Liber

 1    I|           trinus, non secundum quidem substantiae diuersitatem sed secundum
 2    I|              Nam et ibidem de unitate substantiae demonstranda caute prouisum
 3    I|                 Unitatem uero diuinae substantiae psalmista in eodem aperit,
 4    I|         itaque quia Deus hoc 'tertium substantiae genus' ita, ut dictum est, '
 5    I|              eamque etiam ad unitatem substantiae assignandam quam habet cum
 6    I|              diceret eam esse eiusdem substantiae cum ipso Verbo a quo ipsa
 7  III|              unitate scilicet diuinae substantiae ac Trinitate personarum
 8  III|            tantamque uim esse eiusdem substantiae in Patre et Filio et Spiritu
 9  III|         discretione scilicet propriae substantiae. Multo minus ergo aliqua
10  III|   simplicitate ac sinceritate diuinae substantiae ait:~ ~Non propter hoc naturam
11  III|        permanentes atque ipsi diuinae substantiae, in qua sunt, coaeternas
12  III|              seu simplicitate diuinae substantiae Boethius, in eo quem De
13  III|   sustentamentum, sicut sunt caeterae substantiae, formam potius quam substantiam
14  III|              usitatam significationem substantiae dici substantiam, his uerbis:~ ~
15  III|        proprietates quae ipsi diuinae substantiae insint, accidentia siue
16  III|                accidentia siue formas substantiae dici non conuenit; sed tam '
17  III|             sed magis discretae eorum substantiae, ita quidem ut haec essentia
18  III|              nec identitas singularis substantiae et indiuidua unitas essentiae
19  III|               omnino in singularitate substantiae sit Deus et trinus ipse
20  III|            multa sunt et alia diuinae substantiae nomina, sicut hoc nomen '
21  III|            Trinitatem accipi secundum substantiae unitatem, ut et trinus sit
22  III|           esse aliqua multa, nisi aut substantiae sint aut formae aut ex utrisque
23  III|               sit et hoc nomen 'deus' substantiae sit, non personae, hoc est
24  III|               hoc est propter naturam substantiae, non propter personam distinguendam
25  III|          sonat quam tres dii uel tres substantiae? Quippe quid aliud est trina
26  III|               et non sint ideo plures substantiae uel dii? Quippe quid aliud
27  III|               aliud est dicere plures substantiae quam dicere plura quorum
28  III|                quam tres dii uel tres substantiae, cum unaquaeque ipsarum
29  III|               diuersitas atque ipsius substantiae instabilitas assiduaque
30  III|        simplicis et indiuiduae omnino substantiae et Deus Deum generet, hoc
31  III|           indiuiduae ac penitus merae substantiae diuersitatem personarum
32  III|                Cum enim omnem rem aut substantiae aut alicui aliorum generalissimorum
33  III|         subiectis substantiis insint. Substantiae uero in propria natura per
34  III|             rebus destructis. Unde et substantiae quasi 'subsistentiae' dictae
35  III|               eo rerum contineri quae substantiae non sunt. Sed nec substantiae
36  III|         substantiae non sunt. Sed nec substantiae secundum eos supponitur
37  III|    simplicitate seu incommutabilitate substantiae Augustinus in libro V De
38  III|           Categoriis proprie proprium substantiae assignans inquit:~ ~Maxime
39  III|                 Maxime autem proprium substantiae uidetur esse quod, cum sit
40  III|          eodem:~ ~Quare proprium erit substantiae quod, cum unum et idem numero
41  III|              est, si usitatam nominis substantiae appellationem sequamur,
42  III|              propriam significationem substantiae aperte profitetur in VII
43  III|             ita non erunt dicere tres substantiae, ut non dicuntur tres essentiae,
44  III|               qui tamen omnem rem aut substantiae aut alicui aliorum praedicamentorum
45  III|           summa ex identitate diuinae substantiae et diuersitate personarum
46  III|               latius in praedicamento substantiae alibi nobis agendum fuit.~ ~[
47  III|            quo dicit Aristoteles omni substantiae commune esse non esse in
48  III|                Et quemadmodum dicimus substantiae proprium esse quod per se
49  III|         incipiat dici, non tamen ipsi substantiae Dei accidisse intelligatur,
50  III|            uidelicet uim esse eiusdem substantiae in Patre et Filio et Spiritu
51  III|            tres indiuiduae rationales substantiae.~ ~[3.180] Personas etiam
52   IV|               in simplicitate diuinae substantiae potest esse -- ac sic nec
53   IV|           possunt, si non sint multae substantiae uel multae formae uel multa
54   IV|            multa, ideo sit aut multae substantiae, quod sonat numero diuersae,
55   IV| definitionibus, nec tamen ideo multae substantiae uel caetera. Quod si esset
56   IV|             ideo plures dii sunt siue substantiae. STon enim necesse est ut,
57   IV|            Graecis una essentia, tres substantiae; a Latinis una essentia
58   IV|            abutentes hoc loco nomine 'substantiae' pro 'persona', cum et ipsam
59   IV|            nomen totius praedicamenti substantiae commune est. Ipsi quippe
60   IV|            Ipsi quippe ad identitatem substantiae in tribus personis intelligendae,
61   IV|            homousion, quod est 'unius substantiae' instituerunt. Quam quidem
62   IV|             confitetur, hoc est unius substantiae, non unius personae. Hinc
63   IV|           Unde liquidum est, cum tres substantiae a quibusdam eorum dicuntur,
64   IV|              quod est Filius secundum substantiae identitatem, non personae
65   IV|             illa est, hoc est eiusdem substantiae esse.~ ~[4.42] In quanta
66   IV|            ipsa singularitate diuinae substantiae sicut singularem significationem
67   IV|              neque separemus unitatem substantiae, oportet diligenter uim
68   IV|              uidelicet ad identitatem substantiae, quae ad identitatem proprietatis
69   IV|              quae de identitate unius substantiae in tribus personis orta
70   IV|          metropolitanus, qui, seruata substantiae unitate, ualidiorem uisus
71   IV|     archiepiscopus quasi tria eiusdem substantiae, fontem uidelicet, riuum
72   IV|          coniungi propter identitatem substantiae ipsius cerae et cereae imaginis,
73   IV|            uel e conuerso. Ibi quippe substantiae praedicatio fit, cum uidelicet
74   IV|              indiuiduae singularisque substantiae, nec ullo modo Deus a Deo
75   IV|         proprium sit unius indiuiduae substantiae, ac per hoc, si Deus de
76   IV|          magis proprietas uel relatio substantiae est quam substantia. Sed
77    V|              primo de unitate diuinae substantiae, postmodum de personarum
78    V|              autem ab unitate diuinae substantiae quam quasi fundamentum subiecimus,
79    V|          personarum quae eidem insunt substantiae, ordo est commeare, et de