Liber

 1    I|         dicimus ita locutionem seu uerbum cordis quodammodo dicimus
 2    I|         seu intelligentiam animi, 'uerbum mentis' hoc loco dicimus.~ ~[
 3    I|      apertius demonstrans non esse uerbum audibile et transitorium
 4    I|           quia prius uox sonat, ut uerbum postmodum possit audiri.
 5    I|             quod est dicere: sicut uerbum audibile in auditore praecedit
 6    I|           quoque conceptus mentis 'uerbum' dicatur, translato de effectu
 7    I|        translatione huius nominis 'uerbum' hoc loco facta et significatione
 8    I|           uirtus eorum~ ~quid per 'uerbum Domini', quid per 'os eius'
 9    I|        firmati sunt. Si autem hoc 'uerbum' locutionem aliquam Dei
10    I|    transitoriam appellent sicut et uerbum hominis -- eo uidelicet
11    I|         qui audiret? Numquid inane uerbum non protulit, si opus uerbo
12    I| instrueretur? Quo etiam proferendo uerbum emitteret, cum nullus adhuc
13    I|       Filium Dei, non transitorium uerbum, non audibile, sed intellectuale,
14    I|              De Sion exibit lex et uerbum Domini de Ierusalem.~ ~[
15    I|              Gloria Dei est celare uerbum et gloria regum inuestigare
16   II|       tempus, aetates, cum otiosum uerbum loquimur pro quo rationem
17  III|  participium ubique in numero suum uerbum sequitur, ut uidelicet de
18  III|          ea scilicet quae dicitur 'uerbum'. Haec quippe dictio temporis
19   IV|         pluralitatem uocum plurale uerbum figurate proferimus siue
20   IV|         uox sit quandoque nomen et uerbum, uel dictio simul et oratio,
21   IV|       oratio, nomen tamen non esse uerbum concedimus, cum hoc sine
22   IV|        libera uoce ubique terrarum uerbum Dei praedicaretur, infusio
23   IV| distinguere nesciens. 'Est' quippe uerbum aequiuoce dici, auctore