Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|          oculis in lectione, uel terrae affixis in oratione, quo
 2 Serm,     2|    salutem. Hic est ille fructus terrae sulblimis, quem et Isaias
 3 Serm,     2|         Domini, sublimem fructum terrae, communemque omnium hinc
 4 Serm,     2|       idem propheta, cum de ipso terrae fructu alibi praeconaretur,
 5 Serm,     2|          uapore suo exhalationes terrae generans, nubem attrahit,
 6 Serm,     2|       quasi quasdam exhalationes terrae generat, dum ipsorum gemitus
 7 Serm,     3|        eductus imperio, propriae terrae promissionem sibi et semini
 8 Serm,     3|     meminimus, facta promissione terrae, qua populus Dei ab infidelibus
 9 Serm,     3|         circumcisio dicitur, cum terrae promissionis haeredes efficimur,
10 Serm,     4|        esse, qui tanr caeli quam terrae monarchiam obtineret? Quid
11 Serm,     4| profluens, nisi caeli pariter ac terrae promittebat regem? Ipse
12 Serm,     5|       tibi uidetur, Simon? reges terrae a quibus accipiunt tributum
13 Serm,    11|       agnum, Domine, dominatorem terrae de petra deserti ad montem
14 Serm,    11|     contra illius feruentissimae terrae calues. Denique in illa
15 Serm,    11|          Domine, passione, et ad terrae motum ipsa etiam fissa est
16 Serm,    19|         quodam loco ait:~ ~Regna terrae, cantate Deo, psallite Domino.
17 Serm,    19|         inuitat, dicens:~ ~Regna terrae, cantate Deo, psallite Domino~ ~
18 Serm,    19|        Date gloriam Deo.~ ~Regna terrae, quae superius ad cantandum
19 Serm,    20|     Illuxerunt fulgura eius orbi terrae.~ ~Et quondam infideles
20 Serm,    21|        effundet eas super faciem terrae. Dominus nomen eius.~ ~Exercitus
21 Serm,    21|        bene ait:~ ~Vos estis sal terrae~ ~quo uidelicet terrena
22 Serm,    21|         a Deo uocantur, et super terrae faciem effunduntur, dum
23 Serm,    21|         uerum etiam super faciem terrae fudit, dum non solum exterius
24 Serm,    21|        referta est uerbis: super terrae faciem effunditur, dum quae
25 Serm,    28|  admonens, ut spe promissae sibi terrae in proposito perseuerent:~ ~
26 Serm,    29|      caeteris eum praecipue toti terrae suae quasi iudicem peficeret.~ ~
27 Serm,    32|         carnes sanctorum bestiis terrae. Effuderunt sanguinem sanctorum
28 Serm,    33|       quam salsugineos et aridae terrae tabernaculum efficeret corpus