Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|           sed "Erat". Esse namque proprium est incommutabilitatis diuinae,
 2 Serm,     1|        esse concurrunt. Illi ergo proprium est esse, qui penitus ignorat
 3 Serm,     4| exaltabitur~ ~ipsum Augusti nomen proprium adeo extollere decreuit,
 4 Serm,     4|       gloriarentur: et quod prius proprium atque personale, factum
 5 Serm,     5|             Suum" inquit, hoc est proprium et consubstantialem, non
 6 Serm,     5|        impertierit, tam uidelicet proprium filium quam Spiritum sanctum
 7 Serm,     5| sollicitudo monstratur, qui nihil proprium habuit per naturam, quod
 8 Serm,     6|           nisi peregrinatio extra proprium solum? Unde et exilium meminimus
 9 Serm,    11|            sicut cadere in faciem proprium est electorum: unde et illud
10 Serm,    14|           esse naturale uel quasi proprium, ut cum hoc unde dolent
11 Serm,    14|        dicit panem istum, hoc est proprium rationalium animarum. Quod
12 Serm,    15|        Inde ad templum tamquam ad proprium palatium populis laudes
13 Serm,    19|         suum diuersis artificibus proprium tradit aurum, ut diuersa
14 Serm,    20|      priorem populum quasi gregem proprium semper habueras, cui Moysen
15 Serm,    28|     professionis obligans tamquam proprium templum Deo se consecrat?
16 Serm,    28|   conueniente uoto Deo consecrate proprium eius habitaculum facta est.
17 Serm,    29|        istud est abhorrendum, ubi proprium Dei templum uiolatur, et
18 Serm,    29|         Deo facturus, si hoc eius proprium templum aliquod lasciuiae
19 Serm,    29|        eos maneat perpendite, qui proprium Dei lectum non uerentur
20 Serm,    29|     hominis seruauit immaculatum, proprium quem ei consecrastis lectum
21 Serm,    30|       seruis, et eas apud sponsum proprium plus posse quam seruos agnoscatis.
22 Serm,    33|      praeposuit, et lucro aliorum proprium melioris uitae meritum praetulit.