Liber

 1  III|           praesumat aliquid Deo per accidens posse inesse et ipsum quoque
 2  III|           libro V, capitulo VIII:~ ~Accidens dici non solet, nisi quod
 3  III|         amitti potest. Nihil itaque accidens in Deo, quia nihil mutabile
 4  III|      Quamobrem nihil in eo secundum accidens dicitur, quia nihil ei accidit.
 5  III|             ad Patrem, quod non est accidens, quia et ille semper Pater
 6  III|          desineret Filius, secundum accidens diceretur. Si uero quod
 7  III|                 3.82] Qui etiam cum accidens generaliter definiret dicens:~ ~
 8  III|     generaliter definiret dicens:~ ~Accidens est quod adest et abest
 9  III| corruptionem~ ~patenter docuit omne accidens subiecto tam adesse quam
10  III|       possit. Quippe cum definitur 'accidens quod adest et abest praeter
11  III|    corruptionem', patenter innuitur accidens non inesse nisi corruptibili
12  III|         tale sit ac si ita dicatur: accidens est forma corruptibilis
13  III|         dici non conuenit; sed tam 'accidens' hoc nomen quam 'forma'
14  III|             in subiecto, hoc est ut accidens, sicut supra satis disseruimus.
15  III|            non determinat, quod est accidens corpori, sicut determinat
16  III|     differentia, hoc est separabile accidens sicut est sessio, siue sit
17  III|   differentia, hoc est inseparabile accidens ut nasi curuitas, siue magis
18  III|         obstinebimus nihil secundum accidens dici de Deo, nisi quia ipsius
19  III|         relatiue dici, non secundum accidens Dei, sed plane secundum
20  III|             Dei, sed plane secundum accidens eius ad quod dici aliquid
21    V|           inest non sicut nobis per accidens. Unde eam quam habet bonam
22    V|           ipso, non nostro modo per accidens habet -- ex ipsa sua et