Liber

 1    I|     loquens, Sapientia dicit:~ ~Sensum autem tuum quis sciuit nisi
 2    I|        protulit, longe ad alium sensum eam accommodans quam prolator
 3  III|    deprtmit terrena inhabitatio sensum multa cogitantem.~ ~Unde
 4  III|         omnem humanum exsuperet sensum. Sed attende quid in sequentibus
 5  III|    deprimit terrena inhabitatio sensum multa cogitantem, et difficile
 6  III|        intelligentiae exsuperat sensum. Non pudebat eos profiteri
 7  III|     supra seraphim, supra omnem sensum est. Scrutari non licet
 8  III|        uulgata possim dicere et sensum aliquem reperire, nisi de
 9  III|         cuiusque constructionis sensum infra ambitum temporis coerceri,
10   IV|      quia etsi quis forte sanum sensum in his uerbis habere queat,
11   IV|         tu in uerbis tuis sanum sensum haberes, alius in eis offenderetur
12   IV|         in eis offenderetur qui sensum tuum non intelligeret et
13   IV|     scandalum, et dicas ad hunc sensum manifestandum non 'Pater
14   IV|        constructione contrahunt sensum. Praeterea, non oportet
15   IV|      simplicem animam, ad alium sensum haec nomina in Deo accipit
16   IV|        eumdem penitus custodire sensum? Atque ita dicere licebit
17   IV|     dicendum est. Et nos quidem sensum sanctorum uirorum uenerantes,
18   IV|       Et hunc quidem philosophi sensum esse arbitror sub illo animae
19   IV|   attinet syllogismi, si uim et sensum enuntiationum magis quam
20   IV|       Patrem et Deum Filium, in sensum uerborum nobis esse coniunctos.
21   IV|         communem nobiscum fidei sensum habere conuincerimus. Quam
22    V| proprium est omnem transcendere sensum et ea uestigare quae sensus