Pars,  Sermo

 1 Serm,     7| profundum, de quo ipse ait:~ ~In iudicium ego uend in hunc mundum,
 2 Serm,     8|     committere. Formidat humanum iudicium, qui non ueretur diuinum.
 3 Serm,     9|         Alioquin illud terribile iudicium incurremus, quod ipse consequenter
 4 Serm,     9|       manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit,
 5 Serm,    10|       manducat et bibit indigne, iudicium sibi manducat et bibit,
 6 Serm,    10|        salutem instituit, non ad iudicium. Amen.~ ~-----------------------------------------------------------------------~ ~
 7 Serm,    11|         animi mundatis, alioquin iudicium sibi comedit et bibit. /
 8 Serm,    11| communionem cum indigne sumeret, iudicium potius quam salutem ibi
 9 Serm,    29|          illa, ut dictum est, ad iudicium cum parentibus et filiis,
10 Serm,    29|          immemores senes in eius iudicium, immo suum potius consurgere
11 Serm,    29|       quanto se magis ad diuinum iudicium propinquare trepidant. Bene
12 Serm,    29|    filiam Israel? Reuertimini ad iudicium, quia falsum testimonium
13 Serm,    29|         eo diligenter audito, ad iudicium festinanter rediret? Quid
14 Serm,    29|       eiiceret. Reuerso autem ad iudicium populo, quam constanter,
15 Serm,    29|   increpet seniores, et tam cito iudicium ipse consummet? Audistis
16 Serm,    29|        quae per commune damnaris iudicium? Sed quia scriptum legisti
17 Serm,    29|         presbyteri quam clerici, iudicium uestrum, qui circa sponsas
18 Serm,    29|    utrisque suum nos proposuisse iudicium, et de propositae historiae
19 Serm,    33|          exposita uidemus, maius iudicium de contemptu incurrimus
20 Serm,    33|         oporteret, si ad humanum iudicium magis, quam ad diuinam dispensationem