Liber

 1  Cap|          credendi unum Deum, non plures, et de perfectione et incommutabilitate
 2    I|         immo Deum unum, non deos plures.~ ~[1.58] De quibus etiam
 3    I|   deitatis deuiauerat, licet ibi plures distingui personas audierit,
 4   II|         Difficilecustoditur quod plures amant. Molestum est possidere-quod
 5  III|  ieiuniis et doloribus exuerunt. Plures itaque iam cepit illicere
 6  III|    tantummodo Deum ac nullo modo plures deos, unum creatorem omnium
 7  III|       nec ideo tres dii sunt aut plures, sed unus solummodo Deus
 8  III|  nominibus pluraliter efferatur. Plures quippe personas dicimus
 9  III|    personas praedicamus, sed non plures deos aut dominos, licet
10  III|       persona sit alia.~ ~[3.67] Plures itaque personae dicuntur
11  III|  singulis personis assignauimus. Plures autem deos aut dominos si
12  III| personarum sit accipienda, multo plures personas confiteri quam
13  III|      etiam unus tantum Deus, non plures.~ ~[3.98] Trinus etiam Deus
14  III|        et Deus, et non sint ideo plures substantiae uel dii? Quippe
15  III|     Quippe quid aliud est dicere plures substantiae quam dicere
16  III|              3.102] Quod si ideo plures substantias uel plures deos
17  III|      ideo plures substantias uel plures deos dici negemus, quia,
18  III|     ratione numquam dicendum est plures homines nec etiam plures
19  III|         plures homines nec etiam plures personas, cum uidelicet
20  III|         personarum se ipsam, aut plures earum se ipsas genuerunt.
21  III|  Participatione, inquit, speciei plures homines unus; unus autem
22  III|          communis particularibus plures.~ ~[3.146] Dicimus etiam
23  III|   adstruximus. Alioquin fortasse plures personas, quam tres uidelicet,
24  III|      humana ratio comprehendere. Plures autem personas quam tres
25   IV|         sit alia, non tamen ideo plures dii sunt siue substantiae.
26   IV|      Filium et Spiritum Sanctum. Plures autem deos si dicamus sicut
27   IV|      autem deos si dicamus sicut plures homines, discretionem rerum
28   IV|    Socratem secundum grammaticos plures personas dicimus sed non
29   IV|         personas dicimus sed non plures homines. Eadem ratione nec
30   IV|       homines. Eadem ratione nec plures dominos uel plures omnipotentes
31   IV|   ratione nec plures dominos uel plures omnipotentes dici conuenit,
32   IV|           omnem potentiam' eius, plures eius potentias quodammodo
33    V|          et quod unum magis quam plures credi attineat. Ubi et prima
34    V|          praeesse conueniat quam plures, atque unum potius Deum
35    V|      Deum ac Dominum omnium quam plures credi oporteat. Certum quippe
36    V|         oportet seruato. Sed nec plures ad rerum creationem magis
37    V|          quae aeque sufficiat ut plures. Sufficit autem cum sit
38    V|         bonum. Nullo itaque modo plures deos esse siue credi conuenit.~ ~[
39    V|      iuxta hanc rationem, quanto plures praedicauerimus deos, tanto
40    V|              5.13] Praeterea, si plures sint dii, quomodo deum quemcumque