Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|    conciperet. Sciebat etiam nec homines latere integritatem uirginitatis
 2 Serm,     2|         hodie Deus in ferris, ut homines nascerentur in caelis. Natus
 3 Serm,     2|       non ex matre. Caeteri uero homines ex patre simul et matre
 4 Serm,     2|      concepta fuerit, ut caeteri homines; hanc tamen penitus infirmitatem
 5 Serm,     2|         scit unde sit.~ ~Legimus homines olim natalium suorum uenerationem
 6 Serm,     3|        quae ad omnes generaliter homines pertineant.~ ~Discutiamus,
 7 Serm,     3| uoluptatis illecebras, ut facile homines ad idololatriam quoque istam
 8 Serm,     5|    faciebat filios. Ut autem nos homines efficeret filios Dei, et
 9 Serm,     6|     terrenis, pecudes magis quam homines uocandi. Qui tanto a dentius
10 Serm,     6|     Beati eritis cum uos oderint homines, et exprobrauerint propter
11 Serm,     6|         benedixerint uobis omnes homines.~ ~Et alibi hanc reproborum
12 Serm,     7|        dicitur in alio psalmo:~ ~Homines et iumenta saluabis, Domine,
13 Serm,     8|         animae damnum. Erubescit homines, contemnit Deum. Pudet hoc
14 Serm,     8|       Altera lethalis, cum magis homines quam Deum uerentes ad confessionem
15 Serm,    11|          fecerit et docuerit sic homines, hic magnus uocabitur in
16 Serm,    11|        super eum praecessit. Dum homines Deo uim facere parant, sponte
17 Serm,    11|        postposito, non Deum, sed homines ueritus, accessit ad osculum,
18 Serm,    13|          qui iam non, ut caeteri homines, homo proprie, id est animal
19 Serm,    17|          fecerit et docuerit sic homines, hic magnus uocabitur in
20 Serm,    19|  loquitur, nos prolatione nostra homines doceamus. Bene itaque dicit:
21 Serm,    22|          fecerit et docuerit sic homines, hic magnus uocabitur in
22 Serm,    24|          sed solam inter cunctos homines elationem sumpsit, quasi
23 Serm,    24|    arandum ligatur: ut non solum homines crudelitatis cornu non impetat,
24 Serm,    24|        rbinocerotus iste non iam homines, sed bestias percutit: quando
25 Serm,    24|        nec diceret: "Omnes /514/ homines uolebam esse sicut meipsum".
26 Serm,    28|      oculos reflectens, et quasi homines pariter admonens, ut spe
27 Serm,    29|         quidquidiam dicatur apud homines, sibi profuturum desperent,
28 Serm,    32|         celebretis, ut quem apud homines fidelem habuistis ministrum,
29 Serm,    33|   inspiratione et uirtute diuina homines in carnalibus concupiscentiis
30 Serm,    33|        Deo subiecimus. Villas et homines et seruos pariter et ancillas
31 Serm,    33|       impudenter contendimus, ut homines nostros non solum ad iuramenta,
32 Serm,    33|       saeculares quam religiosos homines. Quod quidem periculum tunc
33 Serm,    33| acquiescebat. Qui quanto amplius homines fugiebat, Bisque rarior
34 Serm,    35|       Iohannis apud ipsos quoque homines optinere et tanto eum hominibus