IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Alphabetical [« »] impurato 1 imputanda 1 imputet 2 in 1712 inaccessae 1 inane 1 inanem 2 | Frequency [« »] ----- 2836 et 2018 est 1712 in 1270 non 1070 quod 894 cum | Petrus Abaelardus Theologia Christiana Concordances in |
Liber
1001 III| recte Gregorius attendens in prologo Moralium ait:~ ~ 1002 III| accomodare, qui cum deum in arce nominant, quem animali 1003 III| ualet. Quid etiam mirum si in se ipso Deus philosophorum 1004 III| regulas aut exempla quae in factis etiam suis frequenter 1005 III| est:~ ~Ab habitu quidem in priuationem fit mutatio, 1006 III| mutatio, a priuatione uero in habitum impossibile est: 1007 III| frequenter a philosophis in exemplum necessariae consequentiae 1008 III| miracula fiunt excipias aut in his uocabula propriam significationem 1009 III| contingit, quanto magis in ipso auctore miraculorum 1010 III| earum proprietatibus quae in Deo sunt, quomodo ipsos 1011 III| quae omnium rerum naturas in decem praedicamenta distribuunt, 1012 III| uariare delectat, quia semper'in omnibus' teste Tullio, ' 1013 III| nomine non est ausus. Unde in Deo nullum propriam inuentionem 1014 III| paululum attigimus atque adeo in studiis eorum profecimus, 1015 III| Domino adiuuante, ipsis in hac re per humanas rationes, 1016 III| De cuius etiam sapientia in ipso Sapientiae libro inter 1017 III| differentiae personarum quae in Deo sunt non cadit, nihil 1018 III| differentias tractat quae in formis consistunt, quando 1019 III| succedentes permutatur. In Deo autem nullae formae 1020 III| dicimus, licet Porphyrius in tractatu 'differentiae' 1021 III| utriusque essentia, non potest in eis numerus rerum multiplicari 1022 III| uidelicet numerus nonnisi in discretis consistat essentiis, 1023 III| consistat essentiis, hoc est in his quae ita penitus sunt 1024 III| ut nec alterum pars sit in quantitate alterius nec 1025 III| substantia. Verbi gratia, in hac imagine cerea idem est 1026 III| sint eadem numero essentia, in suis proprietatibus tamen 1027 III| Boethius 'idem' accipit in I Topicorum ubi ait quaestionem 1028 III| discreta essentialiter, quae in aliquo inuicem similia sunt, 1029 III| siue unum, uel quaelibet in aliquo conuenientia eadem 1030 III| Deus est, hoc est numquam in aliquo alteratus uel permutatus, 1031 III| umquam natura diuinitatis in se habet quo aliquando careat, 1032 III| differentiam ipse quoque Porphyrius in communitatibus aperte insinuat, 1033 III| generalissimum et specialissimum in eo differre quod neque geneneralissimum 1034 III| sumimus, quando negamus in uno ternario diuersos esse 1035 III| parietem, qui non est domus, in possessione habet. Sed cum 1036 III| essentialiter diuersus a domo in qua est, non est diuersus 1037 III| diuersus numero, cum uidelicet in ipsa quantitate domus comprehendatur.~ ~[ 1038 III| essentialiter ab aliquo diuersum in numero est ab ipso, ut supra 1039 III| uiuificatum. De quo quidem latius in praedicamento substantiae 1040 III| quidem differentiam Boethius in I Topicorum nos docet, ubi 1041 III| terminanda sint. Qui etiam in Diuisionibus hoc modo 'rationale' 1042 III| disiungantur'. Porphyrius quoque in Isagogis suis huiusmodi 1043 III| eadem penitus cum illa, in expresso scilicet esse suo, 1044 III| similitudine diuersa, hoc est in aliquo dissimilia.~ ~[3. 1045 III| contrarium dici liquet quidquid in aliquo est permutatum, hoc 1046 III| Alioquin uinum quod est in dolio et in domo in diuersis 1047 III| uinum quod est in dolio et in domo in diuersis esset locis, 1048 III| est in dolio et in domo in diuersis esset locis, cum 1049 III| locis, cum nullum corpus in diuersis esse locis concedatur. 1050 III| est ad aliud efficiendum in uobis.~ ~[3.162] Sed et 1051 III| Aristoteles uester dicit in I Perihermeneias sermones 1052 III| Qui etiam postmodum, cum in II Perihermeneias ait uocem 1053 III| dixit multa nomina incidere in unam uocem, 'multa' seu ' 1054 III| facile postmodum discutiatur in quo consistat diuersitas 1055 III| diuersitas personarum quae in Deo sunt, quarum eadem penitus 1056 III| proprium est Dei Patris, in eo scilicet quod Pater est, 1057 III| iuxta illud Gregorii:~ ~Et in personis proprietas et in 1058 III| in personis proprietas et in essentia unitas~ ~et illud 1059 III| unitas~ ~et illud Hieronymi in Epostola de explanatione 1060 III| intelligendum est ut formas aliquas in Deo opinemur, sed proprietates 1061 III| substantiae commune esse non esse in subiecto uel non suscipere 1062 III| esse ei contrarium. Nec in his tamen communitatibus 1063 III| facere, aut si quis aliquas in hoc quoque formas intelligat, 1064 III| praeterire, quare uidelicet in assignandis proprietatibus 1065 III| cathedram magisteriu adepti, in tantam prorumpere ausi sunt 1066 III| relationes' appellat.~ ~[3.168] In hanc autem haeresim ex hoc 1067 III| nullo modo assignare ualent in quo sit personarum diuersitas, 1068 III| infidelis, aliquid uidelicet in Deo fingere quod non sit 1069 III| incommutabilitatem defendens in his quidem quae ei ex tempore 1070 III| neque cum desinit, aliquid in eius natura uel forma qua 1071 III| refugium factus es nobis. In nobis ergo fit aliqua mutatio 1072 III| eum refugiendo meliores, in illo autem nulla. Sed et 1073 III| Substantia itaque nostra mutatur in melius. Qued ergo temporaliter 1074 III| simplex dicatur quod nihil sit in ipsa quod non sit ipsa. 1075 III| personas confitemur.~ ~Nam et in nobis ipsis multa relatiue 1076 III| cuilibet alteri similis dicitur in eo quod esse habet, uel 1077 III| opposita siue dissimilis in eo quod non est ipsa. Quod 1078 III| rationabiliter poterit, cum nullus in natura rerum terminus occurrat, 1079 III| rerum definitus sit qui in rerum natura definitus non 1080 III| quomodo, inquam, dixisset in VII De Trinitate, ut supra 1081 III| uidelicet idem numero sit in Deo ipsum ens et Pater?~ ~[ 1082 III| uelimus quid sonet persona in Deo, tantumdem ualet quantum 1083 III| plene nobis * disserendum in sequentibus erit. -- Et 1084 III| Et fortasse cum dicimus in Deo personas diuersas, ita 1085 III| Spiritum Sanctum, quamuis in constructione non habeat 1086 III| esse eiusdem substantiae in Patre et Filio et Spiritu 1087 III| dicitur, non pluraliter in summa sed singulariter accipiatur.~ ~ 1088 III| Qui etiam cum ibidem in fine praecedentis capituli 1089 III| genitum et non genitorem', cum in his nominibus abrogatiuis 1090 III| finitum.~ ~[3.175] Ne miraris in eadem diuina substantia 1091 III| quod loquitur, et secundam in eo quod ad ipsum sermo dirigitur, 1092 III| sit proprium loquentis, in eo scilicet quod loquitur, 1093 III| conceditur -- multo magis in Deo diuersas esse personas 1094 III| 3.177] Praeterea, sicut in grammatica, cum dicimus 1095 III| meminimus, ita cum dicimus in diuinitate tres personas, 1096 III| significationem Boethius exsecutus in IV Topicorum ait:~ ~Purgas, 1097 III| tamen personae sunt. Id enim in aliam constitutionem cadit.~ ~[ 1098 III| personae Dei et hominis in Christo, tali prosecutus 1099 III| dicenda est trium personarum in diuinitate superius a nobis 1100 III| scilicet: personis quae in comoediis tragoediisque 1101 III| aliter a rhetoricis uel in comoediis, ut supra determinatum 1102 III| 3.182] Cum autem, sicut in principio operis assignauimus, 1103 III| principio operis assignauimus, in tribus diuinis personis, 1104 III| boni perfectionem pertinent in his tribus comprehenduntur, 1105 III| significationis, caetera omnia in se concludant quae ad commendationem 1106 III| sapientia maxime dicantur, sicut in ipso operis exordio determinaui, 1107 III| multas et innumeras personas in Deo conuenit confiteri? 1108 III| est fas assignare personas in Deo, cum sint tres tantum 1109 III| haec fides tradita est, in cuius uoluntate omnium rerum 1110 III| siue pauciores nullo modo in Deo esse concedimus, cum 1111 III| concedimus, cum persona in Deo tantumdem sonet determinate 1112 III| diuersitatem personarum non tantum in diuersitate definitionum 1113 III| consistere, uerum etiam in remotione praedicationis 1114 III| atque insuper assignato in quo unitas Dei, in quo Trinitas 1115 III| assignato in quo unitas Dei, in quo Trinitas personarum 1116 IV| Trinitas personarum, quae in Deo sunt, in uocabulis an 1117 IV| personarum, quae in Deo sunt, in uocabulis an in re potius 1118 IV| Deo sunt, in uocabulis an in re potius sit accipienda. 1119 IV| sit accipienda. Nos autem in re ipsa ita eam accipi debere 1120 IV| queant; diuersae, inquam, in sententia, non in rerum 1121 IV| inquam, in sententia, non in rerum continentia. Haec 1122 IV| Et licet idem numero sit in Deo essentia quod personae, 1123 IV| ideo, si est trinus Deus in personis, est trinus in 1124 IV| in personis, est trinus in essentia, uel si est unus 1125 IV| essentia, uel si est unus in essentia, est unus in personis. 1126 IV| unus in essentia, est unus in personis. Quod est dicere: 1127 IV| Quippe cum dicimus 'trinus in personis', hoc est tres 1128 IV| Cum uero dicimus 'trinus in essentia, hoc est tres essentias, ' 1129 IV| accipere Deum esse trinum in personis et unum in essentia 1130 IV| trinum in personis et unum in essentia tamquam si dicamus 1131 IV| personis ipsis quae ipse est; in eo, inquam, trium definitionum 1132 IV| essentia quae ipse est, in eo scilicet quod est illa 1133 IV| necesse esset Deum esse trinum in essentia sicut est in personis, 1134 IV| trinum in essentia sicut est in personis, aut unum esse 1135 IV| personis, aut unum esse in personis sicut est in essentia, 1136 IV| esse in personis sicut est in essentia, in hoc uidelicet 1137 IV| personis sicut est in essentia, in hoc uidelicet sensu ut si 1138 IV| definitionum uel proprietalum esset in personis, et ex essentia 1139 IV| homo est multa definitione, in eo scilicet quod est risibilis 1140 IV| risibilis et nauigabilis, ideo in eo quod est homo, uel si 1141 IV| si est unum definitione in eo quod homo, ideo in eo 1142 IV| definitione in eo quod homo, ideo in eo quod est risibilis et 1143 IV| personae secundum grammaticos, in eo scilicet quod est loquens 1144 IV| alterum loquitur, non tamen in eo quod est Socrates uel 1145 IV| substantia, immo ipse unus est in substantia et trinus in 1146 IV| in substantia et trinus in personis secundum grammaticos 1147 IV| et Deus unus omnino est in essentia et trinus in personis, 1148 IV| est in essentia et trinus in personis, quia et in essentia 1149 IV| trinus in personis, quia et in essentia unus-tantum est 1150 IV| unus-tantum est numero et in personis tria, definitionibus 1151 IV| Trinitatem diuinarum personarum in re esse accipiendam, ac 1152 IV| dicamus Deum esse trinum in personis, in eo quod ipse 1153 IV| esse trinum in personis, in eo quod ipse res est, cum 1154 IV| ipse res est, cum potius in eo quod res est, una tantum 1155 IV| numero sit res ac nullam in se habeat multitudinem nec 1156 IV| Non enim ita Trinitatem in re accipi dicimus, ut in 1157 IV| in re accipi dicimus, ut in eo quod ipse Deus est res, 1158 IV| sed ita Trinitatem eius in re esse determinamus et 1159 IV| esse determinamus et non in uocabulis consistere, ut 1160 IV| ipsa sit Trinitas, non in quantum res ipse est, sed 1161 IV| res ipse est, sed magis in eo quod est ab aeterno illae 1162 IV| dicit Augustinus Deum unum in substantia, trinum in uocabulis, 1163 IV| unum in substantia, trinum in uocabulis, tale est 'trinum 1164 IV| uocabulis, tale est 'trinum in uocabulis' ac si dicat trinum 1165 IV| uocabulis' ac si dicat trinum in his quae per uocabula distinguuntur, 1166 IV| uocabula distinguuntur, hoc est in personis. Tale etiam in 1167 IV| in personis. Tale etiam in Isidoro reperitur ubi in 1168 IV| in Isidoro reperitur ubi in Etymologiarum libri VII 1169 IV| ait:~ ~Proinde Trinitas in relatiuis personarum nominibus 1170 IV| secundum id scilicet quod in illis exprimitur ac designatur.~ ~[ 1171 IV| exprimitur ac designatur.~ ~[4.6] In re itaque quae Deus est 1172 IV| Trinitatem accipimus, non in ui uocabulorum, quae, si 1173 IV| deessent, non minus illa in re ipsa permaneret Trinitas. 1174 IV| ipsa permaneret Trinitas. In re, inquam, ita eam accipimus 1175 IV| illa sit Trinitas, non in eo tantum quod est ipsa 1176 IV| esse Trinitatem, aliud eam in eo quod est res esse Trinitatem, 1177 IV| esse album, aliud hominem in eo quod homo est esse album, 1178 IV| secundum grammaticos et in eo quod est Socrates esse 1179 IV| illas. Non itaque Deus aut in eo quod est una res, aut 1180 IV| eo quod est una res, aut in eo quod sit multas res -- 1181 IV| dicendus est Trinitas esse; sed in eo tantum quod est Pater 1182 IV| nullam rerum multitudinem in diuinitate concedamus esse 1183 IV| solummodo. Augustinus tamen in I De doctrina Christiana 1184 IV| se ipsam. Uti autem quod in usum uenerit ad id quod 1185 IV| conueniat inueniri potest.~ ~In quibus quidem uerbis, dum 1186 IV| scribens ait sic:~ ~Dauid in psalmo tres spiritus postulat 1187 IV| me Spiritum rectum innoua in uisceribus meis Spiritum 1188 IV| et per hoc multitudo sit in Deo ex partibus iuncta, 1189 IV| non habens propositiones in terminis, ideo sit simplex, 1190 IV| numerum pertinent, ideoque in rebus tantum numero diuersis 1191 IV| quodammodo multitudinem in eo attendi licet, secundum 1192 IV| sunt qui testimonium dant in caelo et tres unum sunt~ ~ 1193 IV| Dum intelligatur saltem in aenigmate quod dicitur, 1194 IV| Filium.~ ~Idem post aliqua in eodem capitulo:~ ~Cum conaretur 1195 IV| essentias, ne intelligeretur in illa summa aequalitate ulla 1196 IV| dicere, quod Sabellius, quia in haeresim lapsus est, dixit.~ ~ 1197 IV| multitudo personarum quae in Deo sunt partes habebit? 1198 IV| totius constitutiui diuisio in priora fit, sicut generis 1199 IV| priora fit, sicut generis in posteriora. Oportebit itaque 1200 IV| partis non potest, cum haec in quantitate ipsius totius 1201 IV| mlllam omnino multitudinem in diuinitate consistere, licet 1202 IV| confiteamur, quia licet in ea diuersae, ut dictum est, 1203 IV| aliquam ac diuersitatem rerum in essentiis discretarum, ita 1204 IV| quidem pluralitas nullo modo in simplicitate diuinae substantiae 1205 IV| 4.14] Unde Leo papa in Sermone Pentecostes:~ ~In 1206 IV| in Sermone Pentecostes:~ ~In Trinitate, inquit, diuina 1207 IV| homines quam unus homo. At in Deo non est ita. Non enim 1208 IV| singulis~ ~ac si diceret: non in aliquo numero rerum excedentes.~ ~[ 1209 IV| proprietatum multitudine. Qui etiam in eodem capitulo, cum propria 1210 IV| appellatiua quae propria:~ ~In hac, inquit, Trinitate alia 1211 IV| expresserit, non singulariter in diuina solummodo Trinitate. 1212 IV| numerum monstrant. Quod in Deo minime conuenit, ubi 1213 IV| personarum.~ ~[4.16] Quod autem in eo quod dicitur:~ ~Talis 1214 IV| est ac si dicatur: non est in aliquo maiestatis bono ab 1215 IV| tale est ac si dicatur in nulla diuinitatis gloria 1216 IV| adiecerit quasi ad determinandum in quo sint similes, hoc est 1217 IV| conclusionem conuenire dicimus in terminis et in aliis multis, 1218 IV| conuenire dicimus in terminis et in aliis multis, cum non sint 1219 IV| pro 'eodem' ponitur sicut in III Topicorum ubi ait Boethius 1220 IV| eodem' dixit.~ ~[4.19] Et in hac quoque acceptione potest 1221 IV| est idem penitus cum illis in substantia siue in his quae 1222 IV| illis in substantia siue in his quae statim Athanasius 1223 IV| recte non sumatur nisi in discretis essentiis ac numero 1224 IV| dici Deum approbamus, licet in sensu sanctus ille qui hoc 1225 IV| multae affirmationes incidunt in unam uocem, omnis autem 1226 IV| Sed et cum dolium quod in domo est sit quidam locus, 1227 IV| domum. Alioquin uinum quod in dolio est in diuersis esset 1228 IV| uinum quod in dolio est in diuersis esset locis, cum 1229 IV| supra meminimus, corpus in diuersis locis esse constet. 1230 IV| successionem.~ ~[4.25] Praeterea, in uno homine multae sunt partes 1231 IV| ut haec non sit illa, uel in uno ligno uel in una margarita, 1232 IV| illa, uel in uno ligno uel in una margarita, quae caeteris 1233 IV| separatio nostra quidquam in substantia confert ei quod 1234 IV| permanebat, quaedam pars latens in homine qui integer erat. 1235 IV| abscisionem multae partes essent in uno homine quarum unaquaeque 1236 IV| tamen ideo multi homines in ullo homine erant, quia 1237 IV| secundum grammaticos, quae in Socrate sunt, unaquaeque 1238 IV| et trium personarum quae in Deo sunt, cum sit una essentia, 1239 IV| quam tres personas. Unde in VII De Trinitate, capitulo 1240 IV| iam diximus, non aliter in sermone Latino essentia 1241 IV| Graecos; nec fortassis a nobis in sensu diuersi sunt sed in 1242 IV| in sensu diuersi sunt sed in uerbis tantum, abutentes 1243 IV| ad proprietatem personae, in ipsa quoque diuina substantia 1244 IV| dicere non recusent, sicut et in caeteris quibuscumque substantius 1245 IV| identitatem substantiae in tribus personis intelligendae, 1246 IV| id est co-essentialis, in diuinitate Patri Filius, 1247 IV| quia nescio quid ueneni in syllabis latet. Si quis 1248 IV| hupostasim usiam intelligens non in tribus personis unam hypostasim 1249 IV| bonae suspicionis est, cum in eodem sensu uerba dissentiunt. 1250 IV| Transfigurat se angelus satanae in angelum lucis.~ ~[4.30] 1251 IV| est Deo pluralitas nlsl in personis.~ ~[4.31] Obiectum 1252 IV| multiuoca. Unde Boethius in I Topicorum:~ ~Quarum rerum, 1253 IV| saepe, cum eaedem sint uoces in significatione per se acceptae, 1254 IV| habere potest per figuram in ullo sensu quam non habet 1255 IV| singulare dicendum esse, cum in diuersis personis dicatur. 1256 IV| diuersitas illa personarum non in discretione essentiae constat, 1257 IV| essentiae constat, sed magis in diuersitate proprietatum 1258 IV| ab inuicem personae quae in Deo sunt, discretae uidentur, 1259 IV| non sit illa; quod non est in grammaticis personis. -- 1260 IV| diuersitatem admittere possit nec in aliquo permutari.~ ~Quocirca ( 1261 IV| Trinitate) hoc uere unum in quo nullus numerus, nullum 1262 IV| quo nullus numerus, nullum in eo aliquid praeter id quod 1263 IV| uoluerunt. Cum autem nulla sit in personis discretio essentiae 1264 IV| quis forte sanum sensum in his uerbis habere queat, 1265 IV| rem cum illa eadem penitus in expressa proprietate monstrari. 1266 IV| proprietate monstrari. Sic et in diuinis personis, cum ad 1267 IV| diuersitas quae diuersis in sensu nominibus exprimatur, 1268 IV| nominibus exprimatur, sicut et in ipsis contingit personis. 1269 IV| proprium habet Deus Pater in eo scilicet quod generat 1270 IV| Filium, aliud Deus Filius, in eo uidelicet quod ab eo 1271 IV| generatur, aliud Deus Spiritus, in eo scilicet quod procedit.~ ~[ 1272 IV| diceret hunc statum illum esse in his omnibus quae diuersis 1273 IV| his omnibus quae diuersis in sensu nominibus sunt exprimenda. 1274 IV| diuersa substantia.~ ~Idem in VII:~ ~Aliud est, inquit, 1275 IV| orationem, cum partes dictionis in ea significatiuae non sint 1276 IV| aliquorum diuersitas tantum in proprietate ipsorum aut 1277 IV| proprietate ipsorum aut in differentia statuum consistit, 1278 IV| differentia statuum consistit, non in numero uel in essentia, 1279 IV| consistit, non in numero uel in essentia, recte identitas 1280 IV| essentia, recte identitas eorum in hoc ipso monstratur per 1281 IV| haec eadem esse cum illa in hoc ipso, hoc est proprietate 1282 IV| Quod omnino falsum est, tam in his personis quam in diuinis.~ ~[ 1283 IV| tam in his personis quam in diuinis.~ ~[4.40] Praeterea, 1284 IV| quaedam relationis facit quae in illis nominibus continetur, 1285 IV| ipso attestante Augustino in libro De duabus animabus:~ ~ 1286 IV| facienda non est~ ~idem in IV Super Genesim:~ ~Dum 1287 IV| Spiritus Sancti qui loquitur in eis, tum etiam magis ne 1288 IV| tum etiam magis ne si tu in uerbis tuis sanum sensum 1289 IV| sanum sensum haberes, alius in eis offenderetur qui sensum 1290 IV| substantiae esse.~ ~[4.42] In quanta autem ueneratione 1291 IV| doctor et scriptor loquendi, in locutionibus maxime usum 1292 IV| propositam expositionem in qua dicitur 'Pater non est 1293 IV| et singularem nonnumquam in constructione contrahunt 1294 IV| Vel si dicam me credere in Christum uel adorare eum 1295 IV| serpens dicitur, ideo me in lapidem credere uel in serpentem 1296 IV| me in lapidem credere uel in serpentem annuam, uel adorare 1297 IV| parte homo dicatur, atque in ipso homo Deus esse dicatur 1298 IV| esse dicatur quia hic illi in unam personam sit unitus, 1299 IV| alium sensum haec nomina in Deo accipit quam in animam. 1300 IV| nomina in Deo accipit quam in animam. Non tamen ita dicimus 1301 IV| unitatem quod Deum, quod minime in caeteris contingit substantiis, 1302 IV| creaturis ad Deum translata, in creaturis sibi copulata 1303 IV| identitatem essentiae monstrent, in Deo autem id solum non faciant, 1304 IV| essentiae monstrent quo in creaturis contenta non sunt?~ ~[ 1305 IV| significationem, quae tamen eamdem uim in constructione non custodiunt. 1306 IV| eadem penitus fortasse sunt in significatione, non in constructione, 1307 IV| sunt in significatione, non in constructione, sicut alibi 1308 IV| penitus esse significationis in Deo, non tamen eiusdem constructionis 1309 IV| esse concedamus, nec ea in contextu orationis eumdem 1310 IV| non idem penitus sonent in Deo haec nomina 'Pater' 1311 IV| ab inuicem disiunctarum, in relatiuis nominibus insinuatur, 1312 IV| praedicationis disiunctio innuitur in eo quod generat et quod 1313 IV| quod ab ipso generatur, et in eo quod procedit et a quibus 1314 IV| minime sunt relatiua. Quod et in ipsis quoque rerum aliarum 1315 IV| corporum ponit, et Boethius in libro Diuisionum genus diuidi 1316 IV| Diuisionum genus diuidi in species quasi in quasdam 1317 IV| diuidi in species quasi in quasdam a se quodammodo 1318 IV| materialiter conficitur. Non tamen in constructione de eodem necesse 1319 IV| quae quidem proprietas in relatione consistit, materiae 1320 IV| discretio adhibenda est in his enuntiationibus quae 1321 IV| permisceamus eas, alteram scilicet in proprietate alterius, neque 1322 IV| Notandum quoque quod, cum in descriptione summi boni 1323 IV| maior unionis et concordiae in ipsa personarum Trinitate 1324 IV| proprium Patris et Filii, in eo scilicet quod Pater est 1325 IV| quidem argumentationibus in Dialectica nostra latius 1326 IV| beneficium Deum intendisse in ipso habitu carnis nobis 1327 IV| erat lux hominum et lux in tenebris lucet et tenebrae 1328 IV| iterum:~ ~Ambulabunt gentes in lumine tuo~ ~et psalmista:~ ~ 1329 IV| lumine tuo~ ~et psalmista:~ ~In lumine tuo uidebimus lumen~ ~ 1330 IV| XIV:~ ~Ideo, inquit, Deus in homine uenit quia per se 1331 IV| quorum uidelicet a ratio in tantum iam multitudine peccatorum 1332 IV| 62] Sapientiam itaque Dei in carne esse, tale est: carnales, 1333 IV| factum est et habitauit in nobis~ ~ac si aperte diceret: 1334 IV| est, ut per illuminationem in nobis inhabitet uerae notitia 1335 IV| notitia sapientiae. Qui in ipsa carne quam assumpsit, 1336 IV| pro amicis suis~ ~atque in hoc ipso nobis usque ad 1337 IV| esse trahendos, quo iam in rege nostra regnat substantia, 1338 IV| quaerite, ubi Christus est in dextera Dei Patris.~ ~[4. 1339 IV| Patris.~ ~[4.63] Cum itaque in omnibus quae in carne gesserit 1340 IV| Cum itaque in omnibus quae in carne gesserit Dominus nostra 1341 IV| incarnari sapientia dicitur et in carne quam accepit ista 1342 IV| quia ad hoc omnia gessit in carne, ut nos uera erudiret 1343 IV| salutem sufficerent. Qui etsi in aliquibus uel miraculis 1344 IV| nosset. Haec autem quae in carne gessit Dominus ad 1345 IV| discipulos die Pentecostes in igne est reuelata.~ ~[4. 1346 IV| praedestinatos uerae sapientiae luce in ipso habitu carnis uisibili 1347 IV| potestates, uel mittere Filium in mundum, uel obedientiam 1348 IV| uidelicet humanitas eius in anxietate posita, quotiens 1349 IV| posita, quotiens a diuinitate in unam personam sibi unita 1350 IV| ecclesiasticus obseruat, maxime in specialibus orationibus 1351 IV| specialibus orationibus suis quae in celebrationibus missarum 1352 IV| ipse:~ ~Quae Pater posuit in sua potestate~ ~potius quam 1353 IV| potius quam quae Filius in sua uel Spiritus Sanctus 1354 IV| sua uel Spiritus Sanctus in sua, quasi proprie et specialiter 1355 IV| potentia sapientiae cedit in discussione iudicii, ubi 1356 IV| consilii dictus est, quia omnia in hac sapientia rationabiliter 1357 IV| reparando post lapsum. Et in hoc Pater uerum consilium 1358 IV| qualis est regeneratio in baptismo ad dimittenda peccata, 1359 IV| caetera sacramenta, quae in ecclesia conficiuntur ex 1360 IV| Spiritus nos regenerare dicitur in baptismate, solus etiam 1361 IV| tamen luere profitemur quia in eadem ipsa incarnatione 1362 IV| aliquis aut armat, multi in eodem cooperantur, qui tamen 1363 IV| aliarum esse dicenda est, quia in eodem necesse est omnes 1364 IV| act i onum de sign atiu a in praedi cati on e sua ad 1365 IV| sic anima corpus agitat in ambulando uel comedendo, 1366 IV| Haec uerba significantur in ipsa anima, dum de ipso 1367 IV| agitari, ut solam animam in hoc agere intelligamus et 1368 IV| sint, non est mirandum si in tribus diuinis personis, 1369 IV| defensionem. Cum enim unusquisque in sensu suo abundet et pro 1370 IV| remedia. Potuit autem fieri ut in antiquis temporibus sancti 1371 IV| cessabit, donec uidelicet in fine saeculi messores angeli 1372 IV| Dei zizania colligant et in fasciculos in ignem arsuros 1373 IV| colligant et in fasciculos in ignem arsuros mittant, non 1374 IV| fiant.~ ~[4.73] Quod maxime in nouissimis temporibus, antichristi 1375 IV| Hoc autem, inquit, scito, in nouissimis diebus instabunt 1376 IV| alibi:~ ~Nos, inquit, sumus in quos fines saeculorum deuenerunt.~ ~ 1377 IV| deuenerunt.~ ~Et Petrus in Epistola II:~ ~Hoc primum, 1378 IV| inquit, scientes quod uenient in nouissimis diebus in deceptione 1379 IV| uenient in nouissimis diebus in deceptione illusores etc.~ ~ 1380 IV| nobis non erant.~ ~Hinc et in Epistola Iudae scriptum 1381 IV| qui dicebant uobis quoniam in nouissimis temporibus uenient 1382 IV| 75] Quod si adhuc aliquis in meam perseueret reprehensionem, 1383 IV| diuersitatem tres proprietates in eo intelligunt, tamquam 1384 IV| Quorum etiam unus, qui in Andegauensi pago magni nominis 1385 IV| nominis magister uiget, in tantam prorumpere ausus 1386 IV| essentialiter ab ipso Deo sicut et in creaturis, ueluti cum dicitur ' 1387 IV| propria ipsius Dei nomina uult in ipso Deo ita qualitates 1388 IV| aut formas ponere sicut et in creaturis, ut est hoc nomen ' 1389 IV| Donati.~ ~[4.78] Est et alius in Francia qui se quasi singularem 1390 IV| cum hoc quod dictum est in caeteris ipse quoque uehementer 1391 IV| nihil uidelicet penitus in Deo esse concedimus quod 1392 IV| diuinitatis quam tenet, cum nihil in Deo praeter ipsam substantiam 1393 IV| hi qui ab eo legerunt ita in fide ab ecclesia iam diuisum 1394 IV| asseruisse etiam publice in scholis suis non est ueritus 1395 IV| tantam uim diuinis uerbis in conficiendis sacramentis 1396 IV| celeberrimtus magistros, qui in tantam prorumpit insaniam, 1397 IV| longitudinis seu grossitudinis in utero Virginis fuisse adstruat 1398 IV| fuisse adstruat cuius et in prouecta aetate exstitit.~ ~[ 1399 IV| est; et innumeras alias in quarum quotidianis relationibus 1400 IV| quibusdam uideantur, quod in illis rebus quae per simile 1401 IV| eiusdem essentiae, ueluti cum in illo Sermone natalis Domini 1402 IV| non esse mirandum si, cum in una diuinitatis substantia 1403 IV| incarnari.~ ~Sicuti, inquit, in una citharizationis actione 1404 IV| tangat, chorda resonet.~ ~In sole etiam, inquit, calor 1405 IV| identitate unius substantiae in tribus personis orta est. 1406 IV| inquiunt, dubitat quin in eodem opere diuersae res 1407 IV| diuersae res diuersa agant, aut in eadem substantia diuersas 1408 IV| procedit. Posuit etiam riuum in fistula quasi Filium in 1409 IV| in fistula quasi Filium in carne humana, ac si riuum 1410 IV| generationis uel processionis, in qua eadem simul sit substantia 1411 IV| similitudinum proportionibus in una et eadem diuina substantia 1412 IV| est Dei, mastifestum est in illis~ ~hoc est non solum 1413 IV| solum illis, uerum etiam in illis, hoc est per illos 1414 IV| inquit, mundi per ea quae in ipsa sunt facta~ ~tam a 1415 IV| similitudinem materiae et formae. In his quippe constitutionibus, 1416 IV| imaginem et consideremus in ea ipsam naturam cerae, 1417 IV| materiatam ex cerea imagine. In qua quidem re considerandum 1418 IV| nulla sit rerum multitudo in illa simplici penitus diuinitatis 1419 IV| supra saepius iam meminimus. In eo tamen quasi partem quamdam 1420 IV| attende quod, quemadmodum in supra positis generationibus, 1421 IV| generationem, ita etiam in hac ipsa generatione diuina. 1422 IV| uel generans se, quamuis in talibus idem sit essentialiter 1423 IV| proportionis ratione et in diuinis personis neque Pater 1424 IV| subiecta formam suscipit, et in Deo nullam omnino formam 1425 IV| locum a causa' iuxta Tullium in III Topicorum tractet causam 1426 IV| Quippe 'quod aeternum', sicut in III Topicorum Boethius definit, ' 1427 IV| processionem. Ait autem sic in libro Quaestionum LXXXIII, 1428 IV| principium quodammodo dici, in eo scilicet quod aliae duae 1429 IV| diuinae uoluntatis. Qui etiam in ipso libro De Trinitate, 1430 IV| principia. Ad se tamen inuicem in Trinitate, si gignens ad 1431 IV| quaestio est.~ ~Et post aliqua in sequenti capitulo:~ ~Si, 1432 IV| 4.100] Quod si quis in eo quoque Patrem caeteris 1433 IV| etiam dignitas notari possit in non esse ab alio, cum maxima 1434 IV| alio, cum maxima emineat in esse a Deo? Magnum quippe 1435 IV| geminatio quaedam dignitatis in hoc exprimitur. In eo uero 1436 IV| dignitatis in hoc exprimitur. In eo uero quod dicitur 'non 1437 IV| est, aut fortasse melior, in aliquo indignior est patre 1438 IV| fortasse melior. Si autem in nullo penitus is talis indignior 1439 IV| indignior est patre suo, quomodo in eo indignior notabitur quod 1440 IV| dignitate praecedit alterum quod in nullo bono exsuperat ipsum. 1441 IV| autem Pater Deum Filium in nullo transcendit bono, 1442 IV| et confitemur nos credere in Filium Dei, 'Deum de Deo, 1443 IV| diuersitatem personarum quae in homine sunt accipiamus, 1444 IV| similiter istae personae quae in Deo sunt, sint a se per 1445 IV| specie.~ ~[4.105] Gregorius, In Iob, libro XXXIII:~ ~'Lingua 1446 IV| imperatorem:~ ~Non haec sunt in Deo corporalibus aestimanda. 1447 IV| Deum uerum.~ ~Hieronymus, in Definitione fidei Catholicae 1448 IV| semper, ipse ait Saluator in Euangelio: 'Quod nascitur 1449 IV| gignatur an semper sit genitus, in ipso fere superius nostri 1450 IV| plenam semper et perfect am in hoc ipso generationem eius 1451 IV| eo genitus esset Filius. In aeternitate autem nulla 1452 IV| ipsa generatione disserens in libro LXXXIII Quaestionum, 1453 IV| illud est Gregorii quod ait in Moralibus libro XXIX:~ ~ 1454 IV| Dominus Deus Iesus Christus, in eo quod uirtus et sapientia 1455 IV| nascente et semper nato dixerit in illo Quaestionum LXXXIII 1456 IV| eo quidem translatum quod in nostris generationibus is 1457 IV| generationibus is qui gignitur, in eo de substantia patris 1458 IV| patris esse dicitur, quod in ipsa generatione humani 1459 IV| substantia corporis patris in corpus filii. Cum ergo tale 1460 IV| Sancto.~ ~[4.112] Gregorius, In Iob, libro XXXIII:~ ~'Lingua 1461 IV| imperatorem:~ ~Non haec sunt in Deo corporalibus aestimanda. 1462 IV| Deum uerum.~ ~Hieronymus, in Definitione fidei Catholicae 1463 IV| semper, ipse ait Saluator in Euangelio: 'Quod nascitur 1464 IV| quia gignit eum.~ ~Idem in Sermone de symbolo:~ ~Multis 1465 IV| proprietatem processionis tertiae in Trinitate personae, licet, 1466 IV| quod esse'. Et ita sicut in se ipso habet sapere, non 1467 IV| propter scandalum sermonis in aliam significationem prioris 1468 IV| potentem -- nullus quippe in eo quod benignus est, aut 1469 IV| dicitur, sed dilectione se in alterum tendit ut esse caritas 1470 IV| ille procedens, differt in eo generatio ipsa a processione 1471 IV| affectum siue effectum quem in creaturis habeat dicatur. 1472 IV| habeat dicatur. Tunc uero in se per benignitatem remaneret, 1473 IV| benignus esse posset, aliquam in se beneficientiam exercendo.~ ~[ 1474 IV| eo scilicet quod Veritas in Euangelio, fidem integre 1475 IV| anathematis teneri asserunt quod in principalibus conciliis 1476 IV| ibi continetur: liceat. In quibus quidem symbolis, 1477 IV| quibus quidem symbolis, cum in processione Spiritus de 1478 IV| Leo I Romae transcriptum in tabula posteris argentea 1479 IV| cautela orthodoxae fidei'. In quo quidem symbolo ipse 1480 IV| quidem symbolo ipse quoque in processione Spiritus solum 1481 IV| his quidem uerbis:~ ~Et in Spiritum Sanctum, Dominum 1482 IV| glorificandum, etc.~ ~[4.123] In quanta autem reuerentia 1483 IV| praedicet Catholicam fidem quam in praedictis continetur conciliis ' 1484 IV| supplemento Euangelii additi, cum in Deuteronomio Moyses dicat:~ ~ 1485 IV| Patris uestri qui loquitur in uobis.~ ~Multa etiam de 1486 IV| addendum esse praeter ea quae in uerbis continentur euangelicis, 1487 IV| continentur euangelicis, in se etiam ipsos sententiam 1488 IV| procedere doceantur. Athanasius, in Symbolo fidei:~ ~Spiritus, 1489 IV| Didymus, eorum maximus doctor, in libro De Spiritu Sancto, 1490 IV| ueritatis est'. Dicere et loqui in Trinitate non secundum consuetudinem 1491 IV| uoluntatem suam ingerit in corda credentium.~ ~Item:~ ~ 1492 IV| Cyrillus Alexandrinus episcopus in Epistola VIII, Nestorio 1493 IV| etc.:~ ~Si est, inquit, in subsistentia Spiritus spiritali, 1494 IV| Idem, Homilia XXVIII, in alia Expositione eiusdem 1495 IV| sacramentum Trinitatis. Ecce et in Spiritum Sanctum creditis, 1496 IV| sicut a Patre, insufflans in discipulos suos ait: 'Accipite 1497 IV| Spiritum Sanctum.~ ~Idem, in libro [XV] De Trinitate:~ ~ 1498 IV| sanabat omnes, sicut legitur in Euangelio.~ ~[4.132] Sufficere 1499 IV| Sufficere autem putamus quod in processione Spiritus Veritas 1500 IV| quaedam sit potentia atque in ipsa potentia sit sapientia