Pars,  Sermo

1 Serm,     2|   potauit eos Dominus~ ~quia de plenitudine eius omnes accepimus, ut
2 Serm,     2|      irae dici conuenit. De hac plenitudine temporis et abundantia diuinae
3 Serm,     3|         sed tantum iudaicum. In plenitudine uero temporis gratiae, cum
4 Serm,     4|    consortibus tuis.~ ~De huius plenitudine unctionis, sicut scriptum
5 Serm,     4|  defluit ad membra, cum de eius plenitudine tempus hoc gratiae specialiter
6 Serm,    17|     infuse; hoc est dilatata in plenitudine donorum, non stillata. Legimus
7 Serm,    17|     confirmarentur /482/ omnium plenitudine bonorum tunc percepta, ut
8 Serm,    26| innotuit: post modum lunae, pro plenitudine omnium gratiarum: deinde