Liber

 1    I| beatitudinis esse poterat, effici uoluit -- uolens siquidem Deus
 2    I|         fecisse quae et potuit et uoluit. Rursus elegantia operum
 3    I|           quis, difficultatem rei uoluit demonstrare. Pronomen enim "
 4    I| dominamque eam et principali iure uoluit esse circa id quod tueretur.~ ~
 5    I|     templum quasi regale palatium uoluit, ubi etiam uberrimam Spiritus
 6    I|          a prudentibus arcana sua uoluit per fabulosa tractari. Sic
 7   II|        capax beatitudinis, effici uoluit~ ~adiecit statim atque ait:~ ~
 8   II|   principem quam patrem profiteri uoluit.~ ~[2.59] Quanta etiam pro
 9   II|           quam exemplo praedicare uoluit, quem uerum agnum et sine
10   II|        est cui licuit peccare, si uoluit. Pulchra cito adamatur,
11   II|          instrueret, poeticis uti uoluit exemplis, sed propriis,
12  III|       respondendum est illi: quia uoluit. Voluntas enim Dei causa
13  III|            Qui autem dicit: quare uoluit? maius aliquid quaerit quam
14   IV|     Creatorem quippe se ostendere uoluit cum se dixerit esse principium,
15   IV|  incepisse quantum ad effecta sua uoluit, ex quibus eum animam magis
16   IV|           scilicet ab aeterno sic uoluit; sit processio animae secundum
17    V|           psalmista:~ ~Quaecumque uoluit fecit.~ ~[5.23] Hinc et
18    V|        propheta: Omnia quaecumque uoluit fecit. Ipse est ergo omnipotentia,
19    V|         cum Deus omnia quaecumque uoluit faciat et omnes saluos fieri
20    V| beatitudinis esse poterat, effici uoluit. Quam quidem uoluntatem
21    V|           itaque Deus mundum esse uoluit ac fecit, nec otiosus exstitit
22    V|           sua perfectus maiestate uoluit existere, et ab eo tanto