Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|    praemittit desponsatae, non tam temporis quam dignitatis ordine.
 2 Serm,     1|          non est aeternitatis, sed temporis; nec ad naturam, /357/ sed
 3 Serm,     2|       conuenit. De hac plenitudine temporis et abundantia diuinae gratiae
 4 Serm,     2|      Apostolus:~ ~At ubi plenitudo temporis, misit Deus filium suum
 5 Serm,     3|      iudaicum. In plenitudine uero temporis gratiae, cum gentilem quoque
 6 Serm,     3|         quippe sunt, quae secundum temporis opportunitatem alio tempore
 7 Serm,     5|             At ubi uenit plenitudo temporis, misit Deus filium suum,
 8 Serm,     5|    patenter insinuat, plenitudinem temporis gratiae ab imperfectione
 9 Serm,     5|             At ubi uenit plenitudo temporis.~ ~Plenitudinem temporis
10 Serm,     5|           temporis.~ ~Plenitudinem temporis perfectam mundi aetatem
11 Serm,     5|            Dicitur etiam plenitudo temporis consumrnatio eorum, quae
12 Serm,     5|           est differre per aliquod temporis spatium quod faciendum est.
13 Serm,     6|     temporaliter mutantur, et more temporis incessanter defluunt. "Sub
14 Serm,     6|   praecipue ipsa quoque praesentis temporis institutio admonet, quod
15 Serm,     6|          sicut est praedictum, hoc temporis intercapedo, a praesenti
16 Serm,     7| consiliarius eius fuit?~ ~Ad huius temporis plenitudinem gratiae exultare
17 Serm,     7|          crementum. Ad hanc itaque temporis gratiam totis uotis ipse
18 Serm,     8|        naturaliter tamen in ordine temporis est prior. Ut enim beatus
19 Serm,    17|            frugum, et uerni primum temporis, ut facias phase Domino,
20 Serm,    24|        Neronis magister, et illius temporis potentissimus, optare se
21 Serm,    26|            pluuiam, totem hiemalis temporis comprehendit grauitatem.