Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|           tot uirgines ne uenirent, uitae dispendium elegerunt, et
 2 Serm,     1|        unionem Verbi Dei ad hominem uitae factam, non solumrmodo ipsum
 3 Serm,     1|        intelligitur, quia:~ ~lignum uitae est his qui apprehendunt
 4 Serm,     1|             erat? Quasi ergo lignum uitae ligno mortis insertum intelligite,
 5 Serm,     2|           autem paradisi tam lignum uitae, quam lignum scientiae boni
 6 Serm,     2|           collocata, tamquam lignum uitae ex proprio fructu uitam
 7 Serm,     3|           unus eorum, id est Enoch, uitae praesentis aerumnis subtractus,
 8 Serm,     3|        restituens cum Elia mortalis uitae conditionem. /371/ Alius
 9 Serm,     3|         aliena. Totum quippe tempus uitae praesentis septem diebus
10 Serm,     3|         quae post septenarium huius uitae sequitur, octaua nominatur.
11 Serm,     4|      aperiri ianuam caelestis /388/ uitae. Quod statim declaratur,
12 Serm,     5|    perfectione doctrinae pariter et uitae christiani debeant praeminere,
13 Serm,     5|        intelligentia legis spiritus uitae est in rotis, sine qua lex
14 Serm,     6|               Ecclesiastes ad huius uitae uanitatem et inconstantiam
15 Serm,     6|       mutabilitate et incertitudine uitae sit faciendum uel expectandum
16 Serm,     6|              quia quo maias spatium uitae quilibet habuit, tanto breuius
17 Serm,     6|     properat. Id quoque ipsum, quod uitae dicitur, ita miseriis est
18 Serm,     6|             tantum dies ascriberent uitae suae, quos se sine molestia
19 Serm,     6|            inscriberent, cum dierum uitae numerum assignarent. Iacob
20 Serm,     6|        interrogatus a Pharaone quot uitae dies haberet, cum rex eum
21 Serm,     6|                Dies peregrinationis uitae meae centum triginta annorum
22 Serm,     6|          homo gentilis, quasi uerae uitae ignarus, de diebus uitae
23 Serm,     6|            uitae ignarus, de diebus uitae requireret, nequaquam homo
24 Serm,     6|         uitam suam, peregrinationem uitae potius quam uitam censuit
25 Serm,     6|        uocandi. Qui tanto a dentius uitae huius amaritudinem appetunt,
26 Serm,     6|            totis uotis anhelans, et uitae praesentis exilium deplorans,
27 Serm,     6|        peregrinanti in huius exilio uitae, et tam tar de ad patriam
28 Serm,     6|        tenebrae dicendus est status uitae praesentis, et nox potius
29 Serm,     6|         lacrymis~ ~hoc est in huius uitae pressuris tamquam hieme
30 Serm,     6|           esse. Totum itaque tempus uitae praesentis in lacrimis deducendis
31 Serm,     8|             contemplatiuae scilicet uitae quam actiuae. Quarum orationes
32 Serm,     8| contemplationem, et status supernae uitae oculos meritis perfectius
33 Serm,     8|            eius proponunt quocumque uitae tramite uelit ad Deum tendere,
34 Serm,     8|       abstulerit, quae per peccatum uitae debuit, eadem postmodum
35 Serm,    10|    praeparauerit. Alioquin de mensa uitae mortem sumemus, et quasi
36 Serm,    10|            erat aerumnis praesentis uitae. Flebat ruinam ciuitatis,
37 Serm,    14|          poenarum, futurae scilicet uitae, quamlibet grauiorem esse
38 Serm,    14|           quam quaecumque poena sit uitae praesentis. Has ergo poenas,
39 Serm,    16|            in solitudine monasticae uitae perfectionem inchoantes,
40 Serm,    17|  solemnitates celebrat, cum futurae uitae gaudia in natalitiis sanctorum
41 Serm,    18|           cum summo quoque periculo uitae eam Ierosolymis festinabat
42 Serm,    18|           cun summo, ut dictum est, uitae suae discrimine, praescius
43 Serm,    18|          non post multos hos dies~ ~uitae spiritalis sumpsit exordium,
44 Serm,    19|            nec conscientia reprobae uitae erubescentiam timet de praedicatione.
45 Serm,    19|           Qui etiam quam religios e uitae essent, uel quanta sollicitudine
46 Serm,    19|    prouiderent, ne turpitudine suae uitae adulterarent, aut infamarent
47 Serm,    21|          quia uos indignos aeternae uitae iudicastis, ecce conuertimur
48 Serm,    23|      fideles ad Petrum adunati hanc uitae perfectionem uel etiam maiorem
49 Serm,    23|             508/ quem ibimus? Verba uitae aeternae habes.~ ~Ex hac
50 Serm,    24|            poetae, continentissimae uitae fait, quem non ponerem in
51 Serm,    25|        Cuius sanctissimae postmodum uitae atque immarcessibili carni
52 Serm,    25|       fuerat impressus. Cuius etiam uitae longitudo usque ad senium
53 Serm,    25|          quan mirabilem et iucundum uitae habuerit terminum, in morte
54 Serm,    26|           impleto beata Maria huius uitae cursu, cum iam uocaretur
55 Serm,    28|             sine dilatione de huius uitae obseruatione illuc introeatur,
56 Serm,    29|       probaretur, cum morti addicta uitae periculum elegit, ne contagium
57 Serm,    29|             commodi causa, ut huius uitae necessaria sibi ipsis uel
58 Serm,    29|       praecipue de periculo timebat uitae? Quod quidem ne suspicemur,
59 Serm,    29|          sciebat ad gaudia perennis uitae. Unde et bene suspicere
60 Serm,    29|      protestata, famae, potius quam uitae decreuit consulere, et suos
61 Serm,    30|    administrare, ut inde necessaria uitae habeat, et quae superfuerint
62 Serm,    30|      Quidquid enim supra necessaria uitae retinetis, ipsorum sunt,
63 Serm,    31|             quietem exprimit, cuius uitae perfectio Deo se arctius
64 Serm,    32|              Iam enim in eo futurae uitae gloria resplendebat, quam
65 Serm,    32|        Stephanum quasi iam in exitu uitae constitutum non tam humana
66 Serm,    32|          innuit, ut ad perfectionem uitae ipse sit omnibus regula
67 Serm,    32|             detulerat superiecit et uitae reddita est. Filius item
68 Serm,    33|     elationem forte traheret, /567/ uitae ipsius coniugali tam rectorum
69 Serm,    33|            praerogatiua describitur uitae. Onager quippe non domesticus,
70 Serm,    33|      astringitur? Unde nec ah lmius uitae comparatione pigiiumenti
71 Serm,    33|      deserta nihil perferunt. Huius uitae auctor Paulus, illustrator
72 Serm,    33|              immo quodam priuilegio uitae maior habitus, tanto maiorem
73 Serm,    33|           uiri praedicti altitudine uitae in antiquo populo praeminentes,
74 Serm,    33|          pro nobis agenda cum summo uitae suae periculo compellamus.
75 Serm,    33|            plebe, sed ex solitariae uitae conuersatione. Unde et Augustinus
76 Serm,    33|           aliorum proprium melioris uitae meritum praetulit. Semel
77 Serm,    33|          nequaquam proposito tantae uitae ut ad saeculum reuocaretur
78 Serm,    33|           episcopos pro emendatione uitae ad humilitatem monachorum
79 Serm,    33|        dignitati austeritatem huius uitae praeposuit. Cui nec a Domino
80 Serm,    34|             quas poenas meruit, tam uitae peruersitate quam peruersitatis