Pars,  Sermo

 1 Serm,     5|    Christi pretio empti estis, nolite fieri serui hominum.~ ~Quo
 2 Serm,     6|     quo fidelibus praecipit:~ ~Nolite sanctum dare canibus, nec
 3 Serm,     8|      per semetipsam Veritas:~ ~Nolite, inquit, eos timere qui
 4 Serm,    10|    dicens:~ ~Filiae Ierusalem, nolite flere super me, sed super
 5 Serm,    11| timendam adhortatur, dicens:~ ~Nolite timere eos qui occidunt
 6 Serm,    14|     reddet tibi. Orantes autem nolite multum loqui, sicut ethnici.
 7 Serm,    14|   multiloquio suo exaudiantur. Nolite ergo assimilari eis: scit
 8 Serm,    14|     remunerat.~ ~ORANTES AUTEM NOLITE... etc. Hoc est, ne appetatis
 9 Serm,    14|       quod uolumus insinuemus. NOLITE ergo in hac scilicet intentione
10 Serm,    29|   maxime nos adhortans, ait:~ ~Nolite timere eos qui occidunt
11 Serm,    32|     dixit:~ ~Filiae Ierusalem, nolite flere super me... etc.~ ~
12 Serm,    34|       Veritas postmodum ait:~ ~Nolite putare quia ueni pacem mittere
13 Serm,    35|       est Christus, aut illic, nolite credere~ ~et iterum:~ ~Si
14 Serm,    35|    uobis: Ecce in deserto est, nolite exire, ecce in penetralibus,
15 Serm,    35|   exire, ecce in penetralibus, nolite credere.~ ~Horum quidem