Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|          Deus uisibilis appareret natura, qui permanet inuisibilis
 2 Serm,     1|          sunt unitae, ut inferior natura, quae per argentum exprimitur,
 3 Serm,     1|           Verbo loqueretur, cuius natura non est aeterna, nec per
 4 Serm,     1|        quod habere non poterat ex natura. Unde bene ab angelo tam
 5 Serm,     1|         attendendo quid habeas ex natura, sed quid tibi conferatur
 6 Serm,     2|      quantum humana capere potest natura, omnibus diuinae gratiae
 7 Serm,     2|    gratiae consideratur: nec quid natura possit, sed quid omnipotens
 8 Serm,     3| reputabitur, et iudicabit quod ex natura est praeputium legem consummans
 9 Serm,     8|         ei facta est quasi altera natura, graui iugo ipsum deprimit,
10 Serm,    11|          requiris in arbore, quem natura sponte praebeat, non quem
11 Serm,    13|          minimis saepius operatur natura, nonnunquam in maximis facere
12 Serm,    14|        tam tempore prior est quam natura, ita est eius petitio prior
13 Serm,    15|    altitudinem; uel unde inferior natura hanc adipisci meruit dignitatem?
14 Serm,    21|           nature Beda in libro de Natura Rerum ita meminit:~ ~Nilo
15 Serm,    22|          more corporum spiritalis natura moueri habet de loco ad
16 Serm,    22|          linguae, quia ex propria natura tam lucem habet quam calorem,
17 Serm,    26|      diuinitas, quae superior est natura, capiti comparatur; ita
18 Serm,    28|           in sua praedicatione de natura diuinitatis uel secretis
19 Serm,    30|      atque perfectior, quanto est natura infirmior, iuxta illud Apostoli:~ ~
20 Serm,    33|        onager designet, illa eius natura indicat, quam Isidorus,
21 Serm,    33|        dicens: "Nesciebam quod et natura haberet poculum."~ ~Ad quem