Pars,  Sermo

 1 Serm,     2| consequimur, sicut illud irae dici conuenit. De hac plenitudine temporis
 2 Serm,     3|            ab his minime, inquies, conuenit declinare. Sed id profecto
 3 Serm,     3|            modo fieri, modo uitari conuenit. Adeo pro scandalis uel
 4 Serm,     3|        figuram mysticam manere non conuenit postquam res eius compbeta
 5 Serm,     6|        quam exultationi uacare nos conuenit, semper attendentes exilium
 6 Serm,     6|           Unde tanto ardentius nos conuenit ad illam suspirare, quanto
 7 Serm,    10|        spiritaliter nos praeparari conuenit, ad ipsum Dominum in sacrificio
 8 Serm,    14|    utilitatem nostram quaerere nos conuenit (hic quippe finis esse debet
 9 Serm,    14|         absoluantur: nec nos uelle conuenit quod scimus fieri non posse,
10 Serm,    17|      peregrinationem celebrare nos conuenit, quibus coelestis iam patet
11 Serm,    18|           praedicationem temperari conuenit, ut paruulos lacte nutriamus,
12 Serm,    26|    terribilis: si uidelicet ita ut conuenit ordinata fuerit. Tunc uero
13 Serm,    26|         eius interesse festiuitati conuenit, et unumquemque nostrum
14 Serm,    32|           huius hostiae ipsum esse conuenit, cuius praecipue ministerio