per hoc deo similior, imago eius dicitur;
 8    6|        autem hoc insuper habet quo deo similior fiat, quod sicut
 9    6|          fiat, quod sicut omnia ex deo habent esse, ita ex uno
10    6|       adeptum esse. Constat quippe deo patri, qui a seipso non
11    6|    caeteris praelatus animantibus, deo similior factus sit. Eo
12    6|       peccato terra percuteretur a deo. Ideo tamen primos homines
13    6|          genitus, ita iste ex solo deo habet esse tamquam creatus,
14    6|   omnipotente et non aemulo factum deo conuincit nequaquam meliorem
15    6|            acceperunt; nequaquam a deo facti sunt mali, sed a seipsis
16    6|       conuenit in ipsa creatione a deo accepit, qui nihil sine
17    6|           deliquerit non obediendo deo, qui nec tamdiu in potestatem
18    6| subiectionem debere, postquam ille deo subiectus esse neglexerit,
19    6|        omnium quae agimus finem in deo constitui oporteat. /87/~ ~
20    7|            Impossibile est placere deo.~ ~Unde et bene post creationem
21    7|            uidelicet anima ex solo deo tamquam principio, non ex
22    7|            creationis suae quantum deo debeat homo attenderet,
23    7|            ac labe peccati seipsos deo mundissimas hostias offerebant.
24    7|           ante legem fuerunt, quid deo placeret uel displiceret
25    7|            debuit experiri quantum deo grauiores culpae displicerent