Pars,  Sermo

 1 Serm,    13|       quod habet, potentiae ac uirtutis est, ut quasi iam totus
 2 Serm,    17|       alto.~ ~De hoc spiritali uirtutis dono Psalmista praecinit:~ ~
 3 Serm,    19|     Ecce dabit uoci suae uocem uirtutis, date gloriam Deo super
 4 Serm,    19|     Ecce dabit uoci suae uocem uirtutis.~ ~Vocem suam, hoc est propriam
 5 Serm,    19|    possint. Quam insuper uocem uirtutis dicit, quae hodie super
 6 Serm,    19|       ut eorum praedicatio uox uirtutis merito dicenda sit. Ipsis
 7 Serm,    24|        custodia unius cuiusque uirtutis molliuit. Quid enim per
 8 Serm,    27|      De qua quidem perfectione uirtutis Dominus ait:~ ~Maiorem bac
 9 Serm,    28|     inhaeremus, et perfectione uirtutis nos iam ei penitus copulamus,
10 Serm,    29|   minoris propositi et maioris uirtutis fuit, stilum conuerto; ut
11 Serm,    29|         ut hoc per constantiam uirtutis probaretur, cum morti addicta
12 Serm,    29|      mirabile, uel tam diuinae uirtutis manifestum signum, ut tam
13 Serm,    32|      obdormire; ut de perfecto uirtutis cumulo, primus tam dignitate
14 Serm,    32|      hominis stantem a dextris uirtutis Dei.~ ~Ac si diceret: Pugnate
15 Serm,    32| succedere meruit, cui ex tanta uirtutis imitatione propinquior extitit,
16 Serm,    33|        uel de modico ei aliqua uirtutis signa succederent, angelum