Pars,  Sermo

 1 Serm,     1| participatio gratiae, sed /354/ plenitudo ascribitur, ut tantum ei
 2 Serm,     2|         ait Apostolus:~ ~At ubi plenitudo temporis, misit Deus filium
 3 Serm,     4|       qua, ut Apostolus meminit plenitudo diuinitatis corporaliter
 4 Serm,     5|        seruientes. At ubi uenit plenitudo temporis, misit Deus filium
 5 Serm,     5|       subiungit:~ ~At ubi uenit plenitudo temporis.~ ~Plenitudinem
 6 Serm,     5|     illi fuerunt. Dicitur etiam plenitudo temporis consumrnatio eorum,
 7 Serm,     5|    Sanctus sanctorum. Haec ergo plenitudo quasi quidarm est defectus
 8 Serm,     7|         facta est in Israel, ut plenitudo gentium subintraret. Fracti
 9 Serm,     7|          ut subintraret gentium plenitudo, quasi respondens ait:~ ~
10 Serm,    10|      contingit in Israel, donec plenitudo gentium intraret, et sic
11 Serm,    15|        et bene cherubim, id est plenitudo scientiae a propheta uocantur.
12 Serm,    17|          quanto maioris gratiae plenitudo donis omnium uirtutum discipulos
13 Serm,    32|   Quippe cum dilectio sit hegis plenitudo, quis aeque ut Stephanus