Liber

 1    I|              sed quod iuxta cuiusque personae distinctionem quaedam specias
 2    I|       proprietatem seu distinctionem personae Dei Patris ipsam omnipotentiam
 3    I|         habeat esse; aliae uero duae personae nullatenus nisi ab ipso
 4    I|               uerum et caeterae duae personae habeant, ut dictum est,
 5    I|         sicut et esse; caeterae uero personae sicut ab ipso sunt ita et
 6    I|         Sanctus proprium nomen unius personae, cum in alia significatione
 7    I|              integro percipere huius personae discretionem, quam nos digne
 8    I|          Deinde statim huius tertiae personae, quam animam mundi collocat,
 9    I|              diuersus in proprietate personae. Possumus etiam eumdem,
10    I|        edisserens, de unitate quoque personae Christi ac diuersitate naturarum
11  III|         consistunt, ut numquam unius personae proprietas in aliam transfundatur
12  III|           est Trinitas, hoc est tres personae simul, sed una tantum. Deus
13  III|                  3.67] Plures itaque personae dicuntur secundum diuersitatem
14  III|            et unica sit, in qua tres personae consistunt, ita ut unaquaeque
15  III|             in Deo substantia sit et personae, ut uidelicet nihil aliud
16  III|            aliud substantia sit quam personae uel personae quam substantia,
17  III|     substantia sit quam personae uel personae quam substantia, numquid
18  III|             3.94] Quomodo etiam tres personae sunt, ubi nullo modo tria
19  III|           deus' substantiae sit, non personae, hoc est propter naturam
20  III|           etiam fieri potest ut tres personae ita ab inuicem sint discretae,
21  III|         ratione melius dicuntur tres personae, quia unaquaeque ipsarum
22  III|           siue Deus, nulla est unius personae differentia ad aliam in
23  III|             etiam uere dicimus 'tres personae sunt' si multa entia non
24  III|         formis, non tamen aut multae personae aut multa numero Socrates
25  III|             substantia sit utriusque personae?~ ~[3.109] Denique, cum
26  III|         filius, et ita confusae sunt personae, cum ille qui Pater est,
27  III|            autem ab inuicem diuersae personae, id est Pater et Filius
28  III|             istas, per quas scilicet personae differunt, diuersas res
29  III|          proprietatum, cum tamen hae personae non sint a se per praedicationem
30  III|             rhetoricos per attributa personae et attributa negotio distinguunt.
31  III|     obuiarique non possit, nec tamen personae sunt. Id enim in aliam constitutionem
32  III|           Qui etiam hanc acceptionem personae, Contra Eutychen et Nestorium
33  III|       Nestorium disputans de unitate personae Dei et hominis in Christo,
34  III|               Alioquin cum sint tres personae, essent tres indiuiduae
35  III|            distinxit dicens:~ ~Nomen personae uidetur aliunde tractum,
36  III| comprehenduntur, bene hae solae tres personae distinctae sunt, cum haec
37  III|            hoc potius modo quam alio personae diuinae distinctae sint,
38   IV|       indiuidua, quae Deus est, tres personae sit, ut supra determinatum
39   IV|             sit in Deo essentia quod personae, non tamen ideo, si est
40   IV|             est dicere: si sunt tres personae, sunt tres essentiae, uel
41   IV|              personis', hoc est tres personae, 'tres' secundum definitiones
42   IV|     definitionum quod ipse est illae personae; et rursus eumdem esse unius
43   IV|            definitione essentia quod personae, ut uidelicet idem penitus
44   IV|        penitus sonaret essentia quod personae, tunc fortassis necesse
45   IV|              definitione essentia et personae, non est necesse hoc. Nam
46   IV|             et Socrates cum sit tres personae secundum grammaticos, in
47   IV|            est ab aeterno illae tres personae per uocabula distinctae.
48   IV|           est ipsa res, sed quod est personae illae supra distinctae.
49   IV|             si haec anima sit multae personae uel multi loci secundum
50   IV|             autem haec anirna multae personae secundum grammaticos, cum
51   IV|            et Deum, licet sit multae personae, hoc est Pater et Filius
52   IV|            tota Trinitas et singulae personae sunt una et eadem penitus
53   IV|             diuersae, ut dictum est, personae sint, nulla tamen ideo multitudo
54   IV|   multitudinem, nec quia multae sunt personae, ideo dici multa simpliciter,
55   IV|              sint, licet multae sint personae, et nullo modo ibi sit diuersitas
56   IV|            tamen diuersae ab inuicem personae secundum proprietates suas
57   IV|         solus Filius, sed tres simul personae aequales sunt singulis~ ~
58   IV|              uidelicet idem quod uni personae conuenit, et alteri, de
59   IV|         multa, quia licet sit multae personae, non ideo fortassis est
60   IV|        essentia uel substantia, tres personae, quia, sicut iam diximus,
61   IV|       essentiae, non ad proprietatem personae, in ipsa quoque diuina substantia
62   IV|         unius substantiae, non unius personae. Hinc et Gennadius, De orthodoxa
63   IV|       essentiarum. Ideoque tres sunt personae, quia diuersa insunt propria
64   IV|              quoque quomodo dicimus 'personae sunt' nisi dicamus 'entia',
65   IV|           grammaticos; quae scilicet personae insunt Socrati, propter
66   IV|      essentialiter quoque ab inuicem personae quae in Deo sunt, discretae
67   IV|             est quod non magis istae personae essentialiter discretae
68   IV|          esse proprietatem utriusque personae, ita uidelicet ut utraeque
69   IV|            ita uidelicet ut utraeque personae eaden sint definitione terminandae
70   IV|            quamuis sit eadem utrique personae essentia.~ ~[4.37] Nam et
71   IV|              enim sint diuersae tres personae secundum grammaticos, prima
72   IV|         substantiae identitatem, non personae proprietatem.~ ~[4.41] Sed
73   IV|             habere, ut hoc sit huius personae proprium quod illius, uel
74   IV|          eadem insit proprietas huic personae quae illi, hoc est ut sic
75   IV|        quaedam specialiter opera uni personae tamquam propria tribuuntur,
76   IV|           uerba operationis quae uni personae congruunt, alteri non conueniant,'
77   IV|    conueniant,' operatio tamen unius personae non minus aliarum esse dicenda
78   IV|         diximus, proprietatis ipsius personae expressionem. Quod uero
79   IV|          diuinitatis substantia tres personae conueniant, uni tamen earum
80   IV|             scilicet quod aliae duae personae ex ipso esse habent, altera
81   IV|              ipse, cum caeterae duae personae ab ipso sint.~ ~[4.102]
82   IV|              est; ac similiter istae personae quae in Deo sunt, sint a
83   IV|             ad distinctionem tertiae personae, tamquam propria ipsarum
84   IV|    processionis tertiae in Trinitate personae, licet, iuxta beatum quoque
85   IV|    sapientiam quae est uniuscuiusque personae, uel amorem similiter qui
86   IV|         creaturas, uerum etiam unius personae erga alteram accipiamus,
87   IV|            quas, ut dictum est, tres personae consistunt. Cum itaque has
88    V|              est, tres distinguuntur personae, ad perfectam et integram