Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|      etc.~ ~Ac si aperte dicat: Magnum est, filia, incomparabile
 2 Serm,     2|          ac postmodum in montem magnum creuisse, et uniuersam terram
 3 Serm,     2| comminuta, lapis ille in montem magnum creuit, et uniuersam terram
 4 Serm,     4|         dignatus sit baptizari, magnum est humilitatis indicium,
 5 Serm,     4|    nuptiis exhibitus per ipsum, magnum est solatium infirmitati
 6 Serm,     5|          et supernae sapientiae magnum prouidentiae profundum.
 7 Serm,     7|       est, quod in montem /405/ magnum cresceret et uniuersam terram
 8 Serm,     7|    coniunctorum. A quo uero tam magnum quid factum sit, supponitur
 9 Serm,    11|       ostendet uobis coenaculum magnum stratum, et ibi parate."
10 Serm,    12|      nisi quemcumque se aliquid magnum et pretiosum aestimare?
11 Serm,    20|     numero conuersorum fidelium magnum Ecclesiae dedit augmentum.
12 Serm,    21|        Spiritus effunderetur in magnum mare nationum, quibusdam
13 Serm,    29|   operam non dare. Sed quia non magnum quid hanc continentiam,
14 Serm,    29|    secundum scientiam~ ~hoc est magnum feruorem in Deum, ac desiderium
15 Serm,    32|         Factum est ergo gaudium magnum in illa ciuitate.~ ~Quod
16 Serm,    32|   timorati et fecerunt planctum magnum super eum.~ ~Hic est ille
17 Serm,    33|   uirentia quaeque perquirit.~ ~Magnum, fratres, in multis uirtutibus
18 Serm,    33|       tuae coniugali seruituti? Magnum utique hoc tantae gratiae
19 Serm,    33|         in hamo ponimus, ut sic magnum piscem extrahamus, nec tam
20 Serm,    33|  philosophiam Athenas pergeret, magnum auri pondus abiecit; nec
21 Serm,    33|     multis habere commune, quam magnum habere singulare. Atque
22 Serm,    33|         ex comparatione minoris magnum se aestimans, quae habuerat
23 Serm,    33|      inuitaret: et sic in breui magnum sibi nomen medicinae acquireret;
24 Serm,    33|  admiratione magna ab eis quasi magnum quid suscipiuntur, ut his