Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|         praecesserat culpa, et eaedem naturae, per quas uulnus est inflictum,
 2 Serm,     1|         demonstretur, quantum humanae naturae infirmitati promittitur.
 3 Serm,     1|             per solitam institutionem naturae fuerit gestum, recte Spiritui
 4 Serm,     1|       diuinitatis et humanitatis duae naturae ita sibi ad inuicem sunt
 5 Serm,     1|              surculus trunco alterius naturae insertus toti arbori propriae
 6 Serm,     1|         insertus toti arbori propriae naturae confert uocabulum: ut si
 7 Serm,     1|            solitus cursus non haberet naturae: in memoriam reducitur Elizabeth
 8 Serm,     1|              quia magna sunt femineae naturae tanta praeconia, et humanae
 9 Serm,     2|              se in ea nostrae copulat naturae. Sed haec eadem porta semper
10 Serm,     2|             natiuitate non consuetudo naturae, sed diuinae operatio gratiae
11 Serm,     2|             nec uiro est cognita, nec naturae uel sexus sui legem experta:
12 Serm,     4|              secundum aliquem unionem naturae: cum tamen Filius secundum
13 Serm,     5|           enim costa, quae est osseae naturae, nisi fortitudinem, uel
14 Serm,    13|              quippe immutatio humanae naturae de mortalitate ad immortalitatem,
15 Serm,    24|              inquit, indomitae omnino naturae est, ita ut si quando captus
16 Serm,    29|               plorando queat? Solitam naturae quam humanitatis immemores
17 Serm,    30|     fragilioris sexus, et infirmioris naturae, tanto est earum uirtus
18 Serm,    33|              contra uel supra humanae naturae infirmitatem ita in carne
19 Serm,    33| concupiscentias reprimat, et defectum naturae non incurrat. Importunus
20 Serm,    33|              sibi beneficium dat, sed naturae suae paret a qua ad caritatem
21 Serm,    34|       sanctorum, quia hic per humanae naturae conditionem nascimur miseriis,