Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|        suscipe, quasi obliuiscendo populum tuum, et domum patris: hoc
 2 Serm,     3|         tamquam in ciuitate quadam populum suum Dominus congregaturus,
 3 Serm,     3|          cum /375/ nondum gentilem populum uocare Deus decreuerit,
 4 Serm,     3|       gratiae, cum gentilem quoque populum sua uocatione dignaretur
 5 Serm,     3|       lapideis ex praecepto Domini populum circumciderit: quanquam
 6 Serm,     3|           est, Moysi succedens, et populum de Aegypto profectum in
 7 Serm,     5|        istud in libertate declarat populum Deo generare, et quasi ad
 8 Serm,     6|           manna refecit in deserto populum, cuius satietatem is quoque
 9 Serm,     7|         sua praedicatione gentilem populum ad fidem conuertendo, tamquam
10 Serm,     7|            Christum super utrumque populum, est eis tamquam equitem
11 Serm,     7|       benedictionis super utrumque populum, Iacob patriarcha filios
12 Serm,    10|   sanctificaret per suum sanguinem populum, extra portam passus est.
13 Serm,    11|       arbitrabatur.~ ~Cum enim per populum Assur Dominus in populo
14 Serm,    13|          per transitum maris Rubri populum suum liberans, de nomine
15 Serm,    14|           Dimitte me, ut percutiam populum istum."~ ~Quod si tantumdem
16 Serm,    14|           agere uideret eos qui se populum Dei uocabant: ita e contrario
17 Serm,    17|      Dominum Moysi praecepisse, ut populum sanctificaret, eumque uestimentis
18 Serm,    18|        considerans, et hinc maxime populum illum ad gratiarum actionem
19 Serm,    19|             qui uidelicet antiquum populum elegit; ipse, inquam, non
20 Serm,    20|           redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob et Ioseph.
21 Serm,    20|          uel fortitudine redemisti populum tuum a seruitute /496/ scilicet
22 Serm,    20|       regionum; et nunc adiecisset populum secundum unitatem fidei,
23 Serm,    20| illuminarentur, quia illum priorem populum quasi gregem proprium semper
24 Serm,    24|          si dicatur: nunquid illum populum, quem superbire in nece
25 Serm,    24|           ad aliquam ciuitatem seu populum caput prouincia- direxisti
26 Serm,    26|            Dimitte me ne percutiam populum istum." Si ergo sanctorum
27 Serm,    32| sanctificaret, per suum sanguinem, populum, extra portam passus est.
28 Serm,    33|           tanto magis ignorat quid populum /588/ doceat, qui a populo
29 Serm,    33|      confusi deciderent, obiurgare populum impudenter coeperunt, quod