Pars,  Sermo

1 Serm,     3|     testimonium illis reddente conscientia ipsorum.~ ~Et post aliqua:~ ~
2 Serm,     8|      nec quid in se accusaret, conscientia eius reperiret, nequaquam
3 Serm,     8|        nullo propria me arguit conscientia;~ ~sed non in hoc iustificatus
4 Serm,    11|      dici putar etur, quem iam conscientia sua super hoc accusabat,
5 Serm,    11|  appropinquare coeperunt, ipse conscientia sua confusus et perturbatus,
6 Serm,    18|      caritas, de corde puro et conscientia non ficta.~ ~Sicut ergo
7 Serm,    19|      moribus non oppugnat, nec conscientia reprobae uitae erubescentiam
8 Serm,    29| consuleret. Dominus autem, cui conscientia magis quam lingua loquitur,
9 Serm,    31|    habentes mysterium fidei in conscientia pure. Et hi autem probentur