Pars,  Sermo

 1 Serm,     1|     rursum:~ ~Quia respexit humilitatem ancillae suae.~ ~Ex qua
 2 Serm,     4|  sum etenim.~ ~Unde et eius humilitatem Dominus ipse respiciens, [
 3 Serm,     8|     est, quanto apud se per humilitatem minor. Tanto magis iustus,
 4 Serm,    11|   peregit. Attendite, uiri, humilitatem Domini ita ut diximus ministrantis:
 5 Serm,    24|    et a cornibus unicornium humilitatem meam." Tot quippe in illa
 6 Serm,    24|   hoc ipsum naris cornu per humilitatem postmodum inclinans dicit: "
 7 Serm,    24|    ad uiam rectitudinis per humilitatem trahit, atque in omni latere
 8 Serm,    33|     quomodo semper Christus humilitatem diligit. Christus Dei filius
 9 Serm,    33|    pro emendatione uitae ad humilitatem monachorum descendere, habitu
10 Serm,    33|  illius tamquam maioris per humilitatem exereuit in meritis. Nihil
11 Serm,    33| obtinendam uel conseruandam humilitatem, quemadmodum eos intueri,