Liber

 1  Cap|            fidei circa unitatem ac Trinitatem et obiectiones aduersus
 2    I|         Trina quippe confessio Dei Trinitatem exprimit personarum, Patris
 3  III|      sanctam et indiuiduam dicimus Trinitatem, cum nulla in ea sit multitudo
 4  III|        quippe ex unitate essentiae Trinitatem personarum impugnant ac
 5  III|          et informem, quis dubitet Trinitatem accipi secundum substantiae
 6   IV|     fortassis aliquem quod diximus Trinitatem diuinarum personarum in
 7   IV|         determinatum. Non enim ita Trinitatem in re accipi dicimus, ut
 8   IV|        trinum eum dicamus, sed ita Trinitatem eius in re esse determinamus
 9   IV|            re itaque quae Deus est Trinitatem accipimus, non in ui uocabulorum,
10   IV|           aliud est rem ipsam esse Trinitatem, aliud eam in eo quod est
11   IV|            in eo quod est res esse Trinitatem, sicut aliud est hominem
12   IV|      sanctam et indiuiduam dicimus Trinitatem.~ ~[4.11] Poterit et fortasse
13   IV| constituunt, priorem esse et ipsam Trinitatem posteriorem esse singulis
14   IV|    personarum ibi sit, atque ipsam Trinitatem indiuiduam penitus confiteamur,
15   IV|    Trinitatis prosequeretur, ipsam Trinitatem 'unum totum' ad singulas
16   IV|             oportet dici Deum esse trinitatem quam Deum esse trinum, quod
17   IV|         hoc dixit non oberrauerit, Trinitatem scilicet personarum intelligens.~ ~[
18   IV|         Damasum scribens homousion Trinitatem ipsam esse confitetur, hoc
19   IV|          non esse ipsam personarum Trinitatem.~ ~[4.99] Sed nec ullam
20   IV|           aut ab ipso, eumque esse Trinitatem, Patrem scilicet et Filium
21   IV|          non necessario esse ipsam Trinitatem. Posset quippe esse ut nulla