Liber

 1    I|            esse, non ab alio', cum unaquaeque uidelicet aliarum personarum
 2   II|   perfectionis ad quam in hac uita unaquaeque peruenit, non est praecipitandus
 3  III|      multitudine personarum, licet unaquaeque harum personarum non sit
 4  III|          non sit aliqua aliarum et unaquaeque in se ipsa sit Deus plenus
 5  III|            eis simul, cum aeque et unaquaeque ipsarum trium sit unus et
 6  III|            deos aut dominos, licet unaquaeque trium personarum in se ipsa
 7  III|   essentialiter diuersarum, quarum unaquaeque Deus et Dominus esset, et
 8  III|       inquam, aliud in natura, cum unaquaeque trium personarum sit eadem
 9  III|        personae consistunt, ita ut unaquaeque personarum sit eadem penitus
10  III|            ut haec non sit illa et unaquaeque ipsarum substantia sit et
11  III|       dicuntur tres personae, quia unaquaeque ipsarum persona est, quam
12  III|          uel tres substantiae, cum unaquaeque ipsarum Deus sit siue substantia?~ ~[
13  III|          dici negemus, quia, licet unaquaeque personarum substantia sit
14  III|            trium personarum quarum unaquaeque sapiens aeque est ut aliae,
15  III|          Certum quippe est quoniam unaquaeque scientia atque cuiuslibet
16  III|         propriis utitur uerbis, et unaquaeque doctrina proprus locutionibus
17  III|        nobis esse concedat. Quippe unaquaeque res cuilibet alteri similis
18   IV|         modis refellitur quod, cum unaquaeque trium personarum sit Deus
19   IV|            essentia illius, quarum unaquaeque est intellectus, nec tamen
20   IV|           esse constet. Sed et cum unaquaeque res tantum post proprium
21   IV|     dicuntur, quarum etiam partium unaquaeque ante abscisionem homo erat
22   IV|        essent in uno homine quarum unaquaeque esset homo, non tamen ideo
23   IV|           diuersae res sunt quarum unaquaeque est intellectus siue homo,
24   IV|        multas substantias, quamuis unaquaeque personarum Deus est siue
25   IV| grammaticos, quae in Socrate sunt, unaquaeque sit Socrates siue homo,
26   IV|            sit una essentia, licet unaquaeque ipsarum sit Deus siue substantia,
27   IV|    diuersarum demonstramus, quarum unaquaeque sit Deus. Sic et Socratem
28   IV|            etiam negare queat quin unaquaeque personarum potens sit et
29   IV|           alterius principium, sed unaquaeque sine principio est, quia
30   IV|     personarum diuersitatem quarum unaquaeque Deus est, cum is qui Deus
31   IV|        personas ipsas, quarum, cum unaquaeque Deus sit, una tamen est
32   IV|      uniuscuiusque personarum, cum unaquaeque personarum et sapientiam