Liber

 1    I|     potentiam generantem, diuinam sapientiam genitam, diuinam benignitatem
 2    I|       Rursus elegantia operum per sapientiam et bonitatem artificis ostenditur,
 3    I|        sempter et est ante aeuum. Sapientiam Dei praecedentem omnia quis
 4    I|    scilicet omnipotentia generans sapientiam expressa sit Patris proprietas
 5    I|     simpliciter exprimat ut neque sapientiam nec benignitatem Dei in
 6    I|               1.42] Tale est ergo sapientiam conceptam parturiri a Deo,
 7    I|            ac si dictum sit ipsam sapientiam ex ipsa Patris substantia,
 8    I|          qua est, gigni. Tale est sapientiam ludere coram Patre et cum
 9    I|       uirtus eorum. Quod uero ait sapientiam coram Deo Patre semper assistere,
10    I|           est ipsam rationem siue sapientiam coaeternam Deo, quam dici
11    I|    perhibent, id est Filium, quem sapientiam Dei dicimus, ex Deo Patre
12    I|      ipsam noun appellat, hoc est sapientiam Patris, quam nihil quantumcumque
13   II|         Quid ergo mirum si et ego sapientiam saecularem propter eloquii
14   II|      Cuius quoque potentiam atque sapientiam uniuersus mundi ornatus
15   II|      Dominum, Dei uirtutem et Dei sapientiam Apostolus clamat. Unde et
16   II|      homine, sed in solo Deo uere sapientiam dici praedicaret, cuius
17   II|       uitae.~ ~[2.40] Quam quidem sapientiam Tullius in Rhetorica eloquentiae
18   II|        pulchritudinem. De qua per Sapientiam dicitur:~ ~O quam pulchra
19   II|   uniuersa animo meo ut quaererem sapientiam et rationem, et inueni amariorem
20   II|        quasi eam ueram intelligat sapientiam de qua Iacobus apostolus
21   II|      quoque eam quae desursum est sapientiam intellexerit, qua iam gustu
22   II|     Ecclesiastico seriptum est:~ ~Sapientiam omnium antiquorum exquiret
23  III|         ego enim dabo uobis os et sapientiam, cui non poterunt resistere
24  III|      Scriptum est, inquit, Perdam sapientiam sapientum et prudentiam
25  III|          Nonne stultum fecit Deus sapientiam huius mundi? Nam quia in
26  III|           non cognouit mundus per sapientiam Deum, placuit Deo per stultitiam
27  III|        apposui cor meum ut scirem sapientiam et intelligerem distestionem
28  III|           38] Consule etiam ipsam sapientiam et attende quid de hoc ipsa
29  III|         continuam, is quoque, qui sapientiam ei largitus est, contulit
30  III|   praecedebat sapientia Salomonis sapientiam omnium orientalium et Aegyptiorum,
31  III|      cunctis populis ad audiendam sapientiam Salomonis, et ab uniuersis
32  III|      creasset aut adhuc insipiens sapientiam sibi condidisset. Quae cum
33  III|         subiecti. At uero quomodo sapientiam Dei in ipso uel posterioris
34  III|    Sanctus sapiens est et non per sapientiam sui? aut sapientia est et
35  III|          Nonne stultam fecit Deus sapientiam huius mundi?~ ~[3.130] Quod
36  III|           Filium, hoc est diuinam sapientiam genitam, uel Spiritum Sanctum,
37  III|   determinaui, quomodo melius per sapientiam Dei una est persona distincta
38   IV|         potentia generans diuinam sapientiam. Nec Filius simpliciter
39   IV|      simpliciter ostendit diuinam sapientiam, uerum etiam ipsam significat
40   IV|               4.61] Tale est ergo sapientiam Dei esse incarnatam, ac
41   IV|      iudiciis duceretur.~ ~[4.62] Sapientiam itaque Dei in carne esse,
42   IV|       maxime adscribuntur quae ad sapientiam attinent, sicut est iudicare,
43   IV|  potentiam ac Deum Filium diuinam sapientiam, et consideremus quod ipsa
44   IV|     Filium gigni a Patre' diuinam sapientiam, ita ut determinatum est,
45   IV|           proprie' partem dicimus sapientiam quod nulla sit rerum multitudo
46   IV|     quamdam omnipotentiae dicimus sapientiam, quod cum ipse Deus ex omnipotentia
47   IV|           ipsa, uel ipsam diuinam sapientiam esse ex se ipsa. Sed solummodo
48   IV|           ex Patre, hoc est ipsam sapientiam ex ipsa potentia esse, ut
49   IV|        dici uel ipsum Patrem esse sapientiam sui, hoc est esse eam ipsam
50   IV|            hoc est esse eam ipsam sapientiam qua sapiens est, immo et
51   IV|           Sanctum esse ipsam suam sapientiam, et unamquamque personam
52   IV|     unamquamque personam hoc modo sapientiam quae est uniuscuiusque personae,
53   IV|          unaquaeque personarum et sapientiam habeat et amorem, nec sint
54   IV|            tale est ac si diceret sapientiam ex ipsa omnipotentia esse
55   IV| appellatur, et prius potentiam et sapientiam esse oportet, ut postea
56   IV|     omnipotentem esse ponimus, et sapientiam Dei nihil aliud quam Deum
57   IV|         dictum est, generantem et sapientiam genitam et benignitatem
58   IV|          Interrogemus enim eos si sapientiam Dei credant, de qua scriptum
59   IV|          Filium Dei quod illi per sapientiam Dei. Quisquis autem Filium