Pars,  Sermo

 1 Serm,     1| integritatem uirginitatis suae. Cur ergo quasi admirans quaereret,
 2 Serm,     1|    maiori releuet consolatione. Cur /355/ autem non sit ei timendum,
 3 Serm,     3|        nobis occurrit quaestio: Cur illa in antiquo populo praecesserit?
 4 Serm,     3|     populo praecesserit? Deinde cur postmodum ea cessante baptismus
 5 Serm,     3|         ei successerit? Denique cur post Ioannis aduentum, usque
 6 Serm,     3|  praesentem operam consummemus. Cur uidelicet Dominus legem
 7 Serm,     3|  constat aliquas esse rationes, cur ex Veteri Testamento nonnulla
 8 Serm,     5|      ipse factus est pascha. Et cur illud manducauit? Quia omnia
 9 Serm,    11|    damnata est quae non meruit. Cur ita? Domine. Nequaquam id
10 Serm,    11|       ait:~ ~Tanquam diceretur: Cur ergo moreris, si non habes
11 Serm,    11|      Ioanne super hunc locum:~ ~Cur si tunc morerentur, perderet
12 Serm,    11|      hominis tradis?~ ~Hoc est: Cur, infelix, osculum in signo
13 Serm,    11|         de malo: si autem bene, cur me caedis?~ ~Tanquam superfluam
14 Serm,    12|     testimonium: si autem bene, cur me caedis?~ ~Quanta denique
15 Serm,    13|         Solet nonnullos mouere, cur dies dominicae passionis,
16 Serm,    16|         increpans profitetur:~ ~Cur, inquit, tentauit Satanas
17 Serm,    20|        admonetur atque docetur. Cur autem haec uestigia Dei
18 Serm,    29|       toto desiderio ferebatur. Cur igitur flebat tunc tantum
19 Serm,    31| lectulum suum ambiente muniret? Cur haec denique quies eius