Liber

 1    I|               1.4] Tale est ergo tres personas, hoc est Patrem et Filium
 2    I|          Expositione fidei Catholicae personas ipsas ab inuicem distinguens
 3    I|            licet ibi plures distingui personas audierit, unius tamen deitatis
 4    I|            omnes uere Catholicos tres personas in diuinitate per omnia
 5  III|             ueraciter, unum Deum tres personas esse, Patrem et Filium et
 6  III|       unitatem conseruet. Tres quippe personas dicimus ab inuicem suis
 7  III|              efferatur. Plures quippe personas dicimus quia tres personas
 8  III|            personas dicimus quia tres personas praedicamus, sed non plures
 9  III|     proprietatum. Constat itaque tres personas sibi per omnia coaequales
10  III|             supra meminimus. Alioquin personas sibi permiscendo confunderemus.~ ~[
11  III|          asseramus deos sicut et tres personas, sed simul et unus omnino
12  III|              accipienda, multo plures personas confiteri quam tres nos
13  III|              homines nec etiam plures personas, cum uidelicet hic homo
14  III|             uel officia, non secundum personas, cum fortasse nonnumquam
15  III|           Unde bene sancti patres has personas ab inuicem quibusdam quasi
16  III|            Sabellii declinantes, tres personas expressas sub proprietate
17  III|       distinguimus.~ ~Et post aliqua, personas etiam ipsas 'proprietates'
18  III|          nominum proprietates, id est personas uel ut Graeci exprimunt
19  III|         meminimus, proprietates ipsas personas dicit:~ ~Non enim, inquit,
20  III|          nominum proprietates, id est personas confitemur.~ ~Nam et in
21  III|          processum. Et Deum esse tres personas tantumdem ualet ac si dicamus
22  III|            Spiritum Sanctum esse tres personas ab inuicem discretas, tamquam
23  III|               tamquam si dicamus tres personas ex diuersitate proprietatum
24  III|           fortasse cum dicimus in Deo personas diuersas, ita scilicet ut
25  III|         relatiuedicatur. Alioquin cum personas pluraliter dicamus, non
26  III|          eadem diuina substantia tres personas distingui secundum expositam
27  III|             Quod si hoc loco diuersas personas dicere non abhorres, propter
28  III|            magis in Deo diuersas esse personas concedi oportet, quas praedicatione
29  III|          grammatica, cum dicimus tres personas, detenninate intelligimus
30  III|            dicimus in diuinitate tres personas, determinate intelligi conuenit
31  III|              Alioquin fortasse plures personas, quam tres uidelicet, confiteri
32  III|     rationales substantiae.~ ~[3.180] Personas etiam comoediarum dicimus,
33  III|           ratione multas et innumeras personas in Deo conuenit confiteri?
34  III|           tamen non est fas assignare personas in Deo, cum sint tres tantum
35  III|               tantum quas distinximus personas, id est Pater et Filius
36  III|           comprehendere. Plures autem personas quam tres siue pauciores
37   IV|               diuersas definitionibus personas, secundum hoc scilicet quod
38   IV|          album, et Socratem esse tres personas secundum grammaticos et
39   IV|           quod est Socrates esse tres personas illas. Non itaque Deus aut
40   IV|           opponunt Deum non esse tres personas nisi etiam sit tria, et
41   IV|               friuolum est. Tres enim personas dici concedimus et multas
42   IV|             dici concedimus et multas personas, sed non ideo tria et per
43   IV| Accidentaliter enim 'tres' addimus ad personas cum dicimus tres personas,
44   IV|             personas cum dicimus tres personas, ideoque non est necesse
45   IV|              hoc nomen 'tres', neque 'personas', neque aliud. Hoc etiam
46   IV|            totum' ad singulas dixerit personas his quidem uerbis:~ ~Trinitas
47   IV|        conclusio. Unde etiarn diuinas personas non est incongruum hoc modo
48   IV|    substantias dicere magis quam tres personas. Unde in VII De Trinitate,
49   IV|          quemadmodum nos dicimus tres personas, unam essentiam uel substantiam.~ ~[
50   IV|           arbitrentur intelligi? Tres personas subsistentes aiunt. Respondemus
51   IV|         dicere unam substantiam, tres personas perfectas, aequales, coaeternas.
52   IV|           opponitur quare potius tres personas dicimus quarn tres deos
53   IV|               est ergo Deum esse tres personas ac si dicamus ipsum esse
54   IV|           secundum grammaticos plures personas dicimus sed non plures homines.
55   IV|                4.39] Sed nec fortasse personas grammaticorum per praedicationem
56   IV|          Athanasium neque confundamus personas, hoc est permisceamus eas,
57   IV|          eadem diuina substantia tres personas, proprietatibus ab inuicem
58   IV|             coaeternas sibi esse tres personas certum est. Non~est itaque
59   IV|              Deo esse dicimus propter personas ipsas, quarum, cum unaquaeque
60   IV|            Patris' non relatiue inter personas ad inuicem, ut uidelicet
61   IV|              substantiam diuinam siue personas singulas ab his quas habent