Liber

  1  Cap|       quid uelit distinctio trium personarum in Deo uel quid sonent in
  2  Cap|        sonent in ipso haec nomina personarum 'Pater', 'Filius', 'Spiritus
  3    I|         ad multitudinem diuinarum personarum accomodetur, ut uidelicet
  4    I|         diuersitatem sed secundum personarum proprietates? Nam et ibidem
  5    I|         sequentibus distinctionem personarum adnectit, quasi ad determinandum
  6    I|        commemoratio fit diuinarum personarum, hoc est omnipotentiae Dei
  7    I|       quamdam similitudinem trium personarum, homo fieri dicitur qui
  8    I|     quoque pluralitatem diuinarum personarum illud attinere uidetur quod
  9    I|           Dei Trinitatem exprimit personarum, Patris uidelicet et Filii
 10    I|      unaquaeque uidelicet aliarum personarum ab ipso Patre sit, sola
 11    I|        quamuis et utraque aliarum personarum aeque sit omnipotens.~ ~[
 12    I|        acceptum sit commune trium personarum, secundum hoc scilicet quod
 13  III|           de diuersitate scilicet personarum in una et indiuidua penitus
 14  III|          substantiae ac Trinitate personarum quae in Deo sunt, immo Deus
 15  III|   unitatis, excepto quod ad trium personarum attinet discretionem, id
 16  III|   profitemur, excepta multitudine personarum, licet unaquaeque harum
 17  III|            licet unaquaeque harum personarum non sit aliqua aliarum et
 18  III|       uocabulis quae proprietatem personarum indicant, quidquid de una
 19  III|            Est itaque harum trium personarum una et eadem omnino substantia
 20  III|          Et haec quidem est trium personarum ab inuicem discretio iuxta
 21  III|   dicuntur ut de una tantum trium personarum et non de pluribus earum
 22  III|       dignitatem attinent, non ad personarum significantiam, tam de singulis
 23  III|    propria sunt nomina singularum personarum, et Trinitas trium simul
 24  III|         ipsum solum ex communibus personarum nominibus pluraliter efferatur.
 25  III|            licet unaquaeque trium personarum in se ipsa Deus sit et Dominus,
 26  III|        proprietates secundum quas personarum consistit diuersitas, non
 27  III|           hoc quoque nullam trium personarum ab alia substantialiter
 28  III|      natura, cum unaquaeque trium personarum sit eadem penitus diuina
 29  III|           minus ergo aliqua trium personarum quae in Deo sunt dicenda
 30  III|          Trinitas sine substantia personarum, sicut Sabelliani putauerunt;
 31  III|     consistunt, ita ut unaquaeque personarum sit eadem penitus substantia
 32  III|      Platone, cum uidelicet trium personarum una sit singularis essentia,
 33  III|       impedimento sit diuersitati personarum, et cum Sabellio oberrantes
 34  III|         unum Deum, nec diuersitas personarum impedimento sit singularit
 35  III|      unitate essentiae Trinitatem personarum impugnant ac rursus ex diuersitate
 36  III|          ac rursus ex diuersitate personarum identitatem essentiae oppugnare
 37  III|         inquiunt, haec diuersitas personarum in solis uocabulis consistit,
 38  III| respiciamus, iam non est Trinitas personarum aeterna, cum ipsa impositio
 39  III|       uocabulorum haec distinctio personarum sit accipienda, multo plures
 40  III|         Sin autem haec diuersitas personarum magis accipienda sit in
 41  III|   Spiritus Sanctus', si nulla sit personarum similitudo quarum nulla
 42  III|            quia, licet unaquaeque personarum substantia sit siue Deus,
 43  III|           utique aut aliqua trium personarum se ipsam, aut plures earum
 44  III|   genuerunt. Quod si aliqua trium personarum se ipsam generet, uel Pater
 45  III|   confusio est, hoc est permixtio personarum, si aliqua aliarum se ipsam
 46  III|       tantum substantia sit trium personarum, ut sit uidelicet eadem
 47  III|      eademque sit sapientia trium personarum quarum unaquaeque sapiens
 48  III|          substantiae diuersitatem personarum consideremus, cum nullus
 49  III|          secundum quem diuersitas personarum ualeat ostendi.~ ~[3.116]
 50  III|           de differentia scilicet personarum et earum proprietatibus
 51  III|   obstaculum, quod de differentia personarum unius et eiusdem penitus
 52  III|           modus iste differentiae personarum quae in Deo sunt non cadit,
 53  III|        substantiae et diuersitate personarum pendeat, nec aliter ipsa
 54  III|          quo consistat diuersitas personarum quae in Deo sunt, quarum
 55  III|        assignandis proprietatibus personarum tamdiu perstiterim, ut eas
 56  III|   insaniam, ut proprietates ipsas personarum alias res esse ab ipso Deo
 57  III|       assignare ualent in quo sit personarum diuersitas, quarum eadem
 58  III|           loquitur. Quarum quidem personarum diuersitas, cum eadem sit
 59  III|       alterum, sicut et diuinarum personarum diuersitas secundum proprias
 60  III|       definitio dicenda est trium personarum in diuinitate superius a
 61  III|    uidelicet dicta sit haec trina personarum distinctio -- ad commendationem
 62  III|         Liquet etiam diuersitatem personarum non tantum in diuersitate
 63  III|       inuicem, cum nullo modo una personarum sit alia. Quam quidem rernotionem
 64  III|       unitas Dei, in quo Trinitas personarum sit accipienda, ad supra
 65   IV|  Quaesitum primum est an Trinitas personarum, quae in Deo sunt, in uocabulis
 66   IV|      diximus Trinitatem diuinarum personarum in re esse accipiendam,
 67   IV|     Proinde Trinitas in relatiuis personarum nominibus est~ ~secundum
 68   IV|    diuinitate concedamus esse sed personarum solummodo. Augustinus tamen
 69   IV|        ausus est, ad diuersitatem personarum aspiciens. Ait quippe sic:~ ~
 70   IV|          Sanctum, iuxta diuinarum personarum proprietates abusiue protulit,
 71   IV|          scilicet, ut dictum est, personarum diuersitatem.~ ~[4.12] At
 72   IV|         Quod si quis multitudinem personarum etiam per se multitudinem
 73   IV|    partibus, numquid et multitudo personarum quae in Deo sunt partes
 74   IV|  Oportebit itaque quamlibet trium personarum ipsa Trinitate, quam constituunt,
 75   IV|       consistere, licet multitudo personarum ibi sit, atque ipsam Trinitatem
 76   IV|     concedimus multitudinem illam personarum dici absolute multitudinem,
 77   IV|       diuersitas rerum, licet sit personarum.~ ~[4.14] Unde Leo papa
 78   IV|         est rerum, sed diuersitas personarum.~ ~[4.16] Quod autem in
 79   IV|         uidelicet ad proprietates personarum, non tarnen ratio uidetur
 80   IV|  oberrauerit, Trinitatem scilicet personarum intelligens.~ ~[4.22] Illud
 81   IV|        quod, cum unaquaeque trium personarum sit Deus siue substantia,
 82   IV|   substantias, quamuis unaquaeque personarum Deus est siue substantia,
 83   IV|          essentia? Cum enim trium personarum secundum grammaticos, quae
 84   IV|    homines dicimus, cum sit trium personarum eadem essentia, hoc est
 85   IV|           Eadem de causa et trium personarum quae in Deo sunt, cum sit
 86   IV|        manifestum, quia uidelicet personarum diuersitas ad distinctionem
 87   IV|            Quippe diuersitas illa personarum non in discretione essentiae
 88   IV|      diximus, sicut et diuersitas personarum secundum grammaticos; quae
 89   IV|      negare queat quin unaquaeque personarum potens sit et sapiens et
 90   IV|      Spiritus Sanctus' discretiua personarum sunt, hoc est earum ab inuicem
 91   IV|          non est, si ex huiusmodi personarum discretione haec nomina
 92   IV|     unionis et concordiae in ipsa personarum Trinitate commendatio fiat,
 93   IV|         sint indiuisa opera trium personarum, quarum nullo modo diuersa
 94   IV|   essentia, pro diuersitate tamen personarum et operum quaedam specialiter
 95   IV|         operari unamquamque trium personarum quod una earum operatur,
 96   IV|          qui ad assignandam trium personarum diuersitatem tres proprietates
 97   IV|  defendendarn seu ad diuersitatem personarum assignandam a sanctis patribus
 98   IV|    substantia siue essentia trium personarum, qua ratione haec incarnata
 99   IV|          per tempora proprietates personarum commiscet, ut eamdem personam
100   IV|         principium duarum aliarum personarum dicit, necnon tam Patrem
101   IV|          est Patrem ipsum aliarum personarum causam siue principium quodammodo
102   IV|   principium sit dicendus aliarum personarum. Ait quippe sic ibi, libro
103   IV|           connerso. At uero nulla personarum ita potest esse ut non sit
104   IV|    impossibile sit non esse ipsam personarum Trinitatem.~ ~[4.99] Sed
105   IV|          scilicet ad diuersitatem personarum quae in homine sunt accipiamus,
106   IV|       proprietate, secundum ipsam personarum diuersitatem quarum unaquaeque
107   IV|      Filii', cum ad distinctionem personarum Filii et Spiritus Sancti
108   IV|           tamquam propria ipsarum personarum nomina relatiue ponuntur,
109   IV|     propriorum nominum singularum personarum, sicut et Sanctus Spiritus
110   IV|   similiter qui sit uniuscuiusque personarum, cum unaquaeque personarum
111   IV|        personarum, cum unaquaeque personarum et sapientiam habeat et
112   IV|           quidem ad distinctionem personarum attinet secundum proprietates
113    V|       discretione uidelicet trium personarum in una eademque penitus
114    V|         substantiae, postmodum de personarum recapitulandum est Trinitate.
115    V| subiecimus, ad discretionem trium personarum quae eidem insunt substantiae,