Pars,  Sermo

 1 Serm,     2|        uel pluuiam uerba ipsorum fideles susceperunt. Ros quippe,
 2 Serm,     2|        Spiritus sanctus in altos fideles per aliquod gratiae suae
 3 Serm,     3|    seruiret expeditus, cum antea fideles passim cum gentibus habitare
 4 Serm,     3|    sapiente actum est. Ne igitur fideles infidelibus feminis copulati,
 5 Serm,     4|      salutandum atque adorandum, fideles gentium primitiae magi conuenerunt,
 6 Serm,     6|      tolerat. De hac itaque uita fideles ad supernam mentis oculos
 7 Serm,     6|        tamquam flumina Babylonis fideles attendentes, nequaquam haec
 8 Serm,     6|      exprimitur. Cuius desiderio fideles accensi ad illam iugiter
 9 Serm,     7|        sicut apostoli et caeteri fideles in primitiue Ecclesia, qui
10 Serm,     7|  praedicatione primos ex Iudaeis fideles tibi copulasti, per quos
11 Serm,     7| benedixisse. Igitur et quicumque fideles in memoria tanti beneficii
12 Serm,     8|         Maria et Martha uniuersi fideles comprehenduntur, tam contemplatiuae
13 Serm,    10|        Ierusalem, non Babylonis, fideles animae sunt, quae ad ciuitatem
14 Serm,    11|       est in Ecclesia, ut quando fideles communicantur, haec separatim
15 Serm,    18|     aliquid amplius quam caeteri fideles his festiuis addatis praaconiis.
16 Serm,    21|        In terra quasi tabescente fideles habitant, dum in assumptae
17 Serm,    23|         post ascensionem Domini, fideles ad Petrum adunati hanc uitae
18 Serm,    26|          quod per partes diuersi fideles perceperunt, in eam transfusum
19 Serm,    27|  prouidebat, ne forte si aliquid fideles tempore passionis trepidarent,
20 Serm,    28|    ingressa, multos circumspicit fideles tamquam lapides uiuos et
21 Serm,    30|            Sed inter etiam ipsos fideles pauperes multa est differentia,
22 Serm,    31|        non detrahentes, sobrias, fideles in omnibus. Diacones sint
23 Serm,    32|          dicitur norma uestra, o fideles, tantis eum uirtutibus adornatum
24 Serm,    32|         facta est, non defuerunt fideles qui cum planctu magno in
25 Serm,    33|  aperiatur postulat; hoc est, ut fideles ad se admittat potius quam
26 Serm,    33|       hoc tempore his, qui inter fideles conuersantur, hanc signorum
27 Serm,    33|       esse necessariam, qua illi fideles efficiantur qui iam fideles
28 Serm,    33|      fideles efficiantur qui iam fideles sunt. Sed profecto cum fides
29 Serm,    34|       tam cito inchoata, singuli fideles in propria se maxime consolarentur,