Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|        diuinitas processit; ut in nostra Deus uisibilis appareret
 2 Serm,     2|        uelamine obumbratus, ut in nostra saltem uideri possit substantia,
 3 Serm,     3|        Christi. Ipse est enim pax nostra, qui fecit utraque unun,
 4 Serm,     3|       catechuminorum ei sponsione nostra foederati et quasi desponsati,
 5 Serm,     3|        ratio fuit, alia in nobis. Nostra namque infirmitas ad tentationem
 6 Serm,     4|           considerans. Quem adhuc nostra superbia quantum ualet aemulans,
 7 Serm,     4|       debemus, si in appellatione nostra subiecti alterum praetermittant
 8 Serm,     5|       spiritum filii sui in corda nostra clamantem: Abba, pater.
 9 Serm,     5|            id aget. Sollicitus de nostra salute Dominus non tardat
10 Serm,     5|      ipsum, nec tam in eo commode nostra quam eius gloriam, et honorem
11 Serm,     5| infirmitatis in Christo susceptio nostra facta fortitudo, et unde
12 Serm,     6|  captiuorum, quos diximus, organa nostra susperdentes, et a canticis
13 Serm,     8|            Nos ipsos Dominus, non nostra quaerit, nec nostris indiget
14 Serm,     8|           reus. Tanto amplius ibi nostra tegimus, quanto hic ea promptius
15 Serm,     8|      inueniat, spes rostra, salus nostra, cuius honor et imperium
16 Serm,    10|         uos genui.~ ~De hac matre nostra, cuius conuersatio in caelis
17 Serm,    10|      sumus, crucifigentes corpora nostra cum uitiis et concupiscentiis,
18 Serm,    10|       exultatio erat inferius, de nostra scilicet salute, quam sic
19 Serm,    10|          Flebat ruinam ciuitatis, nostra uidelicet damna, non propria.
20 Serm,    10|      propria. Utinam sic nos male nostra deplorare possemus sicut
21 Serm,    11|           Christus~ ~hoc est ipse nostra hostia paschalis. Quod uero
22 Serm,    11|      autem illim et discipuli. De nostra quippe salute Dominus sollicitus,
23 Serm,    11|        quodam, desiderium suum de nostra redemptione, quasi sitim
24 Serm,    11|           autem et haec compassio nostra penetret ac scindat corda,
25 Serm,    12|         sumus; ne uidelicet terra nostra contaminetur, hoc est, ne
26 Serm,    12|          attritum propter scelera nostra Propheta longe ante praedixerat.
27 Serm,    12|   deputatur. Hinc enim et peccata nostra suscepisse seu portasse
28 Serm,    13|          exemplum uel imitationem nostra est instituta, nequaquam
29 Serm,    13|       tempore extitisse, quo munc nostra peragitur, sed a die Theophaniae
30 Serm,    13|      proximis Paschae, sicut nunc nostra fit quadragesima; ea quam
31 Serm,    13|   dubitant, ut nullatenus corpora nostra in puluerem reducta, et
32 Serm,    13|         gratia contulerit, qui de nostra quandoque resurrectione
33 Serm,    14|     stemus ad psallendum, ut mens nostra concordet uoci nostrae.~ ~
34 Serm,    14|           Unde nunc eam praecipue nostra prosequitur expositio, quae
35 Serm,    14|           Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus
36 Serm,    14|         in quo requiescimus, mens nostra est, a perturbationibus
37 Serm,    14|        orationem, tota intentione nostra in eum directa. Ingressi
38 Serm,    14|   contemnimus; ita et e contrario nostra cum honorat obedientia.
39 Serm,    14|       filii esse dicimur, ex uita nostra glorificetur. Ut autem ita
40 Serm,    14|           ET DIMITTE NOBIS DEBITA NOSTRA, SICUT ET NOS DIMITTIMUS
41 Serm,    16|         quid mirum si Christi uel nostra corpora iam immortalia facta,
42 Serm,    17|        est autem domus uel patria nostra nisi caelestis illa, de
43 Serm,    17|        quam quod caelo nascuntur, nostra iam deuotio curat. Domus
44 Serm,    17|         uesperum iussa est fieri. Nostra quoque solemnitas Pentecostes
45 Serm,    17|           et altos in amorem eius nostra praedicatio sciat accendere,
46 Serm,    19|          loquitur, nos prolatione nostra homines doceamus. Bene itaque
47 Serm,    22|         parare. Unde et Paulus:~ ~Nostra, inquit, conuersatio in
48 Serm,    23|   Hieronymus ad Marcellam de fide nostra et Montani haeretici dogmate
49 Serm,    26|       restaurata sunt damna? Haec nostra est mediatrix ad filium,
50 Serm,    26|         mirabilior in reparatione nostra fieret operatio diuina,
51 Serm,    27|         quaeso, quantum de salute nostra Dominus prouiderit, quantum
52 Serm,    28|       autem Christus de nobis cum nostra ei conuersatio saecularis
53 Serm,    30|           membra Christi auaritia nostra interficit, immo ipsum iterum
54 Serm,    30|           sua illis reddimus, non nostra largimur. Iustitiae potius
55 Serm,    33|          obumbracula. His corpora nostra comparantur morte adhuc
56 Serm,    33|              Si dissoluatur domus nostra terrestris, habemus in caelum
57 Serm,    33|      persona monachorum expositio nostra prosecuta est. Quem nunc
58 Serm,    33|          principes suos, et ut ad nostra ueniamus, episcopi et presbyteri
59 Serm,    33|         non minora hinc grauamina nostra ambitio sustinere uidetur.
60 Serm,    33|      conuersamur. Etiam haec loca nostra, quae abbatias dicere non
61 Serm,    33|           denique nesciat quantum nostra religio his quoque uilescat,
62 Serm,    33|    erubuit, quanta est impudentia nostra, qui non deprecatione uel
63 Serm,    33|        ignominiam, ut phylacteria nostra dilatantes, et interdum
64 Serm,    33|    afferat exhortamur, nec tam ei nostra largimur quam uendimus.
65 Serm,    33|        fideliter distribuere, qui nostra timidi reseruamus?~ ~Idem
66 Serm,    33|    Posthumianus, ista replicanti, nostra infelicitas, nostra occurrit
67 Serm,    33|   replicanti, nostra infelicitas, nostra occurrit infirmitas. Quis