Liber

 1    I|   praesens loquimur ordine, ortum animae Deus annuit iunioremque
 2    I|         Deum excogitasse 'tertium animae genus', quod animam mundi
 3    I|       quod Deus locauit hoc ipsum animae genus inter utraque supra
 4    I|         autem assignauit mixturam animae ex indiuiduo ac diuiduo,
 5    I|    philosophi~ ~quod nostrae tota animae corporisque compago musica
 6    I|        scientes quod nostrae tota animae corporisque compago musica
 7    I|      potest dubitari quin nostrae animae et corporis status eisdem
 8    I|           traditur quam naturalis animae sit harmonica modulatio,
 9    I|     forsitan ignorantes, tam ipsi animae mundi quam superioribus
10    I|  inuolucro, de positione scilicet animae in medio mundi locatae,
11    I|         hominis, cum uniuersa uis animae in eo consummetur; adeo
12    I|        est in nobis quam caeterae animae, aut, iam corpora nostra
13    I|         tantum praesentia humanae animae, quae et praesens corpus
14    I|          1.108] Conferant humanae animae corporibus nostris animalem
15    I|         donorum, ut sint singulae animae uita corporum, Spiritus
16    I|      promouet. Quodam itaque modo animae nostrae corpora quaedam
17    I| repugnante.~ ~[1.110] Hanc autem, animae uidelicet mundanae, doctrinam
18    I|             Et ut illius mundanae animae assereret dignitatem, mentem
19    I|           aliqua, cum ipse ipsius animae uires distingueret quas
20    I|      anima. Et ut illius mundanae animae assereret dignitatem mentem
21    I|           Quod itaque ait:~ ~usum animae hebescere in animalibus
22    I|        plenitudine eius accipiunt animae ut beatae sint, et quia
23    I|      doctores habeant, in salutem animae, cuius fundamentum est fides,
24   II|      praedicant et immortalitatem animae tradunt futuramque pro meritis
25   II|            et spes immortalitatis animae et aeternae retributionis
26   II|            per oculorum fenestras animae capta libertas est, et impletur
27   II|          et abundantiam copiarum, animae fortitudo mollesceret et
28   II|          de promerenda immortalis animae beatitudine, ut tam in fide
29   II|        libro ubi de immortalitate animae disputatum est, se praecipitem
30   II|          mente qua immortalitatem animae uidit, nequaquam faciendum,
31   II|            duas esse mortes, unam animae, animalis alteram. Sed ipsius
32   II|        isto autem quod immortalem animae beatitudinem tanto desiderio
33   II|           nescit quia de periculo animae illius agitur. Nunc ergo,
34   II|         Ne des mulieri potestatem animae tuae, ne ingrediatur in
35   II|      honestatem et aedificationem animae plene percipiet.~ ~[2.127]
36  III|        philosophis immortalitatem animae credent, nec Deum remuneratorem
37  III|          diuina substantia, atque animae a natura corporum disiuncta
38   IV|    simplicem Deum, sicut unitatem animae uel unam animam aut simplicitatem
39   IV|          animam aut simplicitatem animae uel simplicem animam, ad
40   IV|        est omnes simul cooperari. Animae quoque ipsi, quae corpus
41   IV|        comedendo, certum est soli animae inesse, quae quidem per
42   IV|        itaque haec uerba actionum animae significatiua nullo modo
43   IV|        ita generaliter de origine animae exorsus:~ ~Deus, qui prima
44   IV|      menti et rursum mentem ipsam animae. Creari itaque siue nasci '
45   IV|    nostrarum animarum, et nostrae animae quasi quaedam eius corpora
46   IV|     sensum esse arbitror sub illo animae typo quo eam creatam esse,
47   IV|           Iuxta quod et Macrobius animae ipsi tam Deum quam noun
48   IV|         sic uoluit; sit processio animae secundum effectum temporalis.~ ~[