Liber

  1    I|   appellatus.~ ~[1.4] Tale est ergo tres personas, hoc est Patrem
  2    I|          loquens:~ ~Dauid in psalmo tres spiritus postulat dicens:~ ~
  3    I|         auferas a me. Qui sunt isti tres spiritus? Principalis spiritus
  4    I|          apud omnes uere Catholicos tres personas in diuinitate per
  5  III|     profitetur ueraciter, unum Deum tres personas esse, Patrem et
  6  III|            est, unitatem conseruet. Tres quippe personas dicimus
  7  III|           Spiritum Sanctum, sed non tres deos aut dominos. Et sic
  8  III|             Spiritus Deus, nec ideo tres dii sunt aut plures, sed
  9  III|            Deus cum duabus alus, et tres simul, hoc est ipsa Trinitas
 10  III|         Pater est Trinitas, hoc est tres personae simul, sed una
 11  III|        quippe personas dicimus quia tres personas praedicamus, sed
 12  III|         propterea sicut non dicimus tres essentias, sic non dicimus
 13  III|          essentias, sic non dicimus tres magnitudines.~ ~[3.69] Una
 14  III|        omnino simplex essentia, cui tres illae insunt proprietates
 15  III|        proprietatum. Constat itaque tres personas sibi per omnia
 16  III|        prorsus et unica sit, in qua tres personae consistunt, ita
 17  III|            foueam Arrii corruentes, tres asseramus deos sicut et
 18  III|             asseramus deos sicut et tres personas, sed simul et unus
 19  III|             personas confiteri quam tres nos oportet, quia multa
 20  III|                 3.94] Quomodo etiam tres personae sunt, ubi nullo
 21  III|          est multitudo? Aut quomodo tres sunt, si multi non sunt?~ ~[
 22  III|    substantia quid aliud sonat quam tres dii uel tres substantiae?
 23  III|             sonat quam tres dii uel tres substantiae? Quippe quid
 24  III|         aliud est trina oratio quam tres orationes, uel bina percussio
 25  III|       Quomodo etiam fieri potest ut tres personae ita ab inuicem
 26  III|             ratione melius dicuntur tres personae, quia unaquaeque
 27  III|           ipsarum persona est, quam tres dii uel tres substantiae,
 28  III|      persona est, quam tres dii uel tres substantiae, cum unaquaeque
 29  III|         Quomodo etiam uere dicimus 'tres personae sunt' si multa
 30  III|    subsistere, ita non erunt dicere tres substantiae, ut non dicuntur
 31  III|        substantiae, ut non dicuntur tres essentiae, quemadmodum quia
 32  III|         esse quod sapere, sicut non tres essentias ita nec tres sapientias
 33  III|          non tres essentias ita nec tres sapientias dicimus. Sic
 34  III|             esse quod est esse, tam tres essentias quam tres deos
 35  III|             tam tres essentias quam tres deos dici fas non est. Si
 36  III|    impietatem Sabellii declinantes, tres personas expressas sub proprietate
 37  III|        praesumant contradicere, cui tres illas proprietates inesse
 38  III|             processum. Et Deum esse tres personas tantumdem ualet
 39  III|            et Spiritum Sanctum esse tres personas ab inuicem discretas,
 40  III|       discretas, tamquam si dicamus tres personas ex diuersitate
 41  III|             eadem diuina substantia tres personas distingui secundum
 42  III|        institutionem eumdem hominem tres petsonas esse concedamus:
 43  III|             grammatica, cum dicimus tres personas, detenninate intelligimus
 44  III|           cum dicimus in diuinitate tres personas, determinate intelligi
 45  III|      fortasse plures personas, quam tres uidelicet, confiteri cogeremur.~ ~[
 46  III|           Sancti. Alioquin cum sint tres personae, essent tres indiuiduae
 47  III|          sint tres personae, essent tres indiuiduae rationales substantiae.~ ~[
 48  III|     comprehenduntur, bene hae solae tres personae distinctae sunt,
 49  III|           personas in Deo, cum sint tres tantum quas distinximus
 50  III|          Plures autem personas quam tres siue pauciores nullo modo
 51   IV|           indiuidua, quae Deus est, tres personae sit, ut supra determinatum
 52   IV|         Filius et Spiritus Sanctus. Tres quidem, ut diximus, secundum
 53   IV|            Quod est dicere: si sunt tres personae, sunt tres essentiae,
 54   IV|            sunt tres personae, sunt tres essentiae, uel si est una
 55   IV|        trinus in personis', hoc est tres personae, 'tres' secundum
 56   IV|             hoc est tres personae, 'tres' secundum definitiones aut
 57   IV|         trinus in essentia, hoc est tres essentias, 'tres' essentialiter
 58   IV|            hoc est tres essentias, 'tres' essentialiter siue numero
 59   IV|       Similiter et Socrates cum sit tres personae secundum grammaticos,
 60   IV|           quod est ab aeterno illae tres personae per uocabula distinctae.
 61   IV|             album, et Socratem esse tres personas secundum grammaticos
 62   IV|           eo quod est Socrates esse tres personas illas. Non itaque
 63   IV|              4.8] Hieronymus quoque tres spiritus, Patrem et Filium
 64   IV|          ait sic:~ ~Dauid in psalmo tres spiritus postulat dicens: '
 65   IV|        auferas a me.' Qui sunt isti tres spiritus? Principalis spiritus
 66   IV|        autem opponunt Deum non esse tres personas nisi etiam sit
 67   IV|      partibus iuncta, friuolum est. Tres enim personas dici concedimus
 68   IV|      conuenit. Accidentaliter enim 'tres' addimus ad personas cum
 69   IV|             ad personas cum dicimus tres personas, ideoque non est
 70   IV|    diuersitatem apostolus ait:~ ~Et tres sunt qui testimonium dant
 71   IV|        testimonium dant in caelo et tres unum sunt~ ~nihil uidelicet
 72   IV|      uidelicet addens ad hoc nomen 'tres', neque 'personas', neque
 73   IV|           Domino Deo, timuit dicere tres essentias, ne intelligeretur
 74   IV|        tantum est unus homo quantum tres homines simul, et plus aliquid
 75   IV|         Pater aut solus Filius, sed tres simul personae aequales
 76   IV|           de quo loquitur, non ideo tres Socrates uel tres homines
 77   IV|          non ideo tres Socrates uel tres homines dicimus, cum sit
 78   IV|        substantia, non ideo oportet tres deos dici siue tres substantias,
 79   IV|         oportet tres deos dici siue tres substantias, cum saepe,
 80   IV|        uarient, utpote haec dictio 'tres' et aliae multae. Eumdem
 81   IV|       multae. Eumdem quippe hominem tres opifices dicimus esse secundum
 82   IV|           scientiam, non tamen ideo tres homines.~ ~[4.27] Graeci
 83   IV|           Augustino, non reuerentur tres substantias dicere magis
 84   IV|       substantias dicere magis quam tres personas. Unde in VII De
 85   IV|       nostris Graecis una essentia, tres substantiae; a Latinis una
 86   IV|            essentia uel substantia, tres personae, quia, sicut iam
 87   IV| consuetudinem. Sic enim dicunt illi tres substantias, unam essentiam.
 88   IV|             quemadmodum nos dicimus tres personas, unam essentiam
 89   IV|              Unde liquidum est, cum tres substantiae a quibusdam
 90   IV|        posse arbitrentur intelligi? Tres personas subsistentes aiunt.
 91   IV|         umquam, rogo, ore sacrilego tres substantias praedicabit?
 92   IV|             Quis tria esse, hoc est tres hypostases dicit, tres naturas
 93   IV|          est tres hypostases dicit, tres naturas conatur asserere.
 94   IV|            dicere unam substantiam, tres personas perfectas, aequales,
 95   IV|             Aut [si] rectum putatis tres hupostases cum interpretationibus
 96   IV|        autem opponitur quare potius tres personas dicimus quarn tres
 97   IV|         tres personas dicimus quarn tres deos aut tres essentias,
 98   IV|         dicimus quarn tres deos aut tres essentias, iam arbitror
 99   IV|   discretionem essentiarum. Ideoque tres sunt personae, quia diuersa
100   IV|             Tale est ergo Deum esse tres personas ac si dicamus ipsum
101   IV|              Cum enim sint diuersae tres personae secundum grammaticos,
102   IV|             personarum diuersitatem tres proprietates in eo intelligunt,
103   IV|             eo intelligunt, tamquam tres res diuersas essentialiter
104   IV|          una diuinitatis substantia tres personae conueniant, uni
105   IV|             eadem diuina substantia tres personas, proprietatibus
106   IV|             et coaeternas sibi esse tres personas certum est. Non~
107   IV|      continet Grammatica.~ ~[4.156] Tres itaque proprietates, non
108   IV|            itaque proprietates, non tres res dicimus, id est non
109   IV|             res dicimus, id est non tres essentias, sed tres in una
110   IV|             non tres essentias, sed tres in una essentia relationum
111   IV|       secundum quas, ut dictum est, tres personae consistunt. Cum
112    V|          iuxta quae, ut dictum est, tres distinguuntur personae,