Pars,  Sermo

 1 Serm,     2|              uitae ex proprio fructu uitam ministraret, et ex adiacente
 2 Serm,     2|           positus est, et ex se ipso uitam credentibus praestat: et
 3 Serm,     2|          caelestem in ferris ducebat uitam. De cuius quidem substantia
 4 Serm,     3|      diligenter attendens, et talium uitam tamquam Deo acceptam commendare
 5 Serm,     3|     gentilium et philosophorum bonam uitam recipere Deum, et aliter
 6 Serm,     3|             pro dente... etc.~ ~quis uitam tenera parte corporis acutis
 7 Serm,     3|         inter quos uiuit, dissimilem uitam eligit, magis eorum familiaritatem
 8 Serm,     4|             unumquemque saluandum ad uitam ingredi necesse est.~ ~De
 9 Serm,     4|           uitanda sunt, quanto eorum uitam in uirtutibus praeminere
10 Serm,     6|               nequaquam homo sanctus uitam istam reputans uitam suam,
11 Serm,     6|         sanctus uitam istam reputans uitam suam, peregrinationem uitae
12 Serm,     6|    peregrinationem uitae potius quam uitam censuit appellandam esse.
13 Serm,     6|             per mortem festinamus ad uitam. Quibus idem alibi Apostolus
14 Serm,     6|           incolatum, quia praesentem uitam, qua, dum sumus in corpore,
15 Serm,     6|              cupimus. Nec solum hanc uitam peregrinationi, uerum etiam
16 Serm,     6|             alienam dicit infidelium uitam a sorte fidelium exclusam,
17 Serm,     8|            quotidie. Reddidit Lazaro uitam, sed rursum morituro temporalem.
18 Serm,     8|    temporalem. Tribuit poenitentibus uitam, sed sine fine mansuram.
19 Serm,     8|              emendationem, promittit uitam quam dare paratus est nobis,
20 Serm,     8|    constituti, paternis monitibus ad uitam hostiles praeponimus ad
21 Serm,     9|           redemptionis pretium data, uitam omnibus emit, et paradisi
22 Serm,    10|              nransionem, nec ad hanc uitam creati sumrus, sed futuram,
23 Serm,    11|             et peruersi! Numquid qui uitam restituit mortuis, a mo
24 Serm,    16|             magis ordinatam duxerunt uitam, quanto maioris abstinentiae
25 Serm,    23|            monasticam et coenobialem uitam cum ipso duxisse. De quorum
26 Serm,    24|      tympanistrias coniungit, id est uitam continentium, qui magnae
27 Serm,    24|          direxisti mira exhortatione uitam mortalem contemnentes, usquequaque
28 Serm,    26|              sollicitus, si quis tam uitam matris quam exitum penset.
29 Serm,    26|              filium? Tanto ergo hanc uitam magis pro hieme habebat,
30 Serm,    27|             sicut et ante actam eius uitam thebaeana legio comprobauit;
31 Serm,    29|             mente foras exiens bonam uitam fidelium intuetur, qui in
32 Serm,    29|             dubitarent ad feliciorem uitam transire. Certissimum quippe
33 Serm,    29|           decreuerat, quae sic se ad uitam transire magis quam mori
34 Serm,    30| abrenuntiantes apostolicam imitantur uitam, ueriores sunt pauperes
35 Serm,    31|             quorumlibet continentium uitam designat. Hi namque quo
36 Serm,    31|    praedicantes, aliorum incestuosam uitam magis corrigunt quam propriam.
37 Serm,    31|           episcopos etiam diaconorum uitam ordinaret, institutionem
38 Serm,    33|          dirupit? Quam congrue autem uitam continentium, quae, ut dictum
39 Serm,    33|              ad saecularem pertinent uitam foeno comparanda sunt, quod
40 Serm,    33|              ad aeternam pertingitur uitam, et his tantum animam suam
41 Serm,    33|        ueniens Elie, huius propositi uitam, quam ille inchoauit, ipse
42 Serm,    33|     componere studebat. Huius itaque uitam tam de continentia quam
43 Serm,    33|             et nostram ac clericorum uitam diligenter distinguens,
44 Serm,    33|             nisi saecularium hominum uitam blandis sermonibus demulcere,
45 Serm,    33|           aedificationem fiunt); ita uitam Ioannis tamquam principis
46 Serm,    33|           glorientur, pauperem eorum uitam et frugalitatem beatam omnino
47 Serm,    34|         manus, ut qui tot innocentum uitam eripuerat, ipse suam, non
48 Serm,    34|          innotesceret. Reseruatur ad uitam filius Dei in quo uita omnium
49 Serm,    35|           uia arta est quae ducit ad uitam et pauci sunt qui inueniunt
50 Serm,    35|          uocant, duram in solitudine uitam subiectis instituentes et
51 Serm,    35|             tam arduam in solitudine uitam egisse, ut Christus crederetur;