Pars,  Sermo

 1 Serm,     1| petitione statim consolationem meruit accipere, et securitatem
 2 Serm,     1|     erat, sed angelica, audire meruit:~ ~Aue, gratia plena!~ ~
 3 Serm,     2|     illud concipere Verbum Dei meruit, de quo scriptum est:~ ~
 4 Serm,     3|        asserit uerbis:~ ~Enoch meruit in eum locum transferri
 5 Serm,     3|        generis solus reseruari meruit. Iob quoque gentilis sanctitas,
 6 Serm,     7|    magna parte Deum reprobando meruit reprobari a Deo, et quasi
 7 Serm,     8|         Unde et a turbis hodie meruit honorari, maxime quod moerentium
 8 Serm,    11|     quasi damnata est quae non meruit. Cur ita? Domine. Nequaquam
 9 Serm,    13|    resurrectione consolationem meruit, quae de eius morte amplius
10 Serm,    15|  inferior natura hanc adipisci meruit dignitatem? Alii respondentes
11 Serm,    15| praeconium laudis ab hominibus meruit, ita praedictae liberatio
12 Serm,    23|     uel multiplicatum accipere meruit, qui ab ipso Christo maiorem
13 Serm,    23|    caeteri gratiam miraculorum meruit. Qui non solum infirmos
14 Serm,    23|     ecclesiasticam quam regiam meruit sibi monarchiam uindicare.
15 Serm,    23|  humiliatione quantum a Domino meruit exaltari, dubium non potest
16 Serm,    24|       solemnitatem in Ecclesia meruit obtinere. Solus inter apostolos
17 Serm,    25|  commendatione matris a nomino meruit suscipere. O beatum commercium!
18 Serm,    25|      caeteris altius exhaurire meruit: ut plus ex hac quasi dormitione
19 Serm,    26|        suis angelicam uisionem meruit, qua sic ad integrum confortaretur,
20 Serm,    29|       utramque pariter euitare meruit. Vos autem e conuerso, hanc
21 Serm,    29|         Quid enim orauit, unde meruit exaudiri?~ ~Tu, Domine,
22 Serm,    31|    collegio ille solus expelli meruit, qui zelo pulchrae coniugis
23 Serm,    32|      sacerdoti primus diaconus meruit adiungi. Cuius quoque passio
24 Serm,    32|       est feminis, testimonium meruit sincerissimae castitatis.
25 Serm,    32|     oratione, statim in Domino meruit obdormire; ut de perfecto
26 Serm,    32|        rei quam ordinis nomine meruit anteponi. Decebat quippe
27 Serm,    32|      in agone Domino succedere meruit, cui ex tanta uirtutis imitatione
28 Serm,    33|       hanc exprimeret gratiam, meruit insigniri. Ipse reuera onager
29 Serm,    34|       interfectus, quas poenas meruit, tam uitae peruersitate